Samorozwój studenta jako proces i efekt kształcenia

Idea uczenia się przez całe życie jest jedną z istotnych założeń w budowaniu społeczeństwa opartego na wiedzy. Jest również jednym z kluczowych czynników Procesu Bolońskiego. Pragnienie uczenia się przez całe życie ma na celu stworzenie społeczeństwa wiedzy. Jednakże możliwe jest to tylko wówczas, gdy wyzwolimy w jednostkach takie mechanizmy samorozwojowe jak: samopoznanie, samoocena, poczucie własnej skuteczności, samokształcenie. Uwalniają się one oraz dojrzewają jako skutek komunikacji interpersonalnej. Znaczącą rolę w rozwoju wspomnianych mechanizmów odgrywają nauczyciele akademiccy. Niniejszy artykuł zawiera rozważania teoretyczne oraz doniesienia z badań empirycznych.

Umiejętności komunikowania i współpracy w środowisku wirtualnym jako efekt szkoleń e-learningowych

Dobra umiejętność komunikowania się, szczególnie wysoki poziom kompetencji interpersonalnych jest obecnie jedną z najważniejszych kluczowych kompetencji pracownika. Chociaż ludzie od dziecka uczą się komunikować w różnych sytuacjach społecznych, nie oznacza to wcale, że potrafią efektywnie się porozumiewać. Zazwyczaj, co obserwujemy w wielu organizacjach, dużo czasu i miejsca poświęca się na podnoszenie poziomu kompetencji interpersonalnych, poprzez między innymi udział w różnych szkoleniach. Współcześnie obserwuje się coraz większy udział usług i narzędzi internetowych w komunikowaniu się pracowników wewnątrz i poza organizacją. Taki stan rzeczy rodzi pytanie o poziom umiejętności komunikowania za pomocą Internetu. Autorka stara się przekonać, że interaktywny model szkoleń internetowych (e-learning) jest modelem, który wymusza aktywną komunikację i współpracę. W ten sposób pracownicy biorący udział w szkoleniu w naturalny sposób uczą się komunikowania w sieci i mogą podnosić swoje kompetencje komunikacyjne w środowisku wirtualnym.

Prezbiter - świadek i sługa komunii. Aktualność przesłania Listu do moich kapłanów

Inspiracją dla autora artykułu stały się zebrane w Liście do moich kapłanów refleksje Prymasa Wyszyńskiego na temat tożsamości i misji prezbitera. Zawierają one wiele wątków, które niewątpliwie łączy przenikająca całe dzieło troska o jedność kapłanów w służbie eklezjalnej komunii. Dla Prymasa Tysiąclecia społeczna natura człowieka była czytelnym potwierdzeniem prawdy o jego powołaniu do życia we wspólnocie, nie tylko tej doczesnej, ale i tej nadprzyrodzonej. Należało tę naturalną zdolność do wchodzenia w relacje z innymi właściwie odczytać w świetle Bożego Objawienia. Bogate życie wewnętrzne pozwala kontemplować tajemnicę Trójcy Świętej i dostrzegać w Niej źródło eklezjalnej i międzyludzkiej komunii. Obdarowanie nadprzyrodzoną mocą wspólnoty z Bogiem w Kościele, uzdalnia wierzących w Chrystusa do nowych braterskich relacji, czyniąc z nich prawdziwą Bożą rodzinę. Proces ten dokonuje się dzięki pośrednictwu posługi kapłańskiej, dlatego też prezbiterzy są szczególnie wezwani, aby w ich wzajemnych relacjach jaśniał ten nowy, wspólnotowy styl życia. Osobista więź z Bogiem, relacja z ordynariuszem, pomiędzy prezbiterami, czy też z wiernymi świeckimi to podstawowe wymiary, w których kapłani mają jawić się jako świadkowie i słudzy komunii.

Pomiędzy dzieciństwem a dorosłością – o dorastaniu osób z zespołem Aspergera

Adolecence is an extremely diffi cult time for young people. This is the period when they become adults. However, this transition is connected with lots of diffi culties in the area of peer contacts and the acceptance of their physicality. The Asperger syndrome fosters the diffi culties in building interpersonal relationships, their identity as well as in shaping personality itself. The article shows the problems of adolescence coupled with diffi culties arising from Asperger syndrome. It is important to consider if this time is similar for all teenagers, regardless of their developmental capabilities, or whether the diffi culties that result from Asperger syndrome are meaningful in their adolescence period.