214 resultados para Bombesina : antagonistas
Resumo:
MicroRNAs (miRNAs) so um grupo recm-descoberto de pequenos RNAs, no codificantes, que representam uma das reas mais estimulantes da cincia mdica moderna por modularem uma enorme e complexa rede regulatria da expresso dos genes.Recentemente, linhas de evidncias sugerem que os miRNAs desempenham um papel crucial na patognese da insuficincia cardaca. Alguns miRNAs altamente expressos no corao como o miR-1, miR-133 e miR-208 esto fortemente associados ao desenvolvimento da hipertrofia cardaca, enquanto o exato papel de miR-21 no sistema cardiovascular permanece controverso. Os nveis sricos de miRNAs circulantes como o miR-423-5p esto sendo avaliados como potenciais biomarcadores no diagnstico e prognstico da insuficincia cardaca.Por outro lado, a manipulao dos nveis de miRNAs usando tcnicas como os mimetizadores de miRNAs (miRmimics) e miRNAs antagnicos(antagomiRs) est tornando cada vez mais evidente o enorme potencial dos miRNAs como promissoras estratgias teraputica sna insuficincia cardaca.
Resumo:
Esta atualizao da Diretriz de Insuficincia Cardaca Crnica (IC) - 2012 surge para reavaliar as recomendaes atravs de uma avaliao criteriosa das pesquisas (considerando-se a qualidade dos estudos), fundamental para que se atinja esse propsito. Para tanto, foi dada nfase ao efeito em desfechos de morte, qualidade "CONSORT" (Consolidated Standards of Reporting Trials), descrio qualitativa e quantitativa da otimizao da medicao, populao realmente includa, s metanlises somente de estudos qualidade "CONSORT", custo-efetividade, existncia de efeito de classe, ao nmero de pacientes includos e anlise de subgrupos apenas para gerar hipteses. Na rea da epidemiologia, as recentes abordagens das caractersticas da IC com frao de ejeo preservada (ICFEP) e da importncia da IC como causa de morte no Brasil foram revisadas. Alm disso, este documento contempla a reavaliao do valor dos biomarcadores no diagnstico e no seguimento da IC, o papel diagnstico da angiotomografia coronariana nos casos de risco intermedirio ou baixo risco de doena coronariana, a no recomendao de rotina do telemonitoramento; o surgimento da avaliao familiar como recomendao importante, e a reavaliao da restrio da adio de sal na dieta. As clnicas de IC e reabilitao fsica, apesar de alguns resultados negativos ou controversos quanto mortalidade, continuam com recomendao importante. No campo do tratamento farmacolgico, abrange-se a reavaliao da indicao do nebivolol, introduz-se a ivabradina como um novo paradigma no tratamento, os antagonistas da aldosterona no tm efeito de classe reconhecido, o mega 3 passa a ser recomendado, o ferro administrado por via endovenosa e o sildenafil recebem indicao em casos selecionados. Todas as recomendaes para outras etiologias so expandidas para a Doena de Chagas. Na rea da anticoagulao, recomenda-se a utilizao dos escores CHA2DS2VASC e o HAS-BLED na fibrilao atrial, com introduo de inibidores da trombina e do fator Xa como alternativas na anticoagulao. No tratamento cirrgico da IC, considerou-se que resultados neutros do estudo STICH influenciaram as recomendaes, o transplante cardaco continua a ser o tratamento indicado nas fases evolutivas tardias de IC, os dispositivos de assistncia circulatria mecnica para terapia de destino passam a ter recomendao, a durao do QRS foi fundamental na indicao de TRV-AV, e o CDI continua com recomendao I para miocardiopatia isqumica. Entretanto, baseada em anlise crtica dos estudos considerando-se o custo-efetividade, o CDI no atingiu recomendao I para classes menos graves devido as limitaes dos estudos. Tambm a importncia da cardiotoxicidade por drogas para tratamento de neoplasias foi ressaltada, o tratamento da IC na gravidez e da miocardite foi revisado. Novos potenciais mtodos de tratamento em fase de pesquisa so apresentados e novos fluxogramas de diagnstico e tratamento da IC, reformulados, foram includos
Resumo:
Diversos estudos relataram os benefcios dos betabloqueadores (BB) para pacientes com insuficincia cardaca sistlica. No entanto, muitos pacientes hospitalizados em decorrncia de insuficincia cardaca aguda j esto usando os BB e requerem dobutaminas para hipotenso arterial e baixo dbito cardaco. Portanto, deve-se tomar uma deciso a respeito de se o BB deve ser mantido ou at mesmo iniciado nesses casos. O objetivo deste estudo foi determinar se h provas que sustentem a segurana e a eficcia dos BB junto com a dobutamina para pacientes com insuficincia cardaca aguda descompensada (ICAD). Foi realizada uma pesquisa na literatura de lngua inglesa nas bases de dados MEDLINE, ISI Web of Science, Biblioteca Virtual em Sade, Cochrane Library e o Portal de Revistas Cientficas do Capes para identificar estudos relacionados. Literatura adicional foi obtida mediante a anlise das respectivas referncias encontradas nos artigos identificados. Os resultados esperados incluram informaes sobre o prognstico (intra-hospitalar e na mortalidade no acompanhamento, nmero de dias de internao e reinternao), eficcia e segurana (agravamento dos sintomas, choque, intolerncia) do uso concomitante desses medicamentos em pacientes hospitalizados com ICAD e baixo dbito cardaco. Esta anlise incluiu nove estudos. No entanto, no foram encontrados ensaios clnicos randomizados sobre o assunto. A maioria dos estudos inclui baixo nmero de pacientes, e no foram encontrados estudos que abordem a segurana do uso concomitante desses medicamentos. Os dados resultantes sugerem que uma cuidadosa reviso da literatura no forneceu evidncias para o uso sistemtico de BB em pacientes com sndrome de baixo dbito cardaco que necessitam de suporte inotrpico com dobutamina.
