Veiga Ferreira e a Paleontologia em Portugal

This communication deals with the less known research activities on Palconlology by Octávio da Veiga Ferreira, since just after he became a member of the staff of the Serviços Geológicos de Portugal. These activities lasted for about 25 years (1951-1975, eventually up to 1987). Besides much field and laboralory work, Veiga Ferreira produced (alone or in collaboration} 38 papers. These concern vertebrates, echinoids, pectens and other molluscs, and malacostraca, as well as some papers of a more general or divulgation character. Studied fossils range from Jurassic to Quaternary, and from continental Portugal to Santa Maria Island (Azores), the Madeira Archipel and Angola. Veiga Ferreira is author of much valid work. He generously helped others as well. A bibliography for his paleontological papers is provided.

საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის ჰიდრომეტეოროლოგიის ინსტიტუს შრომები. ტომი 119

საერთაშორისო სამეცნიერო-ტექნიკური კონფერენცია „ჰიდრომეტეოროლოგიისა და ეკოლოგიის აქტუალური პრობლემები“ მიძღვნილია ჰიდრომეტეოროლოგიის ინსტიტუტის დაარსების 60 წლისთავისა და მისი პირველი დირექტორის, მეცნიერების გამოჩენილი ორგანიზატორის ვასილ ლომინაძის დაბადების 100 წლისთავისადმი.

Предполагаемые экологические последствия лесного пожара в природном заповеднике Боржоми-Харагаули в августе 2008 года

სავარაუდოთ, ბორჯომ-ხარაგაულის ბუნებრივ ნაკრძალში ტყის ხანძრის შედეგად როგორც ნახანძრალზე, ასევე მის მიმდებარე ტერიტორიაზე მოხდება მიკროკლიმატური და ბიოკლიმატური მახასიათებლების ცვლილება. დაზარალებული ზონის გავლენის მასშტაბის შესაფასებლად, ხსენებული ტექნოგენური კატასტროფის ნეგატიური შედეგების შესარბილებლად და საჭირო ზომების მისაღებად, აუცილებელია ამ მახასიათებლების დეტალური გამოკვლევა.

Характеристики грозовой активности в Грузии

აგებულ იქნა წელიწადში ელჭექიანი დღეების საშუალო განმეორებადობის საქართველოს ტერიტორიაზე განაწილების რუკა. განხორციელდა დედამიწაზე ელვების განმუხტვის სიმკვრივის შეფასება ყველა მეტეოსადგურისა და საქართველოს 12 ადმინისტრაციული რეგიონისათვის. შესწავლილ იქნა ელჭექების აქტივობის დამოკიდებულება ადგილის სიმაღლეზე.

Статистические характеристики числа дней с градом в год в Грузии

აგებულ იქნა სეტყვის რაოდენობის საშუალო წლიური მნიშვნელობების პერიოდულობის საქართველოს ტერიტორიაზე განაწილების რუკა. საქართველოს 12 ადმინისტრაციული რეგიონისათვის განსაზღვრულ იქნა სეტყვის აქტივობის ცვლილების დიაპაზონები. შესწავლილ იქნა სეტყვიანი დღეების საშუალო წლიური რიცხვის დამოკიდებულება ადგილის სიმაღლეზე.

Tourism Climate Index in Tbilisi

ნაშრომში მოცემულია თბილისისათვის ტურიზმის კლიმატური პოტენციალის შეფასება სხვადასხვა ქვეყანაში ხშირად ხმარებული “ტურიზმის კლიმატური ინდექსის” შესაბამისად.

Ожидаемые изменения температуры воздуха в г. Тбилиси

ორი სხვადასხვა მეთოდის გამოყენებით მოყვანილია ჰაერის ტემპერატურის მოსალოდნელი ცვლილებების შეფასება თბილისში 2055 წლამდე.

Климатические, аэроионизационные и радиологические характеристики курортно-туристического комплекса г. Цхалтубо

წარმოდგენილია ქ. წყალტუბოს და აგრეთვე თეთრი მღვიმის, სათაფლიის და წყალტუბოს მღვიმის კლიმატური, აერო იონიზაცუირი და რადიოლოგიური მახასიათებლების კვლევის შედეგები.

