27 resultados para melena
Resumo:
Perivascular epithelioid cell tumor (PEComa) is a rare mesenchymal neoplasia and currently well recognized as a distinct entity with characteristic morphological, immunohistochemical and molecular findings. We report a case of PEComa arising in the antrum of a 71-year-old female with melena. The tumor, located predominantly in the submucosa as a well delimited nodule, measured 3.0 cm in diameter and was completely resected, with no evidence of the disease elsewhere. Histologically, it was composed predominantly of eosinophilic epithelioid cells arranged in small nests commonly related to variably sized vessels, with abundant extracellular material, moderate nuclear variation and discrete mitotic activity. No necrosis, angiolymphatic invasion or perineural infiltration was seen. Tumor cells were uniformly positive for vimentin, smooth muscle actin, desmin and melan A. Although unusual, PEComa should be considered in the differential diagnosis of gastric neoplasia with characteristic epithelioid and oncocytic features and prominent vasculature: (C) 2010 Baishideng. All rights reserved.
Resumo:
Treball de recerca realitzat per un alumne d’ensenyament secundari i guardonat amb un Premi CIRIT per fomentar l'esperit científic del Jovent l’any 2008. L’objectiu d’aquest treball és localitzar i descriure algunes de les mines que s’havien explotat al municipi de la Selva del Camp -comarca del Baix Camp, Tarragona - durant el segle XIX i inici del XX. També es pretén estudiar els minerals extrets en aquestes mines i recollir-ne mostres. Finalment, s’investiga la situació de les mines en el context geològic general i quin és l’origen dels filons explotats. La metodologia seguida ha tingut diverses fases. Primerament, s’ha obtingut informació bibliogràfica i cartogràfica sobre la geologia de la Selva del Camp. En segon lloc, s’ha obtingut informació sobre les mines que s’explotaven al terme a l’Arxiu Municipal i s’han localitzat les mines en un mapa. En tercer lloc, s’ha recollit informació oral sobre la ubicació i l’explotació de les mines amb entrevistes a gent gran del poble. Posteriorment s’ha realitzat un treball al camp per buscar les mines. Un vegada trobades s’han descrit confeccionant esquemes del seu recorregut, localitzant les escombreres i recollint-ne mostres. Finalment s’han estudiat les mostres al laboratori i s’ha elaborat una col•lecció. Els resultats de la recerca mostren que les mines explotaven filons metàl•lics formats per precipitació de sulfurs i òxids dins de les llicorelles del carbonífer-permià. Els minerals explotats eren principalment galena, mena del plom i pirolusita, d’on s’obtenia manganès. Es recomana crear algun itinerari per donar difusió a aquest patrimoni.
Resumo:
A clinical study on the evolution of patients with schistosomiasis mansoni has been conducted since 1983 at the outpatient clinic of the Infectious and Parasitic Disease Service in the Clementino Fraga Filho University Hospital in Rio de Janeiro, Brazil, comparing prevalence of positive tests for HBsAg, anti-HBsAg, and anti-HBc among patients infected with Schistosoma mansoni coming from various regions of Brazil and with different clinical forms of the disease. A non-significant predominance of HBsAg, anti-HBsAg, and anti-HBc was detected among patients with the hepatosplenic form of schistosomiasis, who presented a more severe clinical evolution with a higher frequency of hematemesis and/or melena, in addition to the development of macronodular cirrhosis and a worse prognosis as compared to patients with the toxemic form, schistosomiasis-infection and the hepatointestinal form.
Resumo:
Gastrointestinal bleeding is among the major clinical challenges for the gastroenterologists and the initial approach is very complex. For a big part of bleeding lesions, it is important to perform an endoscopic hemostatis after the introduction of an intravenous treatment (that has to be started as soon as there is a clinical suspicion of an upper gastrointestinal bleeding). The significant progresses made during the last years have allowed firstly to see the entire small bowel mucosa (video capsule) and secondly new treatments have successfully replaced surgical interventions.
