994 resultados para Abelhas Apis mellifera
Resumo:
Amb aquest TFC s'ha obtingut una aplicació funcional àmplia en l'ús de recursos de JEE, tot i així APIs importants com a JMS, JavaMail o tot el referent a la seguretat s'ha deixat fora.
Resumo:
En aquest treball de final de carrega s¿ha desenvolupat una aplicació que permet la gestió d¿imatges geoetiquetades publicades en els sistemes Flicker i PicasaWeb fent servir les tecnologies de Microsoft .NET i els serveis web que ofereixen les APIs públiques d¿aquestssistemes.
Resumo:
En aquest treball es pretén abordar la problemàtica de confirmar o refutar si determinades fonts de notícies online mostren algun tipus de biaix que a priori un lector podria detectar per simple intuïció. Per simplificar les tasques d'anàlisi es treballa amb fonts de notícies que disposen d'APIs d'accés als seus articles i que, a més a més, proporcionen anotacions semàntiques (etiquetes) associades a cada notícia a mode de classificació d'aquestes. Per complir amb els objectius plantejats s'analitza i millora un mètode descrit en la bibliografia que permet dur a terme una anàlisi de les etiquetes per tal d'obtenir i aplicar un vocabulari comú a les diferents fonts (procediment de normalització). El programari resultant es presenta com una aplicació implementada en Java i MySQL que recol·lecta notícies anotades semànticament de diferents fonts de notícies online (els diaris The Guardian i The New York Times), les analitza i permet visualitzar els resultats en funció del vocabulari normalitzat per tal d'extreure conclusions sobre quins són els temes més tractats per cada font. Finalment, s'analitzen els resultats obtinguts, es discuteixen i s'extreuen una sèrie de conclusions sobre el mètode de normalització i classificació emprats i es proposen possibles millores per al futur de l'aplicació.
Resumo:
A 27-year-old woman suffered from anaphylaxis after being stung by Solenopsis invicta ants while she was handling wood from South America. The patient reported no previous adverse reactions to stings by other hymenopteran species. Intradermal skin tests with hymenoptera venom (Vespula vulgaris, Polistes species, Apis melifera) were negative. Serum specific immunoglobulin (Ig) E yielded positive results for S invicta (5.28 kU/L) and negative results for A melifera, Ves v 5 and Pol a 5. Immunodetection assays showed the presence of serum IgE against the Sol i 2 allergen. The patient had probably been stung previously although inadvertently by red fire ants while she handled infested wood from South America, and precautionary measures are thus advisable when this material is to be handled. To our knowledge this is the first case of anaphylaxis from red fire ant stings reported in Europe.
Resumo:
La utilització de mapes a l'ensenyament de la geografia esdevé de capitalimportància. En concret, els mapes també són sovint utilitzats en el procésd'avaluació dels alumnes. En aquest projecte es proposa una aproximació quedesenvolupa un middleware per a connectar un motor que genera qüestionaris ipreguntes definits segons l'especificació IMS QTI (APIS), amb un servei que ensproporciona mapes (GoogleMaps). La finalitat és aconseguir que treballin demanera conjunta, introduint els mínims canvis al motor. S'han modelat algunesinteraccions contemplades a l'especificació, a més d'obrir noves formesd'interacció més naturals i intuïtives. L'aproximació és genèrica, i es podriafàcilment estendre per a altres serveis externs.
Resumo:
The subgenus Centris (Aphemisia) Ayala: complementary notes and description of a new species (Hymenoptera, Apoidea). Centris (Aphemisia) Ayala, 2002 is redescribed pointing out some others important distinctive characters. The nominal species designated by Ayala as the type species, Centris plumipes Smith, 1854, is preocupied by Centris plumipes (Fabricius, 1781) originaly described in Apis Linnaeus. Being so, Centris xanthosara nom. nov. is proposed to replace Centris plumipes Smith, 1854 non Centris plumipes (Fabricius, 1781). Two other species are considered to belong in this subgenus: Centris (Aphemisia) lilacina Cockerell, 1919, and Centris (Aphemisia) plumbea sp. nov., from Tingo Maria, Peru. A key for the species, illustrations, and geographical distribution are also added.
