Introduction to the Serbo-Croatian language.

Accompanied by "General vocabulary. Serbo-Croatian--English." (203-246 p.) Published: State College, Pa., 1962] Bound with main work.

Serbo-Croatian textbook.

Vol. 1: 2d printing; v. 7: 1st edition.

Standard Language in Bosna and Hercegovina - in Language Policy Documents

From the beginning of the standardisation of language in Bosnia and Herzegovina, i.e. from the acceptance of Karadzic's phonetic spelling in the mid-19th century, to the present day when there are three different language standards in force - Bosniac (Muslim), Croatian and Serbian, language in Bosnia and Herzegovina has been a subject of political conflict. Documents on language policy from this period show the degree to which domestic and foreign political factors influenced the standard language issue, beginning with the very appellation for the specific norm regulation. The material analysed (proclamations by political, cultural and other organisations as well as corresponding constitutional and statutory provisions on language use) shows the differing treatment of the standard language in Bosnia and Herzegovina in different historical periods. During the period of Turkish rule (until 1878) there was no real political interest in the issue. Under Austro-Hungarian rule (1878-1918) there was an attempt to use the language as a means of forming a united Bosnian nation, but this was later abandoned. During the first Yugoslavia (1918-1941) a uniform solution was imposed on Bosnia and Herzegovina, as throughout the Serbo-Croatian language area, while under the Independent State of Croatia (1941-1945), the official language of Bosnia and Herzegovina was Croatian. The period from 1945 to 1991 had two phases: the first a standard language unity of Serbs, Croats, Muslims and Montenegrins (until 1965), and the second a gradual but stormy separation of national languages, which has been largely completed since 1991. The introductory study includes a detailed analysis of all the expressions used, with special reference to the present state, and accompanies the collection of documents which represent the main outcome of the research.

Grammatik der serbo-kroatischen Sprache,

No more published.

Najveći hrvatsko-engleski i englesko-hrvatski riječnik ...

Mode of access: Internet.

Slovnica jezika hrvatskoga ili srbskoga.

Mode of access: Internet.

Rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika.

Publisher varies.

Crtice iz hrvatske knjiz̆evnosti.

sv. 1. Uvod u knjiz̆evnost.--sv. 2. Crkvena knjiz̆evnost.

Rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika /

Issued in parts.

Srpska gramatika za I [-III] razred gimnazije.

Vol.2, 13. nanovo pregladano izd.; v.3, 10. izd.

Srpski dijalektološki zbornik /

Latest issue consulted: 44, published 1997.

O pravopisu i interpunkciji.

Mode of access: Internet.

Srpski rječnik : isšolkovan njemačkim i latinskim riječma /

Second-fourth eds. published under title: Lexicon serbico-germanico-latinum.

Different͡s︡ial'nyĭ serbsko-russkīĭ slovar' /

Preservation photocopy on alkaline paper.

"My" i "oni", "swój" i "obcy". Bałkany XX wieku z perspektywy kolonialnej i postkolonialnej

W artykule został przeanalizowany dyskurs bałkański XX wieku z kolonialnego i postkolonialnego punktu widzenia. Pierwsza część przybliża geopolityczny stosunek do Bałkanów,The Balans in the Gaze of Western Travellers (2004) jako przykłady korygującego wobec istniejących dotychczas reprezentacji i wyobrażeń Bałkanów. skupia się jednak nie tylko na nazwie geograficznej Półwysep Bałkański, lecz przede wszystkim na figuratywnym i metaforycznym języku, bazującym na stereotypach i negatywnych „etykietkach” Bałkanów, takich jak: „beczka prochu”, obszar „zadawnionej nienawiści”, „zderzenie cywilizacji”, „strefa rozłamu”, europejskie „jądro ciemności”, „dzika Europa”, „jeszcze- nie” Europa. Ten stosunek opiera się na opozycji My-Oni z kolonialnego, punktu widzenia Zachodu. W drugiej części tekstu zostaje przeprowadzona analiza trzech utworów prozatorskich autorstwa wybitnych pisarzy z Bałkanów – chorwacki dyskurs literacki jest reprezentowany przez Miroslava Krležę w opowiadaniu W Dreźnie. Mister Wu San Pej interesuje się problemem serbsko-chorwackim (1924), serbski dyskurs przedstawia Ivo Andrić w opowiadaniu List z roku 1920 (1946), natomiast bośniacki – Nenad Veličković i jego powieść epistolarna Sahib. Impresje z depresji (2001). Te trzy dyskursy z różnych przełomowych dla Jugosławii okresów pokazują, że pisarze chętnie sięgali po figurę „Obcego”, by uwypuklić problemy związane z własną złożoną, często zwielokrotnioną tożsamością. Ostatnia część akcentuje nowe, postkolonialne podejście do problemu Bałkanów – uczestniczą w nim wybitni naukowcy pochodzący z tego regionu, którzy zrobili kariery w Europie Zachodniej i USA. W tej części zostają zaprezentowane trzy fundamentalne dla tego problemu książki – studium Marii Todorowej (Bułgarka) Imagining the Balkans (1997), monografia Vesny Bjelogrlić-Goldsworthy (Serbka) Inventing Ruritania: The Imperializm of the Imagination (1998) oraz antropologiczna książka Božidara Jezernika (Słoweniec) Wild Europe.