9 resultados para Early 20th century

em Biblioteca Digital da Produção Intelectual da Universidade de São Paulo (BDPI/USP)


Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

Prince Maximilian zu Wied's great exploration of coastal Brazil in 1815-1817 resulted in important collections of reptiles, amphibians, birds, and mammals, many of which were new species later described by Wied himself The bulk of his collection was purchased for the American Museum of Natural History in 1869, although many ""type specimens"" had disappeared earlier. Wied carefully identified his localities but did not designate type specimens or type localities, which are taxonomic concepts that were not yet established. Information and manuscript names on a fraction (17 species) of his Brazilian reptiles and amphibians were transmitted by Wied to Prof. Heinrich Rudolf Schinz at the University of Zurich. Schinz included these species (credited to their discoverer ""Princ. Max."") in the second volume of Das Thierreich ... (1822). Most are junior objective synonyms of names published by Wied. However, six of the 17 names used by Schinz predate Wied's own publications. Three were manuscript names never published by Wied because he determined the species to be previously known. (1) Lacerta vittata Schinz, 1822 (a nomen oblitum) = Lacerta striata sensu Wied (a misidentification, non Linnaeus nec sensu Merrem) = Kentropyx calcarata Spix, 1825, herein qualified as a nomen protectum. (2) Polychrus virescens Schinz, 1822 = Lacerta marmorata Linnaeus, 1758 (now Polychrus marmoratus). (3) Scincus cyanurus Schinz, 1822 (a nomen oblitum) = Gymnophthalmus quadrilineatus sensu Wied (a misidentification, non Linnaeus nec sensu Merrem) = Micrablepharus maximiliani (Reinhardt and Lutken, ""1861"" [1862]), herein qualified as a nomen protectum. Qualifying Scincus cyanurus Schinz, 1822, as a nomen oblitum also removes the problem of homonymy with the later-named Pacific skink Scincus cyanurus Lesson (= Emoia cyanura). The remaining three names used by Schinz are senior objective synonyms that take priority over Wied's names. (4) Bufo cinctus Schinz, 1822, is senior to Bufo cinctus Wied, 1823; both, however, are junior synonyms of Bufo crucifer Wied, 1821 = Chaunus crucifer (Wied). (5) Agama picta Schinz, 1822, is senior to Agama picta Wied, 1823, requiring a change of authorship for this poorly known species, to be known as Enyalius pictus (Schinz). (6) Lacerta cyanomelas Schinz, 1822, predates Teius cyanomelas Wied, 1824 (1822-1831) both nomina oblita. Wied's illustration and description shows cyanomelas as apparently conspecific with the recently described but already well-known Cnemidophorus nativo Rocha et al., 1997, which is the valid name because of its qualification herein as a nomen protectum. The preceding specific name cyanomelas (as corrected in an errata section) is misspelled several ways in different copies of Schinz's original description (""cyanom las,"" ""cyanomlas,"" and cyanom""). Loosening, separation, and final loss of the last three letters of movable type in the printing chase probably accounts for the variant misspellings.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

Although dogs are considered to be the principal transmitter of rabies in Brazil, dog rabies had never been recorded in South America before European colonization. In order to investigate the evolutionary history of dog rabies virus (RABV) in Brazil, we performed a phylogenetic analysis of carnivore RABV isolates from around the world and estimated the divergence times for dog RABV in Brazil. Our estimate for the time of introduction of dog RABV into Brazil was the late-19th to early-20th century, which was later than the colonization period but corresponded to a period of increased immigration from Europe to Brazil. In addition, dog RABVs appeared to have spread to indigenous animals in Brazil during the latter half of the 20th century, when the development and urbanization of Brazil occurred. These results suggest that the movement of rabid dogs, along with human activities since the 19th century, promoted the introduction and expansion of dog RABV in Brazil.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

