Metaphorizing the Holocaust: The Ethics for Comparison

This paper focuses on the ethics of metaphor and other forms of comparison that invoke National Socialism and the Holocaust. It seeks to answer the question: Are there criteria on the basis of which we can judge whether metaphors and associated tropes “use” the Holocaust appropriately? In analyzing the thrust and workings of such comparisons, the paper also seeks to identify and clarify the terminology and concepts that allow productive discussion. In line with its conception of metaphor that is also rhetorical praxis, the paper focuses on specific controversies involving the metaphorization of the Holocaust, primarily in Germany and Austria. The paper develops its argument through the following process. First, it examines the rhetorical/political contexts in which claims of the Holocaust’s comparability (or incomparability) have been raised. Second, it presents a review (and view) of the nature of metaphor, metonymy, and synecdoche. It applies this framework to (a) comparisons of Saddam Hussein with Hitler in Germany in 1991; (b) the controversies surrounding the 2004 poster exhibition “The Holocaust on Your Plate” in Germany and Austria, with particular emphasis on the arguments and decisions in cases before the courts in those countries; and (c) the invocation of “Auschwitz” as metonym and synecdoche. These examples provide the basis for a discussion of the ethics of comparison. In its third and final section the paper argues that metaphor is by nature duplicitous, but that ethical practice involving Holocaust comparisons is possible if one is self-aware and sensitive to the necessity of seeing the “other” as oneself. The ethical framework proposed by the paper provides the basis for evaluationg the specific cases adduced.

News telewizyjny jako akt retoryczny

Artykuł przedstawia news telewizyjny jako akt retoryczny. News telewizyjny rozumiany jest jako relacja o wydarzeniu zbudowana zazwyczaj z zapowiedzi i krótkiego kilkuminutowego materiału filmowego (nazywanego czasem felietonem), będącego rezultatem pracy reporter-skiej, wyemitowana w telewizji, zazwyczaj jako jeden z elementów w strukturze magazynu informacyjnego, ale również jako element bloków programowych telewizji informacyjnych. Newsy telewizyjne funkcjonują w mediach jako jeden z elementów działań strategicznych nadawców medialnych nastawionych na określone cele, w tym cele wizerunkowe, polityczne i ekonomiczne. Newsy powstają jako reakcja na konkretne wydarzenia, zaspokajają potrzebę informacji, ale służą też kreowaniu obrazu świata, skupianiu uwagi na pewnych aspektach rze-czywistości, wartościowaniu jej, przekonywaniu o ważności lub nieważności pewnych zda-rzeń. Pełnią funkcje informacyjne, ale też kreacyjne, wzorcotwórcze, stymulacyjne, wartościu-jące, i w końcu estetyczne. Dla osiągnięcia tych celów są odpowiednio konstruowane, z uwzględnieniem specyfiki i potrzeb odbiorcy oraz ethosu nadawcy. W tym sensie są więc ak-tami „retorycznymi”, a więc zamierzonymi, celowymi, będącymi odpowiedzią na określoną sytuację (uwarunkowane są historycznie, społecznie i politycznie) i adresowanymi do określo-nych odbiorców.

O definicjach retorycznych (na przykładzie hasła gender)

W tekście autorka pokazuje, czym są definicje retoryczne. Wskazuje ich cechy (nastawienie na odbiorcę, zastąpienie obiektywistycznego punkt widzenia podmiotowym, zsubiektywizowanym sposobem ujmowania świata, celowe uwydatnienie pewnych cech obiektu, a pomniejszenie, a nawet ukrycie innych) i funkcje (wpływanie na sposób postrzegania świata przez odbiorcę, determinowanie lub próba zdeterminowania jego działań mentalnych lub fizycznych). W swoich rozważaniach odnosi się do potencjału perswazyjnego słów, wynikającego po pierwsze z takich cech języka, jak arbitralność i konwencjonalność symboli językowych, po drugie, ze związku języka z procesami poznawczymi. Pokazuje mechanizmy perswazyjne, które definicje retoryczne wykorzystują. Są to 1) mechanizm wspólnoty świata i języka, 2) mechanizm emocjonalizacji odbioru, i 3) mechanizm symplifikacji rozkładu wartości. Materiałem badawczym są definicje hasła gender, które pojawiły się w polskiej debacie publicznej na przełomie 2013 i 2014 roku.