1000 resultados para Erosao : Litoral
Resumo:
Los programas de restauración de las canteras de caliza situadas en el macizo del Garraf (sudoeste de la cordillera Litoral catalana) contemplan la plantación de especies leñosas autóctonas como medida para mitigar el impacto visual y para optimizar la restauración ecológica tras la explotación del recurso mineral. Las condiciones ambientales de partida poco favorables (elevadas pendientes y substratos poco fértiles) pueden ser limitantes para la instalación y evolución de leñosas, de forma que la adición de compost puede ser una vía para mejorar su rendimiento. En este trabajo evaluamos el efecto de la aplicación extensiva de compost en plantaciones de cuatro especies de árboles y arbustos de un año de edad en parcelas sembradas con distintas mezclas de herbáceas. Como resultado principal se observó que en las parcelas con compost la supervivencia de Pinus halepensis y Rhamnus alaternus fue menor, aunque el crecimiento de las cuatro especies ensayadas fue superior. Las leñosas presentaron una supervivencia superior en las parcelas sembradas con herbáceas autóctonas, que habían desarrollado menor cobertura, respecto a las siembras con herbáceas comerciales, con mayor cubierta.
Resumo:
Aquest capítol té com a objectiu donar respostes a les qüestions següents: d'una banda, descriure projeccions climàtiques més detallades per a Catalunya i, d’altra banda, donar aquestes projeccions per a escenaris temporals més immediats. Atès que no es tractava en aquest informe de generar nous resultats com a conseqüència de nova activitat investigadora, la metodologia seguida ha estat, com en els capítols anteriors, la revisió bibliogràfica i documental d’articles i informes publicats fins avui. En concret, el principal document que s’ha utilitzat és l’informe titulat Generación de escenarios regionalizados de cambio climático para España (INM, 2007), que ha estat elaborat recentment per l'Institut Nacional de Meteorologia espanyol (actualment, Agència Estatal de Meteorologia, AEMET). Les principals tècniques de regionalització i els resultats més destacats d’aquest document es resumiranen els propers apartats. També hem emprat altres articles publicats en revistes científiques, en molts casos derivats del projecte Prudence, que permeten deduir algun resultat aplicable a Catalunya. Finalment, s’ha fet l'esforç d’integrar tota la informació obtinguda sobre les projeccions climàtiques a diferents escales, per resumir-la en un quadre que indiqui quins són els rangs esperats d'augment de la temperatura i de canvis de la precipitació, per a Catalunya i en tres àrees diferenciades (litoral, interior i Pirineu). En el mateix quadre donem valors corresponents a finals del segle xxi i, també, per al primer terç d'aquest segle. Avancem ja ara que l'elaboració d'aquest resum no ha seguit una metodologia quantitativa o estadística, sinó que s'ha fetintegrant de manera qualitativa (i, per tant, no exempta d’una certa subjectivitat) tot el coneixement dels autors, que correspon en principi a l’estat de la qüestió en cercles científics
Resumo:
Escrit que vol donar a conèixer el medi dunar litoral amb l’objectiu de recomanar la seva protecció urgent
Resumo:
El presente articulo analiza el grado de competencia en precios de los operadores turísticos que ofrecen hoteles del litoral peninsular español y que compiten en el segmento que demanda 'sol y playa'. Plantea la hipótesis de que los precios para un mismo hotel (que en la mayoría de casos es ofrecido por más de un operador) no pueden presentar diferencias sustanciales al tratarse de la comercialización de productos homogéneos. El análisis se realiza a partir de la explotación de diferentes catálogos de operadores turísticos y toma como muestra tres poblaciones de la Costa Brava (Lloret de Mar, Blanes y Tossa de Mar). El estudio se ha realizado para el régimen de pensión completa (que es el mayoritario) y se han introducido los precios de unas fechas clave de la temporada turística. Las medidas estadísticas utilizadas han sido básicamente el porcentaje que representan el precio máximo y el precio mínimo de cada hotel y para cada fecha respecto al precio medio, la suma de dichos porcentajes, con un coeficiente corrector función del numero de operadores, la desviación estándar, y el coeficiente de variación de Pearson . Asimismo, para corroborar las explicaciones a los resultados obtenidos del análisis empírico se contactó con algunos de dichos operadores. Los resultados obtenidos muestran que la distancia media entre el precio máximo y el precio mínimo se sitúa alrededor del 8,67%, lo que se nos antoja una corta diferencia de precios, con lo que se corroboraría la hipótesis de partida. Dichas diferencias se acortan en las fechas de mayor demanda debido a que los operadores aprovechan para realizar más beneficios
Resumo:
Se recopila la información existente sobre la difusión de la terra sigillata hispánica tardía (TSHT) en el litoral mediterráneo de Hispania, concretamente en las actuales Cataluña, Comunidad Valenciana y Baleares. Se analizan los contextos arqueológicos conocidos con la finalidad de determinar la cronología y la presencia porcentual de este tipo cerámico en le levante peninsular.
