998 resultados para Granulomatose de Wegener


Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

Descreve-se o caso de um paciente com Granulomatose de Wegener, em tratamento com esteróides e ciclofosfamida, que, apesar do tratamento, evoluiu com dispnéia progressiva e rouquidão. A investigação mostrou tratar-se de uma estenose subglótica, sendo a dispnéia prontamente aliviada com a traqueostomia. São discutidos diagnósticos diferenciais e modalidades de tratamentos de estenose subglótica em portadores de Wegener.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

A granulomatose de Wegener, doença conhecida há aproximadamente 65 anos, continua sendo um dilema para a classe médica, talvez pelo seu polimorfismo clínico, talvez pela carência de métodos diagnósticos. Seu diagnóstico laboratorial repousa no binômio: dosagem do anticorpo anti-neutrófilo em sua fração citoplasmática (ANCA-c) e na obtenção de material para análise anatomopatológica. Descrevemos aqui, o caso de um paciente, em cuja evolução clínica pôde ser observada todo aspecto proteiforme desta doença, chamando atenção para o envolvimento cardíaco. Este último considerado por muitos como pouco usual, manifestou-se clinicamente sob a forma de miocardite, pericardite e de uma massa intracardíaca.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

INTRODUÇÃO: A granulomatose de Wegener (GW) é uma forma de vasculite sistêmica que envolve primariamente as vias aéreas superiores e inferiores e os rins. As manifestações mais frequentes nas vias aéreas são estenose subglótica e inflamações, estenoses da traqueia e dos brônquios. A visualização endoscópica das vias aéreas é a melhor ferramenta para avaliação, diagnóstico e manejo dessas alterações. OBJETIVOS: Descrever as alterações endoscópicas encontradas na mucosa das vias aéreas de um grupo de pacientes com GW submetido à broncoscopia no Hospital das Clínicas da Faculdade de Medicina da Universidade de São Paulo (HC-FMUSP) e relatar as intervenções terapêuticas broncoscópicas utilizadas em alguns casos. MÉTODOS: Foram estudados 15 pacientes com diagnóstico de GW provenientes do Ambulatório de Vasculites da Disciplina de Pneumologia do HC-FMUSP, encaminhados para a realização de broncoscopia no serviço de Endoscopia Respiratória do HC-FMUSP no período de 2003 a 2007. RESULTADOS: Dos 15 pacientes avaliados, 11 eram mulheres (73,33%) com idade média de 34 ± 11,5 anos. Foram encontradas alterações das vias aéreas em 80% dos pacientes, e o achado endoscópico mais frequente foi estenose subglótica (n = 6). Realizou-se broncoscopia terapêutica em três pacientes com estenose subglótica e em outros três com estenose brônquica, todos apresentando bons resultados. CONCLUSÃO: A broncoscopia permite diagnóstico, acompanhamento e tratamento das lesões de vias aéreas na GW, constituindo-se um recurso terapêutico pouco invasivo em casos selecionados.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

A Granulomatose de Wegener é uma doença sistémica de etiologia desconhecida, caracterizada pela tríade clínica: envolvimento da mucosa nasal e dos seios perinasais, infiltração e cavitação pulmonar e doença renal com hematúria. A Granulomatose de Wegener afecta normalmente adultos jovens e de meia idade e embora seja incomum nas crianças, pode surgir em qualquer estrato etário. Apresentamos o caso clínico de uma adolescente de 14 anos, com sintomas de epistaxis, cuja investigação posterior mostrou insuficiência renal e múltiplos nódulos pulmonares. O teste positivo para o anticorpo antineutrofílico citoplasmático suportou o diagnóstico de Granulomatose de Wegener, necessitando de terapêutica com hemodiálise e imunossupressão.

Relevância:

70.00% 70.00%

Publicador:

Resumo:

Trabalho Final do Curso de Mestrado Integrado em Medicina, Faculdade de Medicina, Universidade de Lisboa, 2014

