223 resultados para Estaca caulinar


Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

O uso de água salina na irrigação torna-se importante alternativa diante daescassez de água de boa qualidade em todo o mundo. O pinhão-manso (Jatropha curcas L.) possui baixa exigência hídrica, sobrevive e apresenta produção satisfatória em solos de baixa fertilidade. No entanto, a sua produção é maior em cultivos irrigados, o que reforça a necessidade de desenvolvimento de pesquisas para uso de água salina. Este trabalho objetivou avaliar o efeito de diferentes níveis de salinidade da água de irrigação nas características morfofisiológicas de mudas de pinhão-manso. Para isso, foi conduzido experimento em casa de vegetação com interceptação de 50 % da radiação solar, localizada na Universidade Estadual de Goiás, Ipameri, Goiás. O experimento foi conduzido em vasos com capacidade de 4 L de solo, utilizando-se o delineamento inteiramente casualizado, com quatro tratamentos e cinco repetições. As plantas foram irrigadas diariamente com 150 mL de água não salina, durante os 30 primeiros dias após a germinação das sementes. Do 31º ao 50º dia, as plantas foram submetidas a quatro tratamentos: plantas diariamente irrigadas com água de condutividade elétrica igual a 0,5; 8; 16 e 24 dS m-1. Aos 50 dias após a germinação, analisaram-se as seguintes características nas mudas de pinhão-manso: número de folhas; altura de planta; diâmetro de ramo; teor relativo de água; área foliar; clorofila total; razões de massa radicular, massa caulinar, massa foliar e parte aérea/sistema radicular; e biomassa total. Os resultados evidenciaram que as mudas de pinhão-manso irrigadas com água de condutividade elétrica 8 dS m-1 não apresentaram redução do crescimento vegetativo. Todavia, a água de irrigação com condutividade elétrica 16 dS m-1 causou redução no crescimento vegetativo e elevou a senescência e abscisão foliar. Água com condutividade elétrica elétrica de pinhão-manso na fase de mudas.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Contient : « FOLQUET DE MARCELHA » ; « GUIRAUTZ DE BORNELH » ; « PEIRE VIDAL DE THOLOSA » ; « BERNARTZ DE VENTEDORN » ; « GAUCELM FAYDIT » ; « RAYMON DE MIRAVALH » ; « AYMERICS DE PEGULHAN » ; « PEIROLS » ; « ARNAUTZ DE MARUELH » ; « PONS DE CAPDUELH » ; « RAYMBAUT DE VAQUIEYRAS » ; « GUILLEMS DE SANT DESDIER » ; « BERTRANS DE BORN » ; « N'AYMERIC DE BELHENUEY » ; « RAYMON JORDA, vescoms de Sant Antoni » ; « CADENET » ; « GUILLEM AYMAR » ; « DAUDE DE PRADAS » ; « MARCABRU » ; « PEIRE D'ALVERNHE » ; « LO MORGUE DE MONTAUDO » ; « GAUSBERT DE PUEGCIBOT » ; « PEIRE ROGIER de Mirapeys » ; « RAYMBAUT D'AURENCA » ; « ARNAUTZ DANIEL » ; « BERENGUIER DE PALOU » ; « GUILLEM DE BERGUEDA » ; « GUILLEM DE CABESTANH » ; « JAUFRE RUDEL DE BLAYA » ; « GUI D'UYSEL » ; « RIGAUT DE BERBEZILH » ; « HELYAS DE BARJOLS » ; « HUC DE SANT CIRC » ; « FALQUET DE ROTHMAS » ; « COMS DE PEYTIEUS » ; « HELYAS CAYBEL » ; « ALBERT DE SESTARO » ; « PERDIGOS » ; « RAYMON DE THOLOSA » ; « GUILLEM PEIRE DE CAZALS » ; « GUILLEM FIGUEIRA » ; « GUIRAUTZ DE CALANSON » ; « PEIRE BERMON RICAS NOVAS » ; « HUC BRUNENC de Rodes » ; « BERNART DE VENZAC » ; « GUILLEMS MONTANHAGOL » ; « SORDEL » ; « BERTRAN D'ALAMANO » ; « GUIRAUDO LO ROS » ; « AYMAR DE ROCAFICHA » ; « RAYMON DE CASTELNOU » ; « PEIRE CARDENAL del Puey » ; « GUIRAUT RIQUIER DE NARBONA » ; « SERVEZI DE GIRONA » ; « GAVAUDA » ; « PAULET DE MARCELLA » ; « FOLQUET DE LUNELH » ; « BERNAT MARTI » ; « BERNATZ DE ROVENNAC » ; « JOHAN ESTEVE DE BEZERS » ; « RAYMON GAUCELM DE BEZERS » ; « JORDAN DE COFOLEN » ; « PISTOLETA » ; « GUIRAUTZ D'ESPANHA, DE THOLOZA » ; « LAMBERTI DE BONANELH » ; « PONS DE SA GARDIA » ; « AYMAR LO NIER » ; « RAYMON VIDAL DE BEZAUDU » ; « GUILLEM ANELIER DE THOLOZA » ; « LAMFRANCO SIGUALA » ; « ARNAUT CATALAN » ; « HELYAS FONTSALADA » ; « MORGUE DE FOYSSAN » ; « HUC DE LA BACALLARIA » ; « BERNATZ DE TOT LO MON » ; « GUILLEM MAIGRET » ; « PEIRE ESPANHOL » ; « En BLACATZ » ; « GUILLEM MOGIER DE BEZERS » ; « ARNAUTZ DE QUINTENAC » ; « G. DE SANT GREGORI » ; « GRANET » ; « PEIRE DE BOCINHAC » : (A la table « O GUILLEM ».) ; « POJOLS » ; « ALEGRET » ; « PONS D'ORTAFAS » ; « GUILLEM DE SALANHAC » ; « PEIRE DE LA MULA » ; « GUILLEM FABRE BORZES DE NARBONA » ; « HUC DE LESCURA » ; « ARNAUT PLAGES » ; « CLARA D'ANDUZA » ; « SERCAMONS » ; « LO REYS N'AMFOS » ; « GENEYS LO JOGLARS » ; « JOHANS AGUILA » ; « BERTRAN DEL PUGET » ; « ROSTANH DE MERGUAS » ; « PONS SANTOLH DE THOLOZA » ; « AUSTORC D'AORLAC » ; « SALH D'ESCOLA » ; « BERNAT SICART DE MARVEIOL » ; « GUILLEM DE LEMOTJAS » ; « DURAN DE CARPENTRAS » ; « OZILS DE CADARTZ » ; « PEIRE BERMON LO TORT » ; « BERNAT DE LA FON » ; « PEIRE DE MAENSAC » ; « GUILLEM DE BIARS » ; « BERNAT TORTITZ » ; « PEIRE DE COLS D'AORLAC » ; « GAUCELM ESTACA » ; « GUILLEM HUC D'ALBI » ; « US CAVALIERS DEL TEMPLE » ; « GUI DE CAVALHO » ; « GUILLEM DE BALAZUC » ; « GUILLEM D'IEYRAS » ; « GUILLEM DE MURS » ; « YZARN RIZOLS » ; « N'AUSTORC DE SEGRET » ; « JOYOS DE THOLOZA » ; « AUGIER DE SANT DONAT » ; « PEIRE CAMOR » ; « OGIER NIELLA » ; « LA COMTESSA DE DIA » ; « GUILLEM GODI » ; « HUC DE PENA » ; « FRAIRE MENOR » ; « RAIMON ESCRIVAN » ; « RAIMON D'AVINHO » ; « RAYMON DE LA SALA » ; « NAT DE MONS » ; « Mayestre PEIRE DE CORBIA » ; « HUC DE MUREL » ; « NA GORMUNDA » ; « ARNAUT DE BRANTALO » ; « N'AUDOY » ; « N'ESPERDUT » ; « GAUTIER DE MURS » ; « RAYMON RIGAUT » ; « YZARN MARQUES » ; « PEIRE YMBERT » ; « Mecier MATFRE ERMENGAU » ; « RAIMON MENUDET » ; « Mayestre MATIEUS DE CAERSI » ; « GUILLEM EVESQUE, joglar d'Albi » ; « TIBAUT DE BLIZON » ; « GUILLEM DE DURFORT » ; « GUILLEM D'AUTPOLH » ; « BONIFASSI DE CASTELLANA » ; « PONS FABRE D'UZES » ; « Mosenher En PEIRE, reys d'Arago » ; « Resposta de PEIRE SALVAGGE » ; « Mayestre BERNAT D'AURIAC, mayestre de Bezers » ; « BERNAT ALANHAN DE NARBONA » ; « Tenso d'En MAIGRET e d'En GUILLEM RAYNOLS » ; « Tenso d'En CABRIT e d'En RICAU » ; « Tenso d'En GUIONET e d'En RAYMBAUT » ; « Partimen d'En PONS DE MONLAUR e d'En ESPERDUT » ; « Partimen d'En PEIRE e d'En ALBERT » ; « Partimen d'En BERTRAN DE SANT FELITZ e d'En UGO » ; « Partimen d'En JORIS e d'En GUIGO » ; « Partimen d'En SORDELH e d'En MONTANHAGOL » ; « Partimen d'En GUI D'UYSSELH e de madona Na MARIA » ; « Torneyamen d'En AYMAR e d'En PERDIGOS e d'En RAYMBAUT » ; « Partimen d'En BERTRAN e d'En SORDELH » ; « Partimen d'En ARNAUT e del coms BERENGUIER de Proensa » ; « Partimen d'En PREBOST e d'En SAVARIC » ; « Partimen d'En N'EBLE e d'En GAYMAR » ; « Torneyamen d'En GAUCELM FAIDIT e d'En UGO e d'En SAVARIC » ; « Partimen d'En GAUCELM FAIDIT e d'En AYMERIC DE PEGULHA » ; « Partimen d'En YMBERT e d'En GUILLEM » ; « Partimen d'En HELYAS e del COZI » ; « Partimen d'En COYNE e d'En RAYMBAUT » ; « Partimen del coms e d'En GUI » ; « Tenso d'En GAUBERT e d'En BERTRAN » ; [Partimen de PUJOL et de...] ; « Partimen d'En BERNART e d'En GUIGO » ; « Partimen d'En BONAFOS e d'En CAVAIRE » ; « Partimen d'En N'EBLE e d'En GUIDUY » ; « Partimen d'En BERNAT DE LA BARTA e d'En PEIRE DE CAZALS » ; « GAUCELM FAIDIT e N'ALBERT » ; « Partimen d'En GAUCELM FAIDIT e d'En PERDIGO » ; « Partimen d'En AYMERIC DE PEGULA e d'En BERGUEDA » ; « Partimen d'En GAUCELM FAIDIT e d'En PEYROL »

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Contient : « FOLQUET DE MARCELHA » ; « GUIRAUTZ DE BORNELH » ; « PEIRE VIDAL DE THOLOSA » ; « BERNARTZ DE VENTEDORN » ; « GAUCELM FAYDIT » ; « RAYMON DE MIRAVALH » ; « AYMERICS DE PEGULHAN » ; « PEIROLS » ; « ARNAUTZ DE MARUELH » ; « PONS DE CAPDUELH » ; « RAYMBAUT DE VAQUIEYRAS » ; « GUILLEMS DE SANT DESDIER » ; « BERTRANS DE BORN » ; « N'AYMERIC DE BELHENUEY » ; « RAYMON JORDA, vescoms de Sant Antoni » ; « CADENET » ; « GUILLEM AYMAR » ; « DAUDE DE PRADAS » ; « MARCABRU » ; « PEIRE D'ALVERNHE » ; « LO MORGUE DE MONTAUDO » ; « GAUSBERT DE PUEGCIBOT » ; « PEIRE ROGIER de Mirapeys » ; « RAYMBAUT D'AURENCA » ; « ARNAUTZ DANIEL » ; « BERENGUIER DE PALOU » ; « GUILLEM DE BERGUEDA » ; « GUILLEM DE CABESTANH » ; « JAUFRE RUDEL DE BLAYA » ; « GUI D'UYSEL » ; « RIGAUT DE BERBEZILH » ; « HELYAS DE BARJOLS » ; « HUC DE SANT CIRC » ; « FALQUET DE ROTHMAS » ; « COMS DE PEYTIEUS » ; « HELYAS CAYBEL » ; « ALBERT DE SESTARO » ; « PERDIGOS » ; « RAYMON DE THOLOSA » ; « GUILLEM PEIRE DE CAZALS » ; « GUILLEM FIGUEIRA » ; « GUIRAUTZ DE CALANSON » ; « PEIRE BERMON RICAS NOVAS » ; « HUC BRUNENC de Rodes » ; « BERNART DE VENZAC » ; « GUILLEMS MONTANHAGOL » ; « SORDEL » ; « BERTRAN D'ALAMANO » ; « GUIRAUDO LO ROS » ; « AYMAR DE ROCAFICHA » ; « RAYMON DE CASTELNOU » ; « PEIRE CARDENAL del Puey » ; « GUIRAUT RIQUIER DE NARBONA » ; « SERVEZI DE GIRONA » ; « GAVAUDA » ; « PAULET DE MARCELLA » ; « FOLQUET DE LUNELH » ; « BERNAT MARTI » ; « BERNATZ DE ROVENNAC » ; « JOHAN ESTEVE DE BEZERS » ; « RAYMON GAUCELM DE BEZERS » ; « JORDAN DE COFOLEN » ; « PISTOLETA » ; « GUIRAUTZ D'ESPANHA, DE THOLOZA » ; « LAMBERTI DE BONANELH » ; « PONS DE SA GARDIA » ; « AYMAR LO NIER » ; « RAYMON VIDAL DE BEZAUDU » ; « GUILLEM ANELIER DE THOLOZA » ; « LAMFRANCO SIGUALA » ; « ARNAUT CATALAN » ; « HELYAS FONTSALADA » ; « MORGUE DE FOYSSAN » ; « HUC DE LA BACALLARIA » ; « BERNATZ DE TOT LO MON » ; « GUILLEM MAIGRET » ; « PEIRE ESPANHOL » ; « En BLACATZ » ; « GUILLEM MOGIER DE BEZERS » ; « ARNAUTZ DE QUINTENAC » ; « G. DE SANT GREGORI » ; « GRANET » ; « PEIRE DE BOCINHAC » : (A la table « O GUILLEM ».) ; « POJOLS » ; « ALEGRET » ; « PONS D'ORTAFAS » ; « GUILLEM DE SALANHAC » ; « PEIRE DE LA MULA » ; « GUILLEM FABRE BORZES DE NARBONA » ; « HUC DE LESCURA » ; « ARNAUT PLAGES » ; « CLARA D'ANDUZA » ; « SERCAMONS » ; « LO REYS N'AMFOS » ; « GENEYS LO JOGLARS » ; « JOHANS AGUILA » ; « BERTRAN DEL PUGET » ; « ROSTANH DE MERGUAS » ; « PONS SANTOLH DE THOLOZA » ; « AUSTORC D'AORLAC » ; « SALH D'ESCOLA » ; « BERNAT SICART DE MARVEIOL » ; « GUILLEM DE LEMOTJAS » ; « DURAN DE CARPENTRAS » ; « OZILS DE CADARTZ » ; « PEIRE BERMON LO TORT » ; « BERNAT DE LA FON » ; « PEIRE DE MAENSAC » ; « GUILLEM DE BIARS » ; « BERNAT TORTITZ » ; « PEIRE DE COLS D'AORLAC » ; « GAUCELM ESTACA » ; « GUILLEM HUC D'ALBI » ; « US CAVALIERS DEL TEMPLE » ; « GUI DE CAVALHO » ; « GUILLEM DE BALAZUC » ; « GUILLEM D'IEYRAS » ; « GUILLEM DE MURS » ; « YZARN RIZOLS » ; « N'AUSTORC DE SEGRET » ; « JOYOS DE THOLOZA » ; « AUGIER DE SANT DONAT » ; « PEIRE CAMOR » ; « OGIER NIELLA » ; « LA COMTESSA DE DIA » ; « GUILLEM GODI » ; « HUC DE PENA » ; « FRAIRE MENOR » ; « RAIMON ESCRIVAN » ; « RAIMON D'AVINHO » ; « RAYMON DE LA SALA » ; « NAT DE MONS » ; « Mayestre PEIRE DE CORBIA » ; « HUC DE MUREL » ; « NA GORMUNDA » ; « ARNAUT DE BRANTALO » ; « N'AUDOY » ; « N'ESPERDUT » ; « GAUTIER DE MURS » ; « RAYMON RIGAUT » ; « YZARN MARQUES » ; « PEIRE YMBERT » ; « Mecier MATFRE ERMENGAU » ; « RAIMON MENUDET » ; « Mayestre MATIEUS DE CAERSI » ; « GUILLEM EVESQUE, joglar d'Albi » ; « TIBAUT DE BLIZON » ; « GUILLEM DE DURFORT » ; « GUILLEM D'AUTPOLH » ; « BONIFASSI DE CASTELLANA » ; « PONS FABRE D'UZES » ; « Mosenher En PEIRE, reys d'Arago » ; « Resposta de PEIRE SALVAGGE » ; « Mayestre BERNAT D'AURIAC, mayestre de Bezers » ; « BERNAT ALANHAN DE NARBONA » ; « Tenso d'En MAIGRET e d'En GUILLEM RAYNOLS » ; « Tenso d'En CABRIT e d'En RICAU » ; « Tenso d'En GUIONET e d'En RAYMBAUT » ; « Partimen d'En PONS DE MONLAUR e d'En ESPERDUT » ; « Partimen d'En PEIRE e d'En ALBERT » ; « Partimen d'En BERTRAN DE SANT FELITZ e d'En UGO » ; « Partimen d'En JORIS e d'En GUIGO » ; « Partimen d'En SORDELH e d'En MONTANHAGOL » ; « Partimen d'En GUI D'UYSSELH e de madona Na MARIA » ; « Torneyamen d'En AYMAR e d'En PERDIGOS e d'En RAYMBAUT » ; « Partimen d'En BERTRAN e d'En SORDELH » ; « Partimen d'En ARNAUT e del coms BERENGUIER de Proensa » ; « Partimen d'En PREBOST e d'En SAVARIC » ; « Partimen d'En N'EBLE e d'En GAYMAR » ; « Torneyamen d'En GAUCELM FAIDIT e d'En UGO e d'En SAVARIC » ; « Partimen d'En GAUCELM FAIDIT e d'En AYMERIC DE PEGULHA » ; « Partimen d'En YMBERT e d'En GUILLEM » ; « Partimen d'En HELYAS e del COZI » ; « Partimen d'En COYNE e d'En RAYMBAUT » ; « Partimen del coms e d'En GUI » ; « Tenso d'En GAUBERT e d'En BERTRAN » ; [Partimen de PUJOL et de...] ; « Partimen d'En BERNART e d'En GUIGO » ; « Partimen d'En BONAFOS e d'En CAVAIRE » ; « Partimen d'En N'EBLE e d'En GUIDUY » ; « Partimen d'En BERNAT DE LA BARTA e d'En PEIRE DE CAZALS » ; « GAUCELM FAIDIT e N'ALBERT » ; « Partimen d'En GAUCELM FAIDIT e d'En PERDIGO » ; « Partimen d'En AYMERIC DE PEGULA e d'En BERGUEDA » ; « Partimen d'En GAUCELM FAIDIT e d'En PEYROL »

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

O presente trabalho teve por objetivo avaliar a influência do sombreamento sobre os teores de carboidratos não-estruturais e fenóis solúveis totais em folhas e caules de estacas de plantas matrizes de araçazeiro (Psidium cattleyanum Sabine). Foram coletadas estacas semilenhosas em novembro de 1996, de plantas mantidas sob diferentes níveis de sombreamento (utilizou-se sombrite com malha comercial de 30, 50 e 70% de redução da luz) e de plantas mantidas a pleno sol. Os teores de carboidratos solúveis totais, redutores, amido e fenóis solúveis totais foram determinados nas folhas e no caule de cada estaca. Com o aumento do sombreamento, observou-se uma elevação dos teores de amido e uma redução nos teores de carboidratos redutores nas folhas e no caule e, apenas no caule, uma redução dos carboidratos solúveis totais. Os compostos fenólicos foram reduzidos significativamente nas folhas, à medida que se aumentou a porcentagem de sombreamento, ao passo que nos caules verificou-se uma redução, mas pouco pronunciada, ratificando a afirmação de que plantas submetidas a condições de baixa radiação solar alteram seus teores de compostos de reserva e fenóis.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Pesquisou-se o desenvolvimento in vitro de embriões de um híbrido do cruzamento Citrus limonia Osb. chi Poncirus trifoliata (L.) Raf. em meio MS, acrescido de GA3 (0,0, 0,01, 0,1 e 1,0 mg/L) e carvão ativado (0,0, 0,5, 1,0 e 2,0 g/L), em todas as combinações possíveis. Após a excisão das sementes os embriões obtidos, independentemente dos estádios, foram inoculados nos respectivos meios de cultura. Cada tratamento permaneceu por 48 horas no escuro e 40 dias em sala de crescimento à temperatura de 27 ± 1ºC, com 16 horas de luminosidade. Após esse período, as plântulas foram avaliadas, considerando-se o porcentual de sobrevivência e comprimento da haste caulinar e do sistema radicular. Verificou-se que a concentação de 0,1 mg/L de GA3 interagiu antagonicamente em meio de cultivo contendo até 2,0 g/L de carvão ativado. O GA3 a 0,01 mg/L associado a concentrações de carvão ativado a partir de 0,5 g/L até 2,0 g/L, maximizou o porcentual de sobrevivência dos em- briões. Os embriões apresentaram o maior comprimento de raiz (4,5 cm) e da haste caulinar (2,1 cm) com carvão ativado na concentração de 0,5 g/L e 2,0 g/L, respectivamente.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

O objetivo deste trabalho foi estudar o efeito do ataque do curuquerê (Alabama argillacea Hübner, 1818), no desenvolvimento vegetativo do algodoeiro e sua relação com a fenologia da planta. Foram utilizadas as cultivares CNPA 7H e CNPA Precoce 2, e semeadas em vasos de plástico com capacidade para 10 kg de solo, mantendo-se uma planta por vaso após o desbaste. O delineamento experimental utilizado foi inteiramente casualizado, com sete tratamentos e quatro repetições. Foram utilizadas lagartas de terceiro ínstar de A. argillacea, provenientes de criação massal mantida em laboratório. A infestação por estas lagartas teve início 40 dias após o plantio, mediante a identificação das folhas que caracterizavam os tratamentos. Foram avaliadas as variáveis diâmetro caulinar e altura de plantas, em 1996; e em 1997, foi acrescentada a variável área foliar. O ataque de A. argillacea afeta o diâmetro caulinar e a altura das plantas em ambas as cultivares e em qualquer fase de desenvolvimento do algodoeiro. Com relação à área foliar, os maiores decréscimos foram verificados nos tratamentos que tiveram as folhas dos ramos principais consumidas; o tratamento mais afetado foi aquele em que o ataque ocorreu após a floração.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

O objetivo deste trabalho foi avaliar a produção e o desenvolvimento radicular e da parte aérea de plantas de café 'Conilon', provenientes de sementes e de estacas, no Município de Vila Valério, ES. Foi utilizado o delineamento experimental em blocos ao acaso com dois tratamentos (mudas provenientes de sementes e de estacas) e 12 repetições com cinco plantas úteis por parcela. As avaliações da parte aérea foram realizadas a partir de sete meses do plantio. Foram realizadas seis desbrotas e cinco colheitas. A avaliação do sistema radicular foi realizada aos 52 meses depois do plantio em quatro profundidades (0-10, 10-20, 20-40 e 40-60 cm). Foram quantificados o diâmetro, o comprimento e a área superficial de raízes. As plantas propagadas por estaca emitiram maior número de ramos plagiotrópicos, durante os sete primeiros meses de idade, e menor número de brotos ortotrópicos durante todo o experimento. Não houve diferenças no comprimento e na área superficial de raízes finas, entre plantas propagadas por sementes e por estacas. Houve maior concentração de raízes finas nas camadas superficiais do solo. A produtividade das plantas propagadas por estacas é maior do que a das plantas propagadas por sementes.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

O objetivo deste trabalho foi avaliar a produção de mudas de batata-doce em bandejas de poliestireno, com utilização de fertilizante de liberação lenta, e estabelecer o tempo adequado de permanência dessas mudas nas bandejas. Utilizou-se o delineamento experimental inteiramente casualizado, em arranjo fatorial 5x5, com cinco doses do fertilizante de liberação lenta osmocote NPK 15-09-12 (0, 50, 100, 150 e 200 g por 25 kg de substrato) e cinco tempos de permanência nas bandejas (14, 28, 42, 56 e 70 dias após o plantio, DAP). Foram avaliados o número de raízes e de folhas e suas respectivas massas de matéria seca. Além disso, avaliou-se a integridade dos torrões em função do tempo de permanência das mudas nas bandejas, em experimento sem adição de fertilizante. Observou-se interação significativa entre doses do fertilizante e o tempo de permanência nas bandejas. A adubação com 150 g favoreceu o incremento do número de raízes e folhas e a massa de matéria seca das mudas, a partir de 14 DAP. Em geral, a integridade dos torrões aumenta com o tempo de permanência. Observaram-se sintomas de deficiência nutricional a partir dos 25 DAP, quando não foi utilizado fertilizante. O período de permanência em bandejas pode ser ampliado se o fertilizante de liberação lenta for utilizado.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

O jambeiro-rosa é uma fruteira exótica que representa uma alternativa aos fruticultores, devido às características organolépticas de seus frutos. Em virtude da segregação genética e ausência de sementes em vários clones, procurou-se, neste trabalho, estudar a propagação vegetativa, utilizando-se de estacas com folhas e a influência do tratamento com AIB. O trabalho foi realizado na Área experimental de fruticultura da Faculdade de Ciências Agrárias e Veterinárias -- UNESP, Câmpus de Jaboticabal, São Paulo, no período de outubro de 1998 a março de 1999, tendo como objetivo avaliar a capacidade de enraizamento de estacas com folhas apicais e subapicais de jambeiro-rosa com a utilização de diferentes concentrações de ácido indolbutírico (AIB). O delineamento experimental utilizado foi o inteiramente casualizado, em um esquema fatorial 2 x 4 (2 tipos de estacas e 4 concentrações de AIB), com 4 repetições e 10 estacas por parcela, num total de 320 estacas. As concentrações de AIB utilizadas foram: 0; 100; 200 e 400 mg.L-1, e as estacas foram colocadas em imersão lenta por 14 horas, no escuro. Foram avaliados os percentuais de sobrevivência das estacas e enraizamento das estacas, número médio de raízes e brotos por estaca, e comprimento médio dos brotos. Observou-se que o jambeiro-rosa pode ser propagado por estacas com folhas apicais sem a utilização de AIB.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Com este trabalho, objetivou-se maximizar o rendimento do número de estacas enraizadas por ramo. Foram utilizados ramos do ano de duas cultivares de ameixeira (Reubennel e Pluma 7) eliminando-se a porção apical de cada ramo, com diâmetro inferior a 2 mm. As miniestacas foram obtidas fazendo-se um corte em bisel distante no mínimo 0,5 cm acima da gema e outro junto à gema subseqüente. Em seguida, foram mergulhadas em uma solução de ácido indolbutírico (AIB) 2000 mg.L¹, por cinco segundos, e utilizou-se, como testemunha, uma solução composta de água destilada misturada ao mesmo volume de álcool utilizado para diluir o AIB. As miniestacas foram colocadas para enraizar em bandejas de isopor contendo, como substrato, uma mistura de cinza de casca de arroz e vermiculita (2:1 v/v), obedecendo-se à seqüência em que foram retiradas dos ramos. Parte das estacas permaneceram em substrato coberto com plástico transparente com espessura de 20 micra e parte em substrato descoberto. O delineamento experimental foi completamente casualizado, em esquema fatorial 2x2x2 (cultivares, soluções, plástico), com quatro repetições, utilizando-se de 15 miniestacas por parcela. Após 39 dias, foram avaliados o enraizamento (%), o comprimento e o número de raízes. A cultivar Pluma 7 apresenta maior potencial de enraizamento e maior sensibilidade ao AIB. Estacas de gema única possuem capacidade de formar raízes. Toda a extensão do ramo, de cultivares de ameixeiras que respondam ao ácido indolbutírico, pode ser utilizada como estaca na formação de mudas. O plástico reduz o enraizamento de estacas. O AIB aumenta o enraizamento, o número e o comprimento de raízes dos cultivares estudadas.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Com este trabalho, objetivou-se maximizar o rendimento do número de estacas enraizadas por ramo. Foram utilizados ramos do ano de duas cultivares de ameixeira (Reubennel e Pluma 7) eliminando-se a porção apical de cada ramo, com diâmetro inferior a 2 mm. As miniestacas foram obtidas fazendo-se um corte em bisel distante no mínimo 0,5 cm acima da gema e outro junto à gema subseqüente. Em seguida, foram mergulhadas em uma solução de ácido indolbutírico (AIB) 2000 mg.L¹, por cinco segundos, e utilizou-se, como testemunha, uma solução composta de água destilada misturada ao mesmo volume de álcool utilizado para diluir o AIB. As miniestacas foram colocadas para enraizar em bandejas de isopor contendo, como substrato, uma mistura de cinza de casca de arroz e vermiculita (2:1 v/v), obedecendo-se à seqüência em que foram retiradas dos ramos. Parte das estacas permaneceram em substrato coberto com plástico transparente com espessura de 20 micras e parte em substrato descoberto. O delineamento experimental foi completamente casualizado, em esquema fatorial 2x2x2 (cultivares, soluções, plástico), com quatro repetições, utilizando-se de 15 miniestacas por parcela. Após 39 dias, foram avaliados o enraizamento (%), o comprimento e o número de raízes. A cultivar Pluma 7 apresenta maior potencial de enraizamento e maior sensibilidade ao AIB. Estacas de gema única possuem capacidade de formar raízes. Toda a extensão do ramo, de cultivares de ameixeiras que respondam ao ácido indolbutírico, pode ser utilizada como estaca na formação de mudas. O plástico reduz o enraizamento de estacas. O AIB aumenta o enraizamento, o número e o comprimento de raízes dos cultivares estudadas.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Com o objetivo de estudar o método de enxertia de mesa em estacas herbáceas para a obtenção de mudas de videira, experimentos foram desenvolvidos em câmara de nebulização, localizada no ripado do Departamento de Produção Vegetal da Faculdade de Ciências Agrárias e Veterinárias da UNESP, no período de novembro de 1997 a dezembro de 1999. Foram utilizadas estacas herbáceas dos porta-enxertos IAC 313 'Tropical' e IAC 766 'Campinas' e borbulhas e garfos da cultivar Rubi. Foram testados os métodos de enxertia de garfagem em fenda cheia e de borbulhia em placa, em estacas herbáceas sem raízes e enraizadas, o tipo de proteção do enxerto, o tamanho das estacas e o recipiente de enraizamento. Foram avaliados o enraizamento e o pegamento de enxertos. O método de enxertia de mesa com garfagem e com proteção do enxerto com saco plástico apresentou maior pegamento de enxerto aos 30 (45,25%) e 60 dias (66,20%) após a enxertia. O tamanho da estaca não afetou o pegamento dos enxertos. Contudo, em todos os experimentos, o índice de sobrevivência dos enxertos foi muito baixo ou nulo. Estacas sem enxertia proporcionaram maior porcentagem de enraizamento (65,62%) em relação às estacas enxertadas. O método de enxertia de mesa em estacas herbáceas dos porta-enxertos IAC 313 'Tropical' e IAC 766 'Campinas' não foi eficiente para a formação de mudas de videira.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

A utilização do umezeiro ou damasqueiro-japonês (Prunus mume Sieb & Zucc.) como porta-enxerto de Prunus sp. vem despertando grande interesse em função de sua rusticidade, resistência a pragas e doenças, adaptação e, principalmente, por reduzir o porte de pessegueiros e nectarineiras. Este trabalho foi conduzido no Departamento de Produção Vegetal da FCAV/UNESP, Câmpus de Jaboticabal-SP, e teve por objetivo estudar a propagação vegetativa desta espécie. Para tanto, utilizaram-se estacas herbáceas com 12cm de comprimento dos Clones 02; 05; 10 e 15, provenientes do Programa de Melhoramento Genético do Instituto Agronômico de Campinas, submetidas às concentrações de 0 e 2000mg.L-1 de AIB, por cinco segundos. O experimento foi conduzido em delineamento experimental inteiramente casualizado, com 4 repetições de 20 estacas por parcela, esquema fatorial 4 x 2, sendo o fator clone em 4 níveis (Clones 02; 05; 10 e 15) e AIB em 2 níveis (0 e 2000mg.L-1). De acordo com os resultados, verificou-se diferença entre os clones quanto à porcentagem de enraizamento, sendo o Clone 15 significativamente superior ao Clone 02 (93,75% e 78,13%, respectivamente). Os Clones 05 (85,0%) e 10 (83,13%) comportaram-se como intermediários, não diferindo dos demais. Não houve diferença entre os clones testados quanto à formação de calo, raízes por estaca, comprimento de raízes e porcentagem de estacas brotadas. O ácido indolbutírico na concentração de 2000mg.L-1 favoreceu a emissão de raízes adventícias e aumentou o comprimento das raízes, mas não teve influência na brotação das estacas. Não houve efeito da interação entre os fatores testados para as variáveis analisadas.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Com o objetivo de estudar a morfogênese em tecidos caulinares e radiculares de caquizeiro, foram conduzidos diversos experimentos a campo e in vitro. Os experimentos a campo consistiram numa série de trabalhos que envolveram a estaquia de caule e de raiz, a mergulhia e a alporquia do caquizeiro 'Fuyu'. Na estaquia de caule, foram testados o número de folhas, concentrações de AIB, o estiolamento localizado e total. Na estaquia de raiz, foram testados o diâmetro e a posição da estaca. A mergulhia foi testada a campo e em recipientes, sendo combinanda com o estiolamento das brotações, anelamento e aplicação de AIB. Na alporquia, foram testados o anelamento e a aplicação de AIB, sendo os alporques utilizados para outro teste com AIB. Os experimentos in vitro foram conduzidos com plantas juvenis, sendo um trabalho realizado para a indução de organogênese a partir de segmentos radiculares com BAP, TDZ e cinetina (10µM), combinados com AIA (0,01µM), e outro para a indução do enraizamento de brotações pela permanência em meio de cultura com 25mg.L-1 de AIB e posterior transferência para outro meio de cultura isento de reguladores de crescimento e com carvão ativado. Em todos os experimentos de estaquia de caule, mergulhia e alporquia, não ocorreu a formação de raízes. Apenas na estaquia de raiz houve organogênese, onde as melhores respostas de brotação e enraizamento foram obtidas com as estacas de maior diâmetro e na posição vertical. A organogênese também foi observada em segmentos radiculares in vitro, com uma grande proliferação de calos e gemas induzida pelo uso de TDZ mais AIA. Ao contrário do observado a campo, as brotações caulinares in vitro enraizaram com uma taxa de 66%, com uma emissão média de 4,7 raízes por brotação, mostrando ser uma técnica promissora de clonagem do caquizeiro.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

A estaquia é uma das técnicas de propagação vegetativa do maracujazeiro que permite a obtenção de pomares uniformes, bem como de porta-enxertos que confiram ganhos de produtividade e/ou resistência a pragas e doenças. Porém, as informações sobre o melhor tipo de estaca a ser usado não são conclusivas. Com o objetivo de avaliar o desempenho de vários tipos de estacas, como material para formação de mudas de maracujazeiros, foi conduzido um experimento no Setor de Fruticultura da Universidade Federal de Viçosa. Os fatores em estudo foram estacas apicais, medianas e basais do último surto de crescimento dos maracujazeiros doce (Passiflora alata Dryand.) e amarelo (P. edulis f. flavicarpa O. Deg.). Cinqüenta dias após o início do experimento, foram avaliados a percentagem de enraizamento, o número de raízes, o comprimento da maior raiz, a massa seca do sistema radicular, o comprimento e a área do sistema radicular, e a massa seca da parte aérea. Estacas das posições basal e mediana apresentaram maior potencial de enraizamento e maior crescimento do sistema radicular. Embora não tenham diferido quanto à percentagem de enraizamento e ao número de raízes, o maracujazeiro-doce apresentou sistema radicular mais vigoroso que o amarelo.