A questão penitenciária no Rio de Janeiro: os reflexos de políticas de lei e ordem

A Prefeitura do Rio de Janeiro, por meio da Secretaria de Ordem Pública e a operação Choque de Ordem, bem como o Governo do Estado do Rio de Janeiro, atra-vés da Secretaria de Segurança Pública e do projeto UPP, demonstram que é cada vez mais constante no cotidiano carioca a adoção de políticas de lei e ordem. Em tempos de Jornada Mundial da Juventude, Copa do Mundo e Olimpíadas, controlar, vigiar, punir, neutralizar são expressões que se destacam nas políticas de segurança pública. As esta-tísticas oficiais demonstram que a adoção de políticas de lei e ordem provocaram, nos últimos cinco anos, crescimento significativo da população carcerária fluminense, com destaque para as prisões provisórias e para o elevado aumento de adolescentes apreen-didos, o que gerou sérias consequências para a execução penal e contribuiu para o au-mento do déficit de vagas do sistema penitenciário do estado do Rio de Janeiro.

基于攻击能力增长的网络安全分析模型

网络脆弱性分析是近年来国内外研究的热点问题之一．基于攻击能力增长的网络安全性分析模型以攻击者的能力增长为主导，参考网络环境配置，模拟黑客攻击自动生成攻击图．使用攻击能力增长表示攻击者的最终目标使得攻击图的表示更为准确．最小攻击代价分析第1次考虑了相似攻击对攻击代价的影响，以便对各条路径的攻击代价进行计算；最小环境改变分析考虑入侵检测的因素对最可能的攻击路径进行分析，对于入侵检测系统的处理更加科学合理；两种分析都为改善网络配置提供了依据．与已有成果相比，模型提出的算法和方法更为实际可行．

多级安全DBMS的通用审计策略模型

提出了一种基于多级安全数据库管理系统的通用审计策略模型．该模型具有丰富的表达能力，既可以表达基于时间的审计策略，也可以实现基于规则的审计策略推衍．通过引入对象的属性谓词，还可以表达细粒度的审计策略．证明了该模型的可判定性，并给出了判定任意一个事件是否需要审计的算法．

一种支持动态调节的最小特权安全策略架构

最小特权机制可为安全操作系统提供恰当的安全保证级.本文描述了一种支持动态调节的最小特权安全策略架构,它结合角色的职责隔离和域的功能隔离特性,通过一种基于进程上下文一角色、执行域和运行映像的权能控制机制,将每个进程始终约束在这些上下文允许的最小特权范围内.本文实例分析了该架构在安胜OS v4.0,一种自主开发的、符合GB17859-1999第四级--结构化保护级的安全操作系统中的实现.结果表明,它可支持安全操作系统实施动态调节的最小特权控制,并提供灵活有效的系统.

访问验证保护级安全操作系统审计机制研究

论述了基于B3级安全操作系统审计报警模块增强策略与方法.在审计面扩展方面,通过分析系统进程通信与资源使用特征,增加隐蔽通道审计;在报警决策方面,根据应用场景,提出了一种以具有丰富语义的审计事件为出发点的报警决策方案.通过审计事件多角度分析、安全字段参数控制、审计序列关联分析、由时间戳控制隐蔽通道阈值、引入干扰等阻止信息传递策略,增强了系统的安全性能.

带敏感标签的SELinux安全策略信息流分析方法

针对SELinux操作系统中多安全策略的实现方式,文中在信息流分析方法的基础上引入了多级安全敏感标签,以自动机与线性时态逻辑为理论基础,提出了一种改进的信息流分析方法,对SELinux安全策略的完整性与机密性进行验证.

