The cost-effectiveness and public health benefit of nalmefene added to psychosocial support for the reduction of alcohol consumption in alcohol-dependent patients with high/very high drinking risk levels: a Markov model.

OBJECTIVES: To determine whether nalmefene combined with psychosocial support is cost-effective compared with psychosocial support alone for reducing alcohol consumption in alcohol-dependent patients with high/very high drinking risk levels (DRLs) as defined by the WHO, and to evaluate the public health benefit of reducing harmful alcohol-attributable diseases, injuries and deaths. DESIGN: Decision modelling using Markov chains compared costs and effects over 5 years. SETTING: The analysis was from the perspective of the National Health Service (NHS) in England and Wales. PARTICIPANTS: The model considered the licensed population for nalmefene, specifically adults with both alcohol dependence and high/very high DRLs, who do not require immediate detoxification and who continue to have high/very high DRLs after initial assessment. DATA SOURCES: We modelled treatment effect using data from three clinical trials for nalmefene (ESENSE 1 (NCT00811720), ESENSE 2 (NCT00812461) and SENSE (NCT00811941)). Baseline characteristics of the model population, treatment resource utilisation and utilities were from these trials. We estimated the number of alcohol-attributable events occurring at different levels of alcohol consumption based on published epidemiological risk-relation studies. Health-related costs were from UK sources. MAIN OUTCOME MEASURES: We measured incremental cost per quality-adjusted life year (QALY) gained and number of alcohol-attributable harmful events avoided. RESULTS: Nalmefene in combination with psychosocial support had an incremental cost-effectiveness ratio (ICER) of £5204 per QALY gained, and was therefore cost-effective at the £20,000 per QALY gained decision threshold. Sensitivity analyses showed that the conclusion was robust. Nalmefene plus psychosocial support led to the avoidance of 7179 alcohol-attributable diseases/injuries and 309 deaths per 100,000 patients compared to psychosocial support alone over the course of 5 years. CONCLUSIONS: Nalmefene can be seen as a cost-effective treatment for alcohol dependence, with substantial public health benefits. TRIAL REGISTRATION NUMBERS: This cost-effectiveness analysis was developed based on data from three randomised clinical trials: ESENSE 1 (NCT00811720), ESENSE 2 (NCT00812461) and SENSE (NCT00811941).

Appropriateness of respiratory care: development of evidence-based guidelines in an acute care hospital

Background: Respiratory care is universally recognised as useful, but its indications and practice vary markedly. In order to improve appropriateness of respiratory care in our hospital, we developed evidence-based local guidelines in a collaborative effort involving physiotherapists, physicians, and health services researchers. Methods: Recommendations were developed using the standardised RAND appropriateness method. A literature search was performed for the period between 1995 and 2008 based on terms associated with guidelines and with respiratory care. Publications were assessed according to the Oxford classification of quality of evidence. A working group prepared proposals for recommendations which were then independently rated by a multidisciplinary expert panel. All recommendations were then discussed in common and indications for procedures were rated confidentially a second time by the experts. Each indication for respiratory care was classified as appropriate, uncertain, or inappropriate, based on the panel median rating and the degree of intra-panel agreement. Results: Recommendations were formulated for the following procedures: non-invasive ventilation, continuous positive airway pressure, intermittent positive pressure breathing, intrapulmonary percussive ventilation, mechanical insufflation-exsufflation, incentive spirometry, positive expiratory pressure, nasotracheal suctioning, noninstrumental airway clearance techniques. Each recommendation referred to a particular medical condition, and was assigned to a hierarchical category based on the quality of evidence from literature supporting the recommendation and on the consensus of experts. Conclusion: Despite a marked heterogeneity of scientific evidence, the method used allowed us to develop commonly agreed local guidelines for respiratory care. In addition, this work fostered a closer relationship between physiotherapists and physicians in our institution.

Malaise du nourrisson pensez à une intoxication à l'anis étoil [Apparent life-threatening event in infants: think about star anise intoxication!].