Влияние эффективной температуры воздуха и магнитных бурь на здоровье населения г. Тбилиси

წარმოდგენილია ჰაერის ექვივალენტურ - ეფექტური ტემპერატურის (ჰაერის ტემპერატურის, ფარდობითი ტენიანობის და ქარის სიჩქარის კომბინაცია) საშუალო თვიური მნიშვნელობების და მაგნიტური ქარიშხლების თვიური ხანგრძლივობის ქ. თბილისის მოსახლეობის ჯანმრთელობაზე ზეგავლენის გამოკვლევის შედეგები.

Долговременные вариации эффективной температуры воздуха в Тбилиси

ჩატარებულია ჰაერის ექვივალენტურ - ეფექტური ტემპერატურის (ჰაერის ტემპერატურის, ფარდობითი ტენიანობის და ქარის სიჩქარის კომბინაცია) ვარიაციების დაწვრილებითი სტატისტიკური ანალიზი თბილისში 1957 დან 2006 წლამდე პერიოდისათვის.

Luc-Actes: une unité à construire

(Résumé de l'ouvrage) This volume contains the papers presented at the 47th Colloquium Biblicum Lovaniense (Leuven, 1998). The general theme of the meeting was the unity of the Gospel of Luke and the Acts of the Apostles. Main papers on this topic were read by R.L. Brawley, J. Delobel, A. Denaux, J.A. Fitzmeyer, F.W. Horn, J. Kremer, A. Lindemann, O. Mainville, D. Marguerat, F. Neirynck, W. Radl, M. Rese, J. Taylor, C.M. Tuckett, and J. Verheyden. While a large majority of scholars agree that Luke intended his work to cover both the past and the continuing history of Jesus (Gospel and Acts), the essays also illustrate the complexities of this view on the unity of Luke-Acts when it comes to interpret the various aspects of Lukan theology, christology, pneumatology, and ecclesiology, the expansion of the Church in light of its Jewish origins, the genre of Luke-Acts, and the literary and stylistic means Luke used to make his work a unity. In total the volume includes some 40 papers, of which 24 are offered papers: L. Alexander, H. Baarlink, M. Bachmann, D. Bechard, T.L. Brodie, G.P. Carras, A. del Agua, C. Focant, G. Geiger, B.J. Koet, V. Koperski, D.P. Moessner, G. Oegema, J. Pichler, E. Plümacher, A. Puig i Tarrèch, U. Schmid, B. Schwank, N. Taylor, P.J. Tomson, S. Van den Eynde, S. Walton, G. Wasserberg, F. Wilk. This collection is an invaluable contribution to current discussions in Lukan study and to a nuanced understanding of the relationship between Luke's two volumes.

Chirurgie viscérale. Chirurgie mini-invasive: encore moins invasive? Chirurgie oncologique: multidisciplinaire d'abord [Minimally-invasive surgery: even less invasive? Oncological surgery: multidisciplinary first]

Despite advertising for NOTES in 2009, single trocart laparoscopic surgery is about to become a new standard in selected indications. As other important topics, the limits of oncological surgery are extended due to a systematic multidisciplinary approach. To discuss every publication would be difficult and our review will focus on a selected number of papers of importance for daily practice. As examples, the management of acute calculous cholecystitis, gastro-esophageal reflux, inguinal and incisional hernia repair as well as colorectal surgery are presented.

A Critical Review on Chagas Disease Chemotherapy

In this "Critical Review" we made a historical introduction of drugs assayed against Chagas disease beginning in 1912 with the works of Mayer and Rocha Lima up to the experimental use of nitrofurazone. In the beginning of the 70s, nifurtimox and benznidazole were introduced for clinical treatment, but results showed a great variability and there is still a controversy about their use for chronic cases. After the introduction of these nitroheterocycles only a few compounds were assayed in chagasic patients. The great advances in vector control in the South Cone countries, and the demonstration of parasite in chronic patients indicated the urgency to discuss the etiologic treatment during this phase, reinforcing the need to find drugs with more efficacy and less toxicity. We also review potential targets in the parasite and present a survey about new classes of synthetic and natural compounds studied after 1992/1993, with which we intend to give to the reader a general view about experimental studies in the area of the chemotherapy of Chagas disease, complementing the previous papers of Brener (1979) and De Castro (1993).

