776 resultados para Laurencia similis


Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

From 1993 to 2008, criminal investigations were conducted in the western part of Switzerland with special attention to blowfly and flesh fly species in order to estimate the post-mortem interval when requested by the police authorities. Flesh flies were found in only 33 cases out of 160. Five species of the genus Sarcophaga were identified (S. africa, S. argyrostoma, S. caerulescens, S. similis and S. sp.). The main species found on corpses (larval stage) was S. argyrostoma. The thermal constant (K) calculated for this species in Switzerland is 380.6 ± 16.3 (mean ± S.D.) degree-days. With the exception of S. caerulescens, found three times in the larval stage on corpses, the three other species are of minor forensic importance. S. argyrostoma is found during summer and indoors. This species colonises dead bodies, usually the same day as blowfly species, and it could be used to estimate the post-mortem interval. Other species are discussed in the light of current knowledge on their biology and ecology. It is recommended that voucher material be deposited in a museum, allowing further studies by relevant specialists, thereby helping investigators and avoiding misidentifications.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Se ha estudiado la composición, abundancia y distribución de las especies de Tintinida (Protozoa: Ciliata) en relación con las condiciones ambientales, entre 1982 y 1985. Se han identificado 54 especies pertenecientes a 30 géneros y 12 familias. Se utilizaron 901 muestras colectadas con red estándar de fitoplancton en 15 cruceros realizados por el Instituto del Mar del Perú, entre la primavera de 1982 y el verano de 1985, a lo largo del litoral peruano, entre Puerto Pizarro (04' S) e llo (18°S). Además se estudiaron 216 muestras de agua obtenidas con botellas Niskin en 7 estaciones distribuidas a lo largo del perfil Callao (12° S) y a profundidades de 0, 10, 25 y 50 m. Las mayores densidades se presentaron en el verano de 1985, por las especies: Eutintinnus tubulosus, Hellicostomella longa y H. subulata, época considerada como normal de acuerdo a las condiciones oceanográficas. La composición por especies cambia con la distancia de la costa. Dentro de las 30 mn predominaron H. longa y H. subulata; y en la región oceánica: Eutintinnus similis, Oadayiella ganymedes y X ystonella treforti, especies de aguas subtropicales superficia­les. En la distribución vertical, las mayores concentraciones se encontraron entre los O y 25 m de profundidad, muy cerca de la costa.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Contient : 1 Journal autographe de JEHAN DE LA FOSSE, où sont notés mois par mois les principaux événements des années 1557 à 1590, arrivés en France et particulièrement à Paris, où vivait l'auteur, curé de St-Leu et de St-Barthélemy ; 2 Recueil d'épitaphes ; « Cavendish,... general Norris,... docter Story,... mylord Treasurer,... Frier Andrew,... Ellis,... earle of Essex, beheaded in the tower », Joannes Rekingale, episcopus Cicestriensis, Gulielmus de Blitz, archidiaconus Nodovicensis ; Thomas Linaerus, regis Henrici VIII medicus, Antonius Riccius Faventiae, « Mr Hofkins », Lucretia Borgia, Honorius P. M., Johannes Riberius ; Galfridus Chaucer, Corythus, filius Oenones et Paridis, Ninus, Assyriae monarcha, Pyramis, lateritia Asychis, Aegypti regis ; Bartholomaeus Platina, Petrus Pomponatius, Pompeius Magnus, Capys, Ennius, Hannibal ; Marcus Antonius Turrianus, Marcus Antonius Coccius, Marcus Antonius Casanova, Sardanapalus, Rufus, Julius Caesar, Augustus Caesar ; Petrus Ciaconius, Nicolaus Macchiavellus, Gulielmus Rondeletus, medicus, Anicia, foemina romana, Callicratea ; Johannes Coletus, Rembertus Dodonaeus, medicus Maximiliani II et Rodolphi imperatorum, Alcaeus poeta, Scipio Africanus ; Paracelsus, Gerardus