Resumo:
The genus Anthidium Fabricius in the South America: key for the species, descriptive notes, and geographical distribution (Hymenoptera, Megachilidae, Anthidiini). The Anthidiini, in South America, is represented by a single genus Anthidium Fabricius, 1804 (type-species: Apis manicata Linnaeus, 1758). Thirty nine species are treated in this paper, as follows: Anthidium alsinai Urban, 2001; A. andinum Joergensen, 1912; A. anurospilum Moure, 1957 nom. reval. (formerly = A. espinosai Ruiz, 1938); A. atricaudum Cockerell, 1926; A. aymara Toro & Rodríguez, 1998; A. chilense Spinola, 1851; A. chubuti Cockerell, 1910; A. colliguayanum Toro & Rojas, 1970; A. cuzcoense Schrottky, 1910; A. danieli Urban, 2001; A. decaspilum Moure, 1957; A. deceptum Smith, 1879; A. edwini Ruiz, 1935; A. espinosai Ruiz, 1938; A. falsificum Moure, 1957; A. friesei Cockerell, 1911; A. funereum Schletterer, 1890; A. garleppi Schrottky, 1910 = A. matucanense Cockerell, 1914 syn. nov.; A. gayi Spinola, 1851; A. igori Urban, 2001; A. larocai Urban, 1997; A. latum Schrottky, 1902; A. luizae Urban, 2001; A. manicatum (Linnaeus, 1758); A. masunariae Urban, 2001; A. nigerrimum Schrottky, 1910; A. paitense Cockerell, 1926; A. penai Moure, 1957; A. peruvianum Schrottky, 1910; A. rafaeli Urban, 2001; A. rozeni Urban, 2001; A. rubripes Friese, 1908 = A. boliviense Friese, 1920 syn. nov. = A. adriani Ruiz, 1935 syn. nov. = A. kuscheli Moure, 1957 syn. nov.; A. sanguinicaudum Schwarz, 1933; A. sertanicola Moure & Urban, 1964; A. tarsoi Urban, 2001; A. toro Urban. 2001; A. vigintiduopunctatum Friese, 1904; A. vigintipunctatum Friese, 1908, and A. weyrauchi Schwarz, 1943. Some taxonomic comments are made for each species, and new data on geographic distribution are also given. The females of A. andinum, A. igori, A. rozeni and the male of A. anurospilum are described for the first time. Identification keys (for males and females), as well as illustrations for almost all species, are provided.
Resumo:
Glândulas tegumentares são amplamente conhecidas em abelhas sociais e responsáveis por diversas funções nestes insetos. Entretanto, pouco se conhece sobre estas glândulas em abelhas solitárias. Monoeca xanthopyga é uma espécie de abelha solitária que exibe comportamento peculiar nas estratégias de acasalamento e no processo de nidificação. Este estudo visa verificar a ocorrência de glândulas tegumentares abdominais e a natureza química de produtos secretados por machos e fêmeas de M. xanthopyga, em dois momentos do ciclo vital: recém-emergidas e em período de nidificação. O material foi estudado utilizando-se microscopia óptica e eletrônica de varredura e histoquímica. Machos e fêmeas recém-emergidas e em período de nidificação apresentam glândulas tegumentares nos tergos III ao VII, entretanto diferem no tipo e na localização. Nos esternos de fêmeas recém-emergidas, as glândulas estão ausentes, já nas fêmeas em período de nidificação estas glândulas estão presentes nos esternos IV ao VI. Nos machos, as glândulas tegumentares estão presentes nos esternos IV ao VI. A análise histoquímica das glândulas tegumentares de machos e fêmeas sugere a presença de produtos de natureza lipídica, possivelmente envolvidos na comunicação relacionada ao comportamento sexual.
Resumo:
O gênero neotropical de abelhas sem ferrão, Ptilotrigona Moure, 1951, é revisado. Três espécies são reconhecidas: Ptilotrigona occidentalis (Schulz, 1904), endêmica do NW da América do Sul - do NW do Equador até o sul de Darién -, e com uma população isolada na Península de Osa - Costa Rica; P. pereneae (Schwarz, 1943), endêmica do oeste da Amazônia, e P. lurida (Smith, 1854), amplamente distribuída na Amazônia. Ptilotrigona lurida e P. pereneae são as únicas abelhas sem ferrão que estocam pólen em associação com leveduras (Candida sp.) e produzem pouco ou nenhum mel. Ninhos são descritos e ilustrados. Holótipos de Trigona suffragata Cockerell, 1922 (sin. de P. occidentalis) e Trigona manni Cockerell, 1912, e exemplares de Trigona heideri Friese, 1900 (sins. de P. lurida), identificados por Friese, e um parátipo de Trigona (Tetragona) heideri pereneae Schwarz, 1943, são estudados. Novo sinônimo: Ptilotrigona lurida (Smith, 1854) = Trigona mocsaryi lutea Friese, 1903 syn. nov. Na análise cladística, espécies de Camargoia Moure, 1989, e Tetragona Lepeletier & Serville, 1828, foram incluídas como grupos externos; a hipótese apresentada é a seguinte: ((((Ptilotrigona lurida, P. pereneae) P. occidentalis)((Camargoia nordestina, C. pilicornis) C. camargoi)) Tetragona goettei). Uma chave de identificação para as espécies e outros aspectos bionômicos também são apresentados.
Resumo:
O nome limao tem sido usado para espécies distintas do gênero Lestrimelitta. O material-tipo de Smith depositado no The Natural History Museum (Londres) foi examinado. A operária de L. limao é descrita e o lectótipo para Trigona limao Smith, 1863 é designado. Esta espécie encontra-se restrita aos cerrados da porção central do Brasil, de São Paulo ao Maranhão. Distingue-se de outras espécies pelos seguintes caracteres diagnósticos: vértice com pouquíssimas cerdas eretas, muito finas e curtas, restritas à região interocelar; bordo anterior do mesoscuto com cerdas eretas castanhas nas laterais; laterais do mesepisterno com cerdas eretas esparsas e restritas à porção ventral e curvatura entre porções lateral e ventral, tornando-se mais longas próximo à base da coxa média; contorno da abertura do espiráculo propodeal, aproximadamente 2,5 x mais longo do que largo; flancos do propódeo coberto por pilosidade decumbente esbranquiçada, fina e ramificada; esporão mesotibial muito reduzido; tergo metassomal 1 com cerdas enegrecidas nas porções laterais.
