999 resultados para 156-949
Resumo:
Hämeen elinkeino-, liikenne- ja ympäristökeskus (ELY-keskus) toteuttaa vuosina 2012 ja 2013 Kestävää kasvua Hämeeseen strategisella ennakoinnilla -hankkeen, joka tähtää ELY-keskuksen sekä sen keskeisten yhteistyökumppanien innovaatiovalmiuksien tukemiseen Hämeen vetovoimaisuuden ja yritystoiminnan kestävän kasvun edistämisessä. Osana edellä mainittua hanketta toteutettiin esiselvitys Biotalouden verkostoista ja liiketoimintamahdollisuuksista Hämeessä.
Resumo:
Kirjallisuusarvostelu
Resumo:
Os redutores de crescimento têm sido utilizados com sucesso em trigo, evitando o acamamento, mas a recomendação de uso não diferencia cultivares quanto ao porte. Visando determinar a dose e a época de aplicação mais adequadas de trinexapac-ethyl (Moddus), em cultivares de trigo, realizaram-se experimentos na Fazenda Escola da Universidade Estadual de Ponta Grossa, no ano de 2005. O delineamento experimental foi de blocos ao acaso, em esquema fatorial 2 x 2 x 6, com três repetições para cada cultivar de trigo. Os tratamentos constaram de duas doses de nitrogênio (50 e 240 kg ha-1), duas épocas de aplicação de trinexapac-ethyl (entre o 1º e o 2º nó e entre o 2º e o 3º nó perceptível) e de seis doses de trinexapac-ethyl (0, 31,2, 62,5, 93,7, 125,0 e 156,2 g ha-1). Foram utilizados oito cultivares de trigo com diferentes respostas ao acamamento: OR-1, CD-104 e CD-105 (resistentes), Alcover, Ônix e Vanguarda (moderadamente resistentes), Supera (moderadamente suscetível) e CEP24 (suscetível). Avaliaram-se características agronômicas, componentes da produção e produtividade. O clima ameno não foi favorável à ocorrência de acamamento, que foi observado somente para as menores doses de trinexapac-ethyl no cultivar CEP-24. A dose de nitrogênio afetou características da planta e a produtividade de alguns cultivares. O estádio de aplicação de trinexapac-ethyl não afetou de forma substancial a produtividade, e sim a altura das plantas, que foi menor quanto mais tardia a aplicação. Em geral, a equação de ajuste da produtividade em relação às doses de trinexapac-ethyl foi quadrática, ocorrendo aumento da produção com o aumento da dose do redutor, até um limite, variável de acordo com o cultivar.
Resumo:
”Drinking and Driving is so much Fun”: Arctic Workshop of the University of Tartu. Tarto 31.5.-1.6.2013.
Resumo:
No arroz irrigado, o herbicida clomazone tem sua seletividade variável de acordo com o cultivar, o tipo de solo e a dose aplicada. O uso do protetor dietholate permite seletividade em diferentes ambientes, sendo necessário o estudo da relação entre esses fatores. Em vista do exposto, objetivou-se com este experimento quantificar a seletividade do herbicida clomazone em função de cultivares de arroz irrigado, tipos de solos, doses de clomazone e tratamento de sementes com dietholate. O experimento foi conduzido em casa de vegetação, em delineamento de blocos ao acaso, em esquema fatorial com quatro repetições. O fator A foi composto por tipos de solo (arenoso e argiloso); o fator B, por cultivares de arroz irrigado (IRGA 409 e IRGA 417); o fator C, pela ausência do protetor dietholate; e o fator D, por doses de clomazone (0, 156, 312, 625, 1.250, 2.500, 5.000 e 10.000 g ha-1) aplicadas em pré-emergência do arroz irrigado. Dezoito dias após a semeadura do arroz, foram avaliados a fitotoxicidade e o percentual de redução de massa fresca e seca da parte aérea das plantas de arroz. Os cultivares de arroz toleram maiores doses de clomazone quando tratados com dietholate e semeados em solos com maior teor de argila e matéria orgânica. Em solo arenoso, a toxicidade do herbicida nas plantas de arroz foi maior, na ordem de 50%, quando se comparou com a mesma dose em solo argiloso.
Resumo:
O herbicida clomazone tem sua seletividade às plantas de arroz aumentada quando as sementes recebem o protetor dietholate. Sabendo que o dietholate atua sobre a atividade da enzima citocromo P-450 mono-oxigenase e que esta é responsável pela ativação do clomazone, buscam-se outros produtos que possam ser utilizados como protetores. Em vista disso, o objetivo deste experimento foi avaliar o efeito protetor do dietholate e do phorate em função de doses de clomazone. O delineamento experimental foi de blocos ao acaso com quatro repetições, em esquema fatorial. O fator A foi composto pelo tratamento de sementes com dietholate ou phorate, além de uma testemunha, que não recebeu protetor nas sementes. O fator B foi composto por oito doses de clomazone (0, 156, 312, 625, 1.250, 2.500, 5.000 e 10.000 g i.a. ha-1). Dezoito dias após a semeadura, foram avaliados a fitotoxicidade, o percentual de redução da estatura e a massa fresca e seca das plantas de arroz. Os dados foram submetidos à análise da variância, por meio da regressão não linear do tipo logístico. Houve diferença entre a testemunha sem protetor e os tratamentos de sementes com os protetores dietholate e phorate. Analisando as curvas de dose-resposta, verifica-se que, quando sementes do cultivar IRGA 417 foram tratadas com dietholate ou com phorate, ambos protegeram as plântulas de arroz do clomazone, ou seja, as plantas foram capazes de tolerar maiores doses de clomazone. Assim, há evidências de que os protetores de plantas dietholate e phorate atuam como inibidores da enzima citocromo P-450, impedindo que ela ative o clomazone nas plantas de arroz, proporcionando maior seletividade deste herbicida quando comparado à testemunha que não recebeu proteção.
Resumo:
O experimento foi conduzido com o objetivo de avaliar a seletividade e eficácia de herbicidas inibidores de ACCase na cultura da mamoneira AL Guarany 2002, no município de Paraguaçu Paulista/SP, durante a safra 2002/2003. O delineamento experimental utilizado foi o de blocos ao acaso, com 11 tratamentos e quatro repetições, constituídos pelos herbicidas e adjuvantes: fluazifop-p-butil (313 g ha-1) + Agral® (0,2% v/v); sethoxydim (322 g ha-1) + Assist®(0,5% v/v); haloxyfop-methyl (120 g ha-1) + Assist® (0,5% v/v); clethodim+fenoxaprop-p-ethyl (75 g ha-1) + Assist® (0,5% v/v); quizalofop-p-ethyl (125 g ha¹) + Assist® (0,5% v/v); clethodim (156 g ha-1) + Assist® (0,5% v/v); propaquizafop (175 g ha-1) + Assist® (0,5% v/v); tepraloxydim (400 g ha-1) + Dash® (0,5% v/v); butroxydim (100 g ha-1) + Dash® (0,5% v/v); isoxaflutole (60 g ha-1); e testemunha capinada. No momento da aplicação a mamoneira encontrava-se com 4 a 6 folhas, e o Cenchrus echinatus, com 1 a 5 perfilhos. A mamoneira cv. AL Guarany 2002 apresentou alta seletividade aos herbicidas inibidores de ACCase, não sendo verificada fitointoxicação aos 14 DAA (dias após aplicação), com exceção do tepraloxydim, onde os sintomas persistiram até os 21 DAA, e do isoxaflutole (inibidor de HPPD), por apresentar injúrias nas folhas mais velhas e redução significativa de produtividade. A infestação de C. echinatus foi eficientemente controlada pelos herbicidas inibidores de ACCase entre 14 e 21 DAA (≥ 95,0%).
Resumo:
A soja é uma das principais culturas agrícolas do Brasil, sendo a sua produtividade muito influenciada pela competição exercida pelas plantas daninhas. Foram realizados dois experimentos em casa de vegetação, em Jaboticabal, SP, objetivando determinar o acúmulo de massa seca, assim como a distribuição e o acúmulo de macronutrientes em plantas de soja, no período de outubro de 2000 a fevereiro de 2001, e de Solanum americanum, no período de janeiro a maio de 1995. As plantas cresceram em vasos com capacidade de 7 litros, preenchidos com areia de rio lavada e peneirada; elas foram irrigadas diariamente com solução nutritiva. Os tratamentos foram representados pelas épocas de amostragem, realizada a intervalos de 14 dias, iniciando-se 21 dias após a emergência (DAE), até 161 DAE para S. americanum e 119 DAE para soja cv. BR-16 (precoce). O ponto de máximo acúmulo teórico de massa seca deu-se aos 104 DAE para a soja (35,0 g por planta) e 143 DAE para S. americanum (179,62 g por planta). Da emergência até 49 e 63 DAE, as folhas apresentaram maior participação no acúmulo de massa seca para soja e S. americanum, respectivamente. Após esses períodos, verificou-se, em ambas as espécies, inversão na representatividade das folhas por caules para a espécie daninha e por caules e, posteriormente, por estruturas reprodutivas, para a cultura. A taxa de absorção diária dos macronutrientes atingiu maiores valores entre 69 e 87 DAE para a soja e entre 105 e 119 DAE para a planta daninha. Considerando a média dos valores de pontos de inflexão observados para a cultura da soja, tem-se que aos 75 DAE uma planta de soja acumula teoricamente 23,9 g de massa seca, 564,4 mg de N, 7,1 mg de P, 490,8 mg de K, 487,0 mg de Ca, 156,6 mg de Mg e 36,0 mg de S. Para o mesmo período, uma planta de S. americanum acumula teoricamente 33,75 g de massa seca, 875,96 mg de N, 88,46 mg de P, 983,54 mg de K, 647,60 mg de Ca, 100,93 mg de Mg e 42,15 mg de S.
Resumo:
Paimionjokilaakson Natura-alue (FI0200103) sijaitsee Paimion kaupungin alueella. Natura-alueeseen kuuluu noin seitsemän kilometriä pitkä osuus Paimionjokea vesialueineen ja rantoineen, joka ulottuu Paimion Oinilasta Juntolan vesivoimalaitokselle saakka. Kokonaisuudessaan Paimionjoki on 110 km pitkä, suuri savimaiden joki. Alue kuuluu Euroopan yhteisön Natura 2000 -suojeluverkostoon luontodirektiivin mukaisena SCI-alueena (Sites of Community Importance). Paimionjokilaakson Natura-alueen pinta-ala on156 ha. Paimionjokilaakson tärkeimmät luonnonsuojelulliset arvot perustuvat alueella tavattaviin elinympäristö- ja luontotyyppeihin sekä vuollejokisimpukkaan. Paimionjokilaakson luontoarvojen säilyttämisen suurimpana haasteena ovat vesiluonnon ja ranta-alueiden rehevöityminen sekä umpeenkasvukehitys. Laidunnuksen ja niittojen epäsäännöllisyys tai loppuminen sekä yleinen rehevöityminen ovat vähentäneet alueen tärkeitä elinympäristötyyppejä tai heikentäneet niiden laatua. Jokilaakso on luokiteltu myös valtakunnallisesti merkittäväksi kulttuurihistorialliseksi ympäristöksi. Osana Varsinais-Suomen elinkeino-, liikenne- ja ympäristökeskuksen (ELY-keskus) vastuualueen johtamaa ja Euroopan maatalouden kehittämisen maatalousrahaston tukemaa vesien ja luonnonhoidon alueellinen ja paikallinen toteuttaminen Lounais-Suomen vesistö-alueilla -hanketta (VELHO) alueelle laadittiin hoito- ja käyttösuunnitelma, jonka tavoitteena on ohjata alueen hoitoa ja käyttöä luontoarvojen turvaamiseksi. Suunnitelma tehtiin Varsinais-Suomen ELY-keskuksen ohjauksessa. Suunnittelua varten perustettiin suunnitteluryhmä, joka koottiin eri viranomaistahojen ja käyttäjäryhmien edustajista sekä maanomistajista. Suunitteluryhmän tavoitteena oli tunnistaa alueen suojeluun ja käyttöön liittyvät mahdolliset ongelmat ja ristiriidat, ratkaista ja sovittaa niitä. Tämän hoito- ja käyttösuunnitelman aikajänne on 15 vuotta. Suunnitelman tavoitteena on ohjata alueen hoitoa ja käyttöä niin, että alueen luontoarvot turvataan.
