Zmienne graficzne sygnatur punktowych w mobilnym systemie rozszerzonej rzeczywistości

Wydział Nauk Geograficznych i Geologicznych

Charakter prawny spółki cywilnej na tle historycznym i prawnoporównawczym

Wydział Prawa i Administracji

Moje teksty pisze życie – język kultury hip-hopu w polskich i niemieckich tekstach piosenek. Analiza porównawcza

Wydział Neofilologii

Herod Wielki i „nowa” Jerozolima

Summary: Herod the Great (73-4 B.C.E.) was a Roman client king of the small Jewish state Judaea in the last three decades before the common era. An essential aspect of Herod's reign was his role as a builder. Remarkably innovative, he created an astonishing record of architectural achievement, not only in Judaea but also throughout Greece and the Roman East. Herod’s own inclinations caused him to engage in a building program that paralleled that of his patron, Augustus. The most famous and ambitious project was the expansion of Jerusalem and rebuilding of the Second Temple. Josephus Flavius, a 1st-century Jewish historian, in his descriptions of the visual structure of Jerusalem delivers the picture of the Jewish society in the latter Second Temple Judaea, who were fundamentally antagonistic toward images. For Josephus, Roman iconography, such as Herod’s eagle from the Jerusalem Temple, represents not only political domination but also an unambiguous religious abomination. Visual conservatism in the public realm finds important verification in the excavated remains of Jerusalem’s Temple Mount and the Herodian Quarter (Upper City). Geometric patterns and forms predominate on the floor mosaic, stone furniture, in architectural detail and funerary remains. No human imagery is present in the Jewish context. However, Herodian structures in Jerusalem reflect the architectural and visual vocabulary of their time which contains popular elements of Roman domination in the ancient world.

Egzystencjalna autonomia człowieka a świat wartości duchowych według Lwa Tołstoja

Wydział Teologiczny

Wielkopolska przedsiębiorczość wobec wyzwań badawczo-rozwojowych

Cel prezentowanej monografii można określić jako wzbogacenie wiedzy o doświadczeniach i postawach wielkopolskich przedsiębiorców wobec współpracy z jednostkami naukowymi. Takie założenie lokuje recenzowane opracowanie na pograniczu socjologii gospodarki, socjologii wiedzy i ekonomii. [...] z entuzjazmem należy witać prace naukowe o tematyce takiej jak prezentowana w recenzowanej monografii. Przyczyniają się one bowiem do wzrostu świadomości wyzwań stojących przed polskim środowiskiem naukowym […]. Z tych samych względów istotną wartość dodaną przedłożonej monografii stanowi szereg rekomendacji, które z perspektywy kadr zarządzających współczesnymi uczelniami wyższymi mogą być źródłem inspiracji do przyszłych działań w zakresie relacji tychże jednostek z otoczeniem gospodarczym.

Rozwiązywanie sytuacji konfliktowych w wymiarze jednostkowym i społecznym

O konflikcie jako zjawisku i procesie społecznym nigdy za wiele, zwłaszcza gdy w jednym tomie można znaleźć analizy teoretyczne źródeł i istoty konfliktu, jego konstruktywnego potencjału, jak i dysfunkcjonalności wobec relacji społecznych i społecznego ładu. Zagadnienia te omawiane są przez socjologów, pedagogów, psychologów, teoretyków prawa oraz praktyków zajmujących się ich rozwiązywaniem: pracowników socjalnych, terapeutów, mediatorów, negocjatorów, prokuratorów, sędziów, menedżerów. Oprócz diagnoz dotyczących sfer życia społecznego szczególnie zagrożonych konfliktem (stosunki międzynarodowe, sfera publiczna, edukacja i wychowanie) czytelnik znajdzie w książce opracowania na temat różnych dróg wychodzenia z konfliktu poprzez kompromis do konsensusu, z użyciem różnych narzędzi społecznych, takich jak: negocjacje, arbitraż, a zwłaszcza mediacje.

