Ruxia i Ruxianos w romansach rycerskich autorstwa Feliciano de Silva

W niniejszym artykule przeanalizowany został sposób wykorzystania przez Feliciano de Silva autentycznego toponimu Ruxia (Ruś) przy konstruowaniu świata przedstawionego w romansie rycerskim. Jak zostaje wykazane, Feliciano de Silva jedynie częściowo wpisuje się w tendencję zaobserwowaną wcześniej m.in. u Garci Rodrigueza de Montalvo, który w swoich dziełach nakreśla jasną opozycję pomiędzy chrześcijańskim światem błędnego rycerstwa a złym i nikczemnym pogaństwem. Autor z Ciudad Rodrigo, chcąc nawiązać do chwały średniowiecznego Konstantynopola, powraca do czasów konfliktu bizantyńsko-ruskiego, który twórczo wykorzystuje w aż trzech księgach Florisel de Niquea. Ruxia, jeden z głównych przeciwników greckiego rodu, przedstawiona zostaje jako pogańska potęga militarna, której przewodzą władcy odważni, lecz zarazem owładnięci żądzą, niemoralni i okrutni.

In this article, we examine the way in which Feliciano de Silva uses an authentic toponym Rus (Ruxia) in constructing the world presented in his romances of chivalry. As it is shown, Feliciano de Silva only partially follows the trend previously established by Garci Rodriguez de Montalvo, who in his works outlines a clear opposition between the Christian world of knight-errant and the evil and wicked paganism. The author from Ciudad Rodrigo, in order to make a reference to the glory of medieval Constantinople, goes back to the days of the Byzantine-Ruthenian conflict that he creatively uses in three books of Florisel de Niquea. Ruxia, one of the main opponents of the Greek family, is depicted as a pagan military power led by brave, but also overwhelmed with lust, immoral and cruel rulers.