999 resultados para Cepas CagA


Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

The aim of this study was to determine the presence of Helicobacter pylori cytotoxin-associated gene (cagA)/vacuolating cytotoxin gene (vacA) among patients with chronic gastritis in Cuba and Venezuela. Gastric antrum biopsies were taken for culture, DNA extraction and PCR analysis. Amplification of vacA and cagA segments was performed using two regions of cagA: 349 bp were amplified with the F1/B1 primers and the remaining 335 bp were amplified with the B7629/B7628 primers. The VA1-F/VA1-R set of primers was used to amplify the 259-bp (s1) or 286-bp (s2) product and the VAG-R/VAG-F set of primers was used to amplify the 567-bp (m1) or 642-bp (m2) regions of vacA. cagA was detected in 87% of the antral samples from Cuban patients and 80.3% of those from Venezuelan patients. All possible combinations of vacA regions were found, with the exception of s2/m1. The predominant combination found in both countries was s1/m1. The percentage of cagA+ strains was increased by the use of a second set of primers and a greater number of strains was amplified with the B7629/B7628 primers in the Cuban patients (p = 0.0001). There was no significant difference between the presence of the allelic variants of vacA and cagA in both populations. The predominant genotype was cagA+/s1m1 in both countries. The results support the necessary investigation of isolates circulating among the human population in each region.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Helicobacter pylori causes chronic gastric inflammation and significantly increases the risk of duodenal and gastric ulcer disease and distal gastric carcinoma. In this study, we evaluated the Helicobacter pylori vacA and cagA genotypes in patients from a Brazilian region where there is a high prevalence of gastric cancer. Polymerase chain reaction (PCR) was used to investigate vacA mosaicism and cagA status in the gastric mucosa of 134 H. pylori-positive patients, including 76 with gastritis: 28 with peptic ulcer disease and 30 with gastric cancer. The s1m1 variant was the predominant vacA genotype observed, whereas the s1 allele was more frequently observed in patients with more severe diseases associated with H. pylori infection [p = 0.03, odds ratio (OR) = 5.72, 95% confidence interval (CI) = 1.15-38.60]. Furthermore, all of the s1 alleles were s1b. Mixed vacA m1/m2 strains were found more frequently in patients with gastric cancer and a cagA-positive status was significantly associated with gastric cancer (p = 0.016, OR = 10.36, 95% CI = 1.35-217.31). Patients with gastric cancer (21/21, 100%, p = 0.006) or peptic ulcers (20/21, 95%, p = 0.02) were more frequently colonised by more virulent H. pylori strains compared to gastritis patients (41/61, 67.2%). In conclusion, in the northeastern of Brazil, which is one of the regions with the highest prevalence of gastric cancer in the country, infection with the most virulent H. pylori strains, carrying the cagA gene and s1m1 vacA alleles, predominates and is correlated with more severe H. pylori-associated diseases.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Helicobacter pylori infection is one of the most common infections worldwide and is associated with gastric diseases. Virulence factors such as VacA and CagA have been shown to increase the risk of these diseases. Studies have suggested a causal role of CagA EPIYA-C in gastric carcinogenesis and this factor has been shown to be geographically diverse. We investigated the number of CagA EPIYA motifs and the vacA i genotypes in H. pylori strains from asymptomatic children. We included samples from 40 infected children (18 females and 22 males), extracted DNA directly from the gastric mucus/juice (obtained using the string procedure) and analysed the DNA using polymerase chain reaction and DNA sequencing. The vacA i1 genotype was present in 30 (75%) samples, the i2 allele was present in nine (22.5%) samples and both alleles were present in one (2.5%) sample. The cagA-positive samples showed distinct patterns in the 3’ variable region of cagA and 18 of the 30 (60%) strains contained 1 EPIYA-C motif, whereas 12 (40%) strains contained two EPIYA-C motifs. We confirmed that the studied population was colonised early by the most virulent H. pylori strains, as demonstrated by the high frequency of the vacA i1 allele and the high number of EPIYA-C motifs. Therefore, asymptomatic children from an urban community in Fortaleza in northeastern Brazil are frequently colonised with the most virulent H. pylori strains.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