In previous years, several publications have reported cases of infants presenting neurological and gastrointestinal symptoms after ingestion of star anise tea. Such teas are sometimes given in various cultures for the treatment of infant colic pains. In most cases, the cause of intoxication was contamination of Chinese star anise (Illicium verum) by Japanese star anise (Illicium anisatum). Indeed, the toxicity of Illicium anisatum, also known as Shikimi, is caused by its content in potent neurotoxins (anisatin, neoanisatin, and pseudoanisatin), due to their activity as non-competitive antagonists of GABA receptors. The main reasons explaining the frequent contaminations are the strong macroscopic resemblance of the 2 substances, as well as the fact that the fruits are often sold partially broken or in ground form. Therefore, in most cases, chemical analysis is required to determine the possible adulterations. CASE REPORT: A 2-month-old infant, in good general health, was brought to the emergency unit after 3 consecutive episodes of central cyanosis and tetany of the limbs with spontaneous recovery the same afternoon. The child was also very irritable, regurgitated a lot, and positioned himself in opisthotonos. Between these episodes, the neurological exam showed some perturbations (horizontal nystagmus and Bell's phenomenon, hypertony of the extensor muscles, and mild hypotony of the axial flexor muscles) with slow improvement over the following hours. The remaining clinical exam, the laboratory work (complete blood count, renal, hepatic, and muscular tests, capillary blood gas, plasmatic amino acids, and urinary organic acids), and the electroencephalogram findings were all normal. In the course of a detailed interview, the parents reported having given 3 bottles to their child, each one containing 200 mL of an infusion with 4 to 5 fruits of star anise, in the hours preceding the symptoms to relieve colic pains. The last seizure-like event took place approximately 8h after the last ingestion. We could prove the ingestion of anisatin, the toxic substance found in Japanese star anise, and the contamination of Chinese star anise by the Japanese species. Indeed, the anisatin analysis by liquid chromatography and mass spectroscopy (LC-MS) in a urine sample taken 22 h after the last infusion ingestion showed trace amounts of the substance. In another urine sample taken 33 h after ingestion, no anisatin could be detected. Furthermore, the analysis of the fruit sample gave an anisatin concentration of 7800 μg/kg while the maximum tolerance value in Switzerland is 1000 μg/kg. CONCLUSION: The evaluation of ALTE in infants should always include the possibility of intoxication. Star anise is generally considered a harmless medicine. Nevertheless, it can sometimes cause a severe intoxication resulting in various neurological and gastrointestinal symptoms. To prevent such events, not only the parents, but also the care personnel and pharmacists must be informed about the possible adverse effects caused either by the overdose of Chinese star anise or by the eventual contamination of herbal teas with Japanese star anise. A better control of the substances by the health authorities is also necessary.