Rola Francji i Niemiec w procesie integracji europejskiej w latach 1992-2007

Francja i Niemcy przez stulecia walczyły o zdobycie władzy i przejęcie wpływów na kontynencie europejskim i traktowały siebie nawzajem jako największe zagrożenie. Jednak tragiczna pierwsza połowa XX wieku przyniosła z jednej strony pragnienie zapewnienia, iż okropności wojny już nigdy się nie powtórzą, a z drugiej strony poczucie, że nieodzowna jest zmiana dwustronnych stosunków panujących między Berlinem a Paryżem. Konieczność stworzenia przestrzeni wolności i współpracy doprowadziła niegdysiejszych wrogów do stworzenia idei integracji najważniejszych części gospodarki. Pomysł zjednoczenia krajów Europy Zachodniej przekształcił się w kolejnych latach w symbol zaangażowania francusko-niemieckiego. Dwie republiki stały się rdzeniem europejskiej współpracy i spiritus movens zmian politycznych, ekonomicznych i instytucjonalnych w powojennej Europie. Po upadku komunizmu w 1989 roku ich rola zyskała nowy wymiar w odmiennych warunkach geopolitycznych - od momentu podpisania Traktatu z Maastricht w 1992 roku francusko-niemiecki duet powiększył swe znaczenie i wpływ na politykę nowej Unii Europejskiej. Realizacja zapisów Traktatu z Maastricht i kolejnych dokumentów, w tym Traktatu z Lizbony, koncentracja na kwestiach reform instytucjonalnych, jak również przygotowania do wschodniego rozszerzenia UE mogą być rozpatrywane jedynie w odniesieniu do wspólnych działań prowadzonych przez nadreński tandem. Realizacja trzech filarów integracji: współpracy w wymiarze ekonomicznym i społecznym, wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, jak również współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych, podkreślają znaczenie couple franco-allemand i zwracają uwagę na rolę lidera, jaką Paryż i Berlin odgrywają w dziedzinie integracji.

Unia Europejska wobec nowych tworów państwowych (casus Kosowa, Abchazji i Osetii południowej)

W przypadku niejednolitego stanowiska państw członkowskich Unii Europejskiej wobec Kosowa, osłabieniu ulega prestiż i siła oddziaływania Unii na arenie międzynarodowej. W odniesieniu do problemu Abchazji i Osetii Południowej natomiast, działania UE obrazują, że samo wyrażenie zainteresowania określonym problemem oraz udzielanie ‘apolitycznej’ pomocy finansowej, którym nie towarzyszą wyraźnie i precyzyjnie zdefiniowane cele polityczne, działalność instytucji wyposażonych w silny mandat oraz proces aktywnych negocjacji, nie przyczynia się do rozwiązania palącego problemu międzynarodowego, narażając na szwank pozycję międzynarodową Unii Europejskiej. Po raz kolejny państwa członkowskie pokazują, iż koncepcja Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, wspierana między innymi przez Europejską Politykę Sąsiedztwa, jest pozbawiona stabilnych podstaw.

Uwarunkowania reorientacji polityki Unii Europejskiej wobec Afryki Północnej po roku 2011

Celem artykułu jest ukazanie uwarunkowań reorientacji polityki Unii wobec regionu Afryki Północnej po roku 2011, w związku z jej zaangażowaniem podczas ‘arabskiej wiosny’, a także analiza zakresu nowego podejścia w odniesieniu do praktycznych możliwości wdrażania unijnych instrumentów polityk. Powyższe rozważania pozwolą na przedstawienie wniosków dotyczących dalszego zaangażowania Unii Europejskiej w regionie Afryki Północnej i budowy nowych ram podejścia strategicznego UE w tym regionie, zarówno na płaszczyźnie ustalania interesów na arenie brukselskiej, jak i przedstawienia wypracowanego stanowiska i uruchomienia działań na arenie międzynarodowej.

Przywództwo Niemiec i Francji w Unii Europejskiej w XXI w. Problemy i wyzwania

Autor w pracy stawia tezę, że „francusko-niemiecki motor” odegrał pozytywną rolę w procesie integracji europejskiej w XX w. Dzięki bliskiej współpracy francusko-niemieckiej możliwa była realizacja unii walutowo-gospodarczej, Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa oraz stworzenie w UE „obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości”. W XXI w. trudna sytuacja gospodarcza Francji i napięcia społeczne spowodowały spadek jej znaczenia w Unii Europejskiej. Kryzys finansowy strefy euro oraz problem uchodźców wykreowały Niemcy na samotnego lidera w Unii Europejskiej. Jednakże współpraca francusko-niemiecka nie załamała się, gdyż oba państwa wzajemnie się potrzebują i zapewniają równowagę w Europie. Zdaniem wielu ekspertów, ze względu na ogólne nastroje w Europie, w Berlinie i Paryżu brakuje nowych idei ukazujących perspektywy rozwojowe Unii Europejskiej na najbliższe lata.