Noviomagus et Andreas Hyperius, Didacus de Valdes, Albericus de Vere et Gulielmus, primus comes Oxoniensis, Robertus Buc ; Hieronymus Cagnolus Vercellensis, Johannes Stofflerus, mathematicus Tubingae, Remigius Bellaqueus, Pallas, Evandri filius, Zarmanochegas indus, de Bargosa ; Johannes Rivius Attbend, Petrus Bembus, Lucius P. M. Veronae, Gulielmus Norselez, decanus quondam ecclesiae S. Pauli Londini, Mathias Corvinus, rex Pannoniae ; Philippus Callimachus Cracoviae, in aede S. Trinitatis, Ludovicus Bologninus, Bononiae, Rachel, uxor Jacobi Bethleem, Aratus, Plato, Aeschylus ; Joannes Zonaras, Homerus, Menander, Epictetus ; Berengarius, archidiaconus Andegavensis, Andreas Fanzonius, Cyrus, Persarum monarcha, Midas ; Hugo S. Victoris Parisiensis, S. Bernardus, abbas claraevallensis, Petrus de Toledo, Psittacus, Musaeus poeta, Linus, thebanus poeta, Orpheus ; Petrus Lombardus, Petrus Comestor, Pallas, libertus Romae, Megista, Spartanus vates ; Aegidius de Roma, archiepiscopus Bituricensis, Johannes Gerson, Aristocrates, perfidus in Lycaei Jovis luco, Setho, sacerdos Vulcani et Aegypti rex, Rosamunda Cliffordensis, Petrus Aretinus ; Nicolaus de Lyra, Jacobus Pisaurus, Paphi episcopus, Cedwalla, rex Sussexiae ; Alphonsus Tostadus, hispanus, Abulensis episcopus, Albertus Pius de Sabaudia, princeps Carporum, Similis, praefectus praetorianorum, Jupiter, Osyris, Isis ; Aeneas Sylvius, Christophorus Colombus, Hermes, Apollo, Timon, Darius ; Robertus Gaguinus, Johannes de Sacro Busto, Darius, Hystaspis filius, Simandius, Aegypti rex, Idomeneus et Myrio, filii Deucalionis, Semiramis ; Alexander Piccolomineus, Justina, pulchra foemina, quam maritus zelotypus nefarie decollavit, Claudia, nobilis foemina Romae, Carolus Magnus, Carolus V, imperator ; Actius Plautus, Johannes Boccacius, Franciscus Ximenes, cardinalis Hispaniae, Federicus imperator, Sylla, Ricardus I, rex Anglorum ; Johannes Stadius, math. belga, C. Manlia camertina, Johannes de Mandeville, Patricius, Brigida et Columda in Hibernia, la reine d'Angleterre, femme de Jacques Ier ; Johannes Glandorp, Jodocus, medicus Romae, Urandus, sive Durandus, Johannes Jacobus Trivultius, Ludovicus VIII, rex Francorum ; Antonius quidam italus, Fin dal Finale, Battistina Senensis, puella elegantissima ; Chalonerus Dubliniae, Askew Lincolniensis, Christophorus Hatton, Robertus, comes Leicestriae ; Johannes Chidley, Walterus Ralegh, Arturus Gorges, Johannes Parkar, Maria Stafford, Charitas et Carolus Ho., Thomas Wals, Sylvanus Scorus, Johannes Horo et Edwardus Nymark, Edwardus Stanhop, Franciscus Wal ; Philippus Sydney, Franciscus Walsinghan, N. Marsonius, jurisconsultus, Christophorus H, Gulielmus, comes Penbrok, Angliae marescallus, Antonius Deny, frater Lubinus ; Fratislaus, dux Bohemiae, countess of Penbrok, Edward Spenser, Henry Abyngdon, Thomas Nash, N. Dobson ; Dr Hugh a price, Johannes Vitulus, Dr Bently, Hor. Pallavicin, Margaret Ratcliff ; Howlet, Elian, Henry Barron ; James Stuart, Thomas Sackville, Penelope d'Evreux, uxor domini Bar. Rich, pellicis comitis Devonshire, Robert Cecil, Ricardus Bancroft, archiepiscopus Cantuariensis ; Godefridus de Bulion, Balduinus, rex Jerusalem, Allicia, pulchra foemina anglica et forte meretrix, Theobaldus, comes Campaniae, qui vixit tempore regis Angliae Stephani ; Fernandus de Castro, hispanus in Anglia exulans et moriens ob fidem in Dominum Petrum, regem Castellae, Johannes Taylor de Colman street, usurarius, Petrus Miago Vallisoleti, in templo Sancti Stephani, Franciscus Duarte de Mendico, a proveedor de los exercitos y armadas del emperador Carlo V, Henricus, Walliae princeps ; Milo, comes de Anglera, pater Rolandi, a Mauris juxta ripam Ceae occisus, Hecuba, S. Edmundus, rex et martyr, Pindarus, poeta lyricus, Stesichorus, Anacreon, poeta vinosus, Leonidas, dux Lacedemoniorum ad Thermopylas occisus contra Persas, Timotheus, citharedus milesius ; Timocreon Rhodius, Laïs, meretrix Corinthia, sepulta in Thessalia, juxta Peneum fluvium, Acron, antiquissimus medicus Agrigentinus

