927 resultados para Fishery co-management model
Resumo:
Este trabajo de investigación busca analizar la importancia de la participación ciudadana en los procesos de transformación física de la ciudad. El trabajo parte de la revisión del proceso llamado Urbanismo Social, un modelo de gestión específico de la administración, que enmarcó el desarrollo de los Proyectos Urbanos Integrales PUI en Medellín, Colombia, entre 2004 y 2007. Se analiza la Metodología participativa dentro del Proyecto Urbano Integral Nororiental, la cual promovió el uso de diferentes mecanismos que facilitaron la participación ciudadana. Se identifican factores de éxito y factores críticos dentro de la Metodología, con el propósito de contribuir a la discusión y construcción de estrategias de participación más efectivas y eficientes para los proyectos de ciudad.
Resumo:
La creación de conocimiento al interior de las organizaciones es visible mediante la dirección adecuada del conocimiento de los individuos, sin embargo, cada individuo debe interactuar de tal manera que forme una red o sistema de conocimiento organizacional que consolide a largo plazo las empresas en el entorno en el que se desenvuelven. Este documento revisa elementos centrales acerca de la gestión de conocimiento visto desde varios autores y perspectivas e identifica puntos clave para diseñar un modelo de gestión de conocimiento para una empresa del sector de insumos químicos para la industria farmacéutica, cosmética y de alimentos de la ciudad de Bogotá.
Resumo:
El presente estudio expone metodologías tomadas como estrategias las cuales están basadas en la filosofía Lean, estas buscan la reducción de desperdicios acompañado de un mejoramiento continuo. La metodología se tomó como un modelo de gestión para la empresa Casa de Banquetes Álvaro O. Castañeda, específicamente su proceso productivo. Por medio de un análisis inicial del flujo de valor y el análisis de evaluación de oportunidades Lean, se estableció un plan de flujo de valor con unas fases que contemplan objetivos, metas, tiempos de ejecución, responsables, proceso afectado para la mejora continua y un tiempo de seguimiento, con el fin último de aumentar el valor agregado de servicio al cliente.
Resumo:
Diseñar un modelo de gestión cultural que busca llevar el arte, la ciencia y la tecnología a distintas regiones y ciudades del país, iniciando en la ciudad de Tunja, por medio de una exposición itinerante que vincule estos tres campos de una manera transversal con el fin de acercar a los distintos públicos a experiencias vivenciales de aprendizajes, interacción y exploración. Estas experiencias tendrán lugar por medio de contenedores.
Resumo:
L'objectiu d'aquesta tesi doctoral consisteix en determinar si el model de gestió dels recursos humans de les empreses matrius japoneses es transferible a les filials japoneses de Catalunya. Per tot això després d'un estudi teòric sobre la literatura existent del model de gestió dels recursos humans japonès i la internacionalització dels recursos humans, s'ha realitzat un treball empíric mitjançant una enquesta a les filials japoneses instal.lades a Catalunya. En el qüestionari s'analitzen diferents àmbits de la gestió dels recursos humans i que constitueixen les 7 hipòtesis del nostre treball de camp basades en el model de recursos humans japonès referides a: 1- Reclutament i selecció, 2- Promoció i Rotació, 3- Lideratge, comunicació i treball en equip, 4- Motivació, clima laboral i cultura empresrial, 5- Formació i desenvolupament, 6- Avaluació de l'acompliment, y 7- Retribució i beneficis socials. Tot això ens ha indicat quina es la tendència del model japonès de recursos humans a les filials catalanes tenint en compte que estem analitzant un contexte cultural diferent a la idiosincrasia dels treballadors japonesos. El treball ens ha permés de proposar dues línies d'investigació, una a determinar en el temps i una altre en l'espai. En el temps amb la nova generació s'està produint un canvi cultural en el qual els joves japonesos intenten importar part dels valors occidentals que es veurà reflectit al llarg de 10-20 anys. I en l'espai l'aplicació de l'estudi a altres països europeus, com Anglaterra, França i Alemanya que són els principals països on els japonesos prefereixen instal.lar-se.
