Autsajder literacki w niemieckiej i rosyjskiej prozie XIX-XI wieku. Badania narratologiczne

Wydział Neofilologii: Instytut Filologii Germańskiej

Narracyjne i antynarracyjne modele egzystencji w naukach humanistycznych i praktyce literackiej

Wydział Nauk Społecznych

Egzystencjalna teoria umysłu. Konstrukcja narzędzia pomiarowego

Wydział Nauk Społecznych: Instytut Psychologii

Egzystencjalna autonomia człowieka a świat wartości duchowych według Lwa Tołstoja

Wydział Teologiczny

Poetyckie dialogi Czesława Miłosza i Tadeusza Różewicza

Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej

Teolog fundamentalny wobec ataku Przypadku, Nieokreśloności, Prawdopodobieństwa, Dwuznaczności, Wieloznaczności?

Postmodernizm prezentuje postawę akceptacji Nieładu, Chaosu i Przypadku. Czy istnieje moż- liwość dialogu z taką postawą? Postmodernizm powstaje jako bunt na pograniczu filozofii i estetyki. Kontestuje zastany Ład. Sprzeciwia się kartezjańskiemu Cogito ergo sum oraz podziałowi na res cogitans i res extensa. Jest to ruch kulturowy, który nie ma jeszcze swojego ostatecznego wyrazu. Jest on ciągle postrzegany jako proces przechodzenia od starego do nowego Ładu. Taki brak dookreślenia budzi niepokój i sprzeciw. Teologia fundamentalna jest badaniem granic i dialogu. Stoi na progu, więc ma obowiązek rozeznać ludzki niepokój w akceptacji otaczającego świata. Musimy zapytać, dlaczego człowiek akceptuje ten Nieład?

Jak sprostać wymaganiom neoliberalizmu w poradnictwie?

The article discusses changes which neoliberal ideologies have triggered in counselling. Meeting the demands of liberalism in counselling is a challenge both to organisation and to people. As far as people are concerned, the argument is driven by such questions as: What is the human being of this system (homo consultans) like? What is his world? How does he relate to this world? The questions about counselling as organisation pertain to its objectives and goals. In the industrial era, counselling goals were of paternalistic nature, but in economy-dominated neoliberalism they are certainly different. At a time of neoliberalism, the counsellor faces the following dilemmas: How to gain the client? How to satisfy the client? How to reconcile ethical demands inscribed in the counselling mission with the economic preoccupations of neo-positivist ideologies? In response, three kinds of counselling emerge. Rehabilitative counselling is organised for people severely damaged by adversity. Existential counselling is organised for people whose biographical trajectory is disturbed by temporary problems. Career counselling is organised for people who chose their life-paths in the neoliberal realities.