992 resultados para C-(60)
Resumo:
IntroductionThe prevalence of sexual dysfunction (SD) and dissatisfaction with sexual life (DSL) in patients with chronic hepatitis C virus infection (CHC) was jointly investigated via a thorough psychopathological analysis, which included dimensions such as fatigue, impulsiveness, psychiatric comorbidity, health-related quality of life (HRQL) and sociodemographic and clinical characteristics.MethodsMale and female CHC patients from an outpatient referral center were assessed using the Brief Fatigue Inventory, the Barrat Impulsiveness Scale, the Beck Depression Inventory (BDI), the Hospital Anxiety and Depression Scale, the Hamilton Anxiety Scale (HAM-A), and the World Health Organization Quality of Life Scale-Brief Version (WHOQOL-BREF). Structured psychiatric interviews were performed according to the Mini-International Neuropsychiatric Interview. SD was assessed based on specific items in the BDI (item 21) and the HAM-A (item 12). DSL was assessed based on a specific question in the WHOQOL-BREF (item 21). Multivariate analysis was performed according to an ordinal linear regression model in which SD and DSL were considered as outcome variables.ResultsSD was reported by 60 (57.1%) of the patients according to the results of the BDI and by 54 (51.4%) of the patients according to the results of the HAM-A. SD was associated with older age, female gender, viral genotype 2 or 3, interferon-α use, impulsiveness, depressive symptoms, antidepressant and benzodiazepine use, and lower HRQL. DSL was reported by 34 (32.4%) of the patients and was associated with depressive symptoms, anxiety symptoms, antidepressant use, and lower HRQL.ConclusionsThe prevalence of SD and DSL in CHC patients was high and was associated with factors, such as depressive symptoms and antidepressant use. Screening and managing these conditions represent significant steps toward improving medical assistance and the HRQL of CHC patients.
Resumo:
Abstract INTRODUCTION: Hepatitis C is a public health problem of global dimensions, affecting approximately 200 million people worldwide. The main objective of this study was to estimate the incidence rate of hepatitis C in Brazil during the period between 2001 and 2012. METHODS: An epidemiological, temporal, and descriptive study was performed using data from the Information System for Reportable Diseases. RESULTS: Between 2001 and 2012, a total of 151,056 hepatitis C cases were recorded, accounting for 30.3% of all hepatitis notifications in Brazil. The average gross coefficient for the analysis period was 6.7 new cases per 100,000 inhabitants. The regions with the highest rates were the Southeast region (8.7 new cases/100,000 inhabitants) and the South (13.9 new cases/100,000 inhabitants). There was a predominance of men with respect to the incidence rate (8.0 new cases/100,000 inhabitants) compared to women (5.5 new cases/100,000 inhabitants). Injection drug use was the most common source of infection, and members of the white race, residents of urban areas, and those aged 60 to 64 years had the highest incidences. CONCLUSIONS: Over the last 10 years, the incidence of hepatitis C in Brazil has increased, mainly in the South and Southeast. The adoption of fast, accurate diagnostic methods, together with epidemiological awareness, can facilitate early intervention measures for adequate control of the disease.
Resumo:
O estudo objetivou testar procedimentos simples e de ampla aplicação que permitem o armazenamento de sementes recalcitrantes de essências florestais cuja produção de mudas é limitada pela oferta de sementes. Carapa procerae C. guianensissão espécies de interesse econômico cujas sementes perdem sua capacidade germinativa poucos dias após a coleta. Em C. proceratal perda já foi correlacionada com a desidratação das sementes. Foram testados métodos de armazenamento em sacos plásticos, durante 7 meses, em diferentes condições ambientais e em água corrente. Observou-se os teores de umidade no inicio e após os tratamentos. O armazenamento na sombra não teve sucesso, provavelmente devido a destruição da embalagem por insetos, o que causou a perda da viabilidade das sementes por dessecamento. O armazenamento das sementes enterradas no solo também não foi possível, devido a destruição dos sacos pela fauna do solo, o que favoreceu a embebição e consequentemente a germinação das sementes. Sementes de andiroba não suportaram o armazenamento em água corrente e nem em condições de temperaturas baixas (6 °C +/- 4 °C). O armazenamento mostrou manter a viabilidade das sementes em sacos plásticos selados, quando realizado em ambientes com ar-condicionado (25 °C +/- 4 °C e 45 - 60 % de umidade relativa) durante 7 meses.
