911 resultados para Brasilian theatre


Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

RESUMO - A monitorização individual dos trabalhadores (dosimetria individual) é obrigatória (Decreto Regulamentar n.o 9/90, de 19 de Abril) para os profissionais de saúde que desempenham funções com risco de exposição à radiação X, quando classificados como categoria A. Apesar disso, a exposição a radiações ionizantes é frequentemente pouco, ou mesmo nada, valorizada pelos profissionais de saúde. O presente estudo, realizado no contexto de intervenções cirúrgicas de ortopedia, teve por objectivos: • avaliar a dose de radiação em diferentes zonas durante as cirurgias ortopédicas; • estimar a dose de exposição a radiações ionizantes dos profissionais de saúde, em função das suas posições, predominantemente adoptadas durante o acto cirúrgico; • sensibilizar os profissionais de saúde para a utilização correcta da dosimetria individual e para a adopção das medidas de protecção radiológica. A avaliação do risco foi efectuada através de: 1) medições preliminares com recurso a um fantoma colocado a 50 cm e a 100 cm do eixo central do feixe de radiação e em direcções de 45°, 90° e 135°; 2) medições durante uma cirurgia ortopédica em «localizações » correspondentes às gónadas, ao cristalino e às mãos dos profissionais de saúde intervenientes na cirurgia (ortopedistas, enfermeiros instrumentistas); 3) medições ao nível do topo da mesa (posição do anestesista) e ao nível do comando do equipamento emissor de raios X (técnico de radiologia); 4) determinação do tempo de utilização dos raios X durante as cirurgias ortopédicas; 5) cálculo da estimativa do número anual de cirurgias ortopédicas realizadas, com base nos registos existentes. Assumindo a não utilização de aventais plúmbeos os valores máximos medidos foram de 2,5 mSv/h (ao nível das gónadas), de 0,6 mSv/h ao nível do cristalino e de 1 mSv/ h ao nível das mãos dos ortopedistas e dos enfermeiros instrumentistas (que se situavam próximo do feixe de raios X, a 50 cm do feixe de radiação). A estimativa de exposição anual (dose equivalente) para os profissionais que operam junto ao feixe de radiação X foi de: • Ortopedistas — 20,63 a 68,75 mSv (gónadas), 4,95 a 16,50 mSv (cristalino) e 8,25 a 27,50 mSv (mãos); • Enfermeiros instrumentistas — 130,63 a 151,25 mSv (gónadas), 31,35 a 36,30 mSv (cristalino) e 52,25 a Os profissionais que ocupam posições mais afastadas do feixe (por exemplo: anestesistas) terão doses de radiação mais reduzidas, embora estas possam ainda ser importantes ao nível das gónadas na zona do topo da mesa (anestesista). Conclui-se que a exposição profissional em blocos operatórios pode implicar, em cirurgia ortopédica, a sujeição a níveis de exposição consideráveis, o que permite classificar estes profissionais de categoria A, justificando a utilização obrigatória (e correcta de acordo com as recomendações) da dosimetria individual e a adopção de medidas de protecção radiológica, tantas vezes negligenciadas.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Tendo como ponto de partida os estudos da performance para a análise do terrorismo, a presente dissertação teve como resultado a possibilidade de reflectir sobre tácticas de incorporação, reperformance e meta-teatro, três conceitos que permitem compreender de que forma a arte assimila e se compreende em relação com o terrorismo. Apresenta, por um lado, documentos oficiais que demonstram a existência de um conflito quanto à definição de terrorismo, reflectindo sobre “terrorismo de estado” e “contra-estado”. Por outro lado, a partir da análise dos Surveillence Camera Players e da performance Three Posters, ou de artistas como Hasan Elahy e Alyson Wyper, esta dissertação defende que a arte reperforma “táticas de representação” e realização mediática do terrorismo, nomeadamente, o teatro panóptico, a tortura como performance e os vídeo-testemunhos de mártires como retratos e vídeo-performances.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

O atual panorama dos teatros municipais do país configurou-se, sobretudo, a partir de finais da década de 1990, com iniciativas do governo central e do governo local. A diversidade de gestão desses equipamentos culturais leva a refletir sobre o conceito de teatro municipal. Neste trabalho de projeto, propõe-se uma definição do conceito de teatro municipal e uma análise do caso do Teatro Municipal Joaquim Benite em Almada. Apresenta-se também uma análise da programação para os anos de 2007 a 2012.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

[Excerpt] The 11th RoboCup International Symposium was held during July 9–10, 2007 at the Fox Theatre in Atlanta, GA, immediately after the 2007 Soccer, Rescue and Junior Competitions. The RoboCup community has observed an increasing interest from other communities over the past few years, e.g., the robotics community.RoboCupisseenasasignificantapproachtotheevaluationofnewlydeveloped methods to many difficult problems in robotics. Atlanta was also the location of a RoboCup@Space demonstration, which reflected the role of AI and robotics in space exploration. Prior to the symposium, space agencies had expressed an interest in cooperating with RoboCup. A first step in this direction was a successful demonstration at RoboCup 2007, which was accompanied with aninvitedtalkgivenbyaleadingscientistfromtheJapanAerospaceExploration Agency JAXA. [...]

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Tese de Doutoramento em Estudos da Criança (área de especialização em Educação Musical)

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Dissertação de mestrado em Comunicação, Arte e Cultura

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

The fundamental goal we set ourselves when developing this study is to try to characterize, both technically and formally, ceramics made in the city of Braga and its territory from the initial moments of the Late Antiquity to the Middle Ages. Thus, we will focus on analyzing some own productions that appear attached to the phases of late antique occupation —ceramics of red engobes and late gray—, as well as in the early medieval containers identified in different archaeological interventions practiced in the Braga environment. Concretely, we will analyze the material from various excavations conducted recently at the Theatre in the solar number 20/28 and 36/56 from the Afonso Henriques Street and the former District Hostel as well as the church of São Martinho de Dume.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Esta propuesta de investigación se enmarca en los encuentros y discusiones que se están realizando en la Escuela de Artes de la Facultad de Filosofía y Humanidades (CEPIA, CIFFyH y SeCyT, de la U.N.C), en relación a las problemáticas de la investigación en Artes. Los encuentros llevados a cabo en diversas ocasiones y a lo largo de 2009, demuestran la necesidad de establecer un campo particular de la investigación y su relación con la práctica artística. Este proyecto nace de estas inquietudes y establece ciertos ejes de trabajo que permiten poner en práctica ciertos esbozos imaginados. En este sentido, nuestra propuesta se centra en definir la misma construcción escénica como objeto de estudio, delimitando sobre éste la problemática de lo real en el trabajo de la ficción, proponiendo además un equipo que permita investigar en su propio desarrollo creativo las diversas variables que entran en juego. De este modo, se trabajará en una propuesta de laboratorio escénico donde los planteos de orden teórico atraviesen la práctica y, a su vez, la observación de ésta permita una reelaboración y profundización del pensamiento contemporáneo sobre la problemática ejecución/representación, desde los diversos órdenes en que ésta interviene. La idea de representación teatral que planteaba Aristóteles señala que las acciones devienen necesariamente en la definición del carácter de los personajes. Este concepto es clave en el desarrollo del teatro occidental y por ende en las diferentes concepciones de actor. La definición de acción dada por Aristóteles es problemática para parte del teatro contemporáneo ya que supone que toda acción es mimética. También da por supuesto que en el teatro se conforman personajes, y que la unidad narrativa está dada por una programática, que es definida por la acción.La presente investigación se propone indagar en la relación entre la ejecución de la acción y su representación en el desarrollo de un laboratorio teatral. Esto implica que necesariamente es aplicada al trabajo escénico. Nuestra hipótesis de partida es que la relación conflictiva entre acción, ejecución de la misma y representación, se produce a partir de la operación material sobre lo real . Estas intersecciones podrían ser pensadas como una teoría del montaje donde la corporalidad es el principio necesario e irreductible de la construcción. La intersección de lo real es una problemática que permite ahondar sobre los procedimientos por los cuales se construye la escena. La idea de un teatro material, obliga a pensar con qué procedimientos se construye ficción. Un teatro que intenta recalar en lo “real” como modo de señalar la cosa misma, se propone, desde la perspectiva de la realización, indagar en los mecanismos de su construcción (procedimientos), por lo cual supone que la actividad teatral puede dar cuenta de los procesos por los cuales se realiza. La realización de una acción, puede remitir a sí misma y genera una relación “extraña” y ambigua con el mundo de referencia. La acción en sí misma, pone en cuestión la idea de modelo y da cuenta de una crisis en la representación. La teoría ha intentado dividir y sistematizar de manera binaria la manifestación teatral: Teatro de Representación/ Teatro Performático, para distinguir un teatro vinculado a la creación de personajes o para relacionarlo a un teatro de ejecución. Sin embargo, pensamos que es posible encontrar en la producción escénica, intersecciones de lo real que median el mundo de la representación y el de la performance para la construcción de ficción. Nuestra hipótesis de base es que si intervenimos el plano de la ejecución en el actor, la representación varía sustancialmente sus mecanismos de producción de sentido. Este primer planteo no es conflictivo hasta que se pone de manifiesto lo real. This research’s proposal is framed into the meetings and discussions that have been taking place in the School of Arts of the Faculty of Philosophy and Humanities (CEPIA, CIFFyH y SeCyT, of the National University of Cordoba), concerning the difficulties of research in Arts. The meetings carried out along 2009, demonstrate the need to establish a particular field of research and its relation to the practice of arts. This project is born from these concerns and it establishes central axis for the work, that enables us to put on practice some sketches imagined. In this regard, our proposal focuses on defining the construction of the scene as object of study, in itself, delimiting the issue of “the real” in the work of fiction. Proposing, furthermore, a team for researching the many variables that comes into play, in their own creative development. Consequently, the work will be developed in the method of a scenic laboratory, where the theoretical proposals cross over the practice and, in turn, these observations allow a reworking and deepen of contemporary thinking about the problematic of performance / representation, from the diverse orders in which it intervene. The idea of theatrical performance proposed by Aristotle, indicate that actions necessarily turn into the definition of the nature of the characters. This concept is key to the development of Western theaterand consequently on the different conceptions of actor. The definition of action given by Aristotle is problematic for a part of the contemporary theater, because it assumes that every action is mimetic. Also presumes that in the theatre the characters are formed, and narrative unit is given by a programmatic, which is defined by the action. This research proposes to explore the relationship between implementation of the action and its representation in the development of a theatrical laboratory. This implies that it is applied necessarily to the scenic practice. Our preliminary hypothesis is that the co.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

A short, report on the chromosomes of three species of Brasilian Orthoptera is given in the present paper. Meroncidius intermedins Brunner, belonging to the Pseu-dophyllidae, differs from the species already studied in the Family in having 30 instead of 34 autosomes and a metacentric sex chromosome. "Of the autosomes, 4 showed to be metacentric. The author believes that the present species may be originated from one having 34 acrocentric autosomes by means of centric fusions. The origin of ths metacentricity of the X is not discussed. Oxyprora flavicornis Redtb.,belonging to the Copiphori-dae, has spermatogonia with 29 chromosomes. Of the autosomes, 4 seemed to be metacentric. The X has the form of a V of subae-qual arms. Neoconocephálus injuscatus (Scudd.), also belonging to the Copiphoridae, is provided with secondary spermatocytes of 13 -j- X and 13 chromosomes. The heterochromosome is metacentric. In the spermatogonia, whose chromosome number has not been counted, there are a lot of metacentric elements. In the opinion of the present writer species provided with 31, 33 and 35 chromosomes should exist in the Copiphoridae.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

This paper comprises: 1) A note on Systematists of fiddler crabs from the Bay of Rio de Janeiro, with its new species Uca olympioi, Uca salsisitus, and a new variety U. pugnax var. brasiliensis. 2) Female Uca characterization is easier and infuse certainness when we inquire her third maxillipod. 3) Redescriptions are made for type-locality animals at Rio de Janeiro and nearness. 4) Male characterization become possible through its maxillipod if we lose its quelipod. 5) A historical referendary originating into indigenous dialect « Guarany » about the name Uca and brasilian nicknames of the fiddler crabs. 6) A few Uca species from the Rio de Janeiro determinative keys asked after main distinctions among others species described over the world in paragraph « diagnose diferencial ». 7) A collected material catalogue and some mensurement tables.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

El present projecte desenvolupa una aplicació de gestió d’espais i control d’accés per a la l’Edifici d’Estudiants-ETC de la Universitat Autònoma de Barcelona. Aquest edifici ofereix serveis a la comunitat universitària i compta amb un conjunt d’espais i equipaments ben divers: despatxos, sales de reunió, sales d’assaig, sala d’ordinadors, cinema i teatre. Els usuaris d’aquestes instal·lacions són els propis treballadors de l’edifici, alumnes dels cursos i tallers, estudiants beneficiaris d’algun servei i col·lectius d’estudiants. La gestió i l’assignació d’aquests espais, així com el control d’accés són realitzats manualment per part del personal de l’ETC a la recepció de l’edifici (anomenat Punt de Serveis). L’aplicació desenvolupada implementa els processos existents, tals com la gestió i reserva d’espais, l’inventari de claus o el control d’accés a les sales. Tanmateix introdueix nous processos i funcionalitats, com la gestió, reserva i cessió de material propietat de l’edifici.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

BACKGROUND: For over 50 years, radiocephalic wrist arteriovenous fistulae (RCAVF) have been the primary and best vascular access for haemodialysis. Nevertheless, early failure due to thrombosis or non-maturation is a major complication resulting in their abandonment. This prospective study was designed to investigate the predictive value of intra-operative blood flow on early failure of primary RCAVF before the first effective dialysis. METHODS: We enrolled patients undergoing creation of primary RCAVF for haemodialysis based on the pre-operative ultrasound vascular mapping discussed in a multidisciplinary approach. Intra-operative blood flow measurement was systematically performed once the anastomosis had been completed using a transit-time ultrasonic flowmeter. During the follow-up, blood flow was estimated by colour flow ultrasound at various intervals. Any events related to the RCAVF were recorded. RESULTS: Autogenous RCAVFs (n = 58) in 58 patients were constructed and followed up for an average of 30 days. Thrombosis and non-maturation occurred in eight (14%) and four (7%) patients, respectively. The intra-operative blood flow in functioning RCAVFs was significantly higher compared to non-functioning RCAVFs (230 vs 98 mL/min; P = 0.007), as well as 1 week (753 vs 228 mL/min; P = 0.0008) and 4 weeks (915 vs 245 mL/min, P < 0.0001) later. Blood flow volume measurements with a cut-off value of 120 mL/min had a sensitivity of 67%, specificity of 75% and positive predictive value of 91%. CONCLUSIONS: Blood flow <120 mL has a good predictive value for early failure in RCAVF. During the procedure, this cut-off value may be used to select appropriately which RCAVF should be investigated in the operation theatre in order to correct in real time any abnormality.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

The complete primary structure of the gene encoding the Merozoite Surface Protein 1 of Plasmodium vivax (PvMSP-1) revealed the existence of interspecies conserved regions among the analogous proteins of other Plasmodia species. Here, three DNA recombinant clones expressing 50, 200 and 500 amino acids from the N-terminal region of the PvMSP-1 protein were used on ELISA and protein immunoblotting assays to look at the IgG antibody responses of malaria patients from the Brasilian amazon region of Rondônia. The results showed the existance of P. vivax and P. falciparum IgG antibodies directed against PvMSP-1 antigenic determinants expressed in the clones containing the first 200 and the following 500 amino acids of the molecule, but not within the one expressing the most N-terminal 50 amino acids. Interestingly, there was no correlation between the levels of these IgG antibodies and the previous number of malaria infections.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Aquest treball documenta l’estada a Barcelona, entre el 1794 i 1798, dels germans Joseph i Peter Petrides, trompistes nascuts a Praga. L’excepcional trajectòria d’ambdós a la capital catalana, com a membres de l’orquestra del Teatre de la Santa Creu i com a solistes destacats, il·lustra el desenvolupament de l’ofici de músic a la ciutat durant l’última dècada del segle XVIII.