Eretria - Nea Psara : eine klassizistische Stadtanlage über der antiken Polis

Résumé: Le présent ouvrage propose une histoire de l'Erétrie moderne, de la redécouverte du site antique au projet urbanistique de 1834 pour une ville nouvelle destinée à accueillir les réfugiés de l'île de Psara - anéantie en 1824 par les Ottomans - et au développement urbain d'Erétrie/Nea Psara au XIXe et au XXe siècles. Le nom d'Erétrie englobe trois couches historiques distinctes: la cité antique, la ville néoclassique, dessinée par l'architecte allemand Eduard Schaubert (1804-1860), et le village moderne, issu de son projet. Chacune de ces strates - vestiges antiques, tissu urbain néoclassique et constructions plus récentes - est perceptible au sein de cet ensemble urbain et se trouve en relation constante avec les autres. L'exposé des recherches archéologiques - depuis la redécouverte du site antique par Ciriaco de' Pizzicolli d'Ancona (Cyriaque d'Ancône) en 1436 déjà, puis de manière systématique par des voyageurs-archéologues dès le XIXe siècle - comble une lacune dans l'historiographie de la cité antique. Cette approche met également en lumière la relation étroite entre archéologie et urbanisme au XIXe siècle. Si l'exploration de la Grèce avait été jusqu'à son indépendance en 1827 essentiellement le fait des archéologues, des historiens et des philologues, après cette date, des géologues, des ingénieurs et des topographes travaillant pour le développement économique du jeune Etat se mirent également à parcourir le pays, le regard tourné non plus seulement vers l'Antiquité, mais aussi vers l'avenir. L'histoire de la redécouverte d'Erétrie permet ainsi d'éclairer divers aspects liés à la gestation de l'Etat grec. Le projet conçu en 1834 par Ecluard Schaubert de ville néoclassique superposée aux ruines de la cité antique d'Erétrie s'inscrit dans un réseau de créations de villes nouvelles et de modernisations de villes existantes par le nouvel Etat grec, qui cherchait à fonder sa légitimité et son identité, après la domination ottomane, sur les valeurs idéales (ou idéalisées) de l'Antiquité classique. Dans le projet de développement urbain d'Erétrie, la relation étroite entre archéologie et urbanisme et, par conséquent, la référence à l'Antiquité sont évidentes: Eduard Schaubert commença par tracer sur son plan toutes les ruines antiques, dressant ainsi l'état des connaissances archéologiques du site. Sur cette base, l'architecte conçut la ville néoclassique en y incluant les principales ruines, qui devaient servir de repères visuels et qui concrétisaient ainsi le lien idéologique de la monarchie absolue avec l'Antiquité. A Erétrie, deux perspectives principales reliaient le port à l'acropole et l'Ecole navale au théâtre antique. L'intégration de ruines antiques dans un projet urbanistique avait été réalisée par Stamatios Kleanthes et Eduard Schaubert en 1831-1832 dans le plan de l'Athènes moderne, avant que celle-ci n'ait été promue capitale de la Grèce. Les deux architectes ont ainsi anticipé le caractère idéal d'Athènes dans le processus de gestation de l'Etat grec. L'importance de ce plan et de celui qu'ifs ont établi sur le même modèle pour le Pirée a été reconnue par les historiens de l'urbanisme. En revanche, le plan d'Erétrie, qui suit pourtant les mêmes principes, n'a été que partiellement étudié. Cette monographie montre que le projet d'Erétrie était le plus abouti des trois, qui tous se caractérisent par un système de routes rayonnant depuis le siège du gouvernement (résidences royales à Athènes et au Pirée, mairie à Erétrie). Cet éventail de rues ou u patte d'oie» embrasse à Athènes l'acropole et au Pirée fa baie du port, alors qu'a Erétrie il est double, axé en raison de la topographie sur l'acropole et sur Pa baie du port. Cette double patte d'oie crée ainsi le lien idéologique avec l'Antiquité et témoigne, par son ouverture sur le port, de l'essor économique souhaité par le gouvernement. Le plan d'Erétrie représente de manière exemplaire l'urbanisme programmatique de la Grèce sous Othon ler (1832-1862). L'ouvrage s'intéresse ensuite à la réalisation du projet de Schaubert, dont la mise en oeuvre n'a pas répondu aux attentes du Gouvernement. Le faible développement d'Erétrie s'explique principalement par le surdimensionnement du projet, des finances publiques modestes, la malaria endémique et une politique économique inadaptée aux traditions commerciales des Psariotes. Les lenteurs dans la réalisation du projet et même des régressions au cours du XIXe siècle et au début du XXe siècle, puis l'urbanisation accélérée d'Erétrie à partir des années 1960, ont eu pour conséquence que les historiens de l'urbanisme et les urbanistes ont sous-estimé, voire ignoré la valeur historique de ce concept Cependant, l'exécution du projet néoclassique s'est poursuivie de manière continue et des références au plan de Schaubert peuvent être observées dans l'aménagement récent de la localité aujourd'hui encore. Ainsi, des arbres ont été plantés dans les années 1960 le long de l'enceinte urbaine antique, à l'emplacement où Schaubert avait prévu la création d'une promenade arborée. Au centre d'Erétrie, là où l'agora principale aurait dû être aménagée, une grande place publique servant au marché hebdomadaire a été créée. Dans le quartier oriental, une petite église dédiée à la Pan hagia Paravouniotissa a été construite en 2001 sur la parcelle où Schaubert en avait prévue une. D'importants éléments des projets de Schaubert, qui ne sont actuellement plus guère perceptibles à Athènes et au Pirée, le sont toujours à Erétrie. Les espaces verts, par exemple, occupent une place importante dans le domaine privé: malgré la densification du tissu urbain, des parcelles caractéristiques contiennent encore des maisons isolées d'un ou de deux niveaux côté rue, avec un grand jardin à l'arrière, séparé des parcelles voisines par un mur en pierre ou en brique crue. Erétrie mérite donc une reconnaissance plus considérable dans l'histoire de l'urbanisme, puisqu'elle contribue à faire mieux comprendre les projets de ses deux villes soeurs. L'étude du projet urbanistique est complétée par une approche typologique des constructions néoclassiques d'Erétrie qui souligne encore la valeur historique de cet ensemble. Comme la plupart des édifices sont, menacés de démolition, à l'exception d'un petit nombre d'entre eux qui bénéficient d'un bon entretien, un inventaire photographique des constructions d'Erétrie datant du XIXe et du début du XXe siècle a été constitué entre 1994 et 2005, complété par des photographies anciennes. Il en ressort que les formes et les techniques de construction sont représentatives de l'architecture privée à l'époque de la création de l'Etat. Enfin, le plan directeur d'Erétrie, réalisé en 1975-1976 par un séminaire du Département d'architecture de l'Ecole polytechnique fédérale de Zurich avec l'appui de l'Ecole suisse d'archéologie en Grèce, est publié ici intégralement pour la première fois. Le présent ouvrage rend ses lettres de noblesse à un ensemble urbain néoclassique, certes modeste, mais issu d'un projet urbanistique ambitieux, témoin significatif du programme politique du nouvel Etat grec. SUMMARY Translated by William Eisler This book gives an