383 resultados para Adenoma prostático


Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

En la patogénesis del cáncer, factores microambientales como la inflamación están estrechamente vinculados al desarrollo y crecimiento tumoral, sustentando la clásica hipótesis de Virchow del origen del cáncer en sitios de inflamación crónica, la cual incitaría a carcinogénesis por múltiples factores. Estudios previos en este laboratorio evidenciaron en un modelo de prostatitis bacteriana agudo con E. coli, profundos cambios estromales semejantes al "estroma reactivo", con predominio de miofibroblasto, que se genera en el cáncer. En correlación, existe abundante evidencia obtenida en modelos experimentales animales confirmando que el microambiente estromal en el cual se desarrollan los tumores epiteliales influencia profundamente la progresión tumoral. El rol protagónico del estroma del huésped en el crecimiento neoplásico, también se ha demostrado inoculando la misma línea tumoral en diferentes tejidos y analizando su comportamiento en comparación con su implantación en el sitio anatómico original del tumor (implante ortotópico); otro factor clave en la repuesta del huésped al tumor está dado por el infiltrado de células inmunes que puede favorecer o limitar el crecimiento tumoral de acuerdo al perfil de citoquinas que secreten. Teniendo en cuenta estos antecedentes, este proyecto tiene como Objetivo General estudiar la influencia de la infección bacteriana crónica en la inducción y evolución del cáncer prostático. Para ello trabajaremos in vivo con dos formas de formas de Tumores Prostáticos, un Tumor Inducido por combinación del carcinógeno N-methyl-N-nitrosourea (MNU) y testosterona; el segundo mediante Transplante Ortotópico de células tumorales prostáticas MAT-LU. En ambos modelos se inducirá previamente una prostatitis bacteriana, a fin de estudiar los efectos de la prostatitis en la inducción del tumor en el primer modelo, y en la implantación de las células tumorales en el segundo. También se inducirá prostatitis después de establecido el tumor por ambos procedimientos, a fin de determinar si la prostatitis bacteriana modula la progresión neoplásica. Finalmente, proponemos un modelo in vitro que permita estudiar la interacción tumor/estroma separado de la influencia del sistema inmune. A tal fin se utilizarán co-cultivos combinando células tumorales con estromales modificadas de diferente modo. La Inducción de Tumores Prostáticos se realizará en ratas de la cepa Wistar adultas, en las cuales se inducirán lesiones displásicas y neoplásicas siguiendo protocolos de carcinogénesis prostática por MNU, para lo cual es necesario el tratamiento previo con acetato de ciprosterona y propionato de testosterona, seguido por administración crónica de testosterona. Los estudios con Transplante Ortotópico de células tumorales se realizarán en ratas Copenhagen. La influencia de la infección bacteriana en el desarrollo tumoral será investigada inyectando E. coli intraprostáticamente: Se realizará Análisis Macroscópico, de Parámetros Morfológicos de las lesiones tumorales, grado de malignidad, extensión e invasión de las lesiones de acuerdo a consensos internacionales, y Bioquímicos mediante análisis de la expresión, por IHQ y WB, de fosfatasa ácida, citoqueratina 8, Prostatic Binding Protein, PTEN (gen supresor tumoral) y el receptor de Andrógenos, todos parámetros de actividad y de transformación celular. También se evaluará apoptosis por TUNEL y proliferación celular. Los cambios del compartimiento estromal en respuesta al implante tumoral y la influencia de la inflamación bacteriana se evaluarán mediante análisis morfológico e inmunocitoquímico, caracterizando el fenotipo de las poblaciones celulares con a-actina, vimentina, calponina y tenascina. Se espera que los resultados aporten evidencias acerca de las interacciones bidireccionales entre células neoplásicas prostáticas y su entorno estromal, que en un futuro puedan servir como base para establecr estrategias para prevenir y/o modificar el crecimiento neoplásico.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

In the colon, the urokinase-type plasminogen activator (uPA), its receptor (uPAR), and plasminogen activator inhibitors, PAI-1 and PAI-2, are implicated in the transition from mucosa to adenoma and tumour progression. However, expression in the mucosa adjacent, or distant, to an adenoma has not yet been investigated. Three biopsies from mucosae adjacent (20 cm, ipsilateral) and distant (contralateral) to an isolated tubular adenoma were analysed in 14 patients and 8 controls. Laser microdissection isolated stromal and epithelial crypt components, and quantitative RT-PCR analyses of uPA, uPAR, PAI-1 and PAI-2 mRNA levels were performed. Among controls, no significant differences in the markers were noted. With left colon isolated tubular adenoma, uPA, uPAR, and PAI-2 mRNA levels were significantly increased in the adjacent mucosal stroma compared to epithelial crypt levels (p < 0.05). In right colon adenoma, the mRNA levels of these 3 molecular markers were significantly increased only in the adjacent mucosal stromal samples (p < 0.05). Isolated tubular adenoma in the colon increases significantly the mRNA levels of 3 proteolysis-associated molecular markers in the stromal, but not in the epithelial, components of adjacent mucosa. These results suggest the presence of regional and dynamic interactions in apparently non-involved mucosae.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

