992 resultados para ARTICULAR CHONDROCYTES
Resumo:
De múltiplos contatos culturais, Cabo Verde tornou-se numa terra de grande variedade de dialetos crioulos ao lado da língua oficial portuguesa. Se a língua é uma manifestação privilegiada da cultura, a multiplicidade linguística é uma característica socioculturalmente marcante desta sociedade. Se a educação prevê salvaguardar a identidade cultural de um povo, existe a necessidade do que nela reflete não ser ignorada, mas encarada como um complemento entre a evolução da sociedade cabo-verdiana e esta voltada para o mundo. Isto é, do bom uso da língua portuguesa e a crioula aos princípios da pedagogia intercultural. É neste quadro que procuramos investigar a educação na relação com a diversidade cultural e linguística, considerando o seu processo de constituição até as variáveis a que este fenómeno estão sujeitas na contemporaneidade. Daí o problema centrar-se em analisar a forma como os professores encaram as diferenças culturais e linguísticas manifestadas pelos seus alunos. Assim, a investigação a que nos propusemos levar a cabo, não pôde deixar de integrar uma discussão dos paradigmas da origem dessa diversidade naquele contexto. Assim, o enquadramento teórico tem como base uma abordagem multidisciplinar, embora privilegie os paradigmas antro/sócio/psicológico e linguístico. O estudo centra-se ainda numa abordagem multi/metodológica qualitativa e quantitativa, pois ao tentar descrever e explicar a problemática em profundidade, a aliança ente os dados qualitativos e quantitativos, neste estudo de terreno, revelou ser a melhor estratégia encontrada. Tendo em vista o papel da escola, pretendemos analisar até que ponto a escola 13 de Janeiro insere conteúdos ligados à diversidade cultural e linguística na qual encontra inserida a comunidade cabo-verdiana numa perspetiva de respeito e de construção da cidadania do seu povo. Discute-se a hipótese de que o sistema homogéneo da educação básica cabo-verdiana, ainda fortemente condicionado pelos traços da educação colonial, não dá espaço à escola e aos professores margem para articular e valorizar a diversidade cultural e linguística.
Resumo:
O principal objectivo desta dissertação é expor a problemática das áreas residenciais clandestinas na cidade da Praia. Este processo de produção do espaço urbano acompanhou o desenvolvimento da urbe, em resultado das razões sociais, económicas, políticas e institucionais tendo consequências urbanísticas e sociais graves. Surge porque as diferentes estruturas não souberam ou não foram capazes de dar resposta aos anseios da população em matéria de habitação e solo para construção. Este estudo apresenta um conjunto de informação acerca da realidade das áreas residenciais clandestinas que visa dar a dimensão da problemática na cidade da Praia, seguido de uma análise mais detalhada de duas áreas residenciais. A caracterização sócio-económica e a análise do processo construtivo permitiram produzir conhecimentos mais profundos sobre estes fragmentos do tecido urbano. Na dissertação procurámos articular a questão do planeamento com a habitação e as áreas residenciais clandestinas através da análise dos diferentes planos propostos ou aplicados na urbe. Procurámos perceber como os planos abordaram esta problemática e as soluções apresentadas para a sua superação. Da mesma forma, a apreciação feita em relação à habitação e à política de solos através das resoluções legais propostas para contornar a situação urbanística da cidade. Para uma melhor compreensão do tema discutimos a sua abrangência teórica na perspectiva de diferentes autores e efectuamos o entrosamento entre a componente empírica da produção do espaço urbano com a reflexão teórica. Perante a fragmentação da urbe em núcleos planeados e espontâneos, partimos na auscultação do poder local para a problemática. A intervenção deste em reverter o actual panorama e a política preconizada em relação a reconversão das áreas residenciais clandestinas visando a sua integração no quadro do ordenamento da aglomeração
Resumo:
O Programa das Pequenas Subvenções do Fundo Mundial do Ambiente às ONGs (GEF SGP) é um programa a nível mundial implementado pelo PNUD e executado administrativamente pelos Escritórios das Nações Unidas para Execução de Projectos, a UNOPS. Lançado em 1992, expandiu-se de 22 países para 97, em 2007, e para 126 em Maio de 2009. Hoje, apoia mais de 13,500 projectos em várias regiões do globo. O processo de implementação do GEF SGP em Cabo Verde iniciou-se em 2006, tendo passado por uma missão de avaliação das capacidades e efectivamente implementado em Agosto de 2009. O GEF SGP financia projectos somente a organizações da sociedade civil nas 5 áreas focais do GEF, nomeadamente Biodiversidade, Mudanças Climáticas, Águas Internacionais, Degradação de Terras e Poluentes Orgânicos Persistentes. A