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

The relationship between individual growth and acetylcholinesterase (AChE).activity was evaluated for Daphnia magna. Analysis on the influence of two different culture media on baseline AChE activity was performed with Daphnia similis. The results indicated an inverse relationship between D. magna body length and AChE activity. An increase in total protein, which was not proportional to an increase in the rate of the substrate hydrolysis (Delta absorbance/min), seems to be the reason for this inverse size versus AChE activity relationship. Therefore, toxicants such as phenobarbital, which affect protein and size but not AChE activity directly, have an overall affect on AChE activity. In contrast, the AChE inhibitor parathion altered AChE activity but not protein. Culture medium also had a significant affect on AChE activity in D. similis. Changes in total protein seem to be the main reason for the variations in baseline AChE activity in Daphnia observed in the different evaluations performed in this work. Therefore, AChE activity in Daphnia must be interpreted carefully, and variations related to changes in total protein must be taken into account when applying this enzyme as a biomarker in biological monitoring.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Palisada flagellifera (Ceramiales, Rhodophyta) is recorded for the first time in the eastern Atlantic Ocean off Tenerife, La Gomera, La Palma and Fuerteventura, Canary Islands, Spain. The specimens were collected in 2006-2009 growing from the lower intertidal to subtidal zones to 2 m depth at sites exposed to wave action. The species possesses a palisade-like arrangement of cortical cells in cross section, lacks secondary pit connections between them, and has tetrasporangia produced by three fertile pericentral cells (the third and the fourth additional and the second that becomes fertile), and a right-angled arrangement of tetrasporangia. Gametangia were not observed. The phylogenetic relationships were inferred by analyses of the chloroplast-encoded rbcL gene sequences from 46 taxa. The Canarian and Brazilian P. flagellifera specimens formed a highly supported clade with a low level of genetic variation in the rbcL sequences (0.02-0.04%), confirming that they are the same taxonomic entity. This study expands the geographical distribution of P. flagellifera to the eastern Atlantic Ocean.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Morphological and molecular studies were carried out on Palisada papillosa and P. perforata from the Canary Islands (type locality of P. perforata), Mexico and Brazil. The two species have been distinguished by features of their external morphology such as size and degree of compactness of the thalli, presence or absence of arcuate branches, branching pattern and basal system. A detailed morphological comparison between these taxa showed that none of the vegetative anatomical or reproductive characters was sufficient to separate these species. The presence or absence of cortical cells in a palisade-like arrangement, also previously used to. distinguish these species, is not applicable. The species present all characters typical of the genus, and both share production of the first pericentral cell underneath the basal cell of the trichoblast, production of two fertile pericentral cells (the second and the third additional, the first remaining sterile), spermatangial branches produced from one of two laterals on the suprabasal cell of trichoblasts, and the procarpbearing segment with four pericentral cells. Details of the procarp are described for the species for the first time. The phylogenetic position of these species was inferred by analysis of the chloroplast-encoded