1000 resultados para Mosca-dos-fungos
Resumo:
In spite of evident progress in the serology of Chagas disease, the requirement for new diagnostic antigens persists. We have evaluated different antigens obtained from Trypanosoma cruzi grown in medium rich in nutrients or under nutrient stress, autoclaved or sonicated and fractionated by differential centrifugation. The resulting antigens were evaluated for diagnosis of Chagas disease using ELISA. Immunofluorescence of the parasites demonstrated that nutrient stress induced changes in the distribution and density of antigens recognised by a pool of sera from experimentally infected mice. When evaluated using ELISA, it was evident that most fractions had good sensitivity but poor specificity. Surprisingly, the best specificity and sensitivity was observed with parasites cultured under nutrient stress and autoclaved. Furthermore this antigen had low cross reactivity with sera from other parasitic diseases, Leishmaniasis in particular. Western blot analysis demonstrated that autoclaving seems to non-specifically eliminate cross-reactive antigens. In conclusion, autoclaving epimastigotes of T. cruzi, after nutrient stress, allowed us to obtain an antigen that could be used in the serological diagnosis of Chagas disease.
Resumo:
Toscana virus (TOSV, Phlebovirus, family Bunyaviridae) infection is one of the most prevalent arboviruses in Spain. Within the objectives of a multidisciplinary network, a study on the epidemiology of TOSV was conducted in Granada, in southern Spain. The overall seroprevalence rate was 24.9%, significantly increasing with age. TOSV was detected in 3 of 103 sandfly pools by viral culture or reverse transcription-polymerase chain reaction from a region of the L gene. Nucleotide sequence homology was 99%-100% in TOSV from vectors and patients and 80%-81% compared to the Italian strain ISS Phl.3. Sequencing of the N gene of TOSV isolates from patients and vectors indicated 87%-88% and 100% homology at the nucleotide and amino acid levels, respectively, compared to the Italian strain. These findings demonstrate the circulation of at least 2 different lineages of TOSV in the Mediterranean basin, the Italian lineage and the Spanish lineage.
Resumo:
Distribution of Toscana virus (TOSV) is evolving with climate change, and pathogenicity may be higher in nonexposed populations outside areas of current prevalence (Mediterranean Basin). To characterize genetic diversity of TOSV, we determined the coding sequences of isolates from Spain and France. TOSV is more diverse than other well-studied phleboviruses (e.g.,Rift Valley fever virus).
Resumo:
This study was supported in part by project 05/305, Junta de Andalucía, Spain
Resumo:
Small supernumerary marker chromosomes (sSMCs) are structurally abnormal chromosomes that cannot be characterized by karyotype. In many prenatal cases of de novo sSMC, the outcome of pregnancy is difficult to predict because the euchromatin content is unclear. This study aimed to determine the presence or absence of euchromatin material of 39 de novo prenatally ascertained sSMC by array-comparative genomic hybridization (array-CGH) or single nucleotide polymorphism (SNP) array. Cases were prospectively ascertained from the study of 65,000 prenatal samples [0.060%; 95% confidence interval (CI), 0.042-0.082]. Array-CGH showed that 22 markers were derived from non-acrocentric markers (56.4%) and 7 from acrocentic markers (18%). The 10 additional cases remained unidentified (25.6%), but 7 of 10 could be further identified using fluorescence in situ hybridization; 69% of de novo sSMC contained euchromatin material, 95.4% of which for non-acrocentric markers. Some sSMC containing euchromatin had a normal phenotype (31% for non-acrocentric and 75% for acrocentric markers). Statistical differences between normal and abnormal phenotypes were shown for the size of the euchromatin material (more or less than 1 Mb, p = 0.0006) and number of genes (more or less than 10, p = 0.0009). This study is the largest to date and shows the utility of array-CGH or SNP array in the detection and characterization of de novo sSMC in a prenatal context.