Resumo:
The first diagnosis of risk of environmental contamination was conducted for an area of intense agricultural activity in the semiarid cearense (Baixo Jaguaribe and Litoral de Aracati area). We verified the use of 201 rural products (pesticides) in the region, comprising 151 active ingredients. Regarding the active ingredients evaluated, 15.9% were associated with sediment and 29.8% were dissolved in surface water. The study showed that 13.2% to 36.4% of the active ingredients evaluated were classified as potential contaminants of groundwater resources. The study also revealed the most abundant pesticides and which environmental compartment must be evaluated.
Resumo:
Objetivando o diagnóstico e quantificação das doenças da acerola (Malpighia emarginata) no Estado da Paraíba, realizou-se um levantamento nas microrregiões do Sertão, Curimatau, Brejo e Litoral. As doenças identificadas foram a cercosporiose (Cercospora sp.), fusariose (Fusarium oxysporum), fumagina (Capnodium sp.), antracnose (Colletotrichum gloeosporioides) e mancha de Alternaria (Alternaria sp.). Além dessas, no teste de patogenicidade, verificou-se o desenvolvimento de lesões circulares, secamento e queda de folhas que foram previamente feridas e inoculadas com um fungo do gênero Pestalotiopsis,isolado de material doente coletado em áreas de plantio. Nas microrregiões do Brejo e Curimatau verificaram-se, respectivamente, o maior e o menor número de doenças. A cercosporiose ocorreu em todas as microrregiões, enquanto a antracnose e a fumagina foram verificadas no Brejo e Litoral, e a fusariose nas áreas irrigadas do Sertão e Curimataú. No Sertão e no Brejo, ocorreu, ainda, a mancha de Alternaria e pestalotiose, respectivamente. Os maiores valores de incidência e severidade da fumagina, antracnose e cercosporiose foram associados a elevações da precipitação pluviométrica nas microrregiões em que foram assinaladas, como também a presença de insetos sugadores para a primeira doença.
