1000 resultados para Ampharetidae gen. sp. (juv)
Resumo:
Estudi elaborat a partir d’una estada al Laboratori de Inmunopatología del SIDA del Dr Alcamí a l’Instituto de Salud Carlos III-Centro Nacional de Microbiologia, entre finals de desembre de 2006 i març de 2007. L’objectiu ha estat millorar la caracterització de l’envolta del VIH-1 mitjançant l’obtenció de virus recombinants, ja que això permet estudiar l’envolta viral tant gentica com fenotípicament. En aquest cas, s’ha estudiat l'envolta viral dels pacients sotmesos a vacunació terapèutica amb cèl•lules dendrítiques polsades amb virus autòlegs. Durant aquesta estada es realitza un aprenentatge profund de les tècniques adequades per a l'amplificació i clonatge del gen complet de l'envolta del VIH-1 (env), així com de l’obtenció de virus recombinants amb l’envolta del pacient i els corresponents assaigs de tropisme viral i neutralització sèrica. Aquesta metodologia empra el virus quimèric pNL4.3 delta_env Renilla, construït a partir del virus de referència NL4.3 i que té dues característiques importants: la primera és que conté un gen marcador Renilla, que a l’interior de les cèl•lules infectades té activitat luciferasa. La utilització del virus pNL4.3 delta_env Renilla en assaigs de neutralització presenta diversos avantatges front altres assaigs més convencionals, tant a nivell de sensibilitat i especificitat com d’estalvi de temps.
Resumo:
In this paper a new species of the genus Gotocotyla Ishii, 1936, is described. It differs from the known ones by the form of the ovary.
Resumo:
Polychromophilus deanei n. sp. (Haemosporidiidea, Haemoproteidae) is described from a vespertilionid bat, Myotis nigricans nigricans (SCHINZ, 1821), captured on the Rio Maracapuçu, Município of Abaetetuba, Pará, Brasil. Mature oocysts were found in 2 specimens of the ectoparasite Basilia sp., taken form the infected animal. The parasite is probably the same as that previously described in another bat, Glossophaga soricina soricina, from the same general area, by DEANE & DEANE in 1961.
Resumo:
Es werden die Vorgaenge in den generativen Kernen des Ovariums der Termite Nasutitermes sp. beginneng mit den juengsten OOgonien im Germarium bis zum reifen, nicht befruchteten Ei im Eileiter untersucht, wobei di Art Syntermes dirus zum Vergleich herngezogen wird. Es ergeben sich als Hauptresultate: 1. Germarium und Endfaden sind durch eine bindegewebige Scheidewand von einander getrennt, so dass die zentrale Kernreihe des letzteren nichts mit der Oogoniengeneration des Germariums gemeinsam hat. 2. Das Wachstum der Oogonien, Oozyten, Kernen und Nukleolen geht aus den Kurven der graphischen Darstellung der Figur 32 hervor. In den Oogonienkernen laufen die typischen Chromatinveraenderungen einer meiotischen Teilung bis zum Tetradenstadium ab. Waehrend dessen erleidet der Nukleolus nur geringfuegige Veraenderungen, bleibt waehrend der ganzen Prophasenvorgaenge erhalten und waechst, waehrend sich die Tetraden wieder aufloesen, etwa im gleichen Verhaeltnis wie der Kern (Tabelle 2). 4. Der Oozytenkern wird nicht am Ende der Dotterbildung aufgeloest und spaeter wieder in perpher Lage neu gebildet, wie von anderen Autoren mitgeteilt; er ist in jedem Stadium bis zum gereiften Ei im Ovidukt als solcher zu bobachten. 5. Es wird vermutet, dass die vorsvnaptischen Vorgaenge de Nukleolus und sein Weiterbestehen in Synapsis und Postsynapsis die zu erwartende Bildung einer meiotishchen Spindel unterbindet.
Resumo:
Es werden Histologie und Funktionen der Zellen der Follikelepithelien in den Ovariolen von Nasutitermes sp., unter Hinzuziehung von Syntermes dirus zu Vergleichszwecken, untersucht, und ihre Entwicklung von ihrer ersten Differenzierung im Mittelteil des Germariums durch sieben verschiedene Zonen der Ovariole bis zur Bildung des Chorions verfolgt. 1. Neben ihrer Schutzfunktion vermitteln die Follikelzellen waehrend der Wachstumsphasen einen grossen Teil des Stofftransportes von der Haemolymphe in die Oozyten. Ihre Funktion ist hierbei druesiger Art. Es lassen sich drei verschieden Funktinsstadien unterscheiden. 2. Am Ende der Naehrfunktion wechseln die Zellen ihre Taetigkeit und bilden das Chorion. 3. Das Epithel laesst zwischen mehreren zusammenstossenden Zellen dreiecksfoermige Durchbrueche frei, die nur von der tunica propria ueberzogen sind und die ebengalls, jetzt aber einen unmittelbaren Uebertritt von Substanzen aus der Haemolymphe in die Oozyten zulassen. 4. Die interfollikulaeren Zellen produzieren eine der Tunica propria aehnliche Substanz. Dieser Komplex dient zum festern Zusammenhalt der Komponenten der Ovariole.