Resumo:
FUNDAMENTO: A doena de Chagas continua a ser uma importante doena endmica no pas, sendo o acometimento cardaco a sua manifestao mais grave. OBJETIVO: Verificar se o uso concomitante de carvedilol potencializar o efeito antioxidante das vitaminas E e C na atenuao do estresse oxidativo sistmico na cardiopatia chagsica crnica. MTODOS: Foram estudados 42 pacientes com cardiopatia chagsica, agrupados de acordo com a classificao modificada de Los Andes, em quatro grupos: 10 pacientes no grupo IA (eletrocardiograma e ecocardiograma normais: sem envolvimento do corao), 20 pacientes do grupo IB (eletrocardiograma normal e ecocardiograma anormal: ligeiro envolvimento cardaco), oito pacientes no grupo II (eletrocardiograma e ecocardiograma anormais, sem insuficincia cardaca: moderado envolvimento cardaco) e quatro pacientes no grupo III (eletrocardiograma e ecocardiograma anormais com insuficincia cardaca: grave envolvimento cardaco). Os marcadores de estresse oxidativo foram medidos no sangue, antes e aps um perodo de seis meses de tratamento com carvedilol e aps seis meses de terapia combinada com vitaminas E e C. Os marcadores foram: atividades da superxido dismutase, catalase, glutationa peroxidase, glutationa S-transferase e redutase, mieloperoxidase e adenosina deaminase, e os nveis de glutationa reduzida, de espcies reativas do cido tiobarbitrico, protena carbonilada, vitamina E e xido ntrico. RESULTADOS: Aps o tratamento com carvedilol, todos os grupos apresentaram diminuies significativas dos nveis de protena carbonilada e glutationa reduzida, enquanto os nveis de xido ntrico e atividade da adenosina aumentaram significativamente apenas no grupo menos acometido (IA). Alm disso, a maioria das enzimas antioxidantes mostrou atividades diminudas nos grupos menos acometidos (IA e IB). Com a adio das vitaminas ao carvedilol houve diminuio dos danos em protenas, nos nveis de glutationa e na maior parte da atividade das enzimas antioxidantes. CONCLUSES: A queda dos nveis de estresse oxidativo, verificada pelos marcadores testados, foi mais acentuada quando da associao do frmaco carvedilol com as vitaminas antioxidantes. Os dados sugerem que tanto o carvedilol isoladamente como sua associao com as vitaminas foram eficazes em atenuar o dano oxidativo sistmico em pacientes com CC, especialmente aqueles menos acometidos, sugerindo a possibilidade de sinergismo entre esses compostos.
Resumo:
Objectius: analitzar comorbiditats de pacients hospitalaris 65 anys amb Insuficincia Cardaca (IC). Adequaci tractament farmacolgic. Impacte Insuficincia Renal (IR). Metodologia: estudi descriptiu transversal de 150 pacients ingressats en Medicina Interna Hospital Vall d'Hebron entre juny'2007-gener'2010. Resultats: hipertensi arterial: 84%; obesitat: 32,1%; cardiopatia isqumica: 41,3%; fracci d'ejecci del ventricle esquerre (FEVI) conservada: 70%. 53 pacients sense antagonistes de l'enzim convertidor de l'angiotensina, 105 sense Bloquejants i 55 sense antialdosternics. Prevalena IR: 70%. Factors de risc: HTA, sexe femen. IC+IR+anmia: 66 pacients, 2 tractament amb eritropoetina. Conclusions: IC de causa hipertensiva, amb FEVI conservada. Mala adequaci tractament. Elevada prevalena IR. Importncia Sndrome cardiorenal.