rbcL gene sequences from 39 taxa, using one other Rhodomelacean taxon and two Ceramiaceae as outgroups. Relationships within the clade formed by P. papillosa and P. perforata have not been resolved due to the low level of genetic variation in their rbcL sequences (0-0.4%). Considering this and the morphological similarities, we conclude that P. papillosa is a taxonomic synonym of P. perforata. The phylogenetic analyses also supported the nomenclatural transfer of two species of Chondrophycus to Palisada, namely, P. patentiramea (Montagne) Cassano, Senties, Gil-Rodriguez & M.T. Fujii comb. nov. and P. thuyoides (Kutzing) Cassano, Senties, Gil-Rodriguez & M.T. Fujii comb. nov.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Four species of marine benthic algae (Laurencia filiformis, L. intricata, Gracilaria domingensis and G. birdiae) that belong to the phylum Rhodophyta were collected in Espirito Santo State, Brazil and investigated concerning their biochemical composition (fatty acid, total lipid, soluble proteins, amino acid and ash). The total content of lipid (% dry weight) ranged from 1.1% to 6.2%: fatty acid from 0.7% to 1.0%: soluble protein from 4.6% to 18.3%, amino acid from 6.7% to 11.3% and ash from 22.5% to 38.4%. judging from their composition, the four species of algae appear to be potential sources of dietary proteins, amino acids, lipids and essential fatty acids for humans and animals. (C) 2009 Elsevier Ltd. All rights reserved.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

A lavagem de roupas é um importante serviço para a sociedade moderna. Os efluentes de lavanderias industriais, de maneira geral, contêm sujeiras removidas das roupas e substâncias adicionadas na lavagem que normalmente são tratados por processo físicoquímico de coagulação/floculação/sedimentação. Os sais de alumínio e os produtos convencionalmente empregados para a correção do pH são agentes inorgânicos não biodegradáveis que acrescentam elementos químicos à água ou ao lodo. Como principal dificuldade do processo destaca-se o lodo inorgânico gerado, de difícil manuseio por parte das empresas em função do volume gerado e do elevado teor de umidade. O objetivo geral da presente da pesquisa foi avaliar a aplicabilidade e a eficiência do uso de um coagulante vegetal, basicamente tanino modificado pela reação de Mannich, no tratamento do efluente de uma lavanderia industrial. Realizaram-se estudos de coagulação/floculação com reagentes tradicionais (sulfato de alumínio e poliacrilamida catiônica), coagulação/floculação com um coagulante alternativo (tanino catiônico e poliacrilamida aniônica) e adsorção/coagulação/floculação (carvão ativado em pó, tanino catiônico e poliacrilamida aniônica). A dosagem de reagentes foi otimizada através de “Teste de Jarros” e a eficiência de cada uma das alternativas foi avaliada em termos de remoção de sólidos sedimentáveis, sólidos suspensos, turbidez, DQO e surfactantes. Analisou-se a contribuição de cada um destes processos em termos de ânions cloretos e sulfatos residual bem como a toxicidade aguda para populações do microcrustáceo Daphnia similis e do peixe Pimephales promelas. A massa e o volume de lodo gerado em cada processo foi quantificado e o lodo caracterizado em termos de sua periculosidade conforme a NBR 10.004 e comportamento termogravimétrico Os resultados demonstram que, em termos da legislação vigente, o efluente bruto não atende aos padrões de carga orgânica (DQO) e surfactantes. Os ensaios ecotoxicológicos indicam que o efluente pode ser considerado extremamente tóxico para o microcrustáceo Daphnia similis, como para o peixe Pimephales promelas. O tratamento do efluente realizado por coagulação/floculação usando o tanino catiônico como agente coagulante remove os sólidos suspensos e uma fração considerável da carga orgânica e de surfactantes. Em termos da legislação vigente, o efluente somente