account of the history of modern Eretria. It encompasses the rediscovery of the ancient city, the 1834 urban plan for the new town designed to accommodate the refugees from the island of Psara - destroyed by the Ottomans in 1824 - and also the urban development of Eretria/Nea Psara in the 19th and 20th centuries. The name Eretria carries a rich heritage: the ancient city, the neoclassical town designed by the Germen architect Eduard Schaubert (1804-1860), and the modern village. These three distinct historical layers ancient ruins, neoclassical plan and more recent constructions - can be seen within this urban area and are interlinked with each other. The account of the archeological investigations fills a gap in the historiography of the ancient city. This started with the early rediscovery of the ancient site by Ciriaco de'Pizzicolli d'Ancona in 1436, and was followed by systematic research by travellers/ archeologists from the 19th century onward. Furthermore, this shows the close relationship between archeology and urbanism in the 19th century. The exploration of Greece prier te its independence in 1827 was mainly red by archeologists, historians and philologists. Subsequently, geologists, engineers and topographers working for the young state's economic development travelled across the country, with their attention focused not only on Antiquity but are on the future. The history of Eretria's rediscovery gives new insights on various aspects related to the development of the Greek state. In 1834, Eduard Schaubert's project, planning a neoclassical town built upon the ancient Eretria, took place alongside the development of other new cities and the modernization of existing ones du ring the Ottoman domination. By doing so, the new Greek state wanted to build its legitimacy and identity, based upon the ideal (or idealized) values of Classical Antiquity. In the urban development of Eretria, the close connection between archeology and urbanism, and the reference to Antiquity, are obvious. Eduard Schaubert began by tracing on his plan ail of the ancient ruins, thus showing the knowledge of the archeological site at that time. On this basis, the architect planned the neoclassical town, incorporating the principal ruins which were to serve as visual references embodying the ideological link between Antiquity and King Otto's absolute monarchy. In Eretria, two principal visual axes linked the port to the acropolis and the Naval School to the ancient theatre. The integration of ancient ruins in an urban project had already been achieved by Stamatios Kleanthes and Eduard Schaubert in 1831-1832 in their plan for modern Athens, before it became the capital of Greece. The two architects had therefore anticipated the ideal character of Athens at the beginning of the Greek state. The importance of this plan and that of Piraeus (designed along the same model) has long been recognized by urban historians. By contrast, the plan of Eretria based open the same principles has been only partly studied. This book explains clearly that the Eretria project was the most elaborate. The three cities are characterized by a system of roads radiating from the seat of government (the royal residences in Athens and Piraeus, the town hall in Eretria). This fan-like arrangement of streets includes the Acropolis in Athens and the harbour in Piraeus, whereas in Eretria it is twofold, orientated towards the acropolis and the harbour on account of the topography. This double fan-like arrangement shows the ideological link with Antiquity and, with its opening onto the harbour, the government's desire for economic development. The plan of Eretria is a typical ex- ample of the programmatic urbanism of Greece under Otto I (1832-1862). The book discusses the completion of Schaubert's project, which was not fully carried out as expected by the government. The poor development of Eretria can be explained primarily by the excessive scale of the project, the modest public finances, the endemic malaria and an economic policy unsuitable to the commercial traditions of the Psariotes. Delays, even regressions in the implementation of the project in the course of the 19th and the beginning of the 20th centuries, followed by the growing urbanization of Eretria starting in the 1960's, led urban historians and town planners to underestimate or even to ignore the historical value of this concept. Nevertheless, the neoclassical project was carried out steadfastly, and references to the Schaubert plan can still be seen in the modern layout of the town. Trees were planted in the 1960's all along the circumference of the ancient city, where Schaubert had planned a tree-lined promenade. A big public square serving as a weekly market place was created in the centre of Eretria, where the principal agora had been originally planned. In 2001 a small church dedicated to the Panhagia Paravouniotissa was built on a plot of land in the eastern district, where this had been intended by Schaubert. Important elements of Schaubert's projects, which are barely perceptible in modern-day Athens and Piraeus, remain visible in Eretria. Green areas, for example, occupy a significant place within the private properties. In spite of the urban densification, characteristic plots still include isolated houses of one or two stories facing the street, with large gardens in the rear, separated from neighbours by stone or mudbrick walls. Eretria therefore deserves a more prominent position in the history of urbanism, as it contributes to a better understanding of ifs two sister cities. The study of the urban project is enriched by a typological approach to the neoclassical constructions of Eretria, underlining once again the historical value of this heritage. Since only a small number of the buildings have benefited from good maintenance and the greater part is threatened with demolition, a photographic inventory of the constructions of Eretria dating from the 19tIt and early 20th centuries was produced between 1994 and 2005, supplemented by old photographs. This documentation clearly shows that the forms and techniques of construction are characteristic of private architecture at the beginning of modern Greece. Finally, the master plan of Eretria drafted in 1975-1976 by a seminar of the Department of Architecture of the Swiss Federal Institute of Technology, Zurich, with the support of the Swiss School of Archeology in Greece, is published here in full for the first time. This book gives credit to a neoclassical urban heritage which, although modest in scale, derives from an ambitious project that embodies the political programme of the new Greek state. ΠΕΡΙΛΗΨΗ Μετάβραση Ελενή Δημητρακοπούλου Η παρούσα εργασία προτείνει μια. ιστορία της σύγχρονης πόλης της Ερέτριας, ξεκινώντας από την αποκάλύψη του αρχαιολογικού χώρου, περνώντας από την σύνταξη, το 1834, του ρυμοτομικού σχεδίου για μια νέα. πόλη που σκοπό είχε να υποδεχθεί τούς πρόσφυγες από τα Ψαρά. - που καταστράφηκαν ολοσχερώς το 1824 από τούς Οθωμανούς - και εξετάζοντας τέλος την πολεοδομική εξέλιξη της Ερέτριας/Νέων Ψαρών κατά τον 19° και τον 20° αι. Πίσω από το όνομα της Ερέτριας κρύβονται τρία διαφορετικά. ιστορικά στρώματα,: η αρχαία πόλη, η