estrutura do GEF SGP é descentralizada e impulsionada pelos países de acolhimento. Os parâmetros estabelecidos pelo Conselho do GEF e do Secretariado, reflectidos no quadro estratégico do GEF SGP, prevêem um envolvimento activo das comunidades locais no programa. A visão do programa persiste em que soluções ambientais mundiais geralmente só são viáveis, se as populações locais estiverem activamente envolvidas e os benefícios direccionados ao nível local. A implementação efectiva do SGP é feita a partir da elaboração de uma Estratégia de Programa do País (EEP). Este documento orientador consegue articular os compromissos ambientais internacionais dos países de acolhimento com as áreas focais do GEF e com as prioridades nacionais. O EEP identifica caminhos para um acompanhamento e avaliação eficazes e eficientes e define linhas de acção para a mobilização de recursos e sustentabilidade do programa, no geral, o que o torna num mecanismo que promove uma cultura orientada para a obtenção de resultados. O documento define ainda as áreas temáticas e geográficas de abrangência, identifica objectivos, impactos e resultados que o programa almeja atingir nos próximos 4 anos. Mais ainda, norteia indicadores de sucesso e critérios básicos para a selecção dos projectos nas áreas focais do GEF SGP.
Resumo:
HYPOTHESIS: Supraspinatus deficiency associated with total shoulder arthroplasty (TSA) provokes eccentric loading and may induce loosening of the glenoid component. A downward inclination of the glenoid component has been proposed to balance supraspinatus deficiency. METHODS: This hypothesis was assessed by a numeric musculoskeletal model of the glenohumeral joint during active abduction. Three cases were compared: TSA with normal muscular function, TSA with supraspinatus deficiency, and TSA with supraspinatus deficiency and downward inclination of the glenoid. RESULTS: Supraspinatus deficiency increased humeral migration and eccentric loading. A downward inclination of the glenoid partly balanced the loss of stability, but this potential advantage was counterbalanced by an important stress increase within the glenoid cement. The additional subchondral bone reaming required to incline the glenoid component indeed reduced the bone support, increasing cement deformation and stress. CONCLUSION: Glenoid inclination should not be obtained at the expense of subchondral bone support.
Resumo:
Between 1986 and 1997, 13 shoulders in adult patients who had severe polyarticular juvenile idiopathic arthritis were treated with primary arthroplasty. Eleven shoulders were evaluated retrospectively by an independent observer with a mean follow-up of 9 years. Patient evaluation included pain Visual Analogue Scale, range of motion, Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand score, and Short-Form 36. Patients' pain decreased significantly after surgery (mean 6.7). Forward elevation improved on average by 41.1 degrees and external rotation by 39.1 degrees , without evidence of shoulder instability. Final Short-Form 36 scores and Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand results (mean, 44.7) were poor, but all patients rated themselves satisfied with the procedure. Shoulder arthroplasty provided pain relief for end-stage shoulder involvement in adult juvenile idiopathic arthritis. Improvement in external rotation in this severely affected group appears to have a beneficial effect on functional outcome.
Resumo:
The purpose of this study was to determine the impact of axial traction during acquisition of direct magnetic resonance (MR) arthrography examination of the knee in terms of joint space width and amount of contrast material between the cartilage surfaces. Direct knee MR arthrography was performed in 11 patients on a 3-T MR imaging unit using a T1-weighted isotropic gradient echo sequence in a coronal plane with and without axial traction of 15 kg. Joint space widths were measured at the level of the medial and the lateral femorotibial joint with and without traction. The amount of contrast material in the medial and lateral femorotibial joint was assessed independently by two musculoskeletal radiologists in a semiquantitative manner using three grades ('absence of surface visualization, 'partial surface visualization or 'complete surface visualization'). With traction, joint space width increased significantly at the lateral femorotibial compartment (mean = 0.55 mm, p = 0.0105) and at the medial femorotibial compartment (mean = 0.4 mm, p = 0.0124). There was a trend towards an increased amount of contrast material in the femorotibial compartment with axial traction. Direct MR arthrography of the knee with axial traction showed a slight and significant increase of the width of the femorotibial compartment with a trend towards more contrast material between the articular cartilage surfaces.