Resumo:
Background: High rates of co-morbidity between Generalized Social Phobia (GSP) and Generalized Anxiety Disorder (GAD) have been documented. The reason for this is unclear. Family studies are one means of clarifying the nature of co-morbidity between two disorders. Methods: Six models of co-morbidity between GSP and GAD were investigated in a family aggregation study of 403 first-degree relatives of non-clinical probands: 37 with GSP, 22 with GAD, 15 with co-morbid GSP/GAD, and 41 controls with no history of GSP or GAD. Psychiatric data were collected for probands and relatives. Mixed methods (direct and family history interviews) were utilised. Results: Primary contrasts (against controls) found an increased rate of pure GSP in the relatives of both GSP probands and co-morbid GSP/GAD probands, and found relatives of co-morbid GSP/GAD probands to have an increased rate of both pure GAD and comorbid GSP/GAD. Secondary contrasts found (i) increased GSP in the relatives of GSP only probands compared to the relatives of GAD only probands; and (ii) increased GAD in the relatives of co-morbid GSP/GAD probands compared to the relatives of GSP only probands. Limitations: The study did not directly interview all relatives, although the reliability of family history data was assessed. The study was based on an all-female proband sample. The implications of both these limitations are discussed. Conclusions: The results were most consistent with a co-morbidity model indicating independent familial transmission of GSP and GAD. This has clinical implications for the treatment of patients with both disorders. (C) 2006 Elsevier B.V. All fights reserved.
Resumo:
Recently, two international standard organizations, ISO and OGC, have done the work of standardization for GIS. Current standardization work for providing interoperability among GIS DB focuses on the design of open interfaces. But, this work has not considered procedures and methods for designing river geospatial data. Eventually, river geospatial data has its own model. When we share the data by open interface among heterogeneous GIS DB, differences between models result in the loss of information. In this study a plan was suggested both to respond to these changes in the information envirnment and to provide a future Smart River-based river information service by understanding the current state of river geospatial data model, improving, redesigning the database. Therefore, primary and foreign key, which can distinguish attribute information and entity linkages, were redefined to increase the usability. Database construction of attribute information and entity relationship diagram have been newly redefined to redesign linkages among tables from the perspective of a river standard database. In addition, this study was undertaken to expand the current supplier-oriented operating system to a demand-oriented operating system by establishing an efficient management of river-related information and a utilization system, capable of adapting to the changes of a river management paradigm.
Resumo:
This paper presents a proposal for a Quality Management System for a generic GNSS Surveying Company as an alternative for management and service quality improvements. As a result of the increased demand for GNSS measurements, a large number of new or restructured companies were established to operate in that market. Considering that GNSS surveying is a new process, some changes must be performed in order to accommodate the old surveying techniques and the old fashioned management to the new reality. This requires a new management model that must be based on a well-described procedure sequence aiming at the Total Management Quality for the company. The proposed Quality Management System was based on the requirements of the Quality System ISO 9000:2000, applied to the whole company, focusing on the productive process of GNSS surveying work.
Resumo:
Coastal and marine protected areas are created to protect habitat, avoid biodiversity loss, and to help maintain viable fisheries. However, most of these areas in tropical countries occurs in impoverished regions and directly affect the livelihood and survival of coastal communities which directly depend on fisheries and shellfisheries. Therefore, socioeconomic and conservation goals overlap. In this context, fishers should have a central place in resource management. They are critical resource users and their behavior directly affects the system. Shellfish resources are important sources of food, employment and income to fishing communities in Latin America. But despite its widespread use for food and income, there is an urgent need of more research on shellfish management. This research discusses the artisanal fisheries of Venus clam (Anomalocardia brasiliana) (Gmelin, 1791) (Bivalvia: Veneridae) in Brazil, and points out strategies to improve the system. Venus clam is a small and commonly exploited species for food and income on the Brazilian coast. This research was carried out at Ponta do Tubarão Sustainable Development Reserve (Brazilian Northeast coast), where there was no information available about who harvest, where or how much Venus clam has been harvested, despite this resource being exploited for generations. Clam fishery follows the pattern of socio-economic invisibility that general clam exploitation has in Brazil. Methods used were interviews, participatory monitoring and focal follow observation from January 2010 to May 2011. Results include: (a) the identification of shell fishers, (b) how harvest and meat processing are performed (mollusk beds, time spent, gross and net production), (c) the analisis of shell fisher income and their economic sustentability, and (d) the involvement of shell fisher families in data gathering and analyses for the first time. Based on the acquired knowledge, we propose a new institutional arrangement for clam fishery including co-management, fisheries agreement, compensatory arrangements and improvements for the Venus clam value chain such as the establishment of a minimum price for clam meat. This research also includes two other results: a general description for Venus clam harvesting in the Brazilian Northeast coast and a specific discussion about co-management of Venus clam in Brazil. The first one was possible through the meeting of several shell fisherwomen from other states during activities promoted by People of the Tides (PoT) project. PoT was an international initiative aiming to develop coastal communities that depend on mollusk for their livelihood. The second one is a comparison between PoT and Venus clam management at Pirajubaé Marine Extractive Reserve (Santa Catarina). It evaluates the success and failures of these only two initiatives involving co-management of A. brasiliana in Brazil
Resumo:
The general objective of this work was to develop a monitoring and management model for aquatic plants that could be used in reservoir cascades in Brazil, using the reservoirs of AES-Tiete as a study case. The investigations were carried out at the reservoirs of Barra-Bonita, Bariri, Ibitinga, Promissao, and Nova-Avanhandava, located in the Tiete River Basin; Agua Vermelha, located in the Grande River Basin; Caconde, Limoeiro, and Euclides da Cunha, which are part of the Pardo River Basin; and the Mogi-Guacu reservoir, which belongs to the Mogi-Guacu River basin. The main products of this work were: development of techniques using satellite-generated images for monitoring and planning aquatic plant control; planning and construction of a boat to move floating plant masses and an airboat equipped with a DGPS navigation and application flow control system. Results allowed to conclude that the occurrence of all types of aquatic plants is directly associated with sedimentation process and, consequently, with nutrient and light availability. Reservoirs placed at the beginning of cascades are more subject to sedimentation and occurrence of marginal, floating and emerged plants, and are the priority when it comes to controlling these plants, since they provide a supply of weeds for the other reservoirs. Reservoirs placed downstream show smaller amounts of water-suspended solids, with greater transmission of light and occurrence of submerged plants.
Resumo:
Pós-graduação em Enfermagem (mestrado profissional) - FMB
Resumo:
A partir da relação Trabalho e Educação estabelecida dentro de uma comunidade de pescadores artesanais no município de Cametá, são analisados os acordos de pesca, enquanto formas estratégicas para a gestão dos recursos pesqueiros presentes nos rios e para o dia a dia desses trabalhadores. Buscamos, assim, na voz desses sujeitos (pescadores artesanais) identificar os problemas, as dificuldades e os ganhos com esses acordos, mas também como esses documentos são capazes de incitar mecanismos de organização coletiva, através da cogestão dos recursos pesqueiros entre os moradores das comunidades onde a experiência é realizada. Inicialmente buscando seu próprio reconhecimento e depois o reconhecimento como categoria, enquanto classe social, os sujeitos pescadores são estudados nesse processo de constituição quer em sua luta individual quer inseridos em movimentos sociais. Objetivamos, dessa forma, apreender a importância do seu trabalho e como ele está impregnado no seu saber e nas suas práticas econômicas e/ou organizacionais. Do mesmo modo, tendo como ponto de partida concepções que descrevem lógicas comunitárias que permeiam formas de acesso e exercem a manutenção e a gestão de seus espaços, queremos compreender quais os fundamentos que viabilizam o uso compartilhado dos recursos pesqueiros.