νεοκλασική πόλη πού σχεδιάστηκε από τον γερμανό αρχιτε κτονα "Εντοναρντ Σάουμπερτ (1804-1860) και η σύγχρονη πόλη που κτίστηκε πάνω στά. σχέδια του τελευταίού. Κάθε ένα από αυτά τα στρώματα - αρχαία κατάλοιπα. νεοκλασικός πολεοδομικός ιστός και νεώτερα κτίσματα - γίνεται αντιληπτό στο πλαίσιο αυτού του πολεοδομικού συνόλου και βρίσκεται σε άμεση σχέση με τα άλλα δύο. Ηπαρονσίαση των αρχαιολογικών ερευνών, που ξεκινούν το 1436 με την αποκάλυψη τον αρχαιολογικού χώρού από τον Ciriaco de' Pizzicolli d'Ancona (Κυριάκος ο Αγκωνίτης) και συνεχίζονται συστηματικά. από περιηγητές_αρχαιολόγούς κατά το 19° αι., καλύπτει ένα κενό στην ιστοριογραφία της έρεύνας της αρχαίας πύλης. Η προσέγγιση αυτή φωτίζει επίσης τη στενή σχέσημεταξύαρχαιολογίας και πολεοδομίας κατά τον 190 αι. Αν η εξερεύνηση της Ελλάδος, ως την ανεξαρτησία της το 1827, ήταν έργο κνρϊως αρχαιολόγων, ιστορικών και φιλολόγων, μετά από αυτήν την χρονολογία., γεωλόγοι, μηχανικοί και τοπογράφοι που εργάζονταν για την οικονομική ανάπτυξη τον νεοσύστατου Ελληνικού Κράτούς, άρχισαν επίσης να περιτρέχονν όλη την χώρα., με το βλέμμα. στραμμένο όχι μόνο προς την Αρχαιότητα, αλλά και προς το μέλλον. Η ιστορία της αποκάλυψης της Ερέτριας φωτίζει έτσι και διάφορες όψεις που συνδέονται με την γένεση του Ελληνικού Κράτους. Το 1834, υ 'Εντοναρντ Σάουμπερτ εκπόνησε το σχέδιο μιας νεοκλασικής πόλης που Θα επικαθόταν στα; ερείπια. της αρχαίας Ερέτριας?το έργο εντάσσεται στο δίκτυο δημιουργίας νέων πόλεων και εκσυγχρονισμού των υπαρχυυσών από το νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος. το οποίο, μετά την Οθωμανική κυριαρχία, επεδίωκε να Θεμελιώσει την νομιμότητα και την ταυτότητά του πάνω στις ιδανικές ή εξιδανικευμένες αξίες της κλασικής αρχαιότητας. Στο σχέδιο της πολεοδομικής ανάπτυξης της Ερέτριας, η στενή σχέση μεταξύ αρχαιολογίας και πολεοδομίας και, κατ επέκταση. οι σαφείς αναφορές στην Αρχαιότητα. είναι εμφανείς: ο Εντοναρντ Σάουμπερτ άρχισε σχεδιάζοντας στο τοπογραφικό τον όλα τα αρχαία. ερείπια, καταγράφοντας έτσι τις τότε αρχαιολογικές γνώσεις για, το χώρο. Σε αυτή τη βάση, ο αρχιτέκτονας συνέλαβε την νεοκλασική πόλη εντάσσοντας σε αυτήν τα κυριότερα αρχαία μνημεία, τα οποία χρησίμευαν ως οπτικά σημεία αναφοράς, ενώ συγχρόνως υλοποιούσαν την ιδεολογική σχέση της απόλύτης μοναρχίας με την Αρχαιότητα. Στην Ερέτρια, δυο βασικοί άξονες συνέδεαν το λιμάνι με την Ακρόπολη και τη Ναυτική Σχολή με το Αρχαίο Θέατρο. Η ένταξη αρχαίων ερειπίων σε ένα πολεοδομικό σχέδιο είχε ήδη πραγματοποιηθεί από τούς Σταμάτιο Κλεάνθη και'Εντουαρντ Σάουμπερτ στα 1831-1832, στον σχεδιασμό της νέας Αθήνας, πριν αυτή ανακηρυχθεί σε πρωτεύουσα. της Ελλάδος. Οι δυο αρχιτέκτονες προεξόφλησαν έτσι τον συμβολικό χαρακτήρα της Αθήνας στην διαδικασία. γένεσης του Ελληνικού Κράτούς, Η σημασία αυτού τον σχεδίου καθώς και εκείνου που συνέταξαν, πάνω στο ίδιο πνεύμα, για τον Πειραιά έχει αναγνωριστεί από τους σύγχρονούς πολεοδόμους. Αντίθετα, το σχέδιο της Ερέτριας, παρ όλο που ακολούθεί τις ίδιες αρχές, μελετήθηκε πολύ λίγο. Η παρούσα μονογραφία δείχνει ότι το σχέδιο της Ερέτριας ήταν το πιο ολοκληρωμένο από τα τρία. Βασικό χαρακτηριστικό των σχεδίων αυτών είναι ένα σύστημα οδών που αναπτύσσονται ακτινωτά από το κέντρο εξουσίας (βασιλική κατοικία στην Αθήνα και τον Πειραιά, δημαρχείο στην Ερέτρια). Αυτή η ακτινωτή διάταξη των οδών συμπεριλαμβάνει στην Αθήνα την Ακρόπολη και στον Πειραιά το λιμάνι, ενώ στην Ερέτρια είναι αμφίροπη, προσανατολισμένη, λόγω της τοπογραφίας, προς την ακρόπολη αλλά και προς τον όρμο του λιμανιού. Αυτή η διπλή ακτινωτή διάταξη από τη μια δημιούργεί τον ιδεολογικό δεσμό ιιε την Αρχαιότητα, ενώ από την άλλη τονίζει, με το άνοιγμά της προς το λιμάνι, την οικονομική άνθηση της πόλης που επιθυμούσε η κεντρική εξουσία. Τα σχέδιο της Ερέτριας αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της προγραμματικής πολεοδομίας της Ελλάδος κατά τα, χρόνια της Βασιλείας του "Οθωνος (1832-1862). Η υλοποίηση του σχεδίου του Σάουμπερτ δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες της κυβέρνησης. Η μικρή ανάπτύξη της Ερέτριας οφείλεται κυρίως στούς ανεδαφικούς, μεγαλεπί βολονς στόχους του σχεδίού, στα μέτρια δημόσια οικονομικά, στην ενδημική ελονοσία λόγω των υφισταμένων ελών καθώς και σε μια, οικονομική πολιτική που ήταν ξένη στις εμπορικές παραδόσεις των Ψαριανών. Οι αργοί ρυθμοί της πραγματοποίησης του σχεδίού και μάλιστα κάποιες περικοπές τον κατά τη διάρκεια τον 19°ν και στις αρχές του 2θ αι., και στη συνέχεια η ταχεία πολεοδομική εξέλιξη της Ερέτριας από τη δεκαετία του 1960, είχαν σαν συνέπεια να υποτιμηθεί ή κατ να αγνοηθεί η ιστορική αξία του πολεοδομικού σχεδίου από τους ιστορικούς της πολεοδομίας. Ωστόσο, η εκτέλεση τον νεοκλασικού σχεδίου ακολουθήθηκε με συνέπεια, ενώ αναφορές στο σχέδιο του Σάουμπερτ μπορούν να παρατηρηθούν, ακόμα. και σήμερα. στις νεώτερες διευθετήσεις τον χώρου. Ετσι, στη δεκαετία του 1960, κατά μήκος του αρχαίού τείχούς της πόλης φυτεύθηκαν δέντρα, στη Θέση όπού ο Σάουμπερτ είχε προβλέψει τη δημιουργία ενός δεντροφυτεμένου περιπάτου. Στο κέντρο της Ερέτριας, εκεί όπου Θα έπρεπε να διαμορφωθεί η κύρια αγορά της πόλης, δημιουργήθηκε μια μεγάλη δημόσια πλατεία όπου γίνεται η εβδομαδιαία λαϊκή αγορά. Στην ανατολική συνοικία, χτίστηκε, το 2001, μια μικρή εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία, την Παραβοννιώτισσα, στο οικόπεδο όπου ο Σάουμπερτ είχε προβλέψει μια εκκλησία. Σημαντικά στοιχεία των σχεδίων του Σάουμπερτ, που δεν γίνονται πια καθόλου αντιληπτά στην ΑΘήνα και στον Πειραιά, μπορούν να παρατηρηθούν στην Ερέτρια. Το πράσινο, για παράδειγμα, καταλαμβάνει σημαντική Θέση τον ιδιωτικού χώρου: παρά την πύκνωση τον πολεοδομικού ιστού, χαρακτηριστικά είναι τα οικόπεδα που περιέχούν ακόμα μεμονωμένα σπίτια, μονώροφα ή διώροφα, επί προσώπου οδού, με ένα μεγάλο κήπο στο πίσω μέρος, που χωρίζονται από τα, γειτονικά οικόπεδα με ένα μαντρότοιχο πέτρινο ή από ωμές πλίνθους. Η Ερέτρια οφείλει λοιπόν να λάβει τη Θέση που της αξίζει στην ιστορία της Νεοελληνικής πολεοδομίας, εφόσον συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση των σχεδίων των δυο αυτών αδελφών πόλεων. Η μελέτη τον πολεοδομικού σχεδίού συμπληρώνεται από μια τυπολογική προσέγγιση των νεοκλασικών κτηρίων της Ερέτριας, η οποία υπογραμμίζει ακόμα περισσότερο την ιστορική αξία του συνόλου αυτού. Καθώς τα περισσότερα κτήρια απειλούνται με κατεδάφιση, με εξαίρεση λίγα από αυτά που είχαν την τύχη να συντηρούνται σωστά, μεταξύ 1994 και 2005, καταρτίστηκε ένα φωτογραφικό αρχείο των κτιρίων της Ερέτριας που χρονολογούνται στο 19° και στις αρχές τον 200υ αι., συμπληρωμένο και από παλιές φωτογραφίες. Από αυτό προκύπτει ότι οι μορφές κατ οι τεχνικές δομήσεως είναι αντιπροσωπευτικές της ιδιωτικής αρχιτεκτονικής κατά την εποχή της σύστασης τον Ελληνικού Κράτους. Τέλος, το γενικό ρυθμιστικό σχέδιο της Ερέτριας, που εκπονήθηκε στα 1975-1976 από μελετητική ομάδατης σχολής Αρχιτεκτόνων του Ομοσπονδιακού Πολυτεχνείου της Ζυρίχης, με την υποστήριξη της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Ελλάδα., δημοσιεύεται εδώ για πρώτη φορά στην πλήρη μορφή του. Η παρούσα εργασία, αφορά ένα νεοκλασικό πολεοδομικό σύνολο, ταπεινό ίσως, αλλά αποτέλεσμα ενός φιλόδοξου πολεοδομικού σχεδιασμού, ο οποίος αποτελεί σημαντικό μάρτυρα του πολιτικού προγράμματος τον νεοσύστατού Ελληνικού Κράτους.

