'Shades of the Prison-House': 'Walking' Stewart, Michel Foucault and the Making of Wordsworth's 'two consciousnesses''

Grovier, Kelly, 'Shades of the Prison-House': 'Walking' Stewart, Michel Foucault and the Making of Wordsworth's 'two consciousnesses'' Studies in Romanticism (2005) 44 (3) pp.341-66 RAE2008

Apocryffa Si?n Cent

Bryant-Quinn, M. (2004). Apocryffa Si?n Cent. Cyfres Beirdd yr Uchelwyr, 26. Aberystwyth: Canolfan Uwchefrydiau Cymreig a Cheltaidd Prifysgol Cymru.

W stronę estetyki egzystencji: Michel Foucault

„Dziś jego postawa zapiera dech. Dać żyjącym exempla...”, powiada Paul Veyne w eseju Ostatni Foucault i jego moralność, i powiada tak o Foucault, ale gdy się nad tym zastanowić, w tradycji filozoficznej można odnaleźć cały ciąg postaci, które w pewnych okresach życia pragnęły jednego - właśnie chciały „dać żyjącym exempla”. Takim przykładem wśród jeszcze nie piszących filozofów mógłby być Sokrates. Tacy byli cynicy, a zwłaszcza bodaj najgłośniejszy z nich, Diogenes. Tacy wreszcie byli i stary Kant, i stary Nietzsche. Ich życie i ostatnie dzieła to często swoiste podręczniki życia, jednak nie tyle zobowiązujące powszechnością i obiektywnością wypowiadanych twierdzeń, co raczej przekonujące subiektywnością i jednostkowością przykładu. Każdy z nich, na swój sposób, dawał przykład jako filozof. Filozofował, dając przykład — swoim życiem, swoim dziełem. Czasami i jednym, i drugim. Istnieje grono filozofów, których życie było niezwykle blisko związane z działalnością filozoficzną, u których często trudno oddzielić filozofię od życia, u których konstytuuje się (Foucaulta) „ethos, filozoficzny sposób życia.” Sokrates, który nie ucieka przed sądem, choć może, i nie unika śmierci, choć może; Diogenes, kochany przez Ateńczyków skandalista, o którym Żywoty i poglądy słynnych filozofów powiadają, że „w byle jakim miejscu załatwiał wszystkie swoje sprawy”; Kant, który przez całe życie wstaje dokładnie o 4:55 na hasło swojego sługi, Lampego, Es ist Zeit, Herr Professor! i którego przechadzki po Królewcu mogą zastępować wskazania zegara; Nietzsche kończący w Turynie Ecce homo, jakby w przewidywaniu zbliżającej się katastrofy; i wreszcie umierający na AIDS i gorączkowo poprawiający na szpitalnym łóżku ostatnie dwa tomy Historii seksualności Michel Foucault (pytanie o splot jego własnego życia z ostatnim fragmentem jego dzieła jest pytaniem niezwykle trudnym, a odpowiedzi nie są jednoznaczne). Można by powiedzieć, iż każdy z nich pragnął wzmocnić swoją filozofię przykładem swojego życia. Asceza Kanta jest przecież nieodłączna od jego etyki, „troska o siebie” Foucaulta jest nieodłączna od jego „estetyki egzystencji”, śmierć Sokratesa i Nietzschego odejście od świadomego życia jedynie wzmacniają moc ich filozoficznych i etycznych wyborów (można by wręcz zastanawiać się, co stałoby się z Sokratesa „przykładem”, gdyby zdecydował się na ucieczkę z Aten, podobnie z myślą Nietzschego, gdyby, jak Hegel pod koniec życia, jedynie grał w karty...). Kant w trzeciej części Sporu fakultetów, Nietzsche w Ecce homo, Foucault w ostatnich częściach Historii seksualności (i pracach ją dopełniających), poza wszystkim innym, dają siebie za przykład: nie tyle od razu i po prostu wart naśladowania, lecz właśnie na początek jedynie wart przemyślenia. Paradoksalnie, to właśnie w ostatniej pracy Kanta i ostatniej pracy Nietzschego ich życie splata się z dziełem w jeden węzeł, to książki pisane własną krwią (jak powiedziałby Bataille, uważny czytelnik Nietzschego), własnym życiem.

Dix-huit ans chez les sauvages : voyages et missions de Mgr Henry Faraud, áevãeque d'Anemour, vicaire apostolique de Mackensie dans l'extrãeme nord de l'Amerique britannique : d'apráes les documents de Mgr l'evãque d'Anemour / par Fernand-Michel.

http://www.archive.org/details/dixhuitanschezle00fararich

Jeannette Colombel, Michel Foucault, Paris :Editions Odile Jacob, 1994. 296 p.