Origène et la tradition alexandrine vus par Photius dans sa Bibliothèque

(résumé de l'ouvrage) Studies on Origen at the beginning of the 21st century continue to dig old and new grounds of research. After the epoch-making rediscovery of the great Alexandrian doctor throughout the past century, contemporary research increasingly deals with the close context of his writings and thought: the cultural tradition of Alexandria in all its components - Hellenistic, Jewish, Egyptian, Gnostic and Christian. This topic was the theme chosen for the «Colloquium Origenianum Octavum» (Pisa, 27-31 August 2001), a major event of patristic scholarship. The proceedings now contain more than 100 papers of contributors from about 30 countries. They not only provide the best overview on a lively field of studies but also demonstrate how Origen's heritage in Christian history and theology carried with it the imprint of one of the most vital traditions of Western civilization.

A estação arqueológica de Salamansa (ilha de São Vicente, República de Cabo Verde)

Apresentam‑se os principais resultados obtidos nas duas missões arqueológicas patrocinadas pelo Centro Português de Actividades Subaquáticas (CPAS) à ilha de São Vicente (República de Cabo Verde), em 1998 e em 2005. Em 1998, confirmou‑se o efectivo interesse arqueológico do sítio, localizado sobre o mar, em local abrigado da vasta baía de Salamansa, situada na parte setentrional da ilha, tendo‑se registado a respectiva extensão e estratigrafia e procedido à colheita de amostras para datação. Embora os resultados dessa campanha tivessem sido publicados, indicando estação de carácter habitacional, revelada pela notável acumulação de conchas, acompanhada de abundantes fragmentos de cerâmicas manuais, de produção africana, mantinha‑se indefinida a sua verdadeira natureza. Impunha‑se, assim, proceder à escavação integral da área que ainda subsistia da estação — sujeita de forma contínua a forte erosão marinha — bem como à colheita de novos materiais para datação, de forma a confirmar as conclusões preliminares anteriormente obtidas, objectivos que se concretizaram em 2005. Deste modo, foi possível concluir que, contrariando a hipótese, de início considerada, de poder corresponder a um testemunho da ocupação da ilha em época anterior à chegada dos Portugueses — hipótese que já as primeiras datas de radiocarbono contradiziam — se trata de um sítio onde uma unidade habitacional construída por muros de pedra seca, de planta ortogonal, revela inspiração europeia, aliás sublinhada pelos materiais exumados, onde estão representados produtos com tal origem, como cachimbos de caulino, vidros, faianças portuguesas, e projécteis de armas de fogo, a par de objectos oriundos do Extremo Oriente, num quadro dominado pelas produções cerâmicas africanas. Esta situação evidencia um estabelecimento cuja ocupação se centrou no século XVII, conforme indicam os materiais recolhidos e os resultados das datações obtidas, francamente aberto aos contactos de longa distância, apesar do isolamento do local escolhido. Os restos faunísticos recolhidos, com a presença deburro e de boi, sugerem um estacionamento sedentário, sendo a alimentação assegurada essencialmente pela captura de tartarugas, pela pesca e pela recolecção de moluscos marinhos (especialmente grandes lapas) e complementada pelo consumo de cabra, que poderia ser doméstica ou caçada, dado o estado selvagem a que retornou ali esta espécie. na última parte do trabalho, discutem‑se as diversas hipóteses susceptíveis de explicar esta estação — desde um entreposto comercial relacionado com a exploração agro‑pecuária da ilha de Santo Antão, passando por pequeno estabelecimento especializado de apoio à navegação, com a produção de carne salgada de tartaruga, até ter constituído refúgio relacionado com a intensa pirataria vigente à época no arquipélago, tendo presente os elementos históricos conhecidos, que, aliás, indicam que o início da ocupação permanente de São Vicente só se produziu a partir da segunda década do século XIX. Seja como for, a forte componente cultural africana revelada pelo espólio destes primeiros ocupantes da ilha expressa‑se também pelos rituais que terão envolvido o abandono do estabelecimento, com o enterramento de dois vasos emborcados sob o chão da habitação explorada, e a deposição de uma pequena taça, nas mesmas circunstâncias, junto à parede da mesma, do lado externo.