Ruxia i Ruxianos w romansach rycerskich autorstwa Feliciano de Silva

W niniejszym artykule przeanalizowany został sposób wykorzystania przez Feliciano de Silva autentycznego toponimu Ruxia (Ruś) przy konstruowaniu świata przedstawionego w romansie rycerskim. Jak zostaje wykazane, Feliciano de Silva jedynie częściowo wpisuje się w tendencję zaobserwowaną wcześniej m.in. u Garci Rodrigueza de Montalvo, który w swoich dziełach nakreśla jasną opozycję pomiędzy chrześcijańskim światem błędnego rycerstwa a złym i nikczemnym pogaństwem. Autor z Ciudad Rodrigo, chcąc nawiązać do chwały średniowiecznego Konstantynopola, powraca do czasów konfliktu bizantyńsko-ruskiego, który twórczo wykorzystuje w aż trzech księgach Florisel de Niquea. Ruxia, jeden z głównych przeciwników greckiego rodu, przedstawiona zostaje jako pogańska potęga militarna, której przewodzą władcy odważni, lecz zarazem owładnięci żądzą, niemoralni i okrutni.

Salvajes y chichimecas: mitos de alteridad en las fuentes novohispanas

Llamamos mitos de alteridad a las creencias y el imaginario tradicionales que un pueblo proyecta en su visión etnocéntrica sobre otros pueblos. Siguiendo la propuesta de Roger Bartra, examinamos una serie de crónicas novohispanas para demostrar que los mitos de alteridad de origen europeo referentes al salvaje influyeron en las descripciones que nos han legado sobre los pueblos indígenas mesoamericanos conocidos como chichimecas. Apuntamos finalmente algunas reflexiones sobre el uso y alcance de dichos mitos de alteridad en relación con la expansión europea por América, y sobre la necesidad metodológica de someter a crítica bajo este prisma la información que nos ofrecen las fuentes disponibles, producidas, después de todo, en pleno proceso de aculturación colonial.