não atende ao padrão referente ao lançamento de surfactantes. Os ensaios ecotoxicológicos indicam que efluente passa a ser considerado pouco tóxico para a Daphnia similis e ainda tóxico para o peixe Pimephales promelas. O tratamento do efluente por heteroagregação entre carvão ativado, tanino catiônico e polímero floculante permite remover os sólidos suspensos, e níveis mais significativos de carga orgânica e de surfactantes, atendendo a todos padrões de lançamento exigidos para este tipo de efluente. Os ensaios ecotoxicológicos indicam que efluente passa a ser considerado não tóxico para a Daphnia similis e para a Pimephales promelas. O lodo gerado com o uso do tanino catiônico como agente coagulante é classificado como um resíduo Não Inerte - Classe II conforme a NBR 10.004, unicamente devido ao fato de exceder a concentração de surfactantes no ensaio de solubilização conforme a NBR 10.006. O lodo apresenta ainda um alto teor de matéria orgânica, o que facilita a sua eliminação por tratamento térmico ou biológico Comparado ao agente coagulante tradicionalmente empregado para tal fim, o sulfato de alumínio, o tanino catiônico apresentou resultados em relação a qualidade do efluente tratado muito parecidos. Entretanto, pode-se citar algumas evidentes vantagens: menor custo, uso de uma matéria prima renovável, menor contribuição de ânions sulfatos ao efluente final, menor geração de massa de lodo, e obtenção de um lodo orgânico com maior facilidade de eliminação. Esses fatores todos permitem concluir que a substituição do sulfato de alumínio pelo tanino catiônico contribui para um processo de tratamento de efluentes mais limpo.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Realizaram-se estudos sobre sistemas de reprodução de Cassia spectabilis (L.) D C. (Leguminosae) observando-se a diversidade, freqüência e constância dos insetos visitantes em diferentes horários. Também testou-se a influência dos fatores ambientais em relação às visitas. Os resultados de polinização manual sugerem que C. spectabilis é autocompatível, porém, a xenogamia é o sistema de reprodução predominante. As inflorescências foram visitadas por uma grande quantidade de insetos, havendo predominância de abelhas. O horário de maior ocorrência dos insetos nas flores de C. spectabilis foi das 8 às 14 h e de menor ocorrência entre 7 e 8 h e das 17 às 18 h. Quanto ao comportamento dos insetos em relação à flor de C. spectabilis, observou-se que Xylocopa frontalis Olivier, X. suspecta Camargo & Moure, Bombus morio Swederus e Centris scopipes Friese possuem comportamento e morfologia adequados aos polinizadores legítimos; C. similis F., Oxaea flavescens Klug e Epicharis rustica flava Cockerell foram considerados polinizadores ocasionais. Pseudaugochloropsis graminea (F.), Tetragonisca angustula Latreille e A. mellifera L. foram considerados pilhadores. A polinização por vibração é o método usado pelas abelhas para coleta de pólen.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

No período compreendido entre 1985 e 1996 foram necropsiados, para pesquisa de helmintos, 42 cervídeos, sendo sete Mazama americana, 16 M. gouazoubira, 13 Ozotoceros bezoarticus e seis Blastocerus dichotomus. Desses animais, foram colhidos 14.426 nematódeos Trichostrongyloidea, sendo 13.281 (92,06%) parasitos de abomaso e 1.145 (7,94%), de intestino delgado. Nesses órgãos, foram identificadas seis espécies de nematódeos: Haemonchus contortus, H. similis, Trichostrongylus axei, T. colubriformis, Cooperia punctata e C. pectinata. Todos os animais apresentaram infecções helmínticas por uma ou mais espécies, ocorrendo grande variação na intensidade de infecção (1 a 4.345 nematódeos). Ainda com relação à intensidade de infecção, os dados expressavam valores menores que 100 parasitos em 25 (59,52%) animais. Os valores mais altos de intensidade média das infecções foram observados em M. gouazoubira (596,37 helmintos) e em O. bezoarticus (331), e os menores, em M. americana (17,57) e B. dichotomus (75,5). Os dados mais expressivos de intensidade de infecção, abundância e prevalência foram observados para Haemonchus (larvas de 4º estágio), H. contortus, H. similis e T. axei. O gênero Haemonchus foi constatado em 35 animais, com prevalência de 83,33%; apresentou carga parasitária de 11.616 exemplares, representando 80,52% dos nematódeos verificados, sendo a maioria (8.903) constituída por formas imaturas. Por outro lado, H. similis foi a espécie predominante nas infecções e, portanto, a que apresentou maiores valores de abundância. Verificou-se o gênero Trichostrongylus em 24 (57,14%) animais, com carga parasitária de 2.444 exemplares, sendo 1.665 espécimes de T. axei, que representou 11,54% da carga parasitária obtida. As seis espécies de vermes identificadas nos cervídeos são comuns aos ruminantes domésticos nos Estados de São Paulo e Mato Grosso do Sul e dessa maneira não se observou nenhuma espécie de Trichostrongyloidea exclusiva dos cervídeos.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

A prevalência e a intensidade de parasitismo por diferentes espécies de helmintos foram estudadas em bovinos da microrregião de Formiga, região Centro-oeste de Minas Gerais. Para tanto, foram necropsiados 76 bovinos naturalmente infectados, machos e fêmeas, SRD (sem raça definida) e de oito a 12 meses de idade. Os resultados necroscópicos revelaram a presença de nove gêneros e 16 espécies de helmintos, com a seguinte prevalência e média de intensidade de infecção: Haemonchus placei (100,0%; 3895,5); Haemonchus similis (29,0%; 159,6); Cooperia punctata (100,0%; 5595,0); Cooperia spatulata (32,9%; 137,8); Cooperia pectinata (34,2%; 1010,5); Trichostrongylus axei (69,7%; 239,2); Trichostrongylus colubriformis (10,5%; 10,8); Trichostrongylus longyspicularis (2,6%; 0,5); Ostertagia ostertagi (2,6%; 3,1); Ostertagia lyrata (2,6%; 1,5); Ostertagia trifurcata (1,3%; 0,3); Oesophagostomum radiatum (94,7%; 470,9); Trichuris discolor (47,4%; 32,5); Strongyloides papillosus (1,3%; 0,1); Capillaria bovis (9,2%; 10) e Bunostomum phlebotomum (2,6%; 0,3). A carga parasitária média foi de 11.558,5 helmintos por animal. Dos 76 bovinos necropsiados, 92,1% estavam infectados por três a sete espécies de helmintos. Apenas 7,9% dos hospedeiros mostravam-se parasitados por oito espécies diferentes de helmintos. Este estudo mostra o primeiro relato das espécies Ostertagia lyrata e Ostertagia trifurcata no Estado de Minas Gerais. É importante ressaltar que, no presente trabalho, por meio da identificação dos helmintos colhidos nas necropsias, foi possível observar que está ocorrendo uma inversão na intensidade parasitária média, com uma diminuição no número de Cooperia e um aumento nos valores de Haemonchus, em comparação com os valores relatados na literatura.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

The trial was carried out to investigate parasite host specificity and to analyse the dynamics of infection with nematodes parasitizing sheep and catt:le raised together or separately in São Paulo state, Brazil, and, also to clarify doubts about the systematics of species of the genus Haemonchus on the basis of cytological and morphological studies. Ten steers and 32 ewes were randomly assigned to three paddocks (P), as follows: P1, 5 steers; P2, 5 steers and 16 ewes; and P3, 16 ewes. The animals remained on these paddocks in continuous grazing throughout the trial (1-yr period). Faecal exams and larvae counting on pasture were performed fortnightly. Once a month two tracer lambs were placed in each paddock, while two tracer calves were also placed, but only in the eighth month of the trial. All these animals were slaughtered for worm identification and counting. At the end of the trial, one steer and one ewe from P2, which showed high faecal egg counts, were