Resumo:
Determining the periods of weed competition with crops helps the producer to choose the most appropriate time to use weed control practices. This strategy allows for the reduction of the number of herbicide applications, reducing costs and the environmental impact of pesticides. The objectives were to determine the period before the interference (PBI) of crabgrass (Digitaria ciliaris) competing with flooded rice, the critical period of interference prevention (CPIP) of crabgrass with soybean and the effects of competition on the grains yield and their components. Experiments were conducted with the coexistence of BRS Querência rice cultivar with crabgrass, for periods of 0, 7, 14, 21, 28, 35, and 110 days after emergency (DAE) and Fundacep 53RR soybean cultivar, whose periods of coexistence and control of crabgrass were 0, 7, 14, 21, 28, 35, and 156 DAE. Rice can grow with crabgrass infestation until 18 DAE, while soybean should remain free from the presence of crabgrass in the period between 23 and 50 DAE. The grain yield and its components, in the crops studied, are affected when grown with crabgrass.
Resumo:
A liquid phase blocking ELISA (LPB-ELISA) was developed for the detection and measurement of antibodies against infectious bronchitis virus (IBV). The purified and nonpurified virus used as antigen, the capture and detector antibodies, and the chicken hyperimmune sera were prepared and standardized for this purpose. A total of 156 sera from vaccinated and 100 from specific pathogen-free chickens with no recorded contact with the virus were tested. The respective serum titers obtained in the serum neutralization test (SNT) were compared with those obtained in the LPB-ELISA. There was a high correlation (r2 = 0.8926) between the two tests. The LPB-ELISA represents a single test suitable for the rapid detection of antibodies against bronchitis virus in chicken sera, with good sensitivity (88%), specificity (100%) and agreement (95.31%).
Resumo:
To investigate the role of nitric oxide in human sepsis, ten patients with severe septic shock requiring vasoactive drug therapy and mechanical ventilation were enrolled in a prospective, open, non-randomized clinical trial to study the acute effects of methylene blue, an inhibitor of guanylate cyclase. Hemodynamic and metabolic variables were measured before and 20, 40, 60, and 120 min after the start of a 1-h intravenous infusion of 4 mg/kg of methylene blue. Methylene blue administration caused a progressive increase in mean arterial pressure (60 [55-70] to 70 [65-100] mmHg, median [25-75th percentiles]; P<0.05), systemic vascular resistance index (649 [479-1084] to 1066 [585-1356] dyne s-1 cm-5 m-2; P<0.05) and the left ventricular stroke work index (35 [27-47] to 38 [32-56] g m-1 m-2; P<0.05) from baseline to 60 min. The pulmonary vascular resistance index increased from 150 [83-207] to 186 [121-367] dyne s-1 cm-5 m-2 after 20 min (P<0.05). Mixed venous saturation decreased from 65 [56-76] to 63 [55-69]% (P<0.05) after 60 min. The PaO2/FiO2 ratio decreased from 168 [131-215] to 132 [109-156] mmHg (P<0.05) after 40 min. Arterial lactate concentration decreased from 5.1 ± 2.9 to 4.5 ± 2.1 mmol/l, mean ± SD (P<0.05) after 60 min. Heart rate, cardiac filling pressures, cardiac output, oxygen delivery and consumption did not change. Methylene blue administration was safe and no adverse effect was observed. In severe human septic shock, a short infusion of methylene blue increases systemic vascular resistance and may improve myocardial function. Although there was a reduction in blood lactate concentration, this was not explained by an improvement in tissue oxygenation, since overall oxygen availability did not change. However, there was a significant increase in pulmonary vascular tone and a deterioration in gas exchange. Further studies are needed to demonstrate if nitric oxide blockade with methylene blue can be safe for patients with septic shock and, particularly, if it has an effect on pulmonary function.