Resumo:
Lankesterella alencari n. sp. a Sporozoa that occur in the blood and CNS of the South American frog Leptodactylus acellatus is described. Since the tissue forms of this parasite have been previously reported as belonging to the genus Toxoplasma, we attempted in fection of 2 species of amphibia (Bufo marinus an dLeptodactylus ocellatus) with a Toxoplasma strain of human origen; inoculation was by intraperitoneal injection of parasite-containing ascitic fluid from infected mice. Attempt of experimental inoculation of the parasite found in the CNS of L. ocellatus in a highly susceptible host (mice) was unsuccessful. These results suggest that Toxoplasma does not occur naturally in the amphibia; be related to Toxoplasma is excluded. The following genera of haematozoa found in brazilian amphibia have been considered briedfly: Haemobartonella, Cytamoeba, Dactylosoma, Hepatozoon and Trypanosoma.
Resumo:
Em continuação aos estudos dos trematódeos monogenticos da Coleção Helmintológica do Instituto Oswaldo Cruz, descrevemos no presente trabalho uma espcie do gênero Loimos MacCallum, 1917, Loimolinae Price, 1936, loimoidae Bychowsky, 1957 que consideramos nova para a ciência, e assinalamos nova ocorrência de Tagia ecuadori (Meserve, 1938) Sproston, 1946, Tagiinae Yamaguti, 1963, Diclidophoridae Najibina & Obonikova, 1971, no Atlântico Sul. Loimos scitulus sp. n. diferencia-se das outras espcies do gênero pelos seguintes caracteres: forma e estrututra do proaptor, oótipo grande, número de testículos, posição do poro genital, filamento do ovo e forma de opistaptor. Dentre as diferenças dadas Loimos scitulus sp. n. aproxima-se de L. salpinggoides pela estrutura do proaptor, de L. secundus pela posição do poro genital; de L. winteri pelo opistaptor. Quanto aos exemplares de Tagia ecuadori por nós estudados, apesar de ter sido evidenciada uma vagina, identificamos a esta espcie, por apresentar estruturas e medidas que se enquadram nas variações dadas pelos estudiosos do grupo.
Resumo:
O gênero Toddia, criado por França 1911, para um organismo encontrado em eritrõcitos de um anfíbio anuro, tem estrutura particular e o problema de sua natureza (protozoário ou vírus) é discutido. Nosso resultados mostram reações Feulgen e Verde Metila positivas, principalmente no início da infecção. Com o decorrer da infecção as partículas são, geralmente, maiores que aquelas observadas alguns dias após as inoculações, mas as reações citoquímicas citadas anteriormente são, em geral, negativas ou fracamente positivas. Os mesmos resultados foram obtidos quando empregamos Laranja de acridina para caracterização do DNA e esta técnica foi negativa para o RNA. Estudando o desenvolvimento deste organismo e seus efeitos infecciosos foram confirmados por inoculações experimentais. As alterações no sangue do hospedeiro foram observadas e notamos que o núclo dos eritrócitos é severamente alterado durante o desenvolvimento da infecção, que é geralmente, muito intensa, terminando com a morte do hospedeiro. As inoculações experimentais demonstraram a especificidade da infecção, e diante dos conhecimentos a respeito dos organismos deste gênero, discutimos o problema da criação de espcies.
Resumo:
De nematódeos encontrados parasitando estômago, intestinos delgado e grosso de Scomberomorus cavalla (Cuv.) e Scomberomorus maculatus (Mitch.) o autor propões para o gênero Contracaecum Railliet et Henry, 1912 uma nova espcie, C. fortalezae sp. n., que mais se aproxima de C. clavatum (Rud., 1809) Baylis, 1920 dela se diferenciando por possuir espculos desiguais, um curto ovejetor, útero opistodelfo, ovos menores e por apresentar em todos exemplares estudados ceco intestinal curto e ceco esofagiano longo.
Resumo:
Os autores estudam 6 espcies de nematódeos encontrados em 21 peixes coletados no Oceano Atlântico na Costa Continental Portuguesa e Costa no Norte da África. Dos 21 peixes necropsiados 7 (33,3%) estavam parasitados por nematódeos. Os hospedeiros bem como os nematódeos encontrados e as freqüências de positividade são as seguintes: 6 exemplares de Beryx decadactylus um dos quais parasitado por Ascarophis morrhuae (16,6%); 3 Lethrinus atlanticus um dos quais parasitado por Luzonema cruzi gen. n. sp. n. (33,3%); 3 Scyliorhynus canicula sendo 2 parasitados por Proleptus obutusus (66,6%); 8 de Raja clavata sendo um parasitado por Proleptus robustus (12,5%) e outro por Pseudanisakis rajae (12,5%); 1 Conger conger parasitado por Cucullanus longispiculum sp. n. (100 %). Pseudanisakis rajae é referido pela primeira vez no Oceano Atlântico e como parasita de Raja clavata. Beryx decadactylus é referido pela primeira vez como hospedeiro de Ascarophis morrhuae.
Resumo:
El Centro de Tecnología de la Carne fue responsable de tres de los objetivos fundamentales de este proyecto. Los experimentos consistieron en el sacrificio de dos lotes de cerdos que se diferenciaban en su genotipo halotano y en la línea paterna, que fueron sometidos a distintos tratamientos ante-mortem (transporte y espera largos versus transporte y espera cortos). En el primer lote, se compararon animales libres del gen con heterocigotos que procedían de una línea paterna Pietrain o una línea híbrida Large White x Pietrain. En el segundo lote, se comparó la descendencia heterocigota (Nn) de un macho Pietrain positivo al halotano (nn) con la descendencia libre del gen (NN) de dos machos Pietrain también libres del gen. Las hembras utilizadas en ambos lotes fueron las mismas, todas ellas libres del gen halotano
Resumo:
The adult, pupal and larval morphology of S. argentiscutum sp. nov., a member of the S. amazonicum-group, is compared with S. amazonicum Goeldi and its distribution, biology and medical importance are discussed. S. argentiscutum is one the most important anthropophilic species in the S. amazonicum-group as it is responsible, together with S. amazonicum, for the transmission of Mansonella ozzardi in Brazil.
Resumo:
Descreve-se uma nova espcie de trematóide paranfistomídeo, encontrado no intestino grosso de preá, Cavia aperea aperea Erxleben, 1777, roedor silvestre muito freqüente no Estado de São Paulo de outras regiões do país. Para o trematóide em apreço é proposto o nome de Taxorchis caviae sp. n. São discutidas as diferenças entre T. caviae e as espcies próximas,dos gêneros Chiorchis, Taxorchis e Stichorchis. São propostas alterações na diagnose clássica do gênero Taxorchis, de modo a nele ser incluído T. caviae.
Resumo:
Em exemplares de B. tenagophila, capturados em ambiente natural, foram encontradas paranfistomocercárias de precoce encistamento. Procedeu-se à infecção, per os, de animais de biotério; em camundongos e ratos, verificou-se o desenvolviemnto de trematóide paranfistomídeo desconhecido e que, por suas características, não se enquadra nos g~eneros conhecidos de Paramphistomidae de mamíferos. Para o parasito em apreço é proposta a denominação Paraibatema inesperata n.g, n.sp.. A partir de miracídios, oriundos de ovos eliminados pelos roedores em experiência, procurou-se infectar B. tenagophila e B. glabrata, criadas no moluscário. Verificou-se ser ativa a penetração dos miracídios no tecido do molusco, sendo freqüente a formação de tumorações nas antenas. A evolução experimental no hospedeiro intermediário apresenta-se lenta; ao fim de 40 dias de pós-infecção, não se observou a formação de esporocistos, rédias e cercárias.
Resumo:
A new species of South American planorbid snail, Biomphalaria occidentalis, is described. It is indistinguishable from B. tenagophila (Orbigny, 1835), by the characteristics of the shell and of most organs of the genital system. In B. tenagophila there is a pouch on the ventral wall of the vagina (Fig. 4A, vp), absent in B. occidentalis (Fig. 3A), and on the ventral wall of the vagina (Fig. 4A, vp), absent in B. occidentalis (Fig. 3A), and the prepuce is much wider than the penial sheath, its width increasing distalward (Fig. 4, ps,pp), whereas in B. occidentalis the prepuce is wider than the penial sheath but keeps about the same width all along (Fig.3, ps, pp). The two species are biologically separate by absolute reproductive isolation. The geographical distribution of B. occidentalis is shown in Fig. 14. So far it has been found in the Brazilian states of Acre, Amazonas (?), Mato Grosso, Mato Grosso do Sul and Paraná, and in Paraguay. Its type-locality is Campo Grande, state of Mato Grosso do sul, where it was collected from several biotopes related to affluents of the Aquiduana river, chiefly Córrego Prosa and Córrego Ceroula. Specimens were deposited in the following malacological collections: Instituto Oswaldo Cruz, Rio de Janeiro; Academy of Natural Sciences, Philadelphia; Museum of Zoology, University of Michigan; and British Museum (Natural History).