also slaughtered for the same purpose. Nematodes identified cytogenetically as H. placei presented spicule hooks longer than those identified as H. contortus. The following distribution of parasites in cattle and sheep was observed: Bunostomum phlebotomum, H. similis, Mammomonogamus laryngeus strongly adapted to cattle, H. placei and Cooperia punctata more adapted to cattle than to sheep, Trichostrongylus axel and C. spatulata apparently more adapted to cattle, T. colubriformis strongly adapted to sheep, H. contortus more adapted to sheep than to cattle and C. curticei apparently more adapted to sheep. Cross-infection was shown to occur involving some species, however, with time the animals apparently eliminate the species that are not well adapted to them. Therefore, grazing management systems using cattle and sheep appear to be promising for worm control in southeastern Brazil. (C) 1997 Elsevier B.V. B.V.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Infecções por Haemonchus spp. são uma das principais causas de perda econômica nas criações de ruminantes devido à redução no ganho de peso e mortalidade de bovinos e pequenos ruminantes, especialmente em regiões com clima tropical e subtropical. A identificação precisa das diferentes espécies, bem como o conhecimento sobre a epidemiologia das gastroenterites parasitárias, são fundamentais para a elaboração de estratégias sustentáveis de profilaxia das parasitoses. Essa revisão tem por objetivo central, abordar os principais métodos parasitológicos utilizados na identificação morfológica das espécies, os quais se caracterizam pela facilidade e baixo custo. Na maioria dos estudos realizados no Brasil, a distinção entre as espécies Haemonchus contortus e Haemonchus placei não tem sido considerada. Vários relatos de H. contortus, particularmente em bovinos, podem se tratar na verdade da infecção dos animais por H. placei. A identificação correta das espécies é, portanto, fundamental. Além das medidas dos espículos dos exemplares machos, outros detalhes morfológicos, tais como a sínlofe, devem ser avaliados com o objetivo de auxiliar na diferenciação das espécies. Mensurações das larvas infectantes, obtidas em coproculturas, podem também indicar a espécie de Haemonchus presente. Esse procedimento pode ser útil especialmente em estudos que não envolvem a necropsia de animais, como é o caso de testes destinados a avaliar a resistência anti-helmíntica em rebanhos.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Este estudo teve por objetivo verificar a associação entre o desempenho e a carga parasitária de 28 machos inteiros da raça Nelore (a partir de um ano de idade), naturalmente infectados por nematódeos gastrintestinais. de novembro de 1999 a junho de 2000, os animais foram pesados quinzenalmente, período no qual foram colhidas amostras de fezes e de sangue para a realização, respectivamente, de exames coprológicos e sangüíneos. Os dados da contagem de ovos por grama de fezes (OPG) ajustaram-se ao modelo de distribuição binomial negativa, indicando que a distribuição de nematódeos no rebanho é agregada. Não ficou evidenciada associação entre ganho de peso e contagem de OPG, e entre contagem de OPG e volume globular (VG). de 10 coeficientes de correlação entre ganho de peso e VG, oito foram negativos, mas apenas dois significativos (P<0,05). As estimativas de repetibilidade da contagem de OPG, LOG (OPG+1) e VG foram de 0,26, 0,25 e 0,33, respectivamente. Cooperia punctata foi a espécie mais freqüentemente encontrada parasitando os animais. Além dessa espécie, foram detectados os seguintes nematódeos: Haemonchus placei, Haemonchus similis, Trichostrongylus axei, Bunostomum phlebotomum e Oesophagostomum radiatum. O parasitismo por nematódeos gastrintestinais aparentemente não prejudicou o desenvolvimento dos animais estudados.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq)