998 resultados para Doenças do intestino delgado
Resumo:
Giardia lamblia (también conocido como Giardia intestinalis o Giardia duodenalis) es un protozoario parásito que habita en el intestino delgado de seres humanos y otros vertebrados, y es una de las principales causas en el mundo de enfermedad intestinal en humanos, la causa más frecuente de diarrea transmitida por agua en los países desarrollados y así como una causa común de diarrea en los centros de atención ambulatoria. Aunque el ciclo de vida de G. lamblia y las condiciones fisiológicas que provocan los procesos de enquistamiento, desenquistamiento y variación antigénica se han estudiado durante años, las vías de transducción de señales involucradas en estos procesos siguen siendo poco conocidos y serán el foco de la presente investigación. ¿Cómo un estímulo desencadena una expresión diferencial de genes durante la adaptación de G. lamblia mediante un sistema minimalista? es atractivo a la luz de la biología sintética. Por lo tanto, la realización de este proyecto responderá alguna de estas cuestiones biológicas, centrándose en los mecanismos moleculares esenciales que intervienen en los procesos de transducción de señales implicadas en la diferenciación y la variación antigénica. Los estímulos que disparan los procesos de enquistamiento, desenquistamiento ya han sido descritos en el pasado y a su vez hemos desarrollado un nuevo sistema para acelerar la tasa de variación antigénica. Por lo tanto, después de haber creado la mayor parte de las condiciones para el estudio de estos procesos, vamos a intentar contestar las siguientes preguntas generales y específicos: (A) ¿Cuáles son las vías de transducción implicadas en la diferenciación de G. lamblia y la variación antigénica? (B) Dado que G. lamblia aparentemente carece de proteínas G heterotrimericas y de receptores de membrana acoplados a estas proteínas (GPCR), ¿cómo G. lamblia transduce algunos estímulos particularmente conocidos por estar asociados a estas moléculas?. (C) ¿Cuál es la participación de la proteínas G monomericas tipo Ras en las vías de transducción de señales de G. lamblia? (D) ¿De qué manera este organismo regula sus niveles citoplasmáticos de AMP cíclico (AMPc) y cuáles son los procesos que se valen de este importante segundo mensajero?. La respuesta de estas preguntas permitirá una mejor comprensión de la fisiología de este importante agente patógeno y facilitará el control de su crecimiento y difusión. Por otra parte, la información obtenida en este proyecto pueden ser de relevancia para el control de otros patógenos y proporcionará nuevos conocimientos sobre la evolución de estos sistemas en eucariotas superiores.
Resumo:
Toxocara canis es un parásito cosmopolita frecuentemente hallado en el intestino delgado de los caninos. El hombre adquiere la infección con Toxocara por la ingestión de huevos embrionados que se encuentran en el suelo contaminado. En Argentina, las cifras reales de prevalencia de esta infección no se conocen por tratarse de una patología que no es de notificación obligatoria y por la existencia de casos asintomáticos. Los objetivos de este proyecto de investigación son: a) determinar el grado de contaminación con huevos de Toxocara canis de suelos en áreas de uso público y privado de las comunas de Villa El Prado y Los Cedros de la Provincia de Córdoba, b) detectar la presencia de anticuerpos anti-Toxocara canis en niños y adolescentes de estas Comunas, c) relacionar la presencia de anticuerpos con factores de riesgo y d) obtener antígenos excreción/secreción de larvas L2 de Toxocara canis para el desarrollo de un técnica inmunoenzimática "in house". La presencia de huevos de Toxocara se evaluará en suelo (tierra, arena, mixta) del área de recreo de las escuelas y de áreas externas de cada vivienda (patio, jardín). La presencia de anticuerpos específicos será detectada en niños y adolescente entre 1 a 15 años de edad de ambos sexos que asistan a los dispensarios de las comunas. Para elaborar un sistema de detección de anticuerpos específicos se obtendrán antígenos excreción/secreción de larvas L2 de Toxocara canis. Este proyecto permitirá comparar la seroprevalencia de infección por Toxocara en niños y adolescentes, con otras regiones del país y el extranjero y analizar la relación entre títulos y manifestaciones clínicas. Además, posibilitará caracterizar asociaciones entre infección y factores de riesgo. Debido a la carencia de información sobre esta infección parasitaria en nuestro medio, esta investigación aportará datos útiles para las campañas de desparasitación de mascotas, saneamiento ambiental, tratamiento antiparasitario en personas afectadas y caracterización de manifestaciones clínicas asociadas a esta parasitosis.
Resumo:
É descrito antômica e histològicamente o ducto digestivo do Embiídeo Embolyntha batesi. Consta de: Cavidade bucal com as partes bucais e hipofaringe; faringe com musculatura circular de 5 pares de dilatadores; esôfago com a inglúvia que é pouco acentuada; proventrículo com válvulas funcionando como esfincter controlando a entrada e saída dos alimento. Essas expansões cuticulares entram em contato com a válvula cardíaca; ênteron (intestino mediano) começando no mesotórax e estendendo-se até o quinto segmento abdominal; piloro com 25 tubos de Malpithi em grupos de 2 a 5; íleo (intestino delgado) dilatável com numerosas dobras longitudinais e forte musculatura; colon (intestino grosso) também dilatável, constituindo a parte que liga o íleo ao reto; reto com seis papilas retais e cujas paredes possuem listras longitudinais cuticulares ligadas por tonofibrilas à musculatura circular, talvez podendo ser esvaziada pela contração circular e ânus com forte musculatura formando um esfíncter. As glândulas salivares formam um par de sacos com lóbulos, no protórax. São descritas aqui cinco fases secretoriais e um estado de reabsorção. É provável que êste siga ao últimoestado de secreção.
Resumo:
Na tentativa de reproduzir experimentalmente os achados morfológicos e eletroforéticos (proteínas no soro) observados na desnutrição infantil, dois grupos de experiências foram realizados em ratos albinos jovens, submetendo-os a uma dieta pobre em proteínas (2%) por períodos de 41 a 88 dias. O modelo experimental reproduz em linhas gerais os principais danos estruturais vistos na patologia humana, ficando num meio termo entre kwashiorkor e marasmo. Alterações atróficas tegumentares foram assinaladas como achado tardio. O achado mais conspícuo foi metamorfose gordurosa hepática do tipo perilobular. A regeneração hepatocelular foi abortiva, aparecendo nos estágios finais das experiências ao lado dos fenômenos regressivos. Foi possível estabelecer seqüência lesional nas alterações estruturais do pâncreas, desde mofificações da quantidade de grânulos de zimogênio nos estágios iniciais até a atrofia acinosa acentuada, subvertendo a arquitetura do órgão, nos estágios finais. As alterações intestinais culminaram com o quadro de atrofia, não comparável em intensidade com a patologia humana, correspondem à diminuição da altura do epitélio mucoso, hipocelularidade da lâmina própria, criptas pequenas, pobreza em mitoses, que encurtam as vilosidades, assemelhando-se ao padrão mucoso dos chamados animais "germ-free". Além disso, os autores chamam a atenção para a intensa dimuição das célular muco-secretoras ao nível do epitélio do intestino delgado e grosso. No modelo surpreende-se também uma depleção linfo-histiocitária, representada por atrofia das placas de Peyer, diminuição das célular de Kupffer, atrofia do timo e depleção linfóide ganglionar e esplênica. O estudo bioquímico do soro revelou baixa das proteínas totais e do colesterol. A eletroforese de proteínas demonstrou acentuada baixa da fração albumina, com inversão A/G. Entre as globulinas, as frações alfa1 e alfa2 estão aumentadas no grupo desenutrido. Estes achados podem ser atribuídos à carência protéica, porquanto os controles utilizados, mesmo aqueles com restrição calórica, não apresentaram alterações histológicas ou hipoalouminemia.
Resumo:
Contribuindo para o conhecimento de alguns cestódeos do gênero Raillietina Fuhrmann, 1920, parasitos de Columbiformes, são estudadas aqui duas espécies encontradas em intestino delgado de columba livia dom. L. 1758. Uma delas, Raillietina (Raillietina) allomyodes (Kotlan, 1921), originalmente descrita da Nova Guiné, é agora assinalada pela primeira vez no Brasil, em novo hospedeiro. A outra, Raillietina (Fuhrmannetta) crassula (Rudolphi, 1819) apesar de ter sido descrita de material do Brasil e África, não tem uma descrição detalhada.
Resumo:
Els pacients amb crisis suboclusives recurrents o amb símptomes digestius que impideixen mantenir el seu pes normal, en absència d´una causa estructural que justifique els símptomes, poden estar afectes d´un trastorn de la motilitat del budell prim. La manometría gastrointestinal es la tècnica d´ elecció per l´ estudi de la motilidad del tracte gastrointestinal i en aquests pacients pot mostrar patrons aberrants que justifiquin els símptomes. No obstant, la manometría gastrointestinal és una tècnica específica però poc sensible. L´objetiu general d´aquest treball es determinar la resposta motora intestinal a una sobrecàrrega de quimo. Per a això s´estudiarà un grup de subjectes sans i es mesurarà l´ activitat motora del budell prim mitjançant manometría durant la infusió contínua de una solució de nutrients solos o espesats amb un compost no absobible.
Resumo:
Capsule endoscopy (CE) offers state-of-the-art imaging of the small bowel. In Crohn's disease its clinical role is still uncertain. This report analyses the usefulness of CE in patients with suspected Cronh's disease, in patients with established Crohn's disease (when assessing severity, occult gastrointestinal bleeding and/or as a guide to therapy), in patients with inflammatory bowel disease unclassified (IBDU), and in individuals with ulcerative colitis. The first item in this group is the most important although there is no strong evidence to establish the position of CE in the diagnostic workup. In patients with established Crohn's disease, recently developed activity scores are promising tools for an accurate assessment of severity. As a guide to therapy, CE should be focused on patients with unexplained symptoms when other investigations are inconclusive. In postoperative Crohn's Disease, international consensus recommended considering CE only if ileocolonoscopy is contraindicated or unsuccessful. In the case of IBDU, studies have shown a significant proportion of patients reclassified with Crohn's disease. In this setting, CE could have a role determining small bowel involvement. The role of CE in ulcerative colitis is limited. Some authors advocate CE before colectomy for refractory cases in order to exclude Crohn's disease. In summary, CE offers a new horizon in inflammatory bowel disease, and a better knowledge of mucosal abnormalities that could offer a paradigm shift: changing from symptom-based disease activity estimation to direct mucosal healing monitoring. Nevertheless, randomized controlled studies are still needed to provide stronger evidence in this setting.
Resumo:
BACKGROUND AND STUDY AIMS Colon capsule endoscopy (CCE) was developed for the evaluation of colorectal pathology. In this study, our aim was to assess if a dual-camera analysis using CCE allows better evaluation of the whole gastrointestinal (GI) tract compared to a single-camera analysis. PATIENTS AND METHODS We included 21 patients (12 males, mean age 56.20 years) submitted for a CCE examination. After standard colon preparation, the colon capsule endoscope (PillCam Colon™) was swallowed after reinitiation from its "sleep" mode. Four physicians performed the analysis: two reviewed both video streams at the same time (dual-camera analysis); one analyzed images from one side of the device ("camera 1"); and the other reviewed the opposite side ("camera 2"). We compared numbers of findings from different parts of the entire GI tract and level of agreement among reviewers. RESULTS A complete evaluation of the GI tract was possible in all patients. Dual-camera analysis provided 16% and 5% more findings compared to camera 1 and camera 2 analysis, respectively. Overall agreement was 62.7% (kappa = 0.44, 95% CI: 0.373-0.510). Esophageal (kappa = 0.611) and colorectal (kappa = 0.595) findings had a good level of agreement, while small bowel (kappa = 0.405) showed moderate agreement. CONCLUSION The use of dual-camera analysis with CCE for the evaluation of the GI tract is feasible and detects more abnormalities when compared with single-camera analysis.