Resumo:
O trabalho em questão teve como principal objetivo servir de nota introdutória à pesquisa que se processa no setor Iguape-Cananéia, situado no litoral sul do E. de S. Paulo. Pareceu ao autor providência inadiável efetuar tal investigação, em virtude do caráter muito especial do sistema lagunar, considerado, por assim dizer, como chave indispensável ao entendimento do que se passa no conjunto da região. Inicialmente, procurou o autor apresentar um ensaio hipotético da gênese da região. A primeira parte desse estudo figura no número 1 deste Boletim e compreende o exame da questão, partindo da pre-existência de um golfo pintalgado de ilhas montanhosas e do seu entupimento em consequência do carreteamento de produtos terrígenos decorrentes de erosões. Seguem-se a atuação dos ventos dominantes e das correntes de maré, o papel retentor desempenhado pela vegetação dos mangues e a esquematização do processo, em quatro fases diferentes e que justificam as modificações hipotéticas aventadas. Na segunda parte, trata o autor da descrição dos diversos aspectos da região lagunar, dividida em zonas naturais, como segue: la. Canal principal: 2.º Mar do Cubarão; 3.º Baía do Trapandé e suas dependências; 4.º "marigots"; 5.º canal do Ribeira de Iguapé e 6.º canal e Mar do Ararapira. Conquanto se trate de trabalho particularmente mais aprofundado na parte relativa à geografia física, nele se situam pesquisas oceanográficas, hidrológicas, botânicas, físicas, químicas e de zoologia geral, decorrentes da necessidade premente de se conhecer um grande centro produtor de fitoplancton representado, sobretudo, por Diatomáceas.
Resumo:
Neste trabalho, o autor estuda os Engraulídeos do gênero Anchoa ocorrentes no Brasil. Depois de se referir a questões de ordem nomenclatural, chama a atenção para o fato de existirem divergências quanto à caracterização de espécies pertencentes a diversos gêneros, como, por exemplo, Anchoa e Anchoviella. Tendo examinado grande número de exemplares encaminhados, para estudo, ao Instituto Paulista de Oceanografia, o autor, baseado em estudos feitos, em 1948, sob a direção do falecido Dr. SAMUEL F. HILDEBRAND, ictiologista do U. S. Fish & Wildlife Service, de Washington, organizou uma chave para identificação das espécies de Anchoa ocorrentes em águas brasileiras. Após ter discutido a significação do termo "manjuba", demonstra o autor a importância econômica desses peixes, sobretudo no E. de S. Paulo onde grandes quantidades de Anchoa nasuta Hildebrand & Carvalho, de Engtaulis anchoita Hubbs & Marini e de Anchoa januaria (Steindachner) são utilizadas na indústria. Condena, aliás, o autor a maneira pouco lógica pela qual vem o produto sendo trabalhado, acrescentando que a mesma está longe de corresponder ao que dela se espera. Apresentando alguns dados biológicos sobre Anchoa januaria A. hepsetus hepsetus e A. tricolor, o autor dá os caracteres de 10 espécimes frequentadores do litoral brasileiro, com os desenhos correspondentes a cada uma delas, figurando em duas estampas.
Resumo:
O presente trabalho tem por objetivo registrar a ocorrência de um Crustáceo denominado "Lagostim" - Nephrops rubellus MOREIRA, em águas das cercanias da Ilha Xavier, situada no litoral do Estado de Santa Catarina. O espécime foi capturado em rede "trawl", pelo barco de pesca "Libertador" a uma profundidade de 30 a 60 braças, em meados de junho de 1950. A espécie, que foi descrita em 1903 por CARLOS MOREIRA, parece não ser das mais comuns no litoral brasileiro, tendo sido, contudo, assinalada a sua presença no litoral argentino, por DOELLO JURADO, em 1938. O presente trabalho parece justificar-se por se tratar de um Crustáceo apenas referido na nossa literatura especializada há cerca de meio século e também por não concordarem totalmente os caracteres do exemplar em apreço com os do anteriormente descrito. Foi elaborada uma chave para o gênero Nephrops, destinada a determinar as espécies atlânticas e indo-pacíficas, tendo sido tomado como ponto de partida a chave organizada por DE MAN.