Resumo:
Gangliocytic paragangliomas are rare tumors that almost exclusively occur within the second portion of the duodenum. Although these tumors generally have a benign clinical course, they have the potential to recur or metastasize to regional lymph nodes. The case report presented here describes a 57-year-old female patient with melena, progressive asthenia, anemia, and a mass in the second-third portion of the duodenum that was treated by local excision. The patient was diagnosed with a friable bleeding tumor. The histologic analysis showed that the tumor was a 4 cm gangliocytic paraganglioma without a malignant cell pattern. In the absence of local invasion or distant metastasis, endoscopic resection represents a feasible, curative therapy. Although endoscopic polypectomy is currently considered the treatment of choice, it is not recommended if the size of the tumor is > 3 cm and/or there is active or recent bleeding. Patients diagnosed with a gangliocytic paraganglioma should be closely followed-up for possible local recurrence.
Resumo:
Sangramento digestivo é causa comum de internação nos serviços de emergência. Hemorragias originadas de malformações arteriovenosas no estômago foram raramente descritas na literatura. O tratamento por embolização oferece boa chance de controle do sangramento. Descrevemos caso de paciente com hematêmese e melena recorrentes, cuja angiografia identificou malformação arteriovenosa na grande curvatura do estômago. Foi realizado tratamento da hemorragia por meio de embolização arterial.
Resumo:
A case of primary extragonadal yolk sac tumor in the retroperitoneum of a young adult male is reported. The symptoms were melena and weakness for two months. Radiologic studies suggested a retroperitoneal tumor infiltrating the duodenum, artery aorta and vein cava, was found. Partial resection was performed, remaining tumor around the vessels. Microscopic examination disclosed a yolk sac tumor infiltrating the duodenum. The patient was managed unsuccessfully with radiotherapy, but good results were actived with chemotherapy. Few cases like that were reported in the literature.
Resumo:
OBJETIVO: A hipertensão portal esquistossomótica com antecedente de hemorragia digestiva foi tratada com esplenectomia + ligadura da veia gástrica esquerda (LVGE) + desvascularização da grande curvatura do estômago + esclerose endoscópica pós-operatória. Quando da existência de varizes de fundo gástrico, realizamos a abertura do fundo gástrico e sutura obliterante destas varizes. O objetivo deste trabalho foi avaliar a recidiva de hemorragia digestiva, repercussões laboratoriais e mortalidade do tratamento cirúrgico/endoscópico. MÉTODOS: Entre 1992 e 1998, foram operados no HC-UFPE 131 pacientes. O seguimento médio foi de 30 meses, em 111 pacientes, que foram solicitados a retornar ao ambulatório do HC-UFPE para a realização de controle clínico e laboratorial. RESULTADOS: A recidiva hemorrágica foi de 14,4% (16/111) e uma mortalidade de 5,4% (6/111). A recidiva de hemorragia digestiva alta foi exteriorizada através de hematemese em oito pacientes e oito por melena. Dos seis pacientes que foram a óbito, três apresentavam diagnóstico de linfoma, hepatocarcinoma e infarto agudo do miocárdio, respectivamente. Dois pacientes foram a óbito no pós-operatório imediato (sepse e coagulação intravascular disseminada). O sexto paciente foi a óbito por recidiva da hemorragia digestiva alta. Em nove pacientes, 13,2%, foi diagnosticada trombose da veia porta. Os dados laboratoriais, hematológicos e de função hepática também foram analisados. CONCLUSÕES: Os autores concluíram que o tratamento cirúrgico da hipertensão portal esquistossomótica, através da esplenectomia + LVGE + desvascularização da grande curvatura do estômago + esclerose endoscópica pós-operatória determina resultados compatíveis com a literatura em relação à recidiva de sangramento, mas preserva a funcionalidade hepática.