En la actualidad, los acuicultores del mundo tienen la necesidad de disponer de cepas de rotíferos debidamente determinadas y caracterizadas, para poder optimizar el cultivo en masa de estos y evitar las posibles mortalidades repentinas en los sistemas de cultivo. En este contexto, es necesario también identificar las cepas peruanas e introducidas que están vienen siendo utilizadas para acuicultura en el Perú. Por lo que en el presente trabajo se realizó la caracterización morfométrica de las cepas peruanas, Tumbes (TP), Puerto Viejo 2 (PVL2), Ventanilla (VL) y de 2 cepas introducidas cepa FONDEPES (CF) y Universidad Agraria "La Molina" (CA). EI estudio morfométrico se realizó con rotíferos de la misma cohorte, los cuales fueron cultivados bajo el diseño del jardín común. Como cepas patrón se utilizaron 3 cepas de las especies de rotíferos del complejo Brachionus plicatilis (Brachionus plicatilis s. s. (cepa L 1), B. rotundiformis (cepa SS2) y B. ibericus (cepa SM2). La caracterización morfométrica se realizó mediante el análisis discriminante por pasos, utilizando para ello 9 caracteres morfométricos, y como confirmación se realizaron 6 análisis de varianza entre las proporciones de los caracteres medidos.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

O objetivo deste trabalho foi avaliar o efeito da idade, da época do ano e da altura de corte sobre a capacidade de rebrota de cepas de Acacia mearnsii De Wild. O trabalho foi conduzido em delineamento de blocos ao acaso e parcelas subdivididas no tempo. Em árvores de quatro e sete anos, foram avaliadas as alturas de corte de 0,15; 0,30; 0,45; 0,60; 1,2 e 2 m aos 15, 30, 45, 60, 75 e 90 dias depois do corte, nas quatro estações do ano. Obteve-se interação significativa entre a altura de corte e a época de avaliação, em ambas as idades avaliadas. As maiores médias, quanto ao número de brotações por cepa, foram constatadas a 1,2 e 2 m de altura, na idade de quatro anos. Elevados porcentuais de mortalidade foram registrados em cepas com sete anos, independentemente da altura de corte. A capacidade de rebrota em cepas de acácia-negra é estimulada, quando o corte é realizado no período entre o outono e a primavera. O verão é a estação menos adequada à rebrota de cepas dessa espécie.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

La detecció de soques hipovirulentes a Catalunya ha fet necessari l'estudi genètic de Cryphonectria hypovirus. Mitjançant mostrejos, es van obtenir les soques hipovirulentes i es va comprovar el seu caràcter hipovirulent mitjançant l'extracció del dsRNA. Mitjançant RT-PCR i RFLP es va estudiar la diversitat genètica de les poblacions de Cryphonectria hypovirus. En aquest estudi s'ha observat que la hipovirulència a Catalunya és encara un fenomen localitzat. D'altra banda, s'ha obervat certa diversitat genètica del hipovirus, fet que suggereix que C. hypovirus va ser introduït a Catalunya reiterades vegades. Aquestes reiterades introduccions de C. hypovirus també s'han observat a nivell parcel•lari. La majoria de les mostres pertanyen al subtipus CHV1-I, la qual cosa significa que és d'esperar un increment de la presència del hipovirus a les masses, en ser aquest subtipus el més adequat per dispersar en el medi. S'han detectat altres soques amb patrons RFLP encara no descrits, que podrien pertànyer a altres subtipus. Per tant, s'hauria de fer un estudi genètic més detallat d'aquestes mostres. D'altra banda, hi ha certa diversitat de GCVs associada a les soques amb l'hipovirus. Aquest fet podria suggerir que els GCVs presents a Catalunya tenen una bona capacitat per transmetre el virus o bé seria una altra evidència que C. hypovirus ha estat introduït reiteradament a Catalunya. Finalment s'ha detectat una zona especialment interessant amb diversitat de hipovirus i amb hipovirus encara no descrits, així com soques que podrien pertànyer a CHV1-E. Això suggereix que a la zona podria haver encara més diversitat del hipovirus i per tant podria ser interessant realitzar-hi nous mostreigs.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