Resumo:
O presente estudo descreve, registra e compara estratégias de pesca e manejo comunitário de quelônios aquáticos em três comunidades da várzea de Santarém. Avaliou-se também o consumo de quelônios, incluindo preferências, rejeições e tabus alimentares, e uso destes como recursos terapêuticos na medicina popular. As técnicas de pesca de quelônios empregadas foram descritas, compreendendo variações espacial e sazonal de uso e espécies capturadas e seletividade das técnicas fundamentadas nos saberes locais. Analisaram-se ainda o rendimento das pescarias e as relações entre investimento e retorno das mesmas. Os dados foram coletados entre junho de 2007 a julho de 2008. Realizaram-se conversas informais, acompanhamento das atividades pesqueiras e observação participante nas comunidades. Entrevistas semi-estruturadas também foram realizadas adotando-se o método recordatório alimentar, monitoramento do consumo anual de quelônios e recordações das últimas pescarias de quelônios. Os primeiros relatos de manejo de quelônios na Amazônia são datados da época do contato entre populações ameríndias e europeias. Na década de 70 ações do governo brasileiro foram implementadas fundamentadas no gerenciamento centralizado no poder do Estado. Hoje, práticas de comanejo de quelônios ocorrem em vários lugares na Amazônia, como nas comunidades Ilha de São Miguel, Costa do Aritapera e Água Preta. Mesmo pautados na demanda comunitária os manejos dessas três comunidades apresentam perspectivas diferenciadas em virtude do variado grau de experiência com sistemas de manejo comunitário. A Ilha de São Miguel já realiza o manejo de quelônios há cerca de 40 anos com certo grau de sucesso, enquanto na Água Preta o co-manejo vem sendo estabelecido há 22 anos de forma menos rigorosa e na Costa do Aritapera não se obteve êxito em sua recente implementação. De modo geral, a inclusão dos principais usuários dos recursos naturais em seu manejo ainda se constitui uma tarefa de difícil execução. O grande desafio para o manejo de quelônios e outros recursos da fauna cinegética na Amazônia é o reconhecimento legal de seu uso. O consumo de quelônios é uma tradição enraizada na cultura amazônica, entretanto é criminalizado, constrangendo a maior parte da população a assumir seu uso. Por ser considerada atividade ilegal não há estimativas da quantidade de animais explorados, tornando difícil a implantação de formas de manejo comunitário sustentáveis. Percebeu-se na dieta dos ribeirinhos desse estudo a participação de peixe como principal fonte de proteína animal, enquanto o consumo de quelônios registrado foi relativamente pequeno. Constataram-se diferenças quanto às espécies de quelônios consumidas. Em geral, tracajá (Podocnemis unifilis) (carne e ovos) configura-se como quelônio mais consumido nas três comunidades, sendo a pitiu (Podocnemis sextuberculata) (carne e ovos) consumida principalmente na Costa do Aritapera. As tartarugas (Podocnemis expansa) são pouco utilizadas, não houve registros de coleta de seus ovos, sendo sua carne consumida principalmente na Ilha de São Miguel. Tais variações podem estar relacionadas à combinação de fatores ecológicos e ao histórico do manejo presentes em cada comunidade. Não foram observadas diferenças culturais nas comunidades estudadas quanto ao uso de quelônios. Tartaruga é a espécie mais rejeitada, usada principalmente na medicina popular; tracajá e pitiu em geral são os quelônios preferidos, sendo os três considerados reimosos (animais sujeitos a tabus alimentares em algumas circunstâncias, como doenças, menstruação, gravidez e pós-parto). A espécie mais capturada foi o tracajá, seguindo-se a pitiu e em menor proporção a tartaruga. O tracajá é encontrado em vários ambientes, sendo coletado durante o ano todo nas três comunidades; pitius são capturadas principalmente na Costa do Aritapera no período da seca e da vazante, quando estão concentradas durante a migração ao saírem das áreas inundáveis em direção aos rios e às praias de desova, enquanto tartarugas são pescadas nos lagos protegidos da Ilha de São Miguel, na enchente e na cheia. As técnicas de pesca apresentam uso diferenciado em função do nível do rio. Os pescadores reconhecem tais variações sazonais, as quais aliadas a um conjunto de saberes locais são utilizadas na seleção das técnicas de pesca de quelônios. A pesca de quelônios é realizada em geral de modo oportuno, durante as pescarias de peixes. O rendimento das pescarias de quelônio foi maior quando estas não incluíram a captura de peixes e quando realizadas com uso da mão. O rendimento com base na CPUEN diferiu entre as comunidades estudadas e entre os períodos de pesca, porém não houve diferença significativa no rendimento das pescarias entre esses parâmetros quando a biomassa foi utilizada nos cálculos de CPUE. O