Paris

FLUTE MUSIC FROM THE MID-TWENTIETH CENTURY BY THREE FRENCH COMPOSERS: JEAN-MICHEL DAMASE, ANDRE JOLIVET, AND HENRI TOMASI

Jean-Michel Damase (b.1928), Andre Jolivet (1905-1974), and Henri Tomasi (1901-1971) are three prominent French composers ofthe twentieth century. Tomasi won the Prix de Rome in 1927, and Damase won the Prix de Rome in 1947. All three composers were educated and lived in Paris around the same period; however, their musical styles are quite distinct. Most of Jolivet's compositions for flute are well known and are often selected as international competition repertoire. The compositions for flute by Damase and Tomasi are not as recognized as those of Jolivet, and most of their works for flute still have not been commercially recorded. The purpose of this dissertation is to provide a more comprehensive guide to the compositions for flute by Damase, Jolivet and Tomasi, and, in addition, to make the works ofDamase and Tomasi familiar to flutists. This dissertation will focus on the compositions ofDamase, Jolivet, and Tomasi for flute alone and those for flute and piano, written between 1928 and 1971 (1928 is the year Damase was born, and 1971 is the year that Tomasi died). Damase continues French romanticism, and his music is always playful, elegant, and accessible with rhythmic and harmonic surprises, but with an underlying complexity. His compositions for flute include three concertos, two double concertos, one flute solo work, and nine works for flute and piano. Jolivet's compositions make use of ancient rituals, incantations, and spirituality, as well as repeated phrases and single notes, irregular rhythmic patterns, dissonant effects, and rhythmic drive. He composed one flute concerto, three works for flute solo, and four works for flute and piano. Tomasi's compositions also continue French romanticism and contain melodies which often seem to tell a story, and which are not only full of flourishes and vitality, but are also delicate, colorful, and romantic. Virtuosic technical demand is another characteristic of his style. Tomasi composed three flute concertos, three works for solo flute, and one work for flute and piano. Appendix I is a list of the compositions for flute by Damase, Jolivet, and Tomasi, and Appendix II is a discography of their works.

Global carbon dioxide emissions from inland waters

Carbon dioxide (CO2) transfer from inland waters to the atmosphere, known as CO2 evasion, is a component of the global carbon cycle. Global estimates of CO2 evasion have been hampered, however, by the lack of a framework for estimating the inland water surface area and gas transfer velocity and by the absence of a global CO2 database. Here we report regional variations in global inland water surface area, dissolved CO2 and gas transfer velocity. We obtain global CO2 evasion rates of 1.8petagrams of carbon (Pg C) per year from streams and rivers and 0.32Pg Cyr-1 from lakes and reservoirs, where the upper and lower limits are respectively the 5th and 95th confidence interval percentiles. The resulting global evasion rate of 2.1 Pg Cyr-1 is higher than previous estimates owing to a larger stream and river evasion rate. Our analysis predicts global hotspots in stream and river evasion, with about 70 per cent of the flux occurring over just 20 per cent of the land surface. The source of inland water CO2 is still not known with certainty and new studies are needed to research the mechanisms controlling CO2 evasion globally. © 2013 Macmillan Publishers Limited. All rights reserved.

The IHS monogram as a symbol of Catholic resistance in 17th century Ireland

It has been suggested that the presence of religious images and scenes in secular buildings of sixteenth-century date can be viewed as an expression of resistance by the native Irish to English colonial activity in the aftermath of the Munster Plantation (J. A. Delle, 1999, International Journal of Historical Archaeology 3: 11–35). Such images, however, may merely represent a continuation into the early modern period of a Medieval tradition of adorning secular houses with devotional images. If a religious symbol of native Catholic resistance to English colonization and Protestantism in Munster is to be sought then perhaps a more appropriate image would be the I.H.S. monogram—a symbol associated with the Counter Reformation and the Jesuits. The paper presents an example of the monogram located within a tower house at Gortnetubbrid in County Limerick, Ireland.

Annotation of Case C-272/94, Criminal proceedings against Michel Guiot and Climatec SA, ECR 1996 I-1905

Employer's contributions - Loyalty stamps - Bad-weather stamps - Freedom to provide services - Posted Workers

Report of the 17th F.I.D.E. Congress (1996)

?. National Constitutional Law vis-à-vis European Integration. B. Energy and Environmental Protection in a European Perspective. C. Procedures and Sanctions in Economic Administrative Law