987 resultados para proteína de escape
Resumo:
Estudi prospectiu de 208 pacients intervinguts de Cirurgia Colo-Rectal electiva amb anastomosi. L’objectiu és avaluar el valor de la monitorització de la Proteïna C-Reactiva (PCR) com a marcador biològic precoç de Dehiscència d’Anastomosi. La disminució de la PCR entre el segon i el cinquè dia del postoperatori de més del 39% té un valor predictiu negatiu del 97%, pel què pensem que hauria de ser una eina a tenir en compte en un protocol de fast-track. La PCR ha demostrat ser un paràmetre més fiable que els paràmetres de resposta inflamatòria sistèmica (recompte leucocitari, freqüència cardíaca, freqüència respiratòria i temperatura).
Resumo:
Les proteïnes associades a la mielina (MAIS), Nogo-A, MAG i OMgp, són molècules que presenten una capacitat inhibitòria molt important per el recreixement axonal i la neuroreparació després de lesió. No obstant des de fa anys les seves funcions han estat ampliades i s’han involucrat en diferents processos degeneratius del sistema nerviós o en processos neuroinflamatoris del sistema nerviós central i el perifèric com ara l'Escleresi Múltiple (MS). La base neurobiològica d’indicadors moleculars que són responsables del dany axonal en MS segueixen sense estar plenament descrits. Recentment s’ha publicat que el mecanisme de senyalització Nogo-A pot regir els primers canvis de la desmielinització immunomediada del sistema nerviós central en el model animal de MS, l’encefalomielitis autoimmune experimental (EAE). De la mateixa forma la proteïna priònica cel•lular és una proteïna que s’ha associat majoritàriament a malalties espongiformes, però que recentment s’ha vinculat (no sense controvèrsia) amb la seva possible relació amb la Malaltia d'Alzheimer (AD), ja que seria capaç de reclutar els oligòmers d’Aβ (ADDLs), els quals correlacionen millor amb el grau de demència, i amb els que interacciona directament, actuant així com un possible mediador de la fosforilació de tau en la malaltia. No obstant, les funcions de les MAIS i de la PrPc en aquests models de la malaltia no estan clarament definits i, per altra banda, es desconeixen els mecanismes de senyalització implicats, no descartant de forma clara el component neural i l’immune.
Resumo:
In this study we have examined certain aspects of the process of cell invasion and parasitophorous vacuole escape by metacyclic trypomastigotes and extracellular amastigote forms of Trypanosoma cruzi (G strain). Using Vero (and HeLa) cells as targets, we detected differences in the kinetics of vacuole escape by the two forms. Alcalinization of intercellular pH influenced both invasion as well as the escape from the parasitophorous vacuole by metacyclic trypomastigotes, but not the escape kinetics of extracellular amastigotes. We used sialic acid mutants as target cells and observed that the deficiency of this molecule facilitated the escape of both infective forms. Hemolysin activity was only detected in extracellular amastigotes and neither form presented detectable transialidase activity. Invasion of extracellular amastigotes and trypomastigotes in Vero cells was affected in different ways by drugs that interfere with host cell Ca2+ mobilization. These results are in line with previous results that indicate that metacyclic trypomastigotes and extracellular amastigote forms utilize mechanisms with particular features to invade host cells and to escape from their parasitophorous vacuoles.
Resumo:
Hodgkin's lymphoma represents one of the most frequent lymphoproliferative syndromes, especially in young population. Although HL is considered one of the most curable tumors, a sizeable fraction of patients recur after successful upfront treatment or, less commonly, are primarily resistant. This work tries to summarize the data on clinical, histological, pathological, and biological factors in HL, with special emphasis on the improvement of prognosis and their impact on therapeutical strategies. The recent advances in our understanding of HL biology and immunology show that infiltrated immune cells and cytokines in the tumoral microenvironment may play different functions that seem tightly related with clinical outcomes. Strategies aimed at interfering with the crosstalk between tumoral Reed-Sternberg cells and their cellular partners have been taken into account in the development of new immunotherapies that target different cell components of HL microenvironment. This new knowledge will probably translate into a change in the antineoplastic treatments in HL in the next future and hopefully will increase the curability rates of this disease.
Resumo:
Hodgkin's lymphoma represents one of the most frequent lymphoproliferative syndromes, especially in young population. Although HL is considered one of the most curable tumors, a sizeable fraction of patients recur after successful upfront treatment or, less commonly, are primarily resistant. This work tries to summarize the data on clinical, histological, pathological, and biological factors in HL, with special emphasis on the improvement of prognosis and their impact on therapeutical strategies. The recent advances in our understanding of HL biology and immunology show that infiltrated immune cells and cytokines in the tumoral microenvironment may play different functions that seem tightly related with clinical outcomes. Strategies aimed at interfering with the crosstalk between tumoral Reed-Sternberg cells and their cellular partners have been taken into account in the development of new immunotherapies that target different cell components of HL microenvironment. This new knowledge will probably translate into a change in the antineoplastic treatments in HL in the next future and hopefully will increase the curability rates of this disease.