Resumo:
Esta nota é a primeira contribuição para a distribuição especial das algas marinhas do litoral paranaense (Caiobá). São considerados três tipos de litoral: a) Litoral rochoso sujeito à ação de arrebentação. b) Litoral rochoso mais ou menos abrigado. c) Manguesais. Dentro do esquema proposto, o primeiro tipo é subdividido em 2 zonas: 1.º) Zona dos borrifos, situada acima do limite médio da maré alta (fig. 2 n.º 1), correspondente à "Splash zone" ou à "Sprit zone" dos autores estrangeiros. 2.º) Zona de arrebentação (Ressaca), situada entre os níveis médios das marés baixa e alta, correspondendo à "Interdital zone" ou à "Gezeitenzone" dos autores estrangeiros, (fig. 2 n.º 2). A primeira zona só conta com uma alga, Lyngbya confervoides e pelo menos mais duas espécies de moluscos do gênero Littorina. A segunda zona, a mais rica tanto em algas como em animais, é essencialmente caracterizada em Caiobá pelas algas seguintes: Levringia sp. Chaetomorpha media e Centroceras clavulatum na parte mais alta, associadas a balanoides (craca) e a Mytilus perna (marisco). Mais abaixo domina Pterosiphonia pennata, Hypnea musciformis e Bryocladia thyrsigera. São apresentados também mais três tipos secundários dependendo das condições locais dos rochedos. Esta sucessão de Littorina, Balanus e Mytilus é a mesma existente no sul da África, segundo se depreende dos trabalhos de Stephenson (11,12) e de vários de seus colaboradores. O segundo tipo apresenta também duas zonas, sendo a segunda a mais rica e variada, aparecendo aqui como dominante, uma associação na qual, Callithamnion, Laurencia papulosa, Gigartina Teedii e Sargassum cymosum são as mais abundantes. É sugerida a existência de uma zona abaixo do limite inferior das marés baixas, zona essa representada por Rhodymenia Palmetta, Plocamium brasiliensis e Spatoglossum Schroederi pelo menos. É feita uma rápida enumeração das algas dos manguesais.
Resumo:
Tendo o Instituto Paulista de Oceanografia recebido abundante material carcinológico coletado pelo seu Diretor, Prof. W. Besnard, na excursão realizada à Ilha da Trindade e a outros pontos do País, deliberou o autor examinar os Arthropoda dessa região. Conquanto interessado, particularmente, pelos Decapoda Macrura, deliberou o autor estudar os Stomatopoda recebidos, desde que, além deles, as coleções do Instituto Paulista de Oceanografia possuíam diversos representantes do litoral do Estado de São Paulo e da costa do Estado do Espírito Santo. Na ordem dos nossos conhecimentos a respeito dos exemplares da região litorânea dos continentes meridionais, a América do Sul ocupa, sem dúvida, lugar de muito pequeno destaque. Enquanto o setor do Pacífico já conta com pesquisas substanciais nesse terreno, o Atlântico figura entre as regiões mais negligenciadas. Nesta nota prévia, examinam-se, portanto, 9 (nove) espécies assinaladas por diversos autores, ao longo da costa brasileira. Delas, até o presente, foram identificadas, nas coleções do Instituto Paulista de Oceanografia, 4 (quatro). O autor se manifesta sobre as mesmas, dando de cada uma um desenho elucidativo de suas partes essenciais, de modo a facilitar a outrem a identificação. Dessa maneira, espera o autor ter contribuído, de algum modo, para a investigação de um dos grupos do Phylum dos Arthopoda, menos pesquisados no Brasil.
Resumo:
The oceanographic work realized during 10 days in the surroundings of the eruptive island of Trindade, 20º30'36" lat. S - 29º19'26" long. W, had as principal aim the determination of the insular plateau, whose knowledge was very insufficient. Thus were established some oceanographic stations and sounding lines were realized by means of an echobathymeter whose responses were initially verified with mechanical soundings obtaneid by means of a Thomson sounder. The insular plateau is very narrow and exhibits a sudden fall between the 100 and 120 m. depth line at 740 m. - 2950 m. from the coast. Its greatest depth is of 108,30 m. and its mean inclination is of 8,12%. The plateau of the island of Trindade is separated from that of the neighbouring group of Martim Yaz by great depths. The bottoms are rocky near the coast, the blocks having been produced by the rupture of the magmatic mass of the island. Further away from the coast, the size of the rocks gradually diminishes up to the fine sand thickness. In the litoral zone there are abundant tufts of living Lithothamnion with a rich associated flora and fauna, which partly covers the rocks themselves. Further off at sea, the spheres of the dead alga with its commensals are cimented together by sedimentation. The spheres are further broken up and become an integrating part of the sand. The results of the physical and chemical analyses of the sand bottoms are shown in tables 2 and 3. The coast is either of abrupt rocky walls falling down to sea level, or of shores, made of pebbles or of sand. Anyhow, there are frequently Lithothamnion terraces slightly inclinated towards the bottom (chemical analysis table 1).
