Made in “Polish village” – modern ethno-design vs. traditional culture of Polish countryside

Tradycyjna polska wieś – kolorowa, wesoła, zintegrowana z naturą i rządząca się swoimi prawami to zbiorowy mit, odległy w czasie. To klasyczny temat wielu poszukiwań etnografi cznych – terenowych, naukowych opracowań i porównań. We współczesnym świecie mamy do czynienia jedynie z wybranymi elementami – tradycjami jeszcze żywymi lub przetworzonymi i dostosowanymi do wymogów współczesnego odbiorcy – turysty, ale także artysty i projektanta. Obecne zainteresowanie polską sztuką ludową i rzemiosłem to kolejna fala mody folkowej. Ten ogólnoeuropejski trend, poszukujący w kulturze egalitarnej natchnienia i inspiracji swój początek bierze w I połowie XIX wieku. W polskiej sztuce dekoracyjnej (wzornictwie przemysłowym) także nastąpił powrót do źródeł, a w ludowości i wiejskości doszukiwano się narodowego ducha, inspiracją dla polskich artystów był angielski Ruch Arts and Craft, a w ich projektach widoczne były echa fi lozofi i Johna Ruskina oraz Williama Morrisa m. in. odrzucających masową produkcję, mającą wg nich zły wpływ na jakość produkowanych przedmiotów, jednocześnie na piedestał wynoszących umiejętności rękodzielnicze i rzemieślnicze. Po okresie PRLu utożsamianym głównie z funkcjonowaniem Cepelii i sprowadzeniem produktów inspirowanych ludowością do roli masowych dekoracji, stanowiących często synonim kiczu, powróciła moda na polskie rękodzieło, tradycyjną sztukę ludową oraz na inspiracje wypływające z obserwowania wiejskiego stylu życia. Współczesne poszukiwania polskich twórców w obszarze tworzących w ramach nurtu zwanego etnodizajnem przebiegają dwutorowo. Z jednej strony to inspiracja tylko przejawami ludowości, jej konkretnymi wytworami, które stanowią głównie dekorację dla współczesnych rozwiązań formalnych i technologicznych. Jednak coraz silniejszy jest drugi nurt,starający się wniknąć głębiej, którego celem jest zrozumienie istoty tradycyjnej kultury ludowej polskiej wsi. To inspiracja wiejskim stylem życia, wraz z jego zaletami i wadami, to wreszcie inspiracja zmieniającym się krajobrazem kulturowym i poszukiwanie nowych rozwiązań, dzięki którym odbiorca zbliży się do natury. Projekty zaliczane do nurtu etnodizajnu cechuje przede wszystkim różnorodność wykorzystanych materiałów (tradycyjnych i nowoczesnych), sposób ich przetworzenia, zachowanie pierwotnej funkcji lub nadanie nowej. Większość tych projektów sytuuje się też w nurcie eko-artu, sztuki nawiązującej do natury, z wykorzystaniem ekologicznych materiałów. Jest więc etnodizajn XXI kontynuacją ideologii stworzonej już w wieku XIX – przeciwstawieniem dla przemysłu, technicyzacji i umasowienia. A dla współczesnego człowieka – miejskiego – może być etnodizajn powrotem do źródeł.

Jorge Carrera Andrade, poeta del hombre (Estudios)

El autor lee a Carrera Andrade como un creador surgido en el quiebre de los presupuestos, ideologías y esperanzas del siglo XIX e inicios del XX, más plagado de incertidumbres que de certezas. Acaso el rasgo autobiográfico de su poesía, y su apego a una temática múltiple –no apartada nunca del desciframiento de los sentidos de lo pequeño– han oscurecido la intención del autor de reflexionar sobre la condición y el destino del hombre moderno. Cercano al existencialismo, en tanto filosofía develadora de la fragilidad y soledad humanas, de la futilidad de sus construcciones intelectuales, Carrera fue testigo –en un siglo de confrontaciones– «de la fealdad triunfante y la libertad encadenada». El poeta describe tres atributos definitorios del hombre moderno: soledad, imposibilidad de ser libre, y su condición de desterrado. Plantea Carrera que estas condiciones ontológicas de soledad y de ser prisionero no se agotarían en el hombre, sino que conformarían también a otros seres y objetos del universo. El destierro aludiría no solo a la condición literal del exiliado, sino también a la ausencia de un hogar espiritual, aunque, en relación a este punto, parece arribar a una cierta conciliación mediante la idea de que es posible trascender la finitud del individuo en la pervivencia de la humanidad entera –destino común el del «hombre planetario», cantado por el poeta a pesar de su soledad y sus prisiones.