The aim of this study was to evaluate the chemical composition of sugar cane spirits, fermented by different commercial Saccharomyces cerevisiae yeast strains and double distilled by pot still. Sugar cane juices were separately fermented by yeasts CA-11, Y-904, BG-1, PE-2, SA-1 and CAT-1 and distilled by pot still according to the methodology used for whisky production. The alcoholic liquids from first and second distillations were analyzed for concentrations of ethanol, volatile acidity, aldehydes, esters, furfural, higher alcohols and methanol. The sugar cane spirits derived from fermentation by the different yeast strains presented distinct chemical compositions.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

O rejuvenescimento de árvores que alcançaram a maturidade de acácia-negra (Acacia mearnsii De Wild.) torna-se necessário devido à dificuldade do enraizamento de ramos adultos. Desse modo, o objetivo do presente trabalho foi estudar a influência da altura de cepa no desenvolvimento de brotações e o melhor período para o corte das árvores. Os ensaios foram instalados em um plantio comercial de acácia-negra aos cinco anos de idade, desenvolvendo-se em espaçamentos de 1,0 x 1,30 m. Utilizou-se o delineamento em blocos ao acaso com seis repetições e seis plantas por parcela. Os tratamentos foram constituídos de diferentes alturas de cepa com corte à altura de: (a) 15 cm, (b) 30 cm, (c) 45 cm e (d) 60 cm. Os ensaios foram instalados no outono (março) e na primavera (setembro). Foram feitas avaliações aos 45, 90 e 150 dias, através da contagem de cepas com brotações e número de brotações por cepa. O corte das árvores na altura de 60 cm promoveu elevado índice de rebrota, com aproximadamente 90% das cepas apresentando brotações novas. Na primavera, obteve-se melhor rebrota de árvores adultas de acácia-negra, em comparação com o ensaio do outono. Esses resultados indicaram a influência da altura de cepa e do período do ano na capacidade de rebrota de indivíduos adultos de Acacia mearnsii.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Este trabalho objetivou isolar fungos causadores da podridão-branca da madeira, a partir de basidiocarpos e de fragmentos de madeira de eucalipto coletados em várias regiões do país, bem como testar seu potencial de degradação de cepas e raízes mortas em plantios comerciais de eucalipto, após o corte raso. Para o isolamento dos fungos foi desenvolvido um meio de cultura de serragem de eucalipto-ágar. Dentre 292 isolados obtidos e submetidos ao teste de Bavendamm, 144 foram classificados como causadores de podridão-branca, capazes de produzir fenoloxidases. Dentre as nove relações C/N testadas, observou-se uma tendência de ocorrer maior degradação de cavacos naquelas iguais a 60 : 1, 200 : 1 e 300 : 1. Utilizando a relação C/N igual a 60 : 1, realizaram-se dois experimentos para avaliar a degradação de cavacos de Eucalyptus saligna por isolados fúngicos de podridão-branca. No primeiro experimento, avaliado aos 90 dias de incubação, foram selecionados sete isolados, que causaram perda de peso em cavacos superior ou igual à causada por Trametes versicolor, usado para comparação. No segundo experimento foram testados 46 isolados fúngicos. Dentre os mais eficientes estavam os sete isolados selecionados no primeiro teste, além de outros quatro isolados. Baseado na análise de DNA, seis isolados foram identificados, sendo três pertencentes à espécie Pycnoporus sanguineus, um ao gênero Peniophora sp., um ao gênero Pestalotiopsis sp. e um ao gênero Ganoderma sp.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