Resumo:
A ligação entre as práticas pedagógicas nas escolas e os novos meios informáticos e tecnológicos constitui hoje o centro dos debates acerca do que significam estes últimos num mundo globalizado e a forma como eles são ou serão usados numa educação que se pretende emancipadora. Será este texto, por isso, uma partilha com os leitores das reflexões em torno destas questões, suscitadas por investigação anterior e pelo decurso de investigação de ensino on-line na Universidade Jean Piaget de Cabo verde. Não se pretende, por isso, conclusiva, mas apenas como um passo no caminho a desbravar.
Resumo:
Des de l'any 2006 que va engegar la CoP de Mediació penal juvenil fins ara, les mediadores sempre han estat un col·lectiu que volia cercar noves fronteres. Tot i que els primers anys no enteníem gaire la raó de ser de les comunitats pràctiques, allò de compartir coneixements? Com es feia això?. Amb la pràctica i a poc a poc ens vam fer nostre l'objectiu, l'espai i el contingut, així hem anat treballant sobre temes que ens han preocupat, interessat o encuriosit. Per això, el grup d’entusiastes de les mediadores de justícia juvenil, capitanejades per l’expert, Raül Calvo, vam voler donar un pas més endavant i revisar la nostra tasca professional, aprofitant l’espai de la comunitat de mediadors. D’aquesta manera faríem possible, articular els objectius de la CoP amb la formació del nostre grup professional d’aquest any 2012. Les nostres inquietuds, per una banda, i, per l’altra, les ganes de trobar nous escenaris per a desenvolupar la nostra tasca professional, vam ser la motivació de la nostra aventura.
Resumo:
Este relatório tem como objetivo descrever as atividades realizadas no processo de estágio curricular, no Hospital Dr. Baptista de Sousa, no âmbito do 4º ano do curso de psicologia clínica e de saúde, ministrado pela Universidade do Mindelo e sob orientação da Doutora Tereza Andrade, psicóloga clínica no referido Hospital. O estágio decorreu no período de 13 de outubro de 2014 à Junho de 2015, com os seguintes objetivos: articular teoria e prática, viabilizar a análise crítica das teorias psicológicas fomentando o processo de aprendizagem e a reflexão científica, fortalecer a postura crítica, reflexiva e ética mediante o contexto e as problemáticas apresentadas em cada situação, ativar a atitude e a capacidade de investigação científica, com vista ao solucionamento dos problemas enfrentados, incentivar a autonomia do estagiário na busca, sistematização e produção de conhecimentos e práticas necessárias à atuação do psicólogo. Foram vários os casos atendidos nas diferentes enfermarias (saúde mental, maternidade e medicina) dos quais apresentamos dois casos clínicos. Durante o processo de estágio procedeu-se ao diagnóstico, planeamento e execução de programas de atuação. Para a consecução dos objetivos fez-se a caracterização do campo de estágio e a estruturação do estágio em três fases: adaptação, avaliação e intervenção. Como principais resultados verificou-se que houve um aprofundamento dos conhecimentos adquiridos ao longo da formação através do contacto com os pacientes nos diferentes sectores do hospital, aquisição de novas competências: avaliação do estado psíquico, emocional e social do paciente internado, contribuição para a melhoria da qualidade de vida com as nossas condutas psicológicas, atendimento a pacientes de consulta externa, investigação e intervenção na comunidade. Dos casos clínicos apresentados chegamos as seguintes hipóteses diagnósticas: caso 1 depressão infantil e caso 2 dependência do álcool.
Resumo:
ABSTRACT: Chronic Infantile Neurological Cutaneous Articular (CINCA) syndrome, also called Neonatal Onset Multisystem Inflammatory Disease (NOMID) is a chronic disease with early onset affecting mainly the central nervous system, bones and joints and may lead to permanent damage. We report two preterm infants with severe CINCA syndrome treated by anti-interleukin-1 in the neonatal period, although, so far, no experience with this treatment in infants younger than three months of age has been reported. A review of the literature was performed with focus on treatment and neonatal features of CINCA syndrome. CASE REPORT: Two cases suspected to have CINCA syndrome were put on treatment with anakinra in the early neonatal period due to severe clinical presentation. We observed a rapid and persistent decline of clinical signs and systemic inflammation and good drug tolerance. Diagnosis was confirmed in both cases by mutations in the NLRP3/CIAS1-gene coding for cryopyrin. As particular neonatal clinical signs polyhydramnios and endocardial overgrowth are to be mentioned. CONCLUSION: We strongly suggest that specific treatment targeting interleukin-1 activity should be started early. Being well tolerated, it can be introduced already in neonates presenting clinical signs of severe CINCA syndrome in order to rapidly control inflammation and to prevent life-long disability.