Resumo:
São descritos sete surtos e um caso isolado de meningoencefalite por herpesvírus bovino-5 (BoHV-5) em bovinos no Rio Grande do Sul entre 2002 e 2004. Foram afetados bovinos de 1-18 meses, de diversas raças e ambos os sexos. A maior freqüência foi observada em bovinos recém-desmamados e submetidos a outros fatores de estresse. Nesses surtos, de uma população total sob risco de 1.359 bovinos, 54 foram afetados, quatro se recuperaram e 50 morreram espontaneamente ou foram submetidos à eutanásia quando moribundos. Os índices gerais de morbidade, mortalidade e letalidade foram, respectivamente, de 3,97%, 3,67% e 92,59%. A evolução clínica variou de 3-10 dias e os sinais eram caracterizados por depressão, corrimento nasal ou ocular, ranger de dentes, andar em círculos, cegueira, febre, nistagmo, tremores, anorexia, disfagia, sialorréia, incoordenação, pressão da cabeça contra objetos, pêlos arrepiados, taquicardia, taquipnéia, dor abdominal, melena, quedas, decúbito, opistótono, convulsões e movimentos de pedalagem. Dezenove bezerros foram necropsiados. Achados de necropsia foram caracterizados por hiperemia das leptomeninges, tumefação das porções rostrais do telencéfalo, com achatamento das circunvoluções dos lobos frontais; nessas áreas havia focos marrom-amarelados e amolecidos (malacia). Nos casos de evolução clínica mais longa era observada acentuada tumefação, amolecimento e extensas áreas de hemorragia nos lobos frontais telencefálicos. Microscopicamente, todos os bovinos afetados apresentaram meningoencefalite não-supurativa e necrosante, que variou quanto à localização e intensidade nos 19 casos examinados e nas seções de encéfalo de um mesmo caso. A intensidade dessas lesões foi mais acentuada, em ordem decrescente, no córtex telencefálico frontal, nos núcleos da base, tálamo, tronco encefálico, córtex parietal, córtex occipital e cerebelo. O infiltrado inflamatório perivascular era constituído predominantemente por linfócitos e plasmócitos e, menos freqüentemente, neutrófilos. Outros achados incluíam variados graus de gliose, edema, necrose neuronal no córtex telencefálico, caracterizada por encarquilhamento e eosinofilia do citoplasma e picnose nuclear (neurônio vermelho), corpúsculos de inclusão basofílicos intranucleares em astrócitos e neurônios (21,05% dos casos), satelitose e neuronofagia. As áreas de amolecimento do parênquima eram caracterizadas por necrose do componente neuroectodérmico e manutenção das estruturas mesenquimais (vasos e micróglia), com infiltrado de células Gitter e, em casos mais graves, áreas de hemorragia. Nos casos crônicos apenas estruturas vasculares e poucas células Gitter permaneciam, formando uma cavidade entre a substância branca e as leptomeninges (lesão residual).
Resumo:
La hemorragia de vías digestivas altas (HVDA) es una emergencia frecuente. La etiología más común es la úlcera péptica. La restauración del volumen intravascular y la presión arterial son la prioridad del manejo. La endoscopia (EGD) debe realizarse luego de la reanimación inicial y lograda la estabilización hemodinámica, tratar la lesión subyacente mediante hemostasia. Se realiza un estudio en un hospital de referencia de tercer nivel, Cundinamarca, Colombia Materiales y métodos: Estudio descriptivo retrospectivo, datos obtenidos de la historia clínica electrónica de pacientes adultos que consultaron por urgencias en el Hospital Universitario de la Samaritana (HUS) por HVDA, diagnosticada por hematemesis, melenas, hematoquezia y/o anemia; a quienes se les realizó EGD durante abril del 2010 - abril del 2011. Resultados: Se atendieron 385 pacientes en el período de estudio, 100 fueron excluidos debido a hemorragia secundaria a várices esofágicas, historia incompleta y hemorragia digestiva baja, para un total de 285 pacientes analizados. El 69.1% eran mayores de 60 años. El 73.3% presentaba hipertensión arterial, el 55.1% reportaba ingesta de Anti-inflamatorios no esteroideos (AINES) y Aspirina (ASA). El 19.6% reportaba episodios de sangrado previos y 17.9% presentó inestabilidad hemodinámica. Sesenta y tres pacientes (22,1%) requirieron hemostasia endoscópica, treinta y dos (11.2%) presentaron resangrado. La mortalidad reportada fue del 13.1%, del cual 55.3% correspondía a hombres. Discusión: La mayoría de la población atendida en el HUS por HVDA son adultos mayores de 60 años. La úlcera péptica, continúa siendo el diagnóstico más frecuente asociado al uso de AINES y ASA.