Resumo:
O presente trabalho, conduzido no viveiro da Reserva Florestal Adolfo Ducke, Amazonas, Brasil, teve como objetivo comparar quatro níveis de sombreamento no crescimento de mudas de jacareúba (Calophyllum angulare). Foram utilizados os níveis de sombreamento 30,50 e 70%, obtidos com telas de poliolefinas de cor preta, e o nível 0% a pleno sol. A análise de crescimento foi feita imediatamente após a transferência das mudas para os canteiros e mensalmente durante 5 meses. Foram obtidos os seguintes resultados: a) Os maiores valores de altura; diâmetro do colo-e área foliar foram obtidos nas mudas cultivadas sob 70% de sombreamento aos 150 dias de permanência no viveiro; b)Ocorreu uma tendência de decréscimo nos valores de taxa de crescimento relativo foliar e de razão de área foliar em decorrência do período de permanência das mudas no viveiro; c) A taxa de crescimento relativo foliar não foi influenciada pelos níveis de sombreamento; d) As mudas cultivadas sob 70% apresentaram valores de taxa de crescimento relativo da parte aérea que indicam uma melhor adaptação a essa condição; com relação a taxa de crescimento relativo das raízes, os níveis de sombreamento mais favoráveis foram 0 e 50%; e) O efeito da aclimatação sobre as mudas cultivadas sob 70%, provocou uma diminuição temporária nas taxas de crescimento relativo da parte aérea c crescimento relativo total, entre os períodos de 30 a 60 dias.
Resumo:
The role of vitamin C on physiological responses of matrinxã (Brycon amazonicus) submitted to air exposure was analyzed. Nine hundred fish (70.15 g) were distributed in fifteen 500 l boxes (60 fish.box-1) and fed five rations (treatments): Control (no vitamin C); T100 (100 mg); T200 (200 mg); T400 (400 mg) and T800 (800 mg of vitamin C kg.ration-1). Each ration was offered to fish of three boxes during 60 days before the stress challenge that consisted of exposing fish to air for two minutes. Samplings were carried out for 5, 15, 30 and 60 minutes after the air exposure. Blood was collected for glucose, cortisol, total protein, sodium, chloride, hematocrit, hemoglobin determination, and white and red cell count. Liver was removed for hepatosomatic index (HSI) calculation and glycogen determination. Vitamin C did not affect the levels of cortisol, chloride, total protein, hemoglobin, leukocytes, hepatic glycogen or HSI in air exposed fish. Blood glucose levels elevation observed 60 minutes after the challenge did not depend on the levels of vitamin C, nor did the drop in serum sodium levels verified 60 minutes after stressor. In general, hematocrit did not change by effect of vitamin C but it was lower at 15 and 30 minutes after the challenge. The number of erythrocytes decreased in fish after 5 minute sampling in all treatments, especially at 30 and 60 minutes. The air exposure evoked alterations in stress indicators of matrinxã, and the vitamin C did not alter the responses.
Resumo:
Mitochondrial DNA (mtDNA) haplogroup L2 originated in Western Africa but is nowadays spread across the entire continent. L2 movements were previously postulated to be related to the Bantu expansion, but L2 expansions eastwards probably occurred much earlier. By reconstructing the phylogeny of L2 (44 new complete sequences) we provide insights on the complex net of within-African migrations in the last 60 thousand years (ka). Results show that lineages in Southern Africa cluster with Western/Central African lineages at a recent time scale, whereas, eastern lineages seem to be substantially more ancient. Three moments of expansion from a Central African source are associated to L2: (1) one migration at 70-50 ka into Eastern or Southern Africa, (2) postglacial movements (15-10 ka) into Eastern Africa; and (3) the southward Bantu Expansion in the last 5 ka. The complementary population and L0a phylogeography analyses indicate no strong evidence of mtDNA gene flow between eastern and southern populations during the later movement, suggesting low admixture between Eastern African populations and the Bantu migrants. This implies that, at least in the early stages, the Bantu expansion was mainly a demic diffusion with little incorporation of local populations.