Este trabalho investiga a variabilidade do Sistema de Monções da América do Sul (SMAS) sobre o Brasil com particular interesse na região do cerrado brasileiro. O início, final e total de precipitação durante as monções de verão são examinados utilizando estimativas de precipitação por satélite (pêntadas) do Global Precipitation Climatology Project (GPCP) entre 1979-2004. Analogamente, as características do regime de monção simuladas pelo modelo climático global acoplado MIROC (Model for interdisciplinary Research on Climate) do IPCC (Intergovernmental Panel for Climate Change) são examinadas em dois cenários distintos: o clima do século XX (1981-2000) e o clima em uma condição com o dobro da concentração atual de CO2 (2xCO2) na atmosfera (2061-2080). Mostra-se que a variabilidade espacial do início da monção de verão sobre o cerrado na simulação do clima do século XX pelo MIROC corresponde bem às observações. Além disso, há indicação de uma mudança das caudas da distribuição sazonal da precipitação no Cerrado para um cenário com 2xCO2, comparativamente com o clima presente. Este resultado sugere uma mudança na probabilidade de ocorrência de eventos extremos (secos ou úmidos) em um cenário com 2xCO2 sobre o cerrado, o que de acordo com o MIROC, indica uma maior exposição da região às conseqüências de possíveis mudanças climáticas resultantes do aumento de gases de efeito estufa.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

Cefalópodes coleóides (lulas, sépias e polvos) produzem espermatóforos muito complexos que são transferidos à fêmea durante a cópula por meio do hectocótilo, um apêndice modificado nos machos. Durante a transferência à fêmea, ocorre a chamada "reação espermatofórica", complexo processo de evaginação do aparato ejaculatório do espermatóforo, que conduz à exteriorização da massa espermática e corpo cimentante. A presente revisão sintetiza o conhecimento acerca da morfologia e funcionamento desta estrutura exclusiva dos coleóides, identificando lacunas e definindo estratégias que possibilitem avanços na área. Poucos trabalhos abordam com detalhes a morfologia e anatomia funcional dos espermatóforos dos cefalópodes, grande parte do conhecimento acerca da estrutura do espermatóforo tendo sido gerada por trabalhos clássicos do século XIX e início do século XX. Investigações acerca do funcionamento dos espermatóforos são consideravelmente mais raras, estando o conhecimento básico sobre a reação espermatofórica restrito a apenas 19 espécies de coleóides. A revisão da literatura especializada permite sugerir que existem dois tipos básicos de fixação de espermatóforos em Decapodiformes (lulas e sepióides): fixação superficial e implante profundo (ou intra-dérmico). Na fixação superficial, comum em diversas espécies (e.g., Loliginidae, Sepiidae, Ommastrephidae), a base dos espermatângios é aderida ao tecido-alvo aparentemente por meio do corpo cimentante, a partir de substâncias adesivas e, em alguns casos, estruturas de fixação. No implante profundo, comum em alguns grupos de lulas oceânicas e de águas profundas (e.g., Architeuthidae, Cranchiidae, Octopoteuthidae, Sepiolidae), os espermatóforos implantam-se inteiramente no corpo da fêmea, de forma autônoma. Permanece desconhecido o mecanismo responsável pelo implante profundo. Em Octopodiformes (polvos), o espermatóforo é inserido no gonoduto feminino, alcançando a glândula oviducal, onde estão localizadas as espermatecas, ou a cavidade do ovário. Como o funcionamento extracorpóreo dos espermatóforos depende exclusivamente da intrincada estrutura e organização de seus componentes (e.g., membranas e túnicas), somente investigações detalhadas dessas estruturas proverão as bases para a compreensão do funcionamento e da exata função do complexo espermatóforo dos coleóides. Recomenda-se o desenvolvimento de um protocolo simples e eficiente para coloração e preparação total de espermatóforos, de forma que seja possível expandir as descrições morfológicas do espermatóforo em estudos taxonômicos e anatômicos, permitindo, portanto, ampliação do conhecimento acerca desta enigmática estrutura.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