La neurocirurgia és el tractament definitiu més utilitzat pels tumors hipofisaris. Objectiu: valorar les complicacions postquirúrgiques immediates(1º mes) i durant el 1º any dels adenomes hipofisaris secretors de GH, ACTH i no funcionants(NF) operats des del 2001. Metodologia: estudi observacional restrospectiu de 94 pacients (39H, 55D) amb edat a la cirurgia de 46,9±15,5 anys, intervinguts pels 2 mateixos neurocirurgians. Resultats: 40 pacients tenen alguna complicació immediata(42,5% dels NF, 37% GH i 48,5% ACTH) sense diferències en la freqüència de complicacions entre els 3 grups. Les complicacions més freqüents són: diabetis insípida transitòria(23,4%), fístula LCR(6,7%), sinusitis i meningitis(2,2%). Els secretors d'ACTH tenen una tendència a tenir més DI transitòria i sinusitis respecte els NF(p=0,071), mentre que els NF tendeixen a presentar més fístules LCR, meningitis i convulsions(p=0,08). En els GH, existeix major incidència de fístules LCR comparat amb els ACTH(p&0,05), sense diferències amb els NF. 10 pacients tenen complicacions al 1º any postquirúrgic(7,5% dels NF, 11,1% GH i 14,8% ACTH), destacant major incidència d'artromiàlgies i síndrome del túnel carpià en els ACTH comparat amb els altres 2 grups (p&0,05). Les variables més importants quan fem una predicció d'aparició de complicacions són: tipus de cirurgia utilitzada (més a craniotomies que als abordatges transesfenoidals) i presència d'extensió extraselar tumoral, sense ser significatiu(p=0,091). Conclusions: malgrat que els tumors d'ACTH són majoritàriament microdenomes(77,7%), i es presenten en pacients més joves, tendeixen a associar-se a major nombre de complicacions immediates i durant el primer any en comparació amb els NF i GH(97,5%, 81,4% macroadenomes respectivament).

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Combined prolactin (PRL) and growth hormone (GH) secretion by a single pituitary tumor can occur in approximately 5% of cases. However, in all previously reported patients, combined secretion of both hormones was present at the time of diagnosis. Here we describe a patient initially diagnosed with a pure prolactin-secreting microadenoma, who experienced the progressive apparition of symptomatic autonomous GH secretion while on intermittent long term dopamine agonist therapy. She was operated on, and immunohistochemical analysis of tumor tissue confirmed the diagnosis of pituitary adenoma with uniform co-staining of all cells for both GH and PRL. This patient represents the first documented occurrence of asynchronous development of combined GH and PRL secretion in a pituitary adenoma. Although pathogenic mechanisms implicated remain largely speculative, it emphasizes the need for long term hormonal follow up of patients harboring prolactinomas.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Primary hyperaldosteronism is one of the most frequent causes of secondary hypertension. Cardiovascular morbimortality is higher than in essential hypertonic and justifies diagnostic and specific treatment of this pathology. Therapeutic choice depends of health and desire of the patient. It is either medical with mineralocorticoid receptor antagonists, or surgical through adrenalectomy. In this case, a pre-surgery exam including a radiologic examination and a venous adrenal catheterism has to be done. Surgery allows a normalisation of kaliema and a blood pressure decrease in 50 to 88% of the patients. Beyond them, 30% are able to stop entirely their medication. Both therapeutic choices decrease cardiovascular risks equally if blood pressure is controlled.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

A 56-year-old female patient displayed an increased volume of her left lacrimal gland with pain and inflammation. On CT scan, a hyperdense lacrimal mass was found in the left lacrimal fossa. Observation was the first course, for no steroid therapy could be applied because of evolving digestive ulcers. After 9 months of observation, the gland was surgically removed en bloc through a wide anterolateral approach. Pathological analysis of the gland showed a pleomorphic adenoma. This case illustrates the advantage of a wide surgical approach in treating lacrimal gland tumors, in order to avoid or limit the risk of recurrence.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Despite data favouring a role of dietary fat in colonic carcinogenesis, no study has focused on tissue n3 and n6 fatty acid (FA) status in human colon adenoma-carcinoma sequence. Thus, FA profile was measured in plasma phospholipids of patients with colorectal cancer (n = 22), sporadic adenoma (n = 27), and normal colon (n = 12) (control group). Additionally, mucosal FAs were assessed in both diseased and normal mucosa of cancer (n = 15) and adenoma (n = 21) patients, and from normal mucosa of controls (n = 8). There were no differences in FA profile of both plasma phospholipids and normal mucosa, between adenoma and control patients. There were considerable differences, however, in FAs between diseased and paired normal mucosa of adenoma patients, with increases of linoleic (p = 0.02), dihomogammalinolenic (p = 0.014), and eicosapentaenoic (p = 0.012) acids, and decreases of alpha linolenic (p = 0.001) and arachidonic (p = 0.02) acids in diseased mucosa. A stepwise reduction of eicosapentaenoic acid concentrations in diseased mucosa from benign adenoma to the most advanced colon cancer was seen (p = 0.009). Cancer patients showed lower alpha linolenate (p = 0.002) and higher dihomogammalinolenate (p = 0.003) in diseased than in paired normal mucosa. In conclusion changes in tissue n3 and n6 FA status might participate in the early phases of the human colorectal carcinogenesis.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