Resumo:
La leucemia linfática crónica (LLC) está asociada a factores biológicos como la expresión de la proteína ZAP-70 y la expresión aberrante del miR-21. OBJETIVOS: Determinar la expresión de miR-21 en líneas celulares B y en células primarias de LLC y su asociación con la expresión de ZAP-70 en la LLC. MATERIAL Y MÉTODOS: Análisis de la expresión de miR-21 en la línea celular transfectada con ZAP-70 y en células de LLC. RESULTADOS: Se observó mayor expresión de miR-21 en las células con ZAP-70 tras estimulación del BCR y una correlación positiva entre la expresión de miR-21 y la de ZAP-70.
Resumo:
Revisão sistemática sobre a proteína C-reativa (PCR) a fim de identificar seu valor preditivo no prognóstico/diagnóstico de infecção em pacientes cirúrgicos. As fontes de busca foram: COCHRANE, EMBASE, LILACS, MEDLINE E OVID, e referências bibliográficas dos estudos encontrados. Em todos os estudos a elevação dos níveis de PCR foi observada após a cirurgia e na presença de infecções pós-operatórias (PO), em oito estudos um pico de PCR entre o segundo e o terceiro PO foi relatado como aspecto normal da curva de PCR, declinando em pacientes sem complicações pós-operatórias, e elevando em pacientes com complicações. A metanálise revelou média de 85% (sensibilidade), 86% (especificidade), a área sob a curva SROC foi de 0,9060, e a Odds Ratio foi de 23,56. A PCR com outras intervenções clínicas apresenta alto valor no prognóstico/ diagnóstico de infecção pós-cirúrgica.
Resumo:
Malignant melanoma accounts for most of the increasing mortality from skin cancer. Melanoma cells were found to express Fas (also called Apo-1 or CD95) ligand (FasL). In metastatic lesions, Fas-expressing T cell infiltrates were proximal to FasL+ tumor cells. In vitro, apoptosis of Fas-sensitive target cells occurred upon incubation with melanoma tumor cells; and in vivo, injection of FasL+ mouse melanoma cells in mice led to rapid tumor formation. In contrast, tumorigenesis was delayed in Fas-deficient lpr mutant mice in which immune effector cells cannot be killed by FasL. Thus, FasL may contribute to the immune privilege of tumors.
Resumo:
The recent theory of Tsironis and Grigolini for the mean first-passage time from one metastable state to another of a bistable potential for long correlation times of the noise is extended to large but finite correlation times.
Resumo:
During infection with human immunodeficiency virus (HIV), immune pressure from cytotoxic T-lymphocytes (CTLs) selects for viral mutants that confer escape from CTL recognition. These escape variants can be transmitted between individuals where, depending upon their cost to viral fitness and the CTL responses made by the recipient, they may revert. The rates of within-host evolution and their concordant impact upon the rate of spread of escape mutants at the population level are uncertain. Here we present a mathematical model of within-host evolution of escape mutants, transmission of these variants between hosts and subsequent reversion in new hosts. The model is an extension of the well-known SI model of disease transmission and includes three further parameters that describe host immunogenetic heterogeneity and rates of within host viral evolution. We use the model to explain why some escape mutants appear to have stable prevalence whilst others are spreading through the population. Further, we use it to compare diverse datasets on CTL escape, highlighting where different sources agree or disagree on within-host evolutionary rates. The several dozen CTL epitopes we survey from HIV-1 gag, RT and nef reveal a relatively sedate rate of evolution with average rates of escape measured in years and reversion in decades. For many epitopes in HIV, occasional rapid within-host evolution is not reflected in fast evolution at the population level.
Resumo:
Epoxyeicosatrienoic acids (EETs) are small molecules produced by cytochrome P450 epoxygenases. They are lipid mediators that act as autocrine or paracrine factors to regulate inflammation and vascular tone. As a result, drugs that raise EET levels are in clinical trials for the treatment of hypertension and many other diseases. However, despite their pleiotropic effects on cells, little is known about the role of these epoxyeicosanoids in cancer. Here, using genetic and pharmacological manipulation of endogenous EET levels, we demonstrate that EETs are critical for primary tumor growth and metastasis in a variety of mouse models of cancer. Remarkably, we found that EETs stimulated extensive multiorgan metastasis and escape from tumor dormancy in several tumor models. This systemic metastasis was not caused by excessive primary tumor growth but depended on endothelium-derived EETs at the site of metastasis. Administration of synthetic EETs recapitulated these results, while EET antagonists suppressed tumor growth and metastasis, demonstrating in vivo that pharmacological modulation of EETs can affect cancer growth. Furthermore, inhibitors of soluble epoxide hydrolase (sEH), the enzyme that metabolizes EETs, elevated endogenous EET levels and promoted primary tumor growth and metastasis. Thus, our data indicate a central role for EETs in tumorigenesis, offering a mechanistic link between lipid signaling and cancer and emphasizing the critical importance of considering possible effects of EET-modulating drugs on cancer.