Effect of antenatal corticosteroids on fetal growth and gestational age at birth.

OBJECTIVE: To estimate the effect of multiple courses of antenatal corticosteroids on neonatal size, controlling for gestational age at birth and other confounders, and to determine whether there was a dose-response relationship between number of courses of antenatal corticosteroids and neonatal size. METHODS: This is a secondary analysis of the Multiple Courses of Antenatal Corticosteroids for Preterm Birth Study, a double-blind randomized controlled trial of single compared with multiple courses of antenatal corticosteroids in women at risk for preterm birth and in which fetuses administered multiple courses of antenatal corticosteroids weighed less, were shorter, and had smaller head circumferences at birth. All women (n=1,858) and children (n=2,304) enrolled in the Multiple Courses of Antenatal Corticosteroids for Preterm Birth Study were included in the current analysis. Multiple linear regression analyses were undertaken. RESULTS: Compared with placebo, neonates in the antenatal corticosteroids group were born earlier (estimated difference and confidence interval [CI]: -0.428 weeks, CI -0.10264 to -0.75336; P=.01). Controlling for gestational age at birth and confounding factors, multiple courses of antenatal corticosteroids were associated with a decrease in birth weight (-33.50 g, CI -66.27120 to -0.72880; P=.045), length (-0.339 cm, CI -0.6212 to -0.05676]; P=.019), and head circumference (-0.296 cm, -0.45672 to -0.13528; P<.001). For each additional course of antenatal corticosteroids, there was a trend toward an incremental decrease in birth weight, length, and head circumference. CONCLUSION: Fetuses exposed to multiple courses of antenatal corticosteroids were smaller at birth. The reduction in size was partially attributed to being born at an earlier gestational age but also was attributed to decreased fetal growth. Finally, a dose-response relationship exists between the number of corticosteroid courses and a decrease in fetal growth. The long-term effect of these findings is unknown. CLINICAL TRIAL REGISTRATION: ClinicalTrials.gov, www.clinicaltrials.gov, NCT00187382. LEVEL OF EVIDENCE: II.