Konspiracja i podziemie zbrojne w Wielkopolsce 1945-1949. Powstanie, rozwój i rozbicie przez aparat bezpieczeństwa

Wydział Historyczny

Wizualizacja kartograficzna dostępności przestrzennej w modelu monocentrycznym

Wydział Nauk Geograficznych i Geologicznych

Obraz podboju kosmosu w amerykańskiej i radzieckiej literaturze i sztuce

Wydział Anglistyki

Analityczna filozofia dziejów w poznańskiej szkole metodologicznej. Próba falsyfikacji Popperowskiej krytyki historii teoretycznej

The purpose of this paper is the reconstruction of the theory of historical process elaborated at the Poznań School of Methodology. The heuristic tool will be Popper’s model of knowledge, according to which, the development of scientific theory went through the phase of the posing of the scientific problem, proposing a tentative theory, a critical discussion and its modification. Proposed by Leszek Nowak the adaptive interpretation of historical materialism was transformed – under the influence of the elaboration of the idealizational theory of science and the categorical interpretation of dialectics – into the generalized version of historical materialism. This version includes theory of the class and primitive societies. Difficulties in the building of the theory of real socialism led to the transformation of adaptive historical materialism into the non-Marxian historical materialism where some tenets of Marxism were refuted (e.g. the domination of economy over politics). In the course of the building of the adaptive interpretation of historical materialism and the non-Marxian historical materialism some primary notions were defined and modified satisfying the criteria of falsification. Although Popper severely criticized the possibility of theoretical history, the theory of history as developed at the Poznań School of Methodology satisfies his criteria of falsification. This throws doubt upon the validity of Popperian critique of theoretical history.

Made in “Polish village” – modern ethno-design vs. traditional culture of Polish countryside

Tradycyjna polska wieś – kolorowa, wesoła, zintegrowana z naturą i rządząca się swoimi prawami to zbiorowy mit, odległy w czasie. To klasyczny temat wielu poszukiwań etnografi cznych – terenowych, naukowych opracowań i porównań. We współczesnym świecie mamy do czynienia jedynie z wybranymi elementami – tradycjami jeszcze żywymi lub przetworzonymi i dostosowanymi do wymogów współczesnego odbiorcy – turysty, ale także artysty i projektanta. Obecne zainteresowanie polską sztuką ludową i rzemiosłem to kolejna fala mody folkowej. Ten ogólnoeuropejski trend, poszukujący w kulturze egalitarnej natchnienia i inspiracji swój początek bierze w I połowie XIX wieku. W polskiej sztuce dekoracyjnej (wzornictwie przemysłowym) także nastąpił powrót do źródeł, a w ludowości i wiejskości doszukiwano się narodowego ducha, inspiracją dla polskich artystów był angielski Ruch Arts and Craft, a w ich projektach widoczne były echa fi lozofi i Johna Ruskina oraz Williama Morrisa m. in. odrzucających masową produkcję, mającą wg nich zły wpływ na jakość produkowanych przedmiotów, jednocześnie na piedestał wynoszących umiejętności rękodzielnicze i rzemieślnicze. Po okresie PRLu utożsamianym głównie z funkcjonowaniem Cepelii i sprowadzeniem produktów inspirowanych ludowością do roli masowych dekoracji, stanowiących często synonim kiczu, powróciła moda na polskie rękodzieło, tradycyjną sztukę ludową oraz na inspiracje wypływające z obserwowania wiejskiego stylu życia. Współczesne poszukiwania polskich twórców w obszarze tworzących w ramach nurtu zwanego etnodizajnem przebiegają dwutorowo. Z jednej strony to inspiracja tylko przejawami ludowości, jej konkretnymi wytworami, które stanowią głównie dekorację dla współczesnych rozwiązań formalnych i technologicznych. Jednak coraz silniejszy jest drugi nurt,starający się wniknąć głębiej, którego celem jest zrozumienie istoty tradycyjnej kultury ludowej polskiej wsi. To inspiracja wiejskim stylem życia, wraz z jego zaletami i wadami, to wreszcie inspiracja zmieniającym się krajobrazem kulturowym i poszukiwanie nowych rozwiązań, dzięki którym odbiorca zbliży się do natury. Projekty zaliczane do nurtu etnodizajnu cechuje przede wszystkim różnorodność wykorzystanych materiałów (tradycyjnych i nowoczesnych), sposób ich przetworzenia, zachowanie pierwotnej funkcji lub nadanie nowej. Większość tych projektów sytuuje się też w nurcie eko-artu, sztuki nawiązującej do natury, z wykorzystaniem ekologicznych materiałów. Jest więc etnodizajn XXI kontynuacją ideologii stworzonej już w wieku XIX – przeciwstawieniem dla przemysłu, technicyzacji i umasowienia. A dla współczesnego człowieka – miejskiego – może być etnodizajn powrotem do źródeł.