David Ledesma Vázquez: la conciencia de ser abyecto (Crítica)

Este ensayo examina la obra poética del ecuatoriano David Ledesma Vázquez desde algunos conceptos teóricos propuestos por Kristeva y Butler, que permiten entender cómo se va consolidando una conciencia de ser abyecto ante el otro, y cómo desde ahí, y a partir de un muy cuidado manejo de la palabra poética y de ciertos recursos tipográficos, se construye un universo amatorio que se opone al aparato heteronormativo y se enfoca en los afectos. También se destaca, en esta misma línea de resistencia, cómo en la poesía de Ledesma Vázquez se erige un cuestionamiento a la violencia uniformadora de la vida moderna y al impulso teleológico del capitalismo, en particular, al contraponer la hostilidad de la ciudad real –dibujada en varios textos– con la armonía de Sodoma.

Mass and size distribution measurement of particulates from a gas turbine combustor using modern mobility analyzer and particle sizer

SMPS and DMS500 analysers were used to measure particulate size distributions in the exhaust of a fully annular aero gas turbine engine at two operating conditions to compare and analyse sources of discrepancy. A number of different dilution ratio values were utilised for the comparative analysis, and a Dekati hot diluter operating at a temperature of 623°K was also utilised to remove volatile PM prior to measurements being made. Additional work focused on observing the effect of varying the sample line temperatures to ascertain the impact. Explanations are offered for most of the trends observed, although a new, repeatable event identified in the range from 417°K to 423°K – where there was a three order of magnitude increase in the nucleation mode of the sample – requires further study.

Seasonality of modern pollen and sediment deposition in an estuarine context: the Severn Estuary Levels, southwest England

Recent sedimentological and palynological research on subfossil Holocene banded sediments from the Severn Estuary Levels suggested seasonality of deposition, registered by variations in mineral grain-size and pollen assemblages between different parts of the bands. Here we provide data that strengthen this interpretation from sampling of modern sediments and pollen deposition on an active mudflat and saltmarsh on the margin of the Severn Estuary, and comparison with a vegetation survey and contemporary records of climate, river and tidal regimes. The results of grain-size analysis indicate deposition of comparatively coarse-grained silts during the relatively cool and windy conditions of winter and comparatively fine-grained sediments during relatively warm and calm summer months. Pollen analysis demonstrates the significance of long-term storage of pollen grains and fern spores in the estuarine waterbody, superimposed on which seasonal variations in pollen inputs from local and regional vegetation remain detectable. Copyright (C) 2007 John Wiley & Sons, Ltd.

Seasonality of delta C-13 and C/N ratios in modern and mid-holocene sediments in the Severn Estuary levels, SW Britain

Bulk organic VC and C/N ratios from mid-Holocene salt-marsh deposits with sedimentary banding reveal subtle but significant differences between coarse- and fine-grained deposits. These are consistent with findings from seasonally sampled modern silts, and with the interpretation, on physical and palynological grounds, of the fine-grained and coarse-grained components as warm-season and cold-season deposits, respectively. The control is considered to be seasonal variations in the character of the organic matter supplied.

Evolution of the modern Nile delta promontories: development of accretional features during shoreline retreat

The active accretional features that have developed along the modern Nile Delta promontories during shoreline retreat are analysed using topographic maps, remote imagery, ground and hydrographic surveys, together providing 15 time-slice maps (1922-2000) at Rosetta and 14 time-slice maps (1909-2000) at Damietta. Small double sandy spits developed and persisted at Rosetta between 1986 and 1991. At Damietta, a much larger single spit, 9 km long, formed approximately east of the mouth of the Damietta Nile branch between 1955 and 1972, although its source has now been depleted. Both the Rosetta and Damietta inlets are associated with submerged mouth bars that accumulated prior to the damming of the Nile, but that continue to contribute to local sedimentation problems, particularly at Rosetta. The development of the active accretional features along the Nile promontories reflects a combination of factors including sediment availability, transport pathways from source areas, a decrease in the magnitude of Nile flood discharges, as well as the impact of protective structures at the river mouths.