Resumo:
OBJECTIVE Our objective was to test the efficacy and tolerability of three doses of flutamide (125, 250, and 375 mg) combined with a triphasic oral contraceptive (ethynylestradiol/levonorgestrel) during 12 months to treat moderate to severe hirsutism in patients with polycystic ovary syndrome or idiopathic hirsutism. DESIGN We conducted a randomized, double-blind, placebo-controlled, parallel clinical trial. PATIENTS A total of 131 premenopausal women, suffering from moderate to severe hirsutism, were randomized to placebo or 125, 250, or 375 mg flutamide daily associated with a triphasic oral contraceptive pill. Hirsutism (Ferriman-Gallwey), acne and seborrhea (Cremoncini), and hormone serum levels were monitored at baseline and at 3 (except hormone serum levels), 6, and 12 months. Side effects and biochemical, hematological, and hepatic parameters were assessed. METHODS We used three-way ANOVA (subject, dose, and visit) with Scheff adjustment for multiple comparisons or nonparametrical Friedman test and least-squares mean (paired data) and Kruskall-Wallis test for unpaired data analyses. We used chi(2) or Fisher's test for categorical data. RESULTS A total of 119 patients were included in the intention-to-treat analysis. All flutamide doses induced a significant decrease in hirsutism, acne, and seborrhea scores after 12 months compared with placebo without differences among dose levels. Similar related side effects were observed with placebo and 125 mg flutamide (12.5%), and slightly higher with 250 mg (17.3%) and 375 mg (21.2%). No statistically significant differences were observed either among doses or compared with placebo. CONCLUSIONS Flutamide at 125 mg daily during 12 months was the minimum effective dose to diminish hirsutism in patients with polycystic ovary syndrome or with idiopathic hirsutism.
Resumo:
The adipokine resistin is an insulin-antagonizing factor that also plays a regulatory role in inflammation, immunity, food intake, and gonadal function and also regulates growth hormone (GH) secretion in rat adenopituitary cells cultures with the adipokine. Although adipose tissue is the primary source of resistin, it is also expressed in other tissues, including the pituitary. The aim of this study is to investigate the possible action of resistin on the lipid metabolism in the pituitary gland in vivo (rats in two different nutritional status, fed and fast, treated with resistin on acute and a chronic way) and in vitro (adenopituitary cell cultures treated with the adipokine). Here, by a combination of in vivo and in vitro experimental models, we demonstrated that central acute and chronic administration of resistin enhance mRNA levels of the lipid metabolic enzymes which participated on lipolysis and moreover inhibiting mRNA levels of the lipid metabolic enzymes involved in lipogenesis. Taken together, our results demonstrate for the first time that resistin has a regulatory role on lipid metabolism in the pituitary gland providing a novel insight in relation to the mechanism by which this adipokine can participate in the integrated control of lipid metabolism.
Resumo:
BACKGROUND Controversy exists concerning the influence of gender in the prognosis of patients with heart failure and no evidence is available from specific heart failure clinics. HYPOTHESIS Women with ambulatory heart failure are managed differently than men, although their prognosis might be better than men. METHODS AND RESULTS We analyzed the clinical characteristics, complementary test results, treatment, and prognosis in 4720 patients with chronic heart failure seen in 62 specialized clinics forming part of a multicenter registry during a mean follow-up of 40 months. The mean age was 65 +/- 12 years and 71% were men. The men were younger than the women and more often had a history of hyperlipidemia and ischemic heart disease. The men had a more advanced heart failure New York Heart Association (NYHA) functional class (III-IV) than the women and a greater frequency of systolic ventricular dysfunction. The men more often received treatment with beta-blockers, vasodilators, and antiplatelet aggregators as well as higher mean doses as compared with the women. The overall survival after the follow-up was similar for both genders, although the women had lower rates of survival free of admission for heart failure. CONCLUSIONS Despite the mortality of women and men with heart failure being similar, the rate of readmission for heart failure is greater in women in specialized heart failure clinics. These results may be associated with the pharmacological treatment differences observed.