PURPOSE: To report a patient with an adenocarcinoma in a pleomorphic adenoma of the lacrimal gland. Adenocarcinoma constitutes a distinct group of epithelial malignancies of the lacrimal gland. METHODS: The clinical presentation, workup, surgical approach, and pathological findings were reviewed. RESULTS: A 56-year-old man presented with a 3-month history of a lacrimal fossa mass. This patient presented a painless mass in the upper outer eyelid with significant displacement of the globe. The tumor was localized to the lacrimal gland. Radiological investigations showed a round, well-defined lesion in the fossa of the lacrimal gland. We performed a lateral orbitotomy; en bloc resection was accomplished. The final specimen showed an adenocarcinoma in a pleomorphic adenoma. No recurrences were detected during follow-up. CONCLUSION: Although adenocarcinoma has rarely been reported in association with a pleomorphic adenoma of the lacrimal gland, this combination can exist. If the malignant tumor is limited in the pleomorphic adenoma, the prognosis appears to be better than in cases of local extension. Adjuvant therapy, radiation or others, are not useful.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Cyclooxygenase-derived prostaglandin E(2) (PGE(2)) is the predominant prostanoid found in most colorectal cancers (CRC) and is known to promote colon carcinoma growth and invasion. However, the key downstream signaling pathways necessary for PGE(2)-induced intestinal carcinogenesis are unclear. Here we report that PGE(2) indirectly transactivates PPARdelta through PI3K/Akt signaling, which promotes cell survival and intestinal adenoma formation. We also found that PGE(2) treatment of Apc(min) mice dramatically increased intestinal adenoma burden, which was negated in Apc(min) mice lacking PPARdelta. We demonstrate that PPARdelta is a focal point of crosstalk between the prostaglandin and Wnt signaling pathways which results in a shift from cell death to cell survival, leading to increased tumor growth.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

OBJETIVO: Determinar o papel real que a ultra-sonografia da próstata, notadamente com a associação do Doppler colorido, desempenha no diagnóstico de lesões malignas na próstata. MATERIAIS E MÉTODOS: Foram estudados, prospectivamente, 84 pacientes submetidos a biópsia guiada por ultra-sonografia transretal. Em todos os pacientes foram feitos estudo com Doppler colorido, à procura de focos de hipervascularização, e o exame ultra-sonográfico habitual. Os resultados foram comparados com os diagnósticos histopatológicos obtidos. RESULTADOS: A ultra-sonografia transretal habitual (escala de cinza) apresentou sensibilidade de 67,7%, especificidade de 52,8%, valor preditivo positivo de 45,6% e valor preditivo negativo de 73,6%. A adição do estudo com Doppler colorido ocasionou aumento importante da especificidade (de 52,8% para 79,2%) e do valor preditivo positivo (de 45,6% para 62,0%), porém causou queda na sensibilidade (de 67,7% para 58,0%). Além disso, houve perda de 32,2% dos cânceres, que não foram diagnosticados por nenhum dos dois métodos, e esses pacientes, apesar de possuírem cânceres menos extensos, eram todos clinicamente significativos (Gleason 6 ou mais). CONCLUSÃO: Mesmo com a associação do Doppler colorido, a ultra-sonografia transretal não possui capacidade suficiente para definir, através dos seus achados, quais pacientes devem ou não realizar biópsia.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

O rabdomiossarcoma prostático é um tumor agressivo, encontrado predominantemente na infância, sendo bastante raro na vida adulta. Apresentamos o caso de um paciente de 27 anos de idade que tinha lesão extensa, com invasão dos planos periprostáticos e metástases a distância no momento do diagnóstico. Estudamos os achados aos exames de ultra-som, tomografia computadorizada, ressonância magnética e tomografia por emissão de pósitrons/tomografia computadorizada, correlacionando-os com os casos já descritos na literatura.