Resumo:
A presente nota trata de alguns copépodos, parasitos de peixes marítimos, e baseia-se em uma coleção de ecto-parasitos pertencentes às Subordens Cyclopoida, Caligoida e Lernaeopodoida que se encontra no Instituto Paulista de Oceanografia e que foi acumulada entre os anos de 1940 e 1949. Uma parte dos espécimes aqui tratados foi obtida por doação; outra teve por origem as periódicas viagens de estudo efetuadas pelos funcionários do Instituto, ao longo do litoral do Estado de S. Paulo; finalmente, uma pequena parte devida à aquisição de exemplares parasitados, nas feiras e mercados de Santos e S. Paulo. Dessa maneira, conseguiu o autor manipular 117 espécimes pertencentes a 8 famílias, 11 gêneros e 13 espécies diferentes, uma das quais, do gênero Caligus, não pôde ser determinada, por falta de bibliografia. O material foi retirado de 22 espécimes marinhos, entre os quais figuraram apenas 5 fortemente parasitados, contendo 10, 14, 16, 18 e 37 hóspedes. Nenhum dos hóspedes, porém, apresentou qualquer indício de depauperamento orgânico evidente.
Resumo:
A mandioca é utilizada na alimentação humana, animal e na indústria. No Estado da Paraíba, é explorada comercialmente no Litoral, na microrregião do Brejo Paraibano e como cultura de subsistência no interior. Tendo em vista a ausência de estudos epidemiológicos da cultura no Estado, objetivou-se com este trabalho avaliar o progresso da severidade e da incidência da mancha parda (Cercosporidium henningsii), mancha branca (Phaeoramularia manihotis) e antracnose (Colletotrichum gloeosporioides) em condições de infecção natural em campo ao longo de um ano, no Sítio Geraldo, situado no município de Alagoa Nova-PB, Brejo paraibano. Os dados para os estudos epidemiológicos foram registrados no 18º dia de cada mês, no período de setembro de 2012 a agosto de 2013. Para avaliar a incidência, calculou-se a porcentagem de plantas apresentando sintomas. A severidade foi quantificada a partir das observações das lesões nos tecidos foliares com o emprego de escala diagramática, escala descritiva e índice de Índice de Mackinney. Os dados da curva de progresso foram submetidos à análise de correlação de Pearson em relação aos dados meteorológicos mensais. Calculou-se também a área abaixo da curva de progresso da doença (AACPD). Dentre as plantas selecionadas 95%, 17% e 8,5% apresentaram os sintomas de mancha parda, mancha branca e antracnose, respectivamente. As lesões destas doenças foram observadas na ordem de 13,3%; 4,7% e 3,3% de extensão nos tecidos aéreos. Os valores de incidência e severidade das três doenças aumentaram gradativamente no decorrer do período de avaliação, atingindo o resultado final de 61,02; 32,45 e 15,28 para AACPD. As taxas de progresso da severidade mensais mais elevadas foram de 0,441 para mancha parda em setembro, 0,197 para mancha branca e 0,192 para antracnose, em novembro e dezembro. Houve correlação positiva entre o índice pluviométrico e o progresso das doenças e negativa em relação à diminuição das temperaturas médias mensais para as três enfermidades.