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Résumé Valeur prédictive des anticorps dirigés contre le cytoplasme des neutrophiles (ANCA) dans les vasculites des vaisseaux de petit calibre But du travail : Les vasculites sont des pathologies le plus souvent sévères et parfois létales ; elles nécessitent une reconnaissance et un traitement précoces. Il est donc utile de pouvoir disposer de marqueurs diagnostiques, et éventuellement de marqueurs qui puissent prédire l'activité de la maladie. Les « antineutrophil cytoplasm antibodies » (ANCA) constituent une famille d'autoanticorps dirigés contre des antigènes du cytoplasme des neutrophiles, cellules clés du processus inflammatoire au cours des vasculites. De nombreuses études ont tenté de préciser l'utilité des ANCA dans le diagnostic et le suivi des vasculites avec des résultats contradictoires. Le but de ce travail a été de passer en revue l'évolution clinique des patients suivis dans notre service pour une vasculite à ANCA et évaluer la valeur prédictive des ANCA comme marqueur de récidive. Méthode: Les dossiers médicaux de 36 patients, suivis à notre consultation ambulatoire d'immunologie et allergie du CHUV pour une vasculite à ANCA entre janvier 1990 et décembre 2001, ont été analysés de manière rétrospective afin d'établir une base de données. Les données démographiques, le type de vasculite (granulomatose de Wegener ou polyangéite microscopique) et ses caractéristiques (organes touchés), les traitements reçus, les dosages des ANCA (par immunofluorescence et par ELISA avec détermination des anti-PR3 et/ou anti-MPO), et l'évolution clinique (récidive/rémission) ont été considérés. La valeur pronostique des ANCA dans notre population a été calculée utilisant les valeurs prédictives positive et négative, la likelihood et les odds ratios. La valeur statistique a été examinée par les tests Chi-square test ou Fisher's exact test (valeur significative définie comme p <0.05) à l'aide du programme GraphPad Instat software version 3, San Diego, CA. Résultats : Vingt-trois patients atteints d'une maladie de Wegener et treize d'une polyangéite microscopique ont été suivis pour une durée médiane de cinq ans (entre 1 mois et 16 ans). La plupart des patients ont été traités avec des corticostéroïdes associés à du cyclophosphamide. Une rémission a été obtenue chez 21 patients (91 %) atteints d'une maladie de Wegener, mais 74% ont présenté par la suite une récidive. Tous les patients atteints d'une polyangéite microscopique sont entrés en rémission et 33% ont par la suite récidivé. Une élévation persistante (définie comme supérieure à 6 mois) des ANCA ne s'est pas révélée associée à un risque statistiquement significatif de récidive (p=0.14). En revanche, une élévation soudaine du taux des ANCA s'est démontrée prédictive d'une récidive (table 3). Conclusion : Durant le suivi de certaines vasculites, comme la granulomatose de Wegener et la polyangéite microscopique une élévation des ANCA doit faire redouter une exacerbation de la maladie et, par conséquent, justifie une surveillance accrue.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