Este artigo objetiva discutir o processo de significação da cidade histórica turística de Ouro Preto. Desenvolve-se por meio de uma pesquisa em psicologia social baseada na fenomenologia e no estudo micro-histórico da percepção. O trabalho foi baseado em extensa pesquisa de artigos, livros e outras fontes sobre a cidade de Ouro Preto. Ao final, mostram-se os diferentes discursos concernentes a quatro campos perceptivos criados durante o século XX.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

O artigo busca discutir um novo padrão migratório da Bolívia para o Brasil e para a Argentina, especialmente vinculado à precarização do trabalho e à inserção desses imigrantes em formas de trabalho precário. Esse padrão & aparentemente novo em relação à integração dos contingentes migrantes ao longo do século XX & vem produzindo consequências que ainda estão por ser mapeadas. Uma delas é a presença de um contingente de bolivianos confinado ao setor de costura, trabalhando e vivendo em oficinas clandestinas, com pouca visibilidade pública, como face de uma precarização mundializada, resultante do assim chamado “custo chinês”. Resultante de um balanço bibliográfico e de uma incursão exploratória na pesquisa de campo tanto em São Paulo como em Buenos Aires, o artigo pretende apontar para aspectos específicos do fenômeno, combinando olhares e perspectivas que cruzam as dimensões migratórias, geracionais e de gênero.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

When and how did the Brazilian Black movement appear in the social sciences? What are the theoretical approaches and explanations for the 20th century emergence and development? This article will address these principal issues by analyzing studies that have taken on the topic of collective black mobilization from various disciplinary vantage points, particularly, Sociology, History and Anthropology.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

Pemphigus refers to a group of human autoimmune blistering diseases involving skin and/or mucous membranes. Endemic pemphigus foliaceus (EPF), or fogo selvagem is an organ-specific autoimmune blistering disease, first reported in the beginning of the 20th century in rural areas of Brazil. The disease follows the course of streams and creeks, and vanishes after urbanization of the endemic areas. The auto-antigen related to EPF is desmoglein 1, a 160 kDa glycoprotein of the desmossomal core, targeted by in situ and circulating IgG autoantibodies, mainly of the IgG4 subclass.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

In the beginning of the 20th century, a new canine disease was reported in Brazil under the name ""nambiuvu"", whose etiological agent was called Rangelia vitalii, a distinct piroplasm that was shown to parasitize not only erythrocytes, but also leucocytes and endothelial cells. In this new century, more publications on R. vitalii were reported from Brazil, including an extensive study on its ultrastructural analysis, in addition to clinical, pathological, and epidemiological data on nambiuvu. However, a molecular analysis of R. vitalii has not been performed to date. In the present study, we performed molecular phylogenetic analyses of R. vitalii based on fragments of the genes 18S rRNA and the heat shock protein 70 (hsp70), amplified by PCR performed on blood samples derived from five clinical cases of dogs presumably infected with R. vitalii in southern Brazil. In addition, we examined Giemsa-stained thin blood smears from these same dogs. DNA sequences (604-bp) of the 18S rRNA gene obtained from the five dogs were identical to each other, and by Blast analysis, this sequence shared the highest degree of sequence identity (95%) with Babesia sp. China-BQ1. DNA sequences (1056-bp) of the hsp70 gene obtained from the five dogs were identical to each other, and by Blast analysis, this sequence shared the highest degree of sequence identity (87%) with Babesia bigemina. Phylogenetic analyses inferred from either of the two genes resulted in the newly genotype being placed in the Babesia spp.sensu stricto clade with very high bootstrap support (95-100%) in three analyses (Neighbor-Joining, Maximum parsimony, and Maximum likelihood). Giemsa-stained thin blood smears from the dogs were shown to contain piroplasm organisms within erythrocytes, monocytes and neutrophils (individual forms), and schizont-like forms within neutrophils, in accordance with literature reports of R. vitalii. Based on these results, we conclude that R. vitalii, the etiological agent of ""nambiuvu"" in southern Brazil, is a valid species of piroplasm. Further studies are required to evaluate the validity of the genus Rangelia. (C) 2011 Elsevier B.V. All rights reserved.