Resumo:
Wireless capsule endoscopy (CE) is a technology developed for the endoscopic exploration of the small bowel. The first capsule model was approved by the Food and Drug Administration in 2001, and its first and essential indication was occult gastrointestinal (GI) bleeding. Over subsequent years, this technology has been refined to provide superior resolution, increased battery life, and capabilities to view different parts of the GI tract. Indeed, cases for which CE proved useful have increased significantly over the last few years, with new indications for the small bowel and technical improvements that have expanded its use to other parts of the GI tract, including the esophagus and colon. The main challenges in the development of CE are new devices with the ability to provide therapy, air inflation for a better vision of the small bowel, biopsy sampling systems attached to the capsule and the possibility to guide and move the capsule with an external motion control. In this article we review the current and new indications of CE, and the evolving technological changes shaping this technology, which has a promising potential in the coming future of gastroenterology.
Resumo:
CD is a chronic inflammatory disorder associated to mucosal and transmural inflammation of the bowel wall. It is well known that CD can affect the entire gastrointestinal. Therefore, ileocolonoscopy and biopsies of the terminal ileum as well as of each colonic segment to look for microscopic evidence of CD are the first-line procedures to establish the diagnosis. However, it has been observed that up to 30% of the patients have only small bowel involvement. Evaluation of the small bowel has been made with radiological procedures, barium radiography, and abdominal computed tomography or by ileocolonoscopy or enteroscopy, but they have many recognized limitations. CE is undoubtedly a very useful diagnostic tool proposed to observe small-bowel lesions undetectable by conventional endoscopy or radiologic studies. We review different studies that have been published reporting the use of CE in suspected and evaluation of the extension or the recurrence in CD and also its use in pediatric population and its complications.
Resumo:
CD is a chronic inflammatory disorder associated to mucosal and transmural inflammation of the bowel wall. It is well known that CD can affect the entire gastrointestinal. Therefore, ileocolonoscopy and biopsies of the terminal ileum as well as of each colonic segment to look for microscopic evidence of CD are the first-line procedures to establish the diagnosis. However, it has been observed that up to 30% of the patients have only small bowel involvement. Evaluation of the small bowel has been made with radiological procedures, barium radiography, and abdominal computed tomography or by ileocolonoscopy or enteroscopy, but they have many recognized limitations. CE is undoubtedly a very useful diagnostic tool proposed to observe small-bowel lesions undetectable by conventional endoscopy or radiologic studies. We review different studies that have been published reporting the use of CE in suspected and evaluation of the extension or the recurrence in CD and also its use in pediatric population and its complications.