pescador, em geral, não está preocupado em maximizar seu rendimento, já que a maior parte das pescarias não se destina a comercialização. O rendimento, desta forma, acaba refletindo mais o acerto de um bom local de pesca do que o esforço de deslocamento empregado na mesma.Quando a mancha era boa os pescadores gastavam pouco tempo, enquanto em manchas menos produtivas gastavam mais tempo. Alguns pontos a serem adotados com vistas à concretização e sucesso do manejo comunitário são sugeridos nesse estudo: (1) definição clara dos direitos de acesso aos recursos e das sanções em caso de infração dos acordos; (2) estabelecimento de programas de capacitação de lideranças comunitárias; (3) criação de um fundo comunitário para desenvolvimento de outras atividades econômicas e investimento na melhoria da qualidade de vida dos moradores e nas próprias ações envolvidas no manejo; (4) reconhecimento e uso do conhecimento ecológico local e do direito de se utilizar o recurso; (5) ampliação regional do modelo comunitário para outras áreas, considerando que algumas espécies realizam grandes migrações; (6) monitoramento das populações exploradas; (7) avaliação periódica da efetivação do manejo e seu papel para os moradores locais; (8) repartição dos benefícios entre os comunitários. No caso específico dos quelônios recomendam-se também a proteção de outros ambientes além das áreas de nidificação e a determinação de um sistema de cotas voltado ao aproveitamento de ovos que seriam perdidos com possibilidade de comercialização para criadores.
Resumo:
Overabundance of white-tailed deer (Odocoileus virginianus) continues to challenge wildlife professionals nationwide, especially in urban settings. Moreover, wildlife managers often lack general site-specific information on deer movements, survival, and reproduction that are critical for management planning. We conducted radio-telemetry research concurrent with deer culling in forest preserves in northeastern Illinois and used empirical data to construct predictive population models. We culled 2,826 deer from 16 forest preserves in DuPage County (1992-1999) including 1,736 from the 10 km2 Waterfall Glen Forest Preserve. We also radio-marked 129 deer from 8 preserves in DuPage and adjacent Cook County (1994-1998). Recruitment was inversely associated with deer density suggesting a classic density-dependent response. Female deer were philopatric and 20% of adult males dispersed. Survival was high for all sex and age classes, and deer-vehicle collisions accounted for >55% of known mortalities. Based upon data from other areas, early attempts to apply population models to deer at Waterfall Glen Forest Preserve were not useful. The subsequent quantification of the density-dependent recruitment response and use of other empirical data strengthened the predictive capability of models. Our experience illustrates the importance of understanding demographics of overabundant deer in order to set realistic objectives and make sound management decisions.
Resumo:
To shed light on the interactions occurring in fermented milks when using co-cultures of Streptococcus thermophilus with Lactobacillus bulgaricus (StLb) or Lactobacillus acidophilus (StLa), a new co-metabolic model was proposed and checked either in the presence of Inulin as a prebiotic or not. For this purpose, the experimental data of concentrations of substrates and fermented products were utilized in balances of carbon, reduction degree and ATP. S. thermophilus exhibited always quicker growth compared to the other two microorganisms, while the percentage of lactose fermented to lactic acid, that of galactose metabolized, and the levels of diacetyl and acetoin formed strongly depended on the type of co-culture and the presence of inulin. The StLb co-culture led to higher acetoin and lower diacetyl levels compared to StLa, probably because of more reducing conditions or limited acetoin dehydrogenation. Inulin addition to StLa suppressed acetoin accumulation and hindered that of diacetyl, suggesting catabolite repression of alpha-acetolactate synthase expression in S. thermophilus. Both co-cultures showed the highest ATP requirements for biomass growth and maintenance at the beginning of fermentation, consistently with the high energy demand of enzyme induction during lag phase. Inulin reduced these requirements making biomass synthesis and maintenance less energy-consuming. Only a fraction of galactose was released from lactose, consistently with the galactose-positive phenotype of most dairy strains. The galactose fraction metabolized without inulin was about twice that in its presence, which suggests inhibition of the galactose transport system of S. thermophilus by fructose released from partial inulin hydrolysis. (C) 2012 Elsevier B.V. All rights reserved.