A rara síndrome do granuloma letal da linha média apresenta difícil diagnóstico, em razão da grande variedade de doenças que podem causá-la e um desconhecimento pela maioria da classe médica. No presente artigo relatamos caso de paciente com esta doença, provocada por carcinoma epidermoide, chamando a atenção para os diagnósticos diferenciais e aspectos clínico-radiológicos que podem auxiliar no diagnóstico.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Objectives: The relationship between saddle nose deformity (SND) in Wegener`s granulomatosis (WG) and other clinical features, including retro-orbital mass formation (ROM), has been poor described. Therefore, this relationship was analyzed retrospectively from 2000 to 2010. Patients and Methods: Eighteen consecutive WG patients with SND diagnosed by computed tomography were matched to 36 WG patients without SND (control group) for gender, age at WG diagnosis and disease duration. Results: No difference was found between the two groups in relation to WG type (limited and systemic forms), ethnicity, laboratory features, constitutional symptoms or clinical manifestations, including upper respiratory tract, and treatment, except for ROM (33.3 vs. 2.8% in SND(+) and SND(-) groups, respectively; p=0.004) and subglottic stenosis (22.2 vs. 2.8%; p=0.038). However, on multivariate analysis, only ROM (OR 17.15; 95% CI 1.11-265.52) was statistically associated to SND. In addition, in more than half of the cases, SND manifested prior to ROM. Conclusions: Results of this prospective analysis showed that SND was strongly associated to ROM in WG. Since early diagnosis and aggressive treatment of orbital involvement could lead to better prognosis, the presence of SND warrants additional vigilance.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Objectives To validate the previously proposed classification criteria for Henoch-Schonlein purpura (HSP), childhood polyarteritis nodosa (c-PAN), c-Wegener granulomatosis (c-WG) and c-Takayasu arteritis (c-TA). Methods Step 1: retrospective/prospective webdata collection for children with HSP, c-PAN, c-WG and c-TA with age at diagnosis <= 18 years. Step 2: blinded classification by consensus panel of a representative sample of 280 cases. Step 3: statistical (sensitivity, specificity, area under the curve and.-agreement) and nominal group technique consensus evaluations. Results 827 patients with HSP, 150 with c-PAN, 60 with c-WG, 87 with c-TA and 52 with c-other were compared with each other. A patient was classified as HSP in the presence of purpura or petechiae (mandatory) with lower limb predominance plus one of four criteria: (1) abdominal pain; (2) histopathology (IgA); (3) arthritis or arthralgia; (4) renal involvement. Classification of c-PAN required a systemic inflammatory disease with evidence of necrotising vasculitis OR angiographic abnormalities of medium-/small-sized arteries (mandatory criterion) plus one of five criteria: (1) skin involvement; (2) myalgia/muscle tenderness; (3) hypertension; (4) peripheral neuropathy; (5) renal involvement. Classification of c-WG required three of six criteria: (1) histopathological evidence of granulomatous inflammation; (2) upper airway involvement; (3) laryngo-tracheo-bronchial involvement; (4) pulmonary involvement (x-ray/CT); (5) antineutrophilic cytoplasmic antibody positivity; (6) renal involvement. Classification of c-TA required typical angiographic abnormalities of the aorta or its main branches and pulmonary arteries (mandatory criterion) plus one of five criteria: (1) pulse deficit or claudication; (2) blood pressure discrepancy in any limb; (3) bruits; (4) hypertension; (5) elevated acute phase reactant. Conclusion European League Against Rheumatism/Paediatric Rheumatology International Trials Organisation/Paediatric Rheumatology European Society propose validated classification criteria for HSP, c-PAN, c-WG and c-TA with high sensitivity/specificity.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Most epidemiological studies with Wegener`s granulomatosis (WG) patients are based on populations from the Northern hemisphere, whereas very few studies have been conducted in Southern hemisphere populations, particularly from South America. The authors performed a large retrospective, demographic study including clinical and laboratory profiles of 134 consecutive WG patients seen at one Brazilian center from 1999 to 2009. Mean age at initial WG diagnosis was 43.4 +/- 15.5 years, and mean disease duration was 8.6 +/- 6.6 years. Sixty-four (47.8%) patients were male and a total of 113 (84.3%) subjects were white. Ear/nose/throat involvement occurred in 85.8%. The classic lung and renal involvement were observed in 77.6% and 75.4%, respectively, followed by ocular (35.8%), musculoskeletal (33.4%), cutaneous (29.1%), neurological (20.1%), cardiac (11.2%), and genitourinary involvement in 2.2% of cases. Cytoplasmic pattern-antineutrophil cytoplasmic antibody was detected in 83 (61.9%) cases. Ten (7.5%) individuals presented limited forms of WG. Classic therapy with corticosteroids and cyclophosphamide was used in 97 cases (72.4%). There were no cases of tuberculosis or Pneumocystis jiroveci pneumonia, but cutaneous herpes zoster occurred in eight (6.0%) individuals. There were 29 deaths (21.6%). Eighteen patients died of septic shock (mainly bacterial pneumonia), whereas four died of alveolar hemorrhage, four of myocardial infarction, and three of other causes. In summary, our data from a very large retrospective and descriptive study mirrored the main clinical features of WG described in other countries, demonstrating that they may serve as a reference for South American populations.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

BACKGROUND: Optic perineuritis (OPN) is an inflammatory condition involving the optic nerve sheath because of a variety of causes. We describe three patients in whom OPN was secondary to Wegener's granulomatosis (WG) and compare the clinical findings in these cases with those of idiopathic OPN. METHODS: This is a retrospective small case series derived from patients with OPN seen in an outpatient neuro-ophthalmology clinic. Medical records and imaging studies of these patients were reviewed. RESULTS: These patients shared clinical similarities with idiopathic OPN including age, sex, symptoms, radiographic findings and steroid responsiveness. However, recurrence of symptoms on lowering the prednisone dose below 40 mg distinguished these patients from those with idiopathic OPN. CONCLUSIONS: Steroid dependency in idiopathic OPN should raise suspicion of WG. Patients with OPN should be specifically questioned regarding pre-existing upper respiratory tract disorders and rheumatic symptoms and laboratory testing should include acute phase reactants, anti-neutrophil cytoplasmic antibodies and tests of renal function.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

La granulomatosi de Wegener i la síndrome de Churg-Strauss són vasculitis granulomatoses de petit i mitjà vas. Es diagnostiquen mitjançant clínica i biòpsia compatible, i s'associen amb anticossos anticitoplasma de neutròfils. S'ha realitzat un estudi retrospectiu (1984 - 2010) a l'Hospital Universitari Germans Trias i Pujol. Es presenten 15 pacients amb granulomatosi de Wegener. Les característiques clíniques de la present sèrie no difereixen de les descrites prèviament. Es va comparar la supervivència i el dany crònic acumulat en els pacients amb aquestes dues vasculitis. Tant la mortalitat com el dany crònic acumulat resultà superior en el grup de malalts amb granulomatosi de Wegener.