Resumo:
OBJETIVO: Examinar como a adiposidade global e a adiposidade abdominal, expressas pela circunferência da cintura (CC), pelo índice de massa corporal (IMC) e pelo somatório de dobras cutâneas (sigmaDC), influenciam os níveis de proteína C-reativa (PCR) em mulheres idosas. MÉTODOS: A amostra foi composta por 387 mulheres idosas, com idade superior a 60 anos (média, 68,9; desvio padrão, 5,9 anos). Foram avaliados o IMC, a CC, o sigmaDC, e os níveis de PCR. Foi utilizada a análise estatística ANOVA one-way para verificar as diferenças nas variáveis entre as categorias investigadas. Para avaliar a influência das medidas de adiposidade nos níveis de PCR foi utilizada a regressão logística. O nível de significância adotado foi de p < 0,05. RESULTADOS: A análise de variância demonstrou que o valor médio da CC foi menor na categoria normal de PCR, quando comparada aos níveis elevados de PCR. A regressão logística analisou a influência dos quartis do IMC, da CC e do sigmaDC nos níveis de PCR, em que apenas a CC foi preditora de níveis elevados de PCR, tendo o quartil extremo superior (ponto de corte de 94,0 cm) apresentado níveis quase duas vezes maiores que o quartil extremo inferior (risco estimado = 2,23; intervalo de confiança de 95% = 1,92-4,18; p = 0,012). CONCLUSÃO: Os resultados do presente estudo apontam que a adiposidade abdominal é um forte preditor de níveis elevados de PCR.
Resumo:
FUNDAMENTO: Níveis elevados de proteína C reativa de alta sensibilidade (PCRas) na avaliação pré-operatória para cirurgia de revascularização do miocárdio (CRM) têm sido associados a maus desfechos no pós-operatório. OBJETIVO: Avaliar a associação entre níveis elevados de PCRas e os desfechos em curto prazo após cirurgia cardíaca. MÉTODOS: Coorte prospectivo com 331 pacientes submetidos à CRM com circulação extracorpórea (CEC) em nossa instituição. Os pacientes foram divididos em dois grupos de acordo com os níveis de PCRas, medidos antes da cirurgia: normal (grupo N), nível menor que 3 mg/l PCRas, e elevado (grupo A), nível maior ou igual a 3 mg/l PCRas. O grupo N apresentou uma sensibilidade e uma especificidade de 60% para a previsão de infecção respiratória, com uma aproximação de 90%. Os pacientes foram acompanhados durante o período em que permaneceram hospitalizados. RESULTADOS: A idade média foi de 60 anos, e 71,6% dos pacientes eram do sexo masculino. A PCRas estava elevada (grupo A) em 144 pacientes (43,5%). A mortalidade hospitalar foi de 4,8%, e as complicações mais frequentes nos dois grupos foram: infecções em geral (18%), infecções respiratórias (16%), fibrilação atrial (15%) e infarto agudo do miocárdio (7,6%). A incidência de infecções pós-operatórias gerais foi de 14,4% no grupo N e de 23,6% no grupo A (p = 0,046). As infecções respiratórias também foram mais frequentes no grupo A (21,5% vs. 11,8%; p = 0,024). As análises multivariadas mostraram que o nível de PCRas representou um preditor independente para a infecção respiratória no pós-operatório (RC = 2,08, CI de 95% = 1,14 - 3,79). CONCLUSÃO: O alto nível de PCRas no pré-operatório é um preditor independente para infecções respiratórias no período de médio prazo do pós-operatório de cirurgia de revascularização do miocárdio eletiva.