Resumo:
BACKGROUND Left ventricular hypertrophy (LVH) is common in kidney transplant (KT) recipients. LVH is associated with a worse outcome, though m-TOR therapy may help to revert this complication. We therefore conducted a longitudinal study to assess morphological and functional echocardiographic changes after conversion from CNI to m-TOR inhibitor drugs in nondiabetic KT patients who had previously received RAS blockers during the follow-up. METHODS We undertook a 1-year nonrandomized controlled study in 30 non-diabetic KT patients who were converted from calcineurin inhibitor (CNI) to m-TOR therapy. A control group received immunosuppressive therapy based on CNIs. Two echocardiograms were done during the follow-up. RESULTS Nineteen patients were switched to SRL and 11 to EVL. The m-TOR group showed a significant reduction in LVMi after 1 year (from 62 22 to 55 20 g/m2.7; P=0.003, paired t-test). A higher proportion of patients showing LVMi reduction was observed in the m-TOR group (53.3 versus 29.3%, P=0.048) at the study end. In addition, only 56% of the m-TOR patients had LVH at the study end compared to 77% of the control group (P=0.047). A significant change from baseline in deceleration time in early diastole was observed in the m-TOR group compared with the control group (P=0.019). CONCLUSIONS Switching from CNI to m-TOR therapy in non-diabetic KT patients may regress LVH, independently of blood pressure changes and follow-up time. This suggests a direct non-hemodynamic effect of m-TOR drugs on cardiac mass.
Resumo:
To the Editor: The value of angiotensin-converting enzyme (ACE) inhibitors, beta-blockers, and spironolactone has been well established by the results of numerous clinical trials. About 70 percent of the patients described by Rose et al. were treated with ACE inhibitors or angiotensin IIreceptor antagonists; 35 to 40 percent received spironolactone, and only about 20 percent received beta-blockers. Thus, this population cannot have been considered to be optimally treated from the point of view of medical therapy.
Resumo:
O objetivo deste trabalho foi avaliar a viabilidade do fungo nematfago Monacrosporium thaumasium, no controle de larvas infectantes de nematides gastrintestinais de caprinos em campo, no Semi-rido cearense. Uma rea de 20 ha, com pasto recm-formado, livre de vermes, foi dividida em quatro piquetes de 5 ha. Em cada piquete, foi formado um grupo constitudo por nove caprinos, onde cada animal recebeu os seguintes tratamentos, durante os meses de abril a junho de 2002: grupo 1, 10 g de pletes por via oral, semanalmente; grupo 2, 10 g de pletes por via oral, quinzenalmente; grupo 3, 0,5 mL de moxidectin por 25 kg de peso vivo; grupo 4, controle, no tratado. Mensalmente, dois caprinos traadores foram colocados junto ao rebanho por 30 dias, e aps esse perodo, foram sacrificados e necropsiados. O grupo de animais que recebeu o tratamento com o fungo uma vez por semana apresentou reduo no nmero de ovos por grama de fezes, menor carga parasitria e maior ganho de peso, em relao aos animais dos demais grupos. O fungo M. thaumasium eficiente no controle de larvas infectantes nas pastagens e pode ser utilizado no controle e profilaxia de nematides gastrintestinais de caprinos, no Semi-rido cearense.
Resumo:
O objetivo deste trabalho foi selecionar e identificar isolados de Trichoderma spp. para o controle do tombamento causado por Rhizoctonia solani (AG-4) em plntulas de pepino (Cucumis sativus L.), alm de avaliar o efeito de concentraes crescentes e de combinaes dos isolados mais eficientes no controle da doena. Os experimentos foram conduzidos em casa de vegetao, com 490 isolados. O tombamento das mudas foi avaliado uma semana aps a aplicao base das plntulas de substrato infestado com antagonista (1%) e patgeno (1%). Os doze isolados que proporcionaram mais de 85% de reduo da doena foram testados em concentraes crescentes para o controle do patgeno (1%): 0,5, 1, 2, 3 e 4%. Tambm foi avaliado o efeito das combinaes dos cinco isolados mais promissores. Os isolados mais efetivos foram identificados pelo sequenciamento da regio espaadores internos transcritos (ITS) do DNA ribossmico. Dos 490 isolados testados 44 (9%) reduziram o tombamento. As concentraes de antagonistas superiores a 2% foram as mais efetivas no controle da doena. Apenas duas combinaes resultaram no aumento do controle da doena. Os isolados mais efetivos foram identificados como T. hamatum (IB08, IB30, IB60), T. harzianum (IB34, IB35), T. atroviride (IB13), T. spirale (IB16, IB24) e T. asperellum (IB44). No foi possvel a identificao da espcie de trs isolados.