Importance of TNF-alpha in the course of acute infection with Trypanosoma cruzi: influence of its inhibition by pentoxifylline treatment

Infection of C3H/He mice with the Peruvian strain of Trypanosoma cruzi (Biodeme type I, Z2b), a macrophagotropic strain, determined severe parasitism of macrophages, necrosis of the spleen, and high host mortality. In the present study, pentoxifylline (PTX), an inhibitor of TNF-alpha was investigated on its action upon splenic necrosis, parasitemia and host survival. Immunohistochemical data suggested the importance of this cytokine in parasite destruction and decreasing of parasitemia, although paradoxically contributing to the high mortality of infected mice. Necrotic lesions involving several organs, specially the heart, in acute Chagas disease, are important aggravating factors, increasing cardiac morbidity. Advantage of inhibiting TNF-alpha action was herein investigated. Infected mice were divided into two groups: untreated (n = 24), and PTX treated mice (n = 25). PTX was administered in two daily doses of 30 mg/kg/bw, by intraperitoneal route. Normal controls either treated with PTX or saline were also included. Histopathology of the spleen and in situ immunolabeling of TNF-alpha, using anti-TNF-alpha monoclonal antibody, were performed. Necrotic areas were evaluated by morphometry. Mice treated with PTX showed a significant decrease of necrotic areas and diminution of TNF-alpha expression in spleen tissue, suggesting that PTX treatment could control TNF-alpha effects, and thus be used as an adjuvant in the treatment of acute Chagas' disease.

Survival, prognostic factors and rates of leukemic transformation in 381 untreated patients with MDS and del(5q): a multicenter study.

Myelodysplastic syndromes (MDS) with del(5q) are considered to have a benign course of the disease. In order to address the issue of the propensity of those patients to progress to acute myeloid leukemia (AML), data on 381 untreated patients with MDS and del(5q) characterized by low or intermediate I International Prognostic Scoring System (IPSS) risk score were collected from nine centers and registries. Median survival of the entire group was 74 months. Transfusion-dependent patients had a median survival of 44 months vs 97 months for transfusion-independent patients (P<0.0001). Transfusion need at diagnosis was the most important patient characteristic for survival. Of the 381 patients, 48 (12.6%) progressed to AML. The cumulative progression rate calculated using the Kaplan-Meier method was 4.9% at 2 years and 17.6% at 5 years. Factors associated with the risk of AML transformation were high-risk World Health Organization adapted Prognostic Scoring System (WPSS) score, marrow blast count >5% and red-cell transfusion dependency at diagnosis. In conclusion, patients with MDS and del(5q) are facing a considerable risk of AML transformation. More detailed cytogenetic and molecular studies may help to identify the patients at risk of progression.

High fat diet has a prominent effect upon the course of chronic schistosomiasis mansoni in mice

This study investigated whether a long-term high-fat diet has an effect on the outcome of chronic murine schistosomiasis mansoni compared to a standard diet. Swiss Webster female mice (3 weeks old) were fed each diet for up to six months and were then infected with 50 Schistosoma mansoni cercariae. Their nutritional status was assessed by monitoring total serum cholesterol and body mass. Infected mice were examined 6-17 weeks post infection to estimate the number of eggs in faeces. Mice were euthanised the next day. Total serum cholesterol was lower in infected mice in comparison to uninfected controls (p = 0.0055). In contrast, body mass (p = 0.003), liver volume (p = 0.0405), spleen volume (p = 0.0124), lung volume (p = 0.0033) and faecal (p = 0.0064) and tissue egg density (p = 0.0002) were significantly higher for infected mice fed a high-fat diet. From these findings, it is suggested that a high-fat diet has a prominent effect on the course of chronic schistosomiasis mansoni in mice.

