Holocaust w powieści Wasilija Grossmana "Życie i los"

Tematem artykułu jest książka bezpośrednio nie zaliczana do literatury Holocaustu, wybitna powieść Życie i los, rosyjskiego pisarza i dziennikarza Wasilija Grossmana, który dziś uznawany jest za jednego z najważniejszych twórców rosyjskich XX wieku. Życie i los okazuje się przykładem ujęcia dramatu Shoah na tle wojny jako części wielkiej Historii poddanej szaleństwom ideologii i polityki nazistów oraz terroru i rosnącego z drugiej strony antysemityzmu w państwie bolszewickim. Jednocześnie Zagłada pozostaje w tym utworze przede wszystkim tragedią konkretnych osób, widziana w porządku pojedynczej ludzkiej egzystencji, która nie daje się nigdy całkowicie sprowadzić do tego, co bezosobowe i masowe. Indywidualna perspektywa humanizuje obraz historii, ale też i go podważa w jego ogólnych strukturach i narracjach. Artykuł opisuje elementy, które składają się na żydowski wątek utworu. Dla jego odczytania ważny okazuje się szerszy kontekst biografii Grossmana i historia powstania oraz wydania powieści Życie i los. Jak widać – rosyjski pisarz dokonał dwóch znaczących gestów w odniesieniu do problemu reprezentacji Zagłady: z jednej strony zwrócił się ku konwencjom literackim, wykorzystał epicki rozmach, kompozycję wielowątkową i panoramiczne ujęcia wraz z ich koncepcją realizmu, wehikularności słowa, a jednocześnie wyszedł poza estetyczne ramy tekstu literackiego, wprowadził elementy lirycznych opisów i autobiograficzne akcenty oraz podkreślił etyczny wymiar całości – jako formy pamięci o tych niezliczonych ofiarach nie tylko Zagłady, ale i każdego XX wiecznego totalitaryzmu.

(O)znaki śmierci w polskiej poezji po roku 1956

Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej: Instytut Filologii Polskiej

Konstrukcje tożsamości i bogactwo kulturowe w autobiografiach Güntera Grassa i Marcela Reicha-Ranickiego jako wyzwanie translatorskie

Wydział Neofilologii: Instytut Filologii Germańskiej

O interdyscyplinarności komparatystyki

For the past fifty years, the interest in issues beyond pure philology has been a watchword in comparative literary studies. Comparative studies, which by default employ a variety of methods, run the major risk – as the experience of American comparative literature shows – of descending into dangerous ‘everythingism’ or losing its identity. However, it performs well when literature remains one of the segments of comparison. In such instances, it proves efficacious in exploring the ‘correspondences of arts’, the problems of identity and multiculturalism as well as contributes to the research into the transfer of ideas. Hence, it delves into phenomena which exist on the borderlines of literature, fine arts and other fields of humanities, employing strategies of interpretation which are typical for each of those fields. This means that in the process there emerges a “borderline methodology”, whose distinctive feature is heterogeneity of conducting research. This, in turn, requires the scholar to be both ingenious and creative while selecting topics as well as to possess competence in literary studies and the related field.

Muzyka i muzyczność prozy japońskiej okresu Heian (794-1192)

Wydział Neofilologii: Katedra Orientalistyki

The importance of being Alfred -- from the king of West Saxons to Nobel

The article appeared in a Festschrift devoted to a distinguished Polish linguist Professor Alfred F. Majewicz. It discusses the Christian name Alfred born by the Jubilarian in its various aspects: its Anglo-Saxon origins, etymology and popularity (past and present) in various European countries, with particular emphasis on Poland. It also presents some famous people, literary characters and pop culture heroes bearing this name.