Resumo:
O objetivo deste trabalho foi avaliar procariotas quanto ao potencial de antagonismo direto para o biocontrole da podrido-mole-do-tomateiro (Pectobacterium carotovorum subsp. carotovorum). Avaliaram-se 45 isolados bacterianos pelo teste de antibiose contra o patgeno. Foram feitos dois ensaios em que sementes de tomate (Lycopersicon esculentum Mill.) cv. Santa Clara foram infectadas com isolados antagnicos. As mudas foram transplantadas para solos infestados com suspenses de propgulos P. carotovorum com OD540 de 0,45 e 0,65. Os antagonistas UFV-0005, UFV-043, UFV-BF112 e UFV-0006 foram eficientes em proteger plantas de tomateiro contra a podrido-mole.
Resumo:
Os frutos ctricos so afetados por diversas doenas, especialmente as fngicas, as quais afetam a produtividade e a qualidade, principalmente quando se visa ao mercado de frutas frescas, seja para o mercado interno, seja para a exportao. Dentre as doenas fngicas que ocorrem na fase de ps-colheita, destaca-se o bolor verde, causado por Penicillium digitatum. As medidas de controle baseiam-se, principalmente, no tratamento de frutos com diferentes combinaes de fungicidas no packing-house. Devido s restries quanto presena de resduos de fungicidas em frutos de citros e ao crescente desenvolvimento de linhagens resistentes dos patgenos a tais fungicidas, torna-se necessria a busca de alternativas de controle, como o controle biolgico. Portanto, este trabalho teve por objetivos: (i) verificar o efeito antagnico de agentes de controle biolgico (ACBs), sendo 06 isolados de Saccharomyces cerevisiae e 13 isolados de Bacillus subtilis contra P. digitatum; (ii) estudar as interaes in vitro entre ACBs e o fitopatgeno; (iii) verificar o efeito da integrao dos antagonistas com bicarbonato de sdio e cera de carnaba no controle do bolor verde. Os resultados mostraram que a maioria dos isolados bacterianos e todos os isolados de levedura inibiram o crescimento micelial do fitopatgeno. Somente um isolado de Bacillus subtilis (ACB-84) foi capaz de inibir a germinao de P. digitatum com 72% de inibio, enquanto ACB-K1 e ACB-CR1 (S. cerevisiae) foram os mais eficientes com inibies de 78 e 85,7%, respectivamente; a adio de sacarose (a 0,5%) favoreceu ainda mais a inibio da germinao dos condios pelos isolados da levedura. Os resultados de controle in vivo mostraram a viabilidade de S. cerevisiae ACB-K1 e ACB-CR1 para o controle de P. digitatum, em frutos de lima-cida 'Tahiti' e laranja 'Hamlin', respectivamente; a associao de bicarbonato de sdio com agentes de biocontrole no resultou em melhorias no controle curativo do bolor verde; cera de carnaba (18% de SST) favoreceu a atividade antagonstica de S. cerevisiae, e tal efeito dependeu da variedade dos frutos ctricos em estudo e do isolado da levedura utilizado para o biocontrole.
Resumo:
Introduccin Los avances en farmacoterapia del alcoholismo podran propiciar un cambio de paradigma, basado en los nuevos programas de reduccin del consumo de alcohol. Material y Mtodo Este estudio revisa los fundamentos neurobiolgicos y farmacoteraputicos del alcoholismo, centrndose en los antagonistas opioides, el tratamiento orientado a la abstinencia y el orientado hacia la reduccin del consumo de alcohol. Resultados 1. Los programas de tratamiento de la dependencia del alcohol presentan slo una eficacia pequea o moderada. 2. Los pacientes presentan una elevada motivacin para reducir el consumo de alcohol pero una baja motivacin para abandonar de manera continuada al consumo de alcohol. 3. El programa de reduccin continuada del consumo de alcohol, asociado a un tratamiento intermitente con naltrexona, puede ser de utilidad en los pacientes con una baja gravedad de la dependencia del alcohol. Discusin Aunque los pacientes que presentan una grave dependencia del alcohol deberan ser tratados en programas orientados hacia la abstencin continuada, los que presentan una baja gravedad pueden beneficiarse de los programas de reduccin del consumo de alcohol, los cuales pueden conseguir a corto plazo una reduccin el nmero de consumiciones por da de consumo y, a largo plazo, incluso una progresiva reduccin de la"obsesin" por beber, la conducta de bsqueda de alcohol y los trastornos mdicos, conductuales y sociales, causados por el consumo excesivo de alcohol. Para poder llevar a cabo este cambio de paradigma en el tratamiento del alcoholismo, se requieren futuros ensayos clnicos controlados para evaluar su eficacia y su tolerabilidad.