Resumo:
Se realiza un estudio de evaluación de resultados del tratamiento de talagias resistentes a métodos conservadores mediante la técnica de fasciotomía gemelar . Los criterios de inclusión han sido talagias en pies sin anormalidad estructural que tenían contractura aislada de gastrocnemio, resistentes a tratamiento conservador. Se trata de un estudio prospectivo de una serie de casos, realizandose una valoración clínica y funcional pre-quirúrgica y post-quirugica. La valoración clínica se ha realizado mediante la resolución del cuestionario AOFAS y la funcinal midiendo el balance articular del tobillo. Finalmente, se ha llevado a cabo una revisión actualizada de la literatura.
Resumo:
Tot i que la normativa permet edificar dues plantes pis, la tipologia escollida desenvolupa la casa en dues plantes potenciant així la relació de la zona d’estar i cuina amb el patí en planta superior on també apareix in petit patí que permet articular-les sense necessitat d’obrir-se directament a façana.L’aparcament es col•loca de tal manera que permet la seva possible incorporació al programa funcional de l’habitatge.
Resumo:
Estudio prospectivo observacional en el que se examinaron 44 pacientes previamente y al año de una prótesis total de rodilla. Se analizó el equilibrio mediante posturografía computerizada con Balance Master y su correlación con variables clínicas como la edad, IMC, dolor, balance articular, fuerza de cuádriceps e isquiotibiales y velocidad de marcha. Se encontraron cambios significativos en el equilibrio al año de la intervención que se concretaron en una mejoría de los resultados en las pruebas mCTSIB sobre superficie blanda y en el componente resumen de dicha prueba. Dichas mejorías se correlacionaron de forma negativa con la edad.
Resumo:
Vertebroplasty and kyphoplasty have been reported to alter the mechanical behavior of the treated and adjacent-level segments, and have been suggested to increase the risk for adjacent-level fractures. The intervertebral disc (IVD) plays an important role in the mechanical behavior of vertebral motion segments. Comparisons between normal and degenerative IVD motion segments following cement augmentation have yet to be reported. A microstructural finite element model of a degenerative IVD motion segment was constructed from micro-CT images. Microdamage within the vertebral body trabecular structure was used to simulate a slightly (I = 83.5% of intact stiffness), moderately (II = 57.8% of intact stiffness), and severely (III = 16.0% of intact stiffness) damaged motion segment. Six variable geometry single-segment cement repair strategies (models A-F) were studied at each damage level (I-III). IVD and bone stresses, and motion segment stiffness, were compared with the intact and baseline damage models (untreated), as well as, previous findings using normal IVD models with the same repair strategies. Overall, small differences were observed in motion segment stiffness and average stresses between the degenerative and normal disc repair models. We did however observe a reduction in endplate bulge and a redistribution in the microstructural tissue level stresses across both endplates and in the treated segment following early stage IVD degeneration. The cement augmentation strategy placing bone cement along the periphery of the vertebra (model E) proved to be the most advantageous in treating the degenerative IVD models by showing larger reductions in the average bone stresses (vertebral and endplate) as compared to the normal IVD models. Furthermore, only this repair strategy, and the complete cement fill strategy (model F), were able to restore the slightly damaged (I) motion segment stiffness above pre-damaged (intact) levels. Early stage IVD degeneration does not have an appreciable effect in motion segment stiffness and average stresses in the treated and adjacent-level segments following vertebroplasty and kyphoplasty. Placing bone cement in the periphery of the damaged vertebra in a degenerative IVD motion segment, minimizes load transfer, and may reduce the likelihood of adjacent-level fractures.
Resumo:
The free extended lateral arm flap (ELAF) has gained increasing popularity thank to its slimness and versatility, longer neurovascular pedicle, and greater flap size when compared with the original flap design. The aim of this study was to assess the donor-site morbidity associated with this extended procedure. A retrospective study of 25 consecutive patients analyzing postoperative complications using a visual analogue scale questionnaire revealed high patients satisfaction and negligible donor-site morbidity of the ELAF. Scar visibility was the commonest negative outcome. Impaired mobility of the elbow had the highest correlation with patient dissatisfaction. Sensory deficits or paresthetic disorders did not affect patient satisfaction. The extension of the lateral arm flap and positioning over the lateral humeral epicondyle is a safe and well-accepted procedure with minimal donor-site morbidity. To optimize outcomes, a maximal flap width of 6 or 7 cm and intensive postoperative mobilization therapy is advisable.