Resumo:
FUNDAMENTO: A cistatina C sérica (s-CC), um marcador endógeno da função renal, tem sido proposta também como um marcador de risco cardiovascular. No entanto, ainda não está estabelecido se se trata de um marcador direto de aterosclerose, independentemente da função renal. OBJETIVO: O objetivo deste estudo foi correlacionar a s-CC com dois marcadores substitutos de aterosclerose subclínica. MÉTODOS: Trata-se de um estudo transversal envolvendo 103 pacientes hipertensos ambulatoriais, de meia idade (57,49 ± 11,7 anos), sendo 60 do sexo feminino (58,25%) e a maioria com função renal preservada. A s-CC foi correlacionada com a espessura mediointimal carotídea (EMIc) e a dilatação mediada por fluxo de artéria braquial (DMF), ambas avaliadas por ultrassonografia, bem como com o clearance de creatinina medido e fatores de risco cardiovascular estabelecidos. RESULTADOS: A s-CC não se correlacionou significativamente nem com a EMIc (r = -0,024, p = 0,84) nem com a DMF (r = -0,050 e p = 0,687), e não foi observada também associação significativa com fatores de risco convencionais nem marcadores inflamatórios. Na análise univariada, a s-CC se correlacionou com o clearance de creatinina medido (r = - 0,498, p < 0,001), idade (r = 0,408, p < 0,001), microalbuminúria (r = 0,291, p = 0,014), ácido úrico (r = 0,391, p < 0,001), relação E/e' (r = 0,242, p = 0,049) e escore de Framingham (r = 0,359, p = 0,001). No entanto, após análise de regressão múltipla, apenas a associação com o clearance de creatinina medido permaneceu significativa (r = -0,491, p <0,001). CONCLUSÃO: Em pacientes hipertensos ambulatoriais de meia idade, a s-CC se correlacionou com o clearance de creatinina medido,como esperado, mas não foi observada associação com marcadores de aterosclerose nem com fatores de risco cardiovascular estabelecidos.
Resumo:
Fundamento: O valor prognóstico incremental da dosagem plasmática de Proteína C-reativa (PCR) em relação ao Escore GRACE não está estabelecido em pacientes com síndromes coronarianas agudas sem supradesnivelamento do segmento ST (SCA). Objetivo: Testar a hipótese de que a medida de PCR na admissão incrementa o valor prognóstico do escore GRACE em pacientes com SCA. Métodos: Foram estudados 290 indivíduos, internados consecutivamente por SCA, os quais tiveram material plasmático colhido na admissão para dosagem de PCR por método de alta sensibilidade (nefelometria). Desfechos cardiovasculares durante hospitalização foram definidos pela combinação de óbito, infarto não fatal ou angina refratária não fatal. Resultados: A incidência de eventos cardiovasculares durante hospitalização foi 15% (18 óbitos, 11 infartos, 13 anginas), tendo a PCR apresentado estatística-C de 0,60 (95% IC = 0,51 - 0,70; p = 0,034) na predição desses desfechos. Após ajuste para o Escore GRACE, PCR elevada (definida pelo melhor ponto de corte) apresentou tendência a associação com eventos hospitalares (OR = 1,89; 95% IC = 0,92 - 3,88; p = 0,08). No entanto, a adição da variável PCR elevada no modelo GRACE não promoveu incremento significativo na estatística-C, a qual variou de 0,705 para 0,718 (p = 0,46). Da mesma forma, não houve reclassificação de risco significativa com a adição da PCR no modelo preditor (reclassificação líquida = 5,7%; p = 0,15). Conclusão Embora PCR possua associação com desfechos hospitalares, esse marcador inflamatório não incrementa o valor prognóstico do Escore GRACE.
Resumo:
Ascorbic acid was determined in pure aquous solutions and in citrus fruit juices by iodometric, dichlorophenolindophenol and iodate methods. More constant values were obtained with iodate and Tillmans methods. Iodate is preferable owing to the stability of solution and the simplicity of the method. In the analysis of citrus juices the iodate method proposed by Ballentine is very accurate and suitable for routine work (Table I and II). Recovery experiments recorded in Table III show that the results are reproducible. The averages obtained for some fruits are shown in Table IV. Lemon: 45,4 to 67,3; orange: 28,0 to 60,8; lima: 25,2 to 38,2 and mandarine: 32,0 to 59,3. Values expressed in mg per 100 cc. of juice.