El uso de agentes biológicos en la producción en vivero ha aflorado como un elemento que permite no sólo mejorar la calidad morfológica y fisiológica de las plantas, sino que también posibilitar un mayor éxito en el ámbito silvicultural de una plantación. Estos agentes biológicos requieren de un ambiente óptimo para crecer, asociarse y reproducirse. El objetivo de este estudio fue determinar la dependencia del pH y el medio de cultivo en el crecimiento in vitro de distintas cepas de Suillus luteus y Scleroderma citrinum asociadas a Pinus radiata y Eucalyptus globulus, respectivamente. El estudio se realizó en condiciones controladas de temperatura y humedad, disponiendo los inóculos en placas Petri con diferentes medios cultivo, evaluando parámetros de crecimiento y biomasa a los 38 días para S. luteus y 105 días para S. citrinum. Los resultados indican que tanto el medio de cultivo, el pH del medio, así como las cepas de cada especie estudiada, son determinantes en las respuestas de crecimiento de los hongos ectomicorrícicos in vitro evaluados. Las cepas de S. luteus se desarrollaron adecuadamente en un medio de cultivo con abundancia de nutrientes (BAF, MMN) como en baja presencia de ellos (EMA), y con pH más bien ácido (4,8 y 5,8). Por otro lado, las cepas de S. citrinum presentaron, para los mismos ambientes, un desarrollo inferior y lento, no obstante, la cepa Sc8 se reprodujo de forma óptima y rápida bajo un medio de cultivo BAF y con un pH moderadamente ácido de 5,8.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Foi analisada a variabilidade antigênica e fenotípica de 22 cepas de Pasteurella multocida isoladas de pulmões de suínos com pneumonia e/ou pleurite. Os testes fenotípicos foram realizados pela determinação de características bioquímicas e sensibilidade a agentes antimicrobianos. Todos os isolados fermentaram manitol e sorbitol, mas nenhum arabinose; 14 foram capazes de metabolizar xilose, quatro trealose, dois dulcitol e um maltose. A análise destas características permitiu agrupar os isolados em 5 padrões bioquímicos distintos. Quanto à sensibilidade a nove agentes antimicrobianos, verificou-se grande variação, com apenas 50% dos isolados sensíveis a pelo menos sete dos nove antibióticos testados. Nenhum princípio ativo foi capaz de inibir todos os isolados. A melhor eficiência foi observada com a amoxicilina (30 mg); 72,7% dos isolados se mostraram sensíveis. A menor eficiência foi demonstrada pela espectinomicina (100 mg) com 45,5%. A caracterização antigênica consistiu na sorotipagem capsular e determinação de variabilidade do gene de proteína de membrana externa (ompH) pela reação em cadeia da polimerase (PCR) e digestão com cinco enzimas de restrição. Das 22 cepas, 21 foram compatíveis com sorotipo capsular A e uma com D. A caracterização do gene ompH agrupou os isolados em sete padrões distintos que apresentaram boa correlação com os testes bioquímicos.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

As lactonas macrocíclicas (LMs) (avermectinas e milbemicinas) são endectocidas amplamente utilizados em animais e em algumas parasitoses humanas. Em bovinos, a resistência parasitária às LMs é emergente, e o surgimento de formulações que diferem nas suas propriedades farmacológicas tornou complexa a escolha da droga mais indicada a cada caso. Com o objetivo de avaliar possíveis alternativas para recuperar a eficácia de LMs sobre cepas resistentes de nematódeos gastrintestinais, testaram-se, neste estudo, dez diferentes tratamentos a base de LMs sobre uma população de nematódeos gastrintestinais de bovinos a qual, sabidamente, sofrera pressão de seleção por avermectinas a 1%. Adicionalmente, testou-se um benzimidazol. A eficácia das drogas foi calculada com base na redução de ovos por grama de fezes (OPG) dos bovinos. A resistência de cada gênero foi avaliada por meio de identificação de larvas, obtidas de cultivos nas fezes, pré- e pós-tratamentos. Não se obteve a eficácia desejada com o emprego de avermectinas de longa ação - com alta concentração e em associação - ou mesmo, com a aplicação de superdoses. Os gêneros Cooperia spp., Haemonchus spp. e Trichostrongylus spp. foram resistentes às avermectinas, e Ostertagia spp. à ivermectina. Observou-se que, uma vez estabelecida a resistência parasitária a LMs a 1%, a aplicação de fármacos, deste mesmo grupo químico, ainda que em formulações mais concentradas, asso-ciações ou superdoses, pode não resultar na eficácia esperada.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