Resumo:
AIMTo assess the double-balloon enteroscopy (DBE) role in malignant small bowel tumors (MSBT). METHODS This is a retrospective descriptive study performed in a single center. All consecutive patients who underwent a DBE with final diagnosis of a malignant neoplasm from 2004 to 2014 in our referral center were included. Patient demographic and clinical pathological characteristics were recorded and reviewed. MSBT diagnosis was achieved either by DBE directed biopsy with multiple tissue sampling, endoscopic findings or histological analysis of surgical specimen. We have analyzed double-balloon enteroscopy impact in outcome and clinical course of these patients. RESULTS Of 627 patients, 28 (4.5%) (mean age = 60 ± 17.3 years) underwent 30 procedures (25 anterograde, 5 retrograde) and were diagnosed of a malignant tumor. Patients presented with obscure gastrointestinal bleeding (n = 19, 67.9%), occlusion syndrome (n = 7, 25%) and diarrhea (n = 1, 3.6%). They were diagnosed by DBE biopsy (n = 18, 64.3%), histological analysis of surgical specimen (n = 7, 25%) and unequivocal endoscopic findings (n = 2, 7.1%). Gastrointestinal stromal tumor (n = 8, 28.6%), adenocarcinoma (n = 7, 25%), lymphoma (n = 4, 14.3%), neuroendocrine tumor (n = 4, 14.3%), metastatic (n = 3, 10.7%) and Kaposi sarcoma (n = 1, 3.6%) were identified. DBE modified outcome in 7 cases (25%), delaying or avoiding emergency surgery (n = 3), modifying surgery approach (n = 2) and indicating emergency SB partial resection instead of elective approach (n = 2). CONCLUSION DBE may be critical in the management of MSBT providing additional information that may be decisive in the clinical course of these patients.
Resumo:
O objetivo deste trabalho foi avaliar a atividade da amilase no quimo da rã-touro, Rana catesbeiana Shaw 1802 (3,6 a 200 g). Oitenta e sete animais foram distribuídos em baias-testes com temperatura e fotoperíodo controlados. As rãs selecionadas na fase pós-metamórfica receberam ração comercial extrusada ad libitum. Durante 87 dias de experimento, foram efetuadas 29 coletas em intervalos de 1 a 8 dias. As coletas do conteúdo intestinal foram feitas mediante a insensibilização das rãs em gelo e água e isolamento posterior do intestino delgado das mesmas. Para os testes da atividade da amilase, foram utilizados kits enzimáticos comerciais. A atividade da amilase foi observada a partir do terceiro dia e apresentou aumento até alcançar estabilidade, quando os animais pesavam 4,35 g. Do sétimo dia até o final do experimento, ocorreu a manutenção da estabilidade da atividade (137,44 UI) e atividade específica da amilase (14.688 UI mg-1).
Resumo:
O objetivo deste trabalho foi avaliar o efeito da adição do prebiótico mananoligossacarídeo (MOS) nas dietas de leitões sobre a digestibilidade dos nutrientes, o desempenho e as características morfofisiológicas do trato digestório. No primeiro experimento, foram utilizados 16 leitões com peso de 24,8±2,79 kg. Utilizou-se o método de coleta total de fezes para determinar a digestibilidade das rações controle e com 0,5% de prebiótico. No segundo experimento, avaliaram-se o desempenho e a incidência de diarreia em 30 leitoas com idade entre 22 e 63 dias e peso inicial de 6,28±1,40 kg. No terceiro experimento, foram avaliados a morfometria intestinal, os pesos relativos do fígado e do pâncreas e o pH dos conteúdos do estômago, intestino delgado e ceco em 15 leitoas com idade entre 22 e 63 dias e peso inicial de 5,74±0,93 kg. No segundo e terceiro experimentos, os tratamentos foram: controle positivo (dieta basal + sulfato de neomicina); controle negativo (dieta basal) e os tratamentos dieta basal acrescida de 0,25, 0,50 ou 0,75% de MOS. Utilizou-se o delineamento em blocos ao acaso. A utilização de diferentes níveis de mananoligassacarídeo nas dietas dos leitões não promove melhorias na digestibilidade dos nutrientes, no desempenho ou nas características morfofisiológicas do trato digestório.
Resumo:
Relatamos o caso de uma paciente em terapia anticoagulante oral com Warfarin, apresentando obstrução intestinal aguda. A tomografia computadorizada revelou hematoma intramural duodenal. O tratamento baseou-se na correção das provas de coagulação e medidas expectantes. Este caso ilustra o valor da tomografia computadorizada e da abordagem conservadora nos pacientes em terapia anticoagulante com obstrução aguda do intestino delgado.