998 resultados para Pausanias, fl. ca. 150-175
Resumo:
OBJETIVOS: calcular a sensibilidade, a especificidade e a acurácia das variáveis: idade da paciente, aspecto ultra-sonográfico e dosagem do marcador CA-125 para o diagnóstico diferencial entre tumores malignos e benignos do ovário. Estabelecer, ainda, índice de risco de malignidade (IRM) com a incorporação dessas três variáveis e calcular a sua sensibilidade, especificidade e acurácia para aquele diagnóstico diferencial. MÉTODOS: foram incluídas prospectivamente 100 pacientes portadoras de tumor do ovário com indicaão cirúrgica. As variáveis idade, resultado da ultra-sonografia e níveis do CA-125 foram avaliadas isoladamente e depois em conjunto, sob a forma de índice (IRM). O estudo compreendeu a avaliação da sensibilidade, da especificidade e da acurácia diagnóstica e a aplicaão das medidas: razão de probabilidade, razão de chances e dos testes: t de Student, chi² e regressão logística com análise uni e multivariada. RESULTADOS: para a variável idade, a sensibilidade, a especificidade e a acurácia diagnóstica foram respectivamente 58,8, 68,2 e 65,0%. Para a ultra-sonografia, 88,2, 77,3 e 81,0%. Para a dosagem do CA-125 esses valores foram 64,7, 74,2 e 71,0%. Quando as três variáveis foram agrupadas sob a forma do IRM observou-se sensibilidade de 76,5%, especificidade de 87,9% e acurácia diagnóstica de 84,0%. CONCLUSÕES: o IRM constituído pela associação das variáveis idade da paciente, resultado da ultra-sonografia e dosagem do CA-125 é indicador valioso para se distinguir entre tumores malignos e benignos de ovário, principalmente no que diz respeito à sua especificidade.
Resumo:
kuv., 13 x 22 cm
Resumo:
OBJETIVO: Correlacionar os níveis séricos pré-operatórios do antígeno do câncer 125 (Ca-125) e os achados laparoscópicos em mulheres com sintomas dolorosos sugestivos de endometriose. MÉTODOS:Um estudo retrospectivo foi realizado incluindo todas as mulheres com sintomas de dor pélvica suspeitos para endometriose operadas por laparoscopia no período de janeiro de 2010 a março de 2013. As pacientes foram divididas em 2 grupos de acordo com a dosagem de Ca-125 (<35 U/mL e >35 U/mL). Subsequentemente, as pacientes com endometrioma ovariano foram excluídas e uma análise adicional foi conduzida novamente de acordo com os níveis do Ca-125. Os seguintes parâmetros foram comparados entre os grupos: presença de endometrioma, presença e número de lesões de endometriose profunda infiltrativa (EPI) e escore da American Society for Reproductive Medicine. A análise estatística foi realizada com o programa Statistica versão 8.0, usando o teste exato de Fisher, o teste t de Student e o teste Mann-Whitney, quando necessário. Os valores p<0,05 foram considerados estatisticamente significativos. RESULTADOS: Durante o período de estudo, um total de 350 mulheres foram submetidas a tratamento laparoscópico de endometriose. Cento e trinta pacientes (37,1%) apresentaram Ca-125 >35 U mL e 220 (62,9%) apresentaram Ca-125 <35 U/mL. A presença de endometrioma ovariano (47,7 versus 15,9%), lesões de EPI (99,6 versus 78,6%) e lesões de EPI intestinal (60 versus 30,9%) foi mais frequente, e o escore da AFSr foi maior (34 versus 6) no primeiro grupo. Na segunda análise, excluindo as pacientes com endometrioma ovariano (>35 U/mL=68 pacientes e <35 U/mL=185 pacientes), resultados semelhantes foram obtidos. A presença de lesões de EPI (91,2 versus 76,2%), lesões de EPI intestinal (63,2 versus 25,4%), lesões de EPI de bexiga (20,6 versus 4,8%) e lesões de EPI ureteral (7,3 versus 1,6%) foi mais frequente, e o escore da AFSr foi maior (10 versus 6) no grupo Ca-125>35 U/mL. CONCLUSÕES: Em mulheres com sintomas dolorosos pélvicos suspeitos para endometriose com dosagem pré-operatória de Ca-125 >35 U/mL, a investigação de EPI é mandatória, especialmente quando não se identifica endometrioma ovariano em exames de imagem.
Resumo:
O tumor estromal esclerosante de ovário é uma neoplasia benigna extremamente rara, mais frequente em mulheres jovens e sem sintomas específicos na maioria dos casos. Menos de 150 casos foram descritos, dos quais 8 diagnosticados durante a gestação. Neste relato, documentamos a associação entre tumor estromal esclerosante de ovário, síndrome de Meigs e elevação dos níveis de CA-125 em gravidez a termo.
Resumo:
kuv., 22 x 14 cm
Resumo:
10 x 23 cm
Resumo:
From a flock of 175 Texel sheep 25 animals died after consumption of a sawfly larvae subsequently identified as Perreyia flavipes. The disease occurred in June-July 2006 on a farm located in the county of Encruzilhada do Sul, Rio Grande do Sul, Brazil. Although there were 11 cattle in the same paddock, none of them was affected. High numbers of compact masses containing up to 150 larvae were scattered in the paddock where the animals were grazing. Most affected sheep showed severe apathy during 24-36 h before death, but weakness, muscular tremors and depression were also observed. Necropsy was performed on six sheep and the main macroscopic lesions were hemorrhages in the subcutaneous tissues, endocardium, gallbladder wall, and abomasal mucosa. In all animals was found hydrothorax, hydropericardium, ascites, and mild jaundice. Edema in the abomasal folds, mesentery, perirenal tissues, and gallbladder wall were also seen. The livers were yellowish with disseminated pinpoint hemorrhages in the parenchyma and had an enhanced lobular pattern. Perreyia flavipes larval body fragments and heads were found in the forestomach contents of the six sheep. Feces were scant, dry and formed balls coated by mucus and streaks of blood. Similar contents were also present at the end of the cecum. Prominent microscopic lesions included severe and diffuse periacinar or massive necrosis of hepatocytes associated with multifocal random hemorrhages. Diffuse necrosis of lymphoid follicles in lymph nodes and Peyer's patches, lymphoid depletion and necrosis in germinative centers of the spleen, and diffuse vacuolization in the renal tubular epithelia were also seen.
Resumo:
The ocelot (Leopardus pardalis) is included in list of wild felid species protected by CITES and is part of conservation strategies that necessarily involve the use of assisted reproduction techniques, which requires practical and minimally invasive techniques of high reproducibility that permit the study of animal reproductive physiology. The objective of this study was to compare and validate two commercial assays: ImmuChem Double Antibody Corticosterone 125I RIA from ICN Biomedicals, Costa Mesa, CA, USA; and Coat-a-Count Cortisol 125I RIA from DPC, Los Angeles, CA, USA, for assessment of fecal glucocorticoid metabolites in ocelots submitted to ACTH (adrenocorticotropic hormone) challenge. Fecal samples were collected from five ocelots kept at the Brazilian Center of Neotropical Felines, Associação Mata Ciliar, São Paulo, Brazil, and one of the animals was chosen as a negative control. The experiment was conducted over a period of 9 days. On day 0, a total dose of 100 IU ACTH was administered intramuscularly. Immediately after collection the samples were stored at 20C in labeled plastic bags. The hormone metabolites were subsequently extracted and assayed using the two commercial kits. Previously it was performed a trial with the DPC kit to check the best extraction method for hormones metabolites. Data were analyzed with the SAS program for Windows V8 and reported as means ± SEM. The Schwarzenberger extraction method was slightly better when compared with the Wasser extraction method (103,334.56 ± 19,010.37ng/g of wet feces and 59,223.61 ± 12,725.36ng/g of wet feces respectively; P=0,0657). The ICN kit detected an increase in glucocorticoid metabolite concentrations in a more reliable manner. Metabolite concentrations (ng/g wet feces) on day 0 and day 1 were 66,956.28 ± 36,786.93 and 92,991.19 ± 28,555.63 for the DPC kit, and 205,483.32 ± 83,811.32 and 814,578.75 ± 292,150.47 for the ICN kit, respectively. The limit of detection for the ICN kit was 7.7 ng/mL for 100% B/Bo (25ng/mL for 88%B/Bo) and for the DPC kit it was 0.2ug/dL for 90.95% B/Bo (1ug/dL for 81.27% B/Bo). In conclusion it was confirmed that the Schwarzenberger extraction method and the ICN kit are superior for extracting and measuring fecal glucocorticoid metabolites in ocelot fecal samples.
Resumo:
Työssä tutkitaan, kuinka pitkää moottorikaapelia on jännitevälipiiritaajuusmuuttajan kanssa mahdollista käyttää niin, että määritellyt reunaehdot vielä toteutuvat. Tavoitteena on tuottaa tietoa myynnille, markkinoinnille, tuotehallinnalle sekä tuoteylläpidolle siitä, miten taajuus-muuttaja toimii pidemmillä moottorikaapeleilla kuin valmistaja suosittelee. Tutkitut moottori-kaapelipituudet olivat 175…1025 metriä ja tutkitut laitteet nimellislähtövirroiltaan 2,4...25 A. Työssä aihetta käsitellään jänniteheijastusten näkökulmasta. Lisäksi tutkitaan moottorikaapelin pituuden vaikutusta taajuusmuuttajan eri komponenttien lämpenemiseen. Taajuusmuuttajan toiminnallisuutta arvioidaan moottorin suunnanvaihtojen avulla sekä turvallista toimintaa oikosulkutestein. Tutkittujen taajuusmuuttajien kohdalla on mahdollista käyttää taajuusmuuttajavalmistajan suositusta pidempiä moottorikaapeleita. Moottoriliittimien ylijännitteitä aiheuttavat jännite-heijastukset eivät aiheuttaneet raja-arvoja ylittäviä huippujännitteitä tutkituilla laitekokoon-panoilla. Myös lämpötilannousu oli maltillista tai jopa vähäistä taajuusmuuttajasta mitatuilla komponenteilla. Moottorisäätö havaittiin toimintakykyiseksi pidemmilläkin moottorikaape-leilla, tosin moottorin vääntömomentti heikkeni moottorikaapelien pituutta kasvatettaessa. Virranmittaus toimi hyvin myös pitkillä kaapeleilla, tuottaen vikalaukaisun kaikissa tehdyissä oikosulkutilanteissa. Moottorin ja taajuusmuuttajan melutaso nousivat moottorikaapelien pi-tuutta kasvatettaessa, vaikkakin moottorin käynti oli tasaista ja katkotonta Moottorikaapelin pituutta voidaan kasvattaa 325 metriin kaikissa tutkituissa laitteissa ilman, että mikään tutkittu ominaisuus vielä olennaisesti heikkenisi. Vielä 525 metrin moottorikaape-leita on mahdollista käyttää, mutta tällöin vääntömomentin tuotto on jo heikompaa.