Resumo:
Três espécies novas de abelhas do gênero Lestrimelitta são descritas: L. danuncia sp. nov. (da Costa Rica e Panamá), L. mourei sp. nov. (da Costa Rica) e L. glaberrima sp. nov. (da Guiana Francesa). Todas essas espécies foram identificadas anteriormente como Lestrimelitta limao Smith.
Resumo:
O gênero neotropical de abelhas-sem-ferrão Dolichotrigona Moure, 1950, é revisado. Sete espécies novas são descritas: D. mendersoni sp. nov. (Brasil: AM, AC, RO), D. clavicornis sp. nov. (Brasil: AC), D. rondoni sp. nov. (Brasil: RO), D. tavaresi sp. nov. (Brasil: AM, AC), D. browni sp. nov. (Brasil: RO, AC, MT; Peru, Equador, Bolívia), D. moratoi sp. nov. (Brasil, AM, AC) e D. chachapoya sp. nov. (Peru). O holótipo de Trigona martinezi Brèthes, 1920, e o lectótipo de Melipona longitarsis Ducke, 1916 - aqui designado -, foram examinados e redescritos. Trigona schulthessi Friese, 1900, foi interpretada com base na literatura. Chave para identificação das espécies e ilustrações dos principais caracteres diagnósticos são apresentadas.
Resumo:
Três ninhos de T. extranea, encontrados nas matas de igapó, na localidade de Samaúma, foz do rio Daraã (64°45'35" W, 0°27'7" S), AM, Brasil, são descritos e ilustrados. Este é o único lugar onde esta espécie é conhecida. Todos os ninhos estavam em ocos de ramos secos de "Tanimbuca" - Buchenavia suaveolens Eichler (Combretaceae). Dois deles compartilhavam o oco com ninhos de Frieseomelitta sp. e um era solitário. Um ninho continha 46 células de cria, 43 operárias adultas e uma rainha fisogástrica; o segundo, 240 células, 117 operárias, 25 machos e uma rainha fisogástrica; o terceiro, 260 células, 163 operárias, uma rainha fisogástrica e uma pupa de rainha. As células são construídas na forma de cacho, como em Friseomelitta, e as células de rainha são do mesmo tamanho e forma que as de operária. Não há potes de alimento - este é o único Meliponini que se conhece que não armazena alimento. Supostamente, esta espécie tem hábitos cleptobióticos. Rainhas e machos são também descritos.
Resumo:
Algumas espécies novas de Meliponini do gênero Trigonisca Moure, 1950 (Hymenoptera, Apidae, Apinae) do Brasil e Panamá são descritas: T. roubiki sp. nov. (Panamá), T. variegatifrons sp. nov. (Brasil: RO, PA, MT), T. vitrifrons sp. nov. (Brasil: AM, PA), T. unidentata sp. nov. (Brasil: AM), T. meridionalis sp. nov. (Brasil: PA, MA, MT, MG, SP), T. bidentata sp. nov. (Brasil: RO), T. extrema sp. nov. (Brasil: AM) e T. hirticornis sp. nov. (Brasil: RO, PA); e são apresentados novos registros geográficos de T. flavicans (Moure, 1950), T. intermedia Moure, 1989, T. dobzhanskyi (Moure, 1950), T. ceophloei (Schwarz, 1938), T. nataliae (Moure, 1950) e T. pediculana (Fabricius, 1804) e uma chave para identificação das espécies.
Resumo:
Este trabalho teve como objetivo obter dados sobre a ecologia da nidificação de Centris (Hemisiella) tarsata Smith em três ecossistemas: mata ciliar (MC), mata mesofítica (MM) e eucaliptal (EC), utilizandose ninhos-armadilha confeccionados em gomos de bambu, distribuídos em diferentes alturas: 1,5 m e 5-12 m do solo. Foram obtidos 41 ninhos: 31 no EC e 10 na MM, a maioria no estrato superior e com maior freqüência de nidificações ocorrendo no período de estiagem. A razão sexual foi de 1,9:1 (fêmeas/ machos) no EC e de 1,08:1 na MM. Cerca de 22% dos ninhos do EC e 40% da MM foram parasitados por Mesocheira bicolor (Fabricius, 1804) (Hymenoptera, Apidae) e Coelioxys sp. (Hymenoptera, Megachilidae). A análise polínica revelou predominância de grãos de pólen de Banisteriopsis sp. (Malpighiaceae) e Cassia sp. (Caesalpiniaceae) no EC e de espécies de Caesalpiniaceae Kunth. e Banisteriopsis Robinson na MM.