Resumo:
Hemorrhage and resuscitation (H/R) leads to phosphorylation of mitogen-activated stress kinases, an event that is associated with organ damage. Recently, a specific, cell-penetrating, protease-resistant inhibitory peptide of the mitogen-activated protein kinase c-JUN N-terminal kinase (JNK) was developed (D-JNKI-1). Here, using this peptide, we tested if inhibition of JNK protects against organ damage after H/R. Male Sprague-Dawley rats were treated with D-JNKI-1 (11 mg/kg, i.p.) or vehicle. Thirty minutes later, rats were hemorrhaged for 1 h to a MAP of 30 to 35 mmHg and then resuscitated with 60% of the shed blood and twice the shed blood volume as Ringer lactate. Tissues were harvested 2 h later. ANOVA with Tukey post hoc analysis or Kruskal-Wallis ANOVA on ranks, P < 0.05, was considered significant. c-JUN N-terminal kinase inhibition decreased serum alanine aminotransferase activity as a marker of liver injury by 70%, serum creatine kinase activity by 67%, and serum lactate dehydrogenase activity by 60% as compared with vehicle treatment. The histological tissue damage observed was blunted after D-JNKI-1 pretreatment both for necrotic and apoptotic cell death. Hepatic leukocyte infiltration and serum IL-6 levels were largely diminished after D-JNKI-1 pretreatment. The extent of oxidative stress as evaluated by immunohistochemical detection of 4-hydroxynonenal was largely abrogated after JNK inhibition. After JNK inhibition, activation of cJUN after H/R was also reduced. Hemorrhage and resuscitation induces a systemic inflammatory response and leads to end-organ damage. These changes are mediated, at least in part, by JNK. Therefore, JNK inhibition deserves further evaluation as a potential treatment option in patients after resuscitated blood loss.
Resumo:
In a study of congenital transmission during acute infection of Toxoplasma gondii, 23 pregnant Balb/c mice were inoculated orally with two cysts each of the P strain. Eight mice were inoculated 6-11 days after becoming pregnant (Group 1). Eight mice inoculated on the 10th-15th day of pregnancy (Group 2) were treated with 100 mg/kg/day of minocycline 48 h after inoculation. Seven mice inoculated on the 10th-15th day of pregnancy were not treated and served as a control (Group 3). Congenital transmission was evaluated through direct examination of the brains of the pups or by bioassay and serologic tests. Congenital transmission was observed in 20 (60.6%) of the 33 pups of Group 1, in one (3.6%) of the 28 pups of Group 2, and in 13 (54.2%) of the 24 pups of Group 3. Forty-nine Balb/c mice were examined in the study of congenital transmission of T. gondii during chronic infection. The females showed reproductive problems during this phase of infection. It was observed accentuated hypertrophy of the endometrium and myometrium. Only two of the females gave birth. Our results demonstrate that Balb/c mice with acute toxoplasmosis can be used as a model for studies of congenital T. gondii infection. Our observations indicate the potential of this model for testing new chemotherapeutic agents against congenital toxoplasmosis.
Resumo:
Les fórmules que mesuren el filtrat glomerular basades en la creatinina sèrica son imprecises i infraestiman el FG en pacients ancians sense evidència d’ insuficiència renal. L’objectiu d’aquest treball es comparar les fórmules basades en creatinina amb la fórmula de Hoek basada en la cistatina C, molècula proposada com a nou marcador endogen d’insuficiència renal. S’estudiaren 40 individus amb una edat superior a 70 anys amb creatinina sèrica normal i sense evidència de malaltia renal, amb MDRD calculat & 60 ml/min, considerant el FG mesurat mitjançant TC 99m-DTPA com a prova gold estandad.