Optimization of treatment with interferon beta in multiple sclerosis. Usefulness of automatic system application criteria

Background. A software based tool has been developed (Optem) to allow automatize the recommendations of the Canadian Multiple Sclerosis Working Group for optimizing MS treatment in order to avoid subjective interpretation. METHODS: Treatment Optimization Recommendations (TORs) were applied to our database of patients treated with IFN beta1a IM. Patient data were assessed during year 1 for disease activity, and patients were assigned to 2 groups according to TOR: "change treatment" (CH) and "no change treatment" (NCH). These assessments were then compared to observed clinical outcomes for disease activity over the following years. RESULTS: We have data on 55 patients. The "change treatment" status was assigned to 22 patients, and "no change treatment" to 33 patients. The estimated sensitivity and specificity according to last visit status were 73.9% and 84.4%. During the following years, the Relapse Rate was always higher in the "change treatment" group than in the "no change treatment" group (5 y; CH: 0.7, NCH: 0.07; p < 0.001, 12 m - last visit; CH: 0.536, NCH: 0.34). We obtained the same results with the EDSS (4 y; CH: 3.53, NCH: 2.55, annual progression rate in 12 m - last visit; CH: 0.29, NCH: 0.13). CONCLUSION: Applying TOR at the first year of therapy allowed accurate prediction of continued disease activity in relapses and disability progression.

Quantitative electroencephalography reveals different physiological profiles between benign and remitting-relapsing multiple sclerosis patients

BACKGROUND A possible method of finding physiological markers of multiple sclerosis (MS) is the application of EEG quantification (QEEG) of brain activity when the subject is stressed by the demands of a cognitive task. In particular, modulations of the spectral content that take place in the EEG of patients with multiple sclerosis remitting-relapsing (RRMS) and benign multiple sclerosis (BMS) during a visuo-spatial task need to be observed. METHODS The sample consisted of 19 patients with RRMS, 10 with BMS, and 21 control subjects. All patients were free of medication and had not relapsed within the last month. The power spectral density (PSD) of different EEG bands was calculated by Fast-Fourier-Transformation (FFT), those analysed being delta, theta, alpha, beta and gamma. Z-transformation was performed to observe individual profiles in each experimental group for spectral modulations. Lastly, correlation analyses was performed between QEEG values and other variables from participants in the study (age, EDSS, years of evolution and cognitive performance). RESULTS Nearly half (42%) the RRMS patients showed a statistically significant increase of two or more standard deviations (SD) compared to the control mean value for the beta-2 and gamma bands (F = 2.074, p = 0.004). These alterations were localized to the anterior regions of the right hemisphere, and bilaterally to the posterior areas of the scalp. None of the BMS patients or control subjects had values outside the range of +/- 2 SD. There were no significant correlations between these values and the other variables analysed (age, EDSS, years of evolution or behavioural performance). CONCLUSION During the attentional processing, changes in the high EEG spectrum (beta-2 and gamma) in MS patients exhibit physiological alterations that are not normally detected by spontaneous EEG analysis. The different spectral pattern between pathological and controls groups could represent specific changes for the RRMS patients, indicative of compensatory mechanisms or cortical excitatory states representative of some phases during the RRMS course that are not present in the BMS group.

Evolution of gene expression changes in newborn rats after mechanical ventilation with reversible intubation.

Mechanical ventilation (MV) is life-saving but potentially harmful for lungs of premature infants. So far, animal models dealt with the acute impact of MV on immature lungs, but less with its delayed effects. We used a newborn rodent model including non-surgical and therefore reversible intubation with moderate ventilation and hypothesized that there might be distinct gene expression patterns after a ventilation-free recovery period compared to acute effects directly after MV. Newborn rat pups were subjected to 8 hr of MV with 60% oxygen (O(2) ), 24 hr after injection of lipopolysaccharide (LPS), intended to create a low inflammatory background as often recognized in preterm infants. Animals were separated in controls (CTRL), LPS injection (LPS), or full intervention with LPS and MV with 60% O(2) (LPS + MV + O(2) ). Lungs were recovered either directly following (T:0 hr) or 48 hr after MV (T:48 hr). Histologically, signs of ventilator-induced lung injury (VILI) were observed in LPS + MV + O(2) lungs at T:0 hr, while changes appeared similar to those known from patients with chronic lung disease (CLD) with fewer albeit larger gas exchange units, at T:48 hr. At T:0 hr, LPS + MV + O(2) increased gene expression of pro-inflammatory MIP-2. In parallel anti-inflammatory IL-1Ra gene expression was increased in LPS and LPS + MV + O(2) groups. At T:48 hr, pro- and anti-inflammatory genes had returned to their basal expression. MMP-2 gene expression was decreased in LPS and LPS + MV + O(2) groups at T:0 hr, but no longer at T:48 hr. MMP-9 gene expression levels were unchanged directly after MV. However, at T:48 hr, gene and protein expression increased in LPS + MV + O(2) group. In conclusion, this study demonstrates the feasibility of delayed outcome measurements after a ventilation-free period in newborn rats and may help to further understand the time-course of molecular changes following MV. The differences obtained from the two time points could be interpreted as an initial transitory increase of inflammation and a delayed impact of the intervention on structure-related genes. Pediatr Pulmonol. 2012; 47:1204-1214. © 2012 Wiley Periodicals, Inc.