Resumo:
Foram comparados três níveis de proteína, com leitões desmamados aos 29 dias de idade, no período de 0 a 15 dias após o desmame. Os tratamentos foram os seguintes: T1- dieta testemunha, com 20% de proteína bruta (PB); T2 - dieta com 18% PB; T3 - dieta com 16% PB. As dietas eram isolisínicas com 1,15% de lisina. Durante a fase de aleitamento foi fornecida uma dieta pré-inicial a todos os leitões, a partir do sétimo dia de vida. De 16 a 36 dias após o desmame, foi fornecida uma dieta com 18% de PB a todos os leitões. A redução do nível de PB da dieta para 18% ou 16% não afetou (P>0,10) o desempenho dos leitões em nenhum dos períodos estudados e reduziu (P<0,01) a incidência e severidade da diarréia. Concluiu-se que a redução do nível de PB e da proporção do farelo de soja na dieta de leitões desmamados aos 29 dias de idade, acompanhada de suplementação com lisina, por 15 dias após o desmame, pode proporcionar redução na incidência e severidade da diarréia, sem afetar o desempenho.
Resumo:
A arcelina é uma proteína encontrada em feijões silvestres e confere resistência ao caruncho-do-feijão, Zabrotes subfasciatus (Boh., 1833) (Coleoptera: Bruchidae). Comparativamente às cultivares suscetíveis Porrillo 70 e Goiano Precoce, estudou-se a estabilidade da resistência, conferida por dois alelos da proteína arcelina, nas linhagens do feijoeiro Arc1 e Arc4, após a criação do inseto por quatro gerações sucessivas no mesmo genótipo. O experimento foi conduzido no Laboratório da Embrapa-Centro Nacional de Pesquisa de Arroz e Feijão (CNPAF), no município de Santo Antônio de Goiás, GO, em condições não-controladas, utilizando-se delineamento experimental inteiramente ao acaso. Observaram-se, nas linhagens portadoras de arcelina, redução do número de ovos e de adultos emergidos, redução do peso dos insetos, e prolongamento do período ovo-adulto. Na linhagem Arc1, a resistência ao Z. subfasciatus foi mais expressiva. Nessa linhagem, os parâmetros número de ovos, número de adultos emergidos, período ovo-adulto, razão sexual e peso de machos não foram alterados, porém observou-se aumento progressivo de peso das fêmeas nas gerações. Na linhagem Arc4, houve redução do período ovo-adulto, embora o número de ovos e de adultos emergidos, razão sexual e peso de machos e fêmeas não tenham sido alterados.
Resumo:
O objetivo deste trabalho foi verificar se as cultivares de soja lançadas após 1990 para o Estado do Rio Grande do Sul continham, nos grãos, teores de proteína e de óleo diferentes dos contidos nos grãos das cultivares em uso anteriormente a esse ano. Na safra de 1996/97, foi realizado um estudo envolvendo genótipos produzidos em três locais do Rio Grande do Sul. O teor de óleo foi determinado pelo método de Soxlet, e o de proteína, pelo método de Kjeldahl. A maior parte das cultivares lançadas entre 1991 e 1996 apresentou menor teor de proteína e maior teor de óleo do que as mais antigas. A utilização das cultivares União e Industrial como genitores deve ter contribuído para o menor teor de proteína apresentado pelas cultivares. As linhagens experimentais apresentaram teor de proteína tão elevado quanto o das cultivares em cultivo desde antes de 1990, o que pode ter sido causado pela mudança de genitores. As correlações fenotípicas indicaram que existe uma associação negativa significativa somente entre os teores de óleo e de proteína.
Avaliação de níveis séricos de imunoglobulina, proteína e o desempenho de bezerras da raça Holandesa
Resumo:
Os níveis séricos de imunoglobulina G, proteína total e o desempenho foram avaliados em 59 bezerras da raça Holandesa do nascimento até 60 dias de idade, em um delineamento experimental inteiramente casualizado em parcelas subdivididas no tempo. Os animais foram separados de acordo com a concentração inicial de imunoglobulinas séricas adquiridas passivamente e alocados nos seguintes grupos: grupo 1: animais com baixo nível de imunidade passiva (até 20 mg/mL de IgG); grupo 2: animais com nível médio de imunidade passiva (entre 20 a 30 mg/mL de IgG), e grupo 3: animais com alto nível de imunidade passiva (acima de 30 mg/mL de IgG). Picos de concentrações de proteína total em todos os grupos experimentais foram encontrados nos primeiros dias de vida, conseqüência da imunoglobulina G sérica de origem exógena. Não foi observado efeito do mecanismo de anabolismo de anticorpos estabelecido precocemente -- verificado em animais com baixos níveis iniciais de imunidade passiva adquirida do colostro (7,70±1,45 mg/mL de IgG) -- nem do período prolongado de catabolismo de anticorpos adquiridos passivamente -- verificado nos animais com níveis iniciais elevados de imunidade passiva adquirida do colostro (39,62±1,68 mg/mL de IgG) -- sobre o desempenho animal até 60 dias de idade.