Resumo:
Granada virus (GRV), a new phlebovirus within the Naples serocomplex, has been recently described in phlebotomine sandflies from Spain. The presence of anti-GRV immunoglobulin G (IgG) antibodies was investigated by indirect fluorescence assay (IFA) and neutralization test (NT) in 920 serum samples from the Granada population. By IFA, an overall GRV seroprevalence of 15.8% (N = 145) was observed, significantly increasing up to 65 years. NT was positive in 18% of anti-GRV IFA-positive samples. IgG antibodies against Toscana virus (TOSV), a hyperendemic phlebovirus within Granada province, were detected in 40% of anti-GRV-positive cases. Anti-GRV IgM antibodies were detected in 36 (6.6%) of 547 acute-phase serum samples from individuals with febrile illness, exanthema, and/or acute respiratory infection. All positives were anti-TOSV IgM-negative. GRV may infect humans, with most cases being asymptomatic. The codetection of anti-GRV and anti-TOSV IgG antibodies could be attributable to cross-reactivity or exposure to the same transmission vector.
Resumo:
Durant els últims anys al tram final del riu Ebre s’han produit canvis molt importants a l’ecosistema fluvial: l’augment de la transparència de l’aigua ha comportat una proliferació massiva de macròfits que ha provocat canvis en l’estructura tròfica i en la composició de les comunitats biològiques, representant un greu perill per espècies amenaçades com Margaritifera auricularia. A més del problema ecològic, els macròfits estan provocant molts problemes socio-econòmics perjudicant les captacions d’aigua (centrals nuclears, hidroelèctriques i regadius), creant problemes per a la navegació fluvial, i afavorint la proliferació d’espècies molestes com la mosca negra (Simulium erythrocephalum). Entre les diferents causes que podrien explicar aquests canvis en l’ecosistema hi ha: la disminució del fòsfor dissolt, la regularització i la disminució de cabals, i l’aparició d’espècies introduides com el musclo zebra. Segurament es tractarà d’un efecte combinat de les diferents causes però és necessari analitzar-les per tal de conèixer quines tenen més incidència i així, poder proposar mesures de gestió per als problemes ecològics que pateix el tram final de l’Ebre. Al present projecte de tesi (inclós en el projecte d’I+D: efectes de la millora de la qualitat de l'aigua i de l'alteració del règim de cabals sobre les comunitats biològiques del tram final del riu Ebre) s’estudiarà la comunitat de macròfits i macroinvertebrats associats per tal de determinar el paper que tenen en el canvis que s’han produit al riu durant els últims anys.
Resumo:
The association of marfanoid habitus (MH) and intellectual disability (ID) has been reported in the literature, with overlapping presentations and genetic heterogeneity. A hundred patients (71 males and 29 females) with a MH and ID were recruited. Custom-designed 244K array-CGH (Agilent®; Agilent Technologies Inc., Santa Clara, CA) and MED12, ZDHHC9, UPF3B, FBN1, TGFBR1 and TGFBR2 sequencing analyses were performed. Eighty patients could be classified as isolated MH and ID: 12 chromosomal imbalances, 1 FBN1 mutation and 1 possibly pathogenic MED12 mutation were found (17%). Twenty patients could be classified as ID with other extra-skeletal features of the Marfan syndrome (MFS) spectrum: 4 pathogenic FBN1 mutations and 4 chromosomal imbalances were found (2 patients with both FBN1 mutation and chromosomal rearrangement) (29%). These results suggest either that there are more loci with genes yet to be discovered or that MH can also be a relatively non-specific feature of patients with ID. The search for aortic complications is mandatory even if MH is associated with ID since FBN1 mutations or rearrangements were found in some patients. The excess of males is in favour of the involvement of other X-linked genes. Although it was impossible to make a diagnosis in 80% of patients, these results will improve genetic counselling in families.
Resumo:
Bactrocera invadens (Drew, Tsuruta & White) (Diptera:Tephritidae) é uma das espécies de moscas-das-frutas de maior importância económica para a fruticultura mundial. De origem asiática, surgiu em África em 2003, tendo sido detectada em Cabo Verde, Ilha de Santiago, em 2007. Desde então, espalhou-se para Santo Antão, Fogo e Brava. Tendo em vista a avaliação da eficiência de armadilhas para captura em massa da mosca, procedeu-se, durante curtos períodos de tempo em 2009, 2010 e 2011, à recolha de adultos com recurso a dois tipos de atractivos, ‘Creolax’® e proteína hidrolisada