A União Europeia e a Segurança Marítima

Trabalho de Dissertação apresentado à Universidade Fernando Pessoa como parte dos requisitos para a obtenção do grau de Mestre em Cooperação Internacional e Desenvolvimento

The emerging strategic partnership between the European Union and the African Union

Many among the emerging generation of political elites in Africa see the role the European Union (EU) plays in the maintenance of an unprecedented period of peace in Western Europe as an inspirational example of the manner in which the African Union (AU) can contribute to peace and stability in Africa. This doctoral thesis examines security cooperation between the EU and the AU, with a particular focus on the nature and substance of that cooperation. It suggests that despite the establishment of various EU–AU institutions and ties with a role in security policy and cooperation, such security cooperation is limited in substance. This study argues that EU–AU security cooperation is especially constrained by the emergence of alternative partners, most notably China, and by failures of implementation and follow-through. Two case studies, the first dealing with EU–AU cooperation in peacekeeping, and the second addressing the silent water crisis along with the link between water and security, have been analysed in detail to determine the effectiveness and sustainability of the EU–AU partnership. A number of important lessons for regionalism, interregionalism and multilateralism are drawn from the bond between the EU and the AU. This doctoral thesis will prove that, despite an emphasis on the problematic term ‘strategic’ by both EU and AU policymakers, EU–AU cooperation is limited and somewhat lacking in strategic direction. The cooperation between the EU and the AU focuses mainly on EU financial support for AU peacekeeping and specific projects in Africa (e.g. in the water sector), as well as on a limited political dialogue. Nonetheless, the EU–AU link represents the most comprehensive partnership the AU has with any non-African actor. This study will furthermore demonstrate that the United Nations (UN) is an indispensable third-party to their relationship and it is therefore more appropriate to speak of the AU–EU–UN nexus. This doctoral thesis concludes that the AU–EU–UN nexus is an important example of interregionalism in a global context and that such interregionalism is an important emerging part of global governance.

Justifying jihad: US politics, propaganda and the Afghan mujahedeen

Hard-line anti-communists in the United States recognised the potential for the Soviet invasion of Afghanistan in 1979 to embroil their super-power rival in a ‘Vietnam-like quagmire.’ Their covert operation to arm the mujahedeen is well documented. This dissertation argues that propaganda and public diplomacy were powerful and essential instruments of this campaign. It examines the protagonists of this strategy, their policies, initiatives and programmes offering a comprehensive analysis heretofore absent. It stretches from the dying days of the Carter administration when Zbigniew Brzezinski saw the ‘opportunity’ presented by the invasion to the Soviet’s withdrawal in 1989. The aim of these information strategies was to damage Soviet credibility and enhance that of the US, considered under threat from growing ‘moral equivalence’ amongst international publics. The conflict could help the US regain strategic advantage in South Asia undermined by the ‘loss’ of Iran. The Reagan administration used it to justify the projection of US military might that it believed was eviscerated under Carter and emasculated by the lingering legacy of Vietnam. The research engages with source material from the Reagan Presidential Library, the United States Information Agency archives and the Library of Congress as well as a number of online archives. The material is multi-archival and multi-media including documentaries, booklets, press conferences, summit programmes and news-clips as well as national security policy documents and contemporaneous media commentary. It concludes that propaganda and public diplomacy were integral to the Reagan administration and other mujahedeen supporters’ determination to challenge the USSR. It finds that the conflict was used to justify military rearmament, further strategic aims and reassert US power. These Cold War machinations had a considerable impact on the course of the conflict and undermined efforts at resolution and reconciliation with profound implications for the future stability of Afghanistan and the world.

Counter-terrorism, anti-extremism, armed conflict and human rights: using a Russian case study

This paper critically examines Russia’s compliance with human rights obligations and the rule of law in its ‘war on terror’. It seeks to draw wider parallels with respect for human rights in the framework of the fight against ‘new global terrorism’. Threats to due process, the discriminatory application of the forces of law and order specifically against perceived “non-traditional” Muslim communities, and a ratcheting up of fear of an Islamist threat can be traced following the war in Chechnya and the handling of the Dubrovka Theatre and Beslan school sieges. To what extent are there commonalities with UK complicity in the practice of extraordinary rendition, with atrocities perpetrated in Iraq and Afghanistan, and abuses in Abu Ghraib and Guantanamo? Are the impact of these reflected in domestic security policy and British minority ethnic community relations? [From the Author]