Prezbiter - świadek i sługa komunii. Aktualność przesłania Listu do moich kapłanów

Inspiracją dla autora artykułu stały się zebrane w Liście do moich kapłanów refleksje Prymasa Wyszyńskiego na temat tożsamości i misji prezbitera. Zawierają one wiele wątków, które niewątpliwie łączy przenikająca całe dzieło troska o jedność kapłanów w służbie eklezjalnej komunii. Dla Prymasa Tysiąclecia społeczna natura człowieka była czytelnym potwierdzeniem prawdy o jego powołaniu do życia we wspólnocie, nie tylko tej doczesnej, ale i tej nadprzyrodzonej. Należało tę naturalną zdolność do wchodzenia w relacje z innymi właściwie odczytać w świetle Bożego Objawienia. Bogate życie wewnętrzne pozwala kontemplować tajemnicę Trójcy Świętej i dostrzegać w Niej źródło eklezjalnej i międzyludzkiej komunii. Obdarowanie nadprzyrodzoną mocą wspólnoty z Bogiem w Kościele, uzdalnia wierzących w Chrystusa do nowych braterskich relacji, czyniąc z nich prawdziwą Bożą rodzinę. Proces ten dokonuje się dzięki pośrednictwu posługi kapłańskiej, dlatego też prezbiterzy są szczególnie wezwani, aby w ich wzajemnych relacjach jaśniał ten nowy, wspólnotowy styl życia. Osobista więź z Bogiem, relacja z ordynariuszem, pomiędzy prezbiterami, czy też z wiernymi świeckimi to podstawowe wymiary, w których kapłani mają jawić się jako świadkowie i słudzy komunii.

The author of the article was inspired by the reflections of Primate Stefan Wyszyński on the identity and mission of the presbyter collected in A Letter to my Priests. The book takes up a range of themes integrated by an obvious concern for the unity of priests in the service of ecclesial communion. For the Primate of the Millennium man's social nature clearly confirms the truth about man's calling to live in community, not just the temporal one, but the supernatural one as well. This natural capacity to enter into relations with others, in order to be understood correctly, must be interpreted in the light of Divine Revelation. A rich inner life allows one to contemplate the mystery of the Holy Trinity and perceive it as a source of ecclesial and interpersonal communion. The gift of supernatural power inherent in communion with God in the Church enables those who believe in Christ to forge new fraternal relations, making them a true family of God. This process occurs thanks to priestly ministry, so presbyters are especially called to illuminate their mutual relations with this new style of community life. A personal bond with God, relation with the bishop ordinary, other presbyters and the lay faithful are the basic dimensions in which priests are to appear as the witnesses and servants of communion.