If cytotoxin-associated gene A (CagA) status affects the response rates of therapy, then it may be possible to predict Helicobacter pylori eradication rates. We aimed to evaluate the response to eradication treatment of H. pylori infection in CagA-positive and CagA-negative patients. A total of 184 patients (93 males, 91 females, mean age 42.6 ± 12.8 years) with H. pylori-positive chronic gastritis were studied. Subjects underwent a gastroscopy and biopsy specimens were taken from the gastric antrum, body, and fundus. Before the eradication therapy was given all patients were tested for CagA, TNF-alpha and gastrin levels. They were then prescribed lansoprazole (30 mg bid), clarithromycin (500 mg bid), and amoxicillin (1.0 mg bid) for one week. On the 8th week a second endoscopy was performed and further biopsy specimens were obtained from the same sites as in the initial endoscopy. One hundred and twenty-seven patients (69.1%) were found to be CagA positive and 57 patients (30.9%) were CagA negative. The total eradication rate was 82.6%. In the CagA-positive group this rate was 87.4%, and in the CagA-negative group it was 71.9% (P = 0.019). TNF-alpha levels were higher in the CagA-positive than in the CagA-negative group (P = 0.001). However, gastrin levels were not different between groups (P = 0.421). Our findings revealed that CagA-negative status might be a risk factor for failure of H. pylori triple therapies. The CagA pathogenicity island gives a growth advantage to H. pylori strains and has been associated with an increase in the inflammatory response at the gastric mucosal level. These properties could make CagA-positive H. pylori strains more susceptible to antibiotics.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

No presente trabalho, foram estudadas as bacteriocinas produzidas por seis linhagens bacterianas: duas culturas Lactobacillus sake, duas de Lactobacillus curvatus, uma de Leuconostoc mesenteroides, uma de Leuconostoc sp 12. As atividades inibitórias foram quantificadas pelo método da diluição crítica, utilizando-se os indicadores Lactobacillus sake ATCC 15521 e Listeria monocytogenes. As bacteriocinas produzidas foram caracterizadas também quanto à sensibilidade a enzimas, faixa de temperatura na produção, termoestabilidade, estabilidade em diferentes pHs e modo de ação (bactericida ou bacteriostático) frente a Listeria monocytogenes. Nenhuma bacteriocina foi destruída pela pepsina, mas todas foram sensíveis à proteinase K, tripsina e alfa-amilase (exceto a bacteriocina produzida por Leuconostoc sp 12, que foi insensível a alfa-amilase). Lactobacillus sake 1, Leuconostoc mesenteroides 11 e Lactobacillus sake 16 apresentaram atividade antilisterial, sendo a maior inibição observada para Lactobacillus sake 1 e Leuconostoc mesenteroides 11 (12.800UA/mL). Lactobacillus sake 1 e Lactobacillus curvatus 5 produziram as bacteriocinas mais termoestáveis. Lactobacillus sake 1 produziu a bacteriocina com maior estabilidade a variações de pH. Todas as bactérias láticas produziram bacteriocina entre 4ºC e 30ºC, sendo esta propriedade muito interessante para futuras aplicações em produtos cárneos refrigerados.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

A produção enzimática é um dos campos mais promissores dentro das tecnologias para a síntese de compostos de alto valor agregado, estando em constante crescimento pela grande capacidade dos microrganismos de realizarem transformações químicas. As enzimas produzidas por processos fermentativos têm sido utilizadas para o controle ambiental. Muitas destas enzimas podem ser produzidas a partir de resíduos industriais, diminuindo os custos de produção. As lipases são enzimas que catalisam a hidrólise de triglicerídeos em glicerídeos e ácidos graxos. As lipases vêm sendo utilizadas na redução da concentração dos lipídios contidos nos efluentes, promovendo a hidrólise dos óleos e gorduras presentes. Objetivou-se avaliar a produção de lipases por fungos isolados a partir de efluentes de laticínios. Foram isolados 21 fungos, pertencentes aos gêneros Penicillium, Aspergillus, Trichoderma e Fusarium. Na etapa de seleção, 9 fungos foram selecionados devido à capacidade de crescimento em meio contendo azeite de oliva como substrato. Na fermentação submersa, os fungos E9 (Aspergillus), E21 (Aspergillus) e E20 (Penicillium) foram os que apresentaram as maiores atividades enzimáticas, de 1,250 a 2,250 U, utilizando-se como meio de cultivo o efluente coletado na saída do equalizador do sistema de tratamento de efluente.