Resumo:
RACIONAL: O carcinoma basalóide escamoso ocorre com maior freqüência no trato aerodigestivo superior e raramente acomete o esôfago. OBJETIVO: Apresentar os aspectos clínico-patológicos e os atributos imunoistoquímicos de um paciente com carcinoma basalóide escamoso do esôfago. RELATO do CASO: Dos 134 pacientes com câncer do esôfago atendidos no Hospital Universitário de Botucatu-Unesp, São Paulo, de 1990 a 1999, somente um paciente (0,74%) apresentou carcinoma basalóide escamoso do esôfago. Tratava-se de paciente masculino, 41 anos, branco, lavrador com disfagia, regurgitação e emagrecimento há três meses. Referia tabagismo e etilismo há muitos anos. O esofagograma e o exame endoscópico revelaram lesão vegetante no terço distal do esôfago. A biópsia demonstrou neoplasia intraepitelial de alto grau associada a blocos de células basalóides que infiltravam o cório da mucosa, caracterizando o carcinoma basalóide escamoso. Os marcadores imunoistoquímicos foram positivos para o antígeno carcinoembriônico e para citoceratinas de alto peso molecular. A tomografia computadorizada revelou múltiplas metástases nos pulmões, fígado, e nódulos linfáticos regionais, documentando a fase avançada de evolução da doença. O tratamento consistiu apenas na realização de gastrostomia. O paciente apresentou queda acentuada do estado geral e evoluiu para óbito com quadro de melena quatro meses após o diagnóstico. CONCLUSÃO: O carcinoma basalóide escamoso é uma forma rara e agressiva de câncer do esôfago e o prognóstico depende do estadiamento da lesão e das condições clínicas do paciente no momento do diagnóstico.
Resumo:
An uncommon disseminated Mycobacterium tuberculosis infection is described in a 12-year-old female dog presenting with fever, dyspnea, cough, weight loss, lymphadenopathy, melena, epistaxis, and emesis. The dog had a history of close contact with its owner, who died of pulmonary tuberculosis. Radiographic examination revealed diffuse radio-opaque images in both lung lobes, diffuse visible masses in abdominal organs, and hilar and mesenteric lymphadenopathy. Bronchial washing samples and feces were negative for acid-fast organisms. Polymerase chain reaction (PCR)-based species identification of bronchial washing samples, feces, and urine revealed M. tuberculosis using PCR-restriction enzyme pattern analysis-PRA. Because of public health concerns, which were worsened by the physical condition of the dog, euthanasia of the animal was recommended. Rough and tough colonies suggestive of M. tuberculosis were observed after microbiological culture of lung, liver, spleen, heart, and lymph node fragments in Löwenstein-Jensen and Stonebrink media. The PRA analysis enabled diagnosis of M. tuberculosis strains isolated from organs. Copyright © 2013 by The American Society of Tropical Medicine and Hygiene.
Resumo:
Pós-graduação em Medicina Veterinária - FMVZ
Resumo:
Ultrasound is considered the method of choice for evaluation of the gastrintestinal wall. Thickening of the wall is the most common ultrasonographic finding in gastric disorders. Inflammatory and neoplastic disorders are the most frequent causes of wall thickening. Case report 1: Boxer, with abdominal distension, ultrasound examination detected marked diffuse thickening of the gastric wall with loss of definition of wall layers. Fine needle aspiration guided by ultrasound diagnosed gastric carcinoma. Case report 2: mixed breed dog presenting oliguria, emesis and melena, the ultrasound examination showed diffuse thickening of the gastric wall, but with preserved layers and presence of calcification areas. An inflammatory process of the gastric wall was diagnosed using cytology. The distinction between inflammatory and neoplastic processes is performed based on several factors such as distribution, symmetry, size and architecture of the parietal layer in the lesions, and ultrasonography is a valuable tool to direct diagnosis and treatment.