Genocide: A History

Rubinstein, William, Genocide: A History (Harlow: Pearson Longman, 2004), pp.vii+322 RAE2008

Holocaust w powieści Wasilija Grossmana "Życie i los"

Tematem artykułu jest książka bezpośrednio nie zaliczana do literatury Holocaustu, wybitna powieść Życie i los, rosyjskiego pisarza i dziennikarza Wasilija Grossmana, który dziś uznawany jest za jednego z najważniejszych twórców rosyjskich XX wieku. Życie i los okazuje się przykładem ujęcia dramatu Shoah na tle wojny jako części wielkiej Historii poddanej szaleństwom ideologii i polityki nazistów oraz terroru i rosnącego z drugiej strony antysemityzmu w państwie bolszewickim. Jednocześnie Zagłada pozostaje w tym utworze przede wszystkim tragedią konkretnych osób, widziana w porządku pojedynczej ludzkiej egzystencji, która nie daje się nigdy całkowicie sprowadzić do tego, co bezosobowe i masowe. Indywidualna perspektywa humanizuje obraz historii, ale też i go podważa w jego ogólnych strukturach i narracjach. Artykuł opisuje elementy, które składają się na żydowski wątek utworu. Dla jego odczytania ważny okazuje się szerszy kontekst biografii Grossmana i historia powstania oraz wydania powieści Życie i los. Jak widać – rosyjski pisarz dokonał dwóch znaczących gestów w odniesieniu do problemu reprezentacji Zagłady: z jednej strony zwrócił się ku konwencjom literackim, wykorzystał epicki rozmach, kompozycję wielowątkową i panoramiczne ujęcia wraz z ich koncepcją realizmu, wehikularności słowa, a jednocześnie wyszedł poza estetyczne ramy tekstu literackiego, wprowadził elementy lirycznych opisów i autobiograficzne akcenty oraz podkreślił etyczny wymiar całości – jako formy pamięci o tych niezliczonych ofiarach nie tylko Zagłady, ale i każdego XX wiecznego totalitaryzmu.

Wykluczenie społeczne wyzwaniem dla współczesnego świata

Społeczeństwo, w którym egzystuje współczesny człowiek, jest nie tyle trudne, ile bardzo złożone. Dlatego też wielu ludzi nie radzi sobie z różnymi problemami natury osobistej i społecznej. Wielu z nich doświadcza wykluczenia społecznego definiowanego jako efekt różnego rodzaju upośledzeń społecznych, wobec czego jednostka lub grupa nie może w pełni uczestniczyć w życiu gospodarczym, społecznym, ekonomicznym i politycznym społeczeństwa, do którego należy. Podmiotem wykluczenia społecznego jest przede wszystkim jednostka, która na drodze realizacji własnego humanitas została wykluczona w sposób przez siebie zawiniony lub doznała wykluczenia z powodu niewłaściwej polityki państwa. Do najważniejszych problemów lokujących się w obrębie wykluczenia autor zalicza: niepełnosprawność, bezrobocie, bezdomność, uzależnienia, samotność i ubóstwo. Scharakteryzowano przywołane powyżej obszary wykluczenia oraz podjęto próbę wskazania sposobów pomocy jednostkom, które stały się ofiarami wykluczenia. Podstawową instytucją pomagającą tym osobom jest pomoc społeczna, której pierwszym i podstawowym celem jest ulepszanie życia społecznego. Ważne miejsce zajmują w niej pracownicy socjalni, którzy jako jednostki wykształcone i kompetentne mogą wpływać na lepsze życie człowieka. Niestety, współcześnie nie zawsze w wystarczający sposób zaspokajane są podstawowe potrzeby zagubionych osób. Najsilniej dotykają one grupy i jednostki najsłabsze. Wskutek owych braków w polityce społecznej oraz w jej przedmiotowych zakresach: w polityce ludnościowej, rodzinnej, edukacyjnej, mieszkaniowej, polityce podziału dochodu, zabezpieczenia społecznego, zatrudnienia, następuje erozja najsłabszych ogniw systemu społecznego. Konieczne zatem wydaje się otwarcie polityki państwa na różne problemy społeczne, nie zawsze zawinione przez jednostkę, ale przez system, w którym się ona znalazła.

Konwencja dotycząca statusu uchodźców a praktyka turecka. Problem przybyszów zza wschodniej granicy

Celem publikacji jest podjęcie próby przeanalizowania polityki, jaką Turcja prowadzi wobec obcokrajowców poszukujących schronienia na jej terytorium. O ważkości zagadnienia zadecydowała w ostatnich latach przede wszystkim tocząca się w Syrii wojna domowa, w wyniku której na terytorium Turcji znalazło się ponad 700 tysięcy Syryjczyków. Szczególne w tym kontekście kontrowersje budzi fakt stosowania przez Turcję podwójnych standardów w przedmiocie nadawania imigrantom konwencyjnego statusu uchodźcy. Państwo to, jako jedno z czterech na świecie, w momencie przystępowania do Konwencji dotyczącej statusu uchodźców i Protokołu nowojorskiego zastrzegło sobie prawo do stosowania w tej materii tzw. kryterium geograficznego. W efekcie, o ile status uchodźcy nadany być może osobom przybywającym zza zachodnich granic Turcji, o tyle uciekinierzy z państw takich, jak Syria, Iran, czy Irak z formalnego punktu widzenia są „poszukującymi schronienia” (tur. sığınmacı). To zaś oznacza brak ich konwencyjnej ochrony. Celem artykułu jest jednak nie tylko przeanalizowanie prawnego i rzeczywistego położenia, w jakim znajdują się ofiary syryjskiej wojny domowej, przybywające na terytorium Turcji, a także próba przewidzenia scenariusza rozwoju tejże sytuacji. Celem uczynienia analizy możliwie najbardziej rzetelną, odwołano się zarówno do anglo, jak i tureckojęzycznych materiałów źródłowych.

Representações das crianças sobre a Casa de Abrigo e Sistema de Justiça

Dissertação apresentada à Universidade Fernando Pessoa como parte dos requisitos para obtenção do grau de Mestre em Psicologia Jurídica

Abuso infantil

Projeto de Pós-Graduação/Dissertação apresentado à Universidade Fernando Pessoa como parte dos requisitos para obtenção do grau de Mestre em Medicina Dentária

Tratamento do traumatismo dentário em dentição primária

Projeto de Pós-Graduação/Dissertação apresentado à Universidade Fernando Pessoa como parte dos requisitos para obtenção do grau de Mestre em Medicina Dentária

Playhouse creatures: the struggle towards virtuosity

The conflation of the actress and the whore is as old as time, and, perhaps unsurprisingly, continues to excite interest from academics, writers and audiences. April de Angelis’ Playhouse Creatures was inspired by Elizabeth Howe’s seminal The First English Actresses (1992), which was the first academic reading of the Restoration actress, since the 1950’s. Howe saw the first English actresses as victims of the Restoration male gaze: sexually displayed and exploited. In this paper Howe’s reading and de Angelis’s realisation will be examined alongside archival research and the help of the cast of this year’s production of Playhouse Creatures in order to discover another story, the development of the actress as virtuoso. [From the Author]

La ruptura de una economía moral y las deslegitimación de las deudas hipotecarias

In Spain, during the recent housing bubble, purchasing a home seemed the most advantageous strategy to access housing, and there was a wide social consensus about the unavoidability of mortgage indebtedness. However, such consensus has been challenged by the financial and real-estate crisis. The victims of home repossessions have been affected by the transgression of several principles, such as the fair compensation for effort and sacrifice, the prioritisation of basic needs over financial commitments, the possibility of a second chance for over-indebted people, or the State's responsibility to guarantee its citizens' livelihood. Such principles may be understood as part of a moral economy, and their transgression has resulted in the emergence of a social movement, the Plataforma de Afectados por la Hipoteca (PAH), that is questioning the legitimacy of mortgage debts. The article reflects on the extent to which the perception of over-indebtedness and evictions as unfair situations can have an effect on the reproduction of the political-economic system, insofar the latter is perceived as able or unable to repair injustice.

Working with a child Exposed to Community and Domestic violence in Northern Ireland: An Illustrated Case Example.

The focus of this paper is on the author’s multi-modal therapeutic practice with a 7-year-old boy referred to the Family Trauma Centre, following paramilitary assaults on his father. The work also addresses the boy’s experience of domestic violence. The work is contextualised in terms of the ‘Peace Process’ in Northern Ireland, including the establishment of the Family Trauma Centre as a response to the needs of victims of the Troubles. A rationale for working with children using a multi-modal approach is presented.

Tragedy, Euripides, Melodrama: Hamartia, Medea, Liminality

This article examines socio-historical dimensions and cultural and dramaturgic implications of the Greek playwright Euripides’ treatment of the myth of Medea. Euripides gives voice to victims of adventurism, aggression and betrayal in the name of ‘reason’ and the ‘state’ or ‘polity.’ Medea constitutes one of the most powerful mythic forces to which he gave such voice by melodramatizing the disturbing liminality of Greek tragedy’s perceived social and cultural order. The social polity is confronted by an apocalyptic shock to its order and its available modes of emotional, rational and social interpretation. Euripidean melodramas of horror dramatize the violation of rational categories and precipitate an abject liminality of the tragic vision of rational order. The dramaturgy of Euripides’ Medea is contrasted with the norms of Greek tragedy and examined in comparison with other adaptations — both ancient and contemporary — of the myth of Medea, in order to unfold the play’s transgression of a tragic vision of the social polity.

Gay men and intimate partner violence: a gender analysis

Though intimate partner violence (IPV) is predominately understood as a women’s health issue most often emerging within heterosexual relationships, there is increasing recognition of the existence of male victims of IPV. In this qualitative study we explored connections between masculinities and IPV among gay men. The findings show how recognising IPV was based on an array of participant experiences, including the emotional, physical and sexual abuse inflicted by their partner, which in turn led to three processes. Normalising and concealing violence referred to the participants’ complicity in accepting violence as part of their relationship and their reluctance to disclose that they were victims of IPV. Realising a way out included the participants’ understandings that the triggers for, and patterns of, IPV would best be quelled by leaving the relationship. Nurturing recovery detailed the strategies employed by participants to mend and sustain their wellbeing in the aftermath of leaving an abusive relationship. In terms of masculinities and men’s health research, the findings reveal the limits of idealising hegemonic masculinities and gender relations as heterosexual, while highlighting a plurality of gay masculinities and the need for IPV support services that bridge the divide between male and female as well as between homosexual and heterosexual.

Deconstructing Victim and offender Identities in Discourses on Child Sexual Abuse: Hierarchies, Blame and the Good/Evil Dialectic

Contemporary social and political constructions of victimhood and offending behaviour lie at the heart of regulatory policies on child sexual abuse. Legislation is named after specific child victims of high profile cases, and a burgeoning range of pre-emptive measures are enacted to protect an amorphous class of ‘all potential victims’ from the risk sex offenders are seen as posing. Such policies are also heavily premised on the omnipresent predatory stranger. These constructed identities, however, are at odds with the actual identities of victims and offenders of such crimes. Drawing on a range of literatures, the core task of this article is to confront some of the complexities and tensions surrounding constructions of the victim/offender dyad within the specific context of sexual offending against children. In particular, the article argues that discourses on ‘blame’ – and the polarised notions of ‘innocence’ and ‘guilt’ – inform respective hierarchies of victimhood and offending concerning ‘legitimate’ victim and offender status. Based on these insights, the article argues for the need to move beyond such monochromatic understandings of victims and offenders of sexual crime and to reframe the politics of risk accordingly.

Older Women Living with Domestic Violence: Coping Resources and Mental Health and Wellbeing

Background: Domestic violence represents a serious public health issue for women and their children worldwide. International evidence suggests that women aged over 50 who are victims of domestic violence are suffering in silence because the problem is ignored by professionals and policy makers. More UK research is needed to identify the extent of the problem, and services to meet the needs of older women.

Study aims: To bridge this gap by seeking to gain a deeper, systematic understanding of how ‘older women’ cope with domestic violence and how it effects their wellbeing, using a theoretical framework of ‘salutogenesis’ to consider coping resources used in lifelong abuse.

Methods: The study recruited a convenience sample of eighteen older women who are currently, or had been in an abusive relationship. A semi-structured interview schedule was used to discuss the personal nature, of domestic violence in their lives, and the pattern of abuse over time and its effects on their wellbeing, ways of coping and sources of support, barriers to reporting and accessing support, and experiences in seeking help.

Results: Living in a domestically violent context has extremely negative effects on older women’s wellbeing. Living with a perpetrator of long-term violence is predisposing these women to extremely negative health outcomes such as Post Traumatic Stress Disorder, anxiety and depression. Three-quarters of the women defined themselves as in poor mental health and were using pathogenic coping mechanisms, such as excessive and long-term use of alcohol, prescription and non-prescription drugs and cigarettes. This negative coping increased the likelihood of these women experiencing addiction to drugs and alcohol dependence and endangering their health and wellbeing in the longer term. Conclusions Public health interventions can work well from a ‘salutogenic’ perspective by finding ways to promote healthy behaviours that increase older women’s sense of wellbeing and coping. The application of this theoretical framework offers the potential for new knowledge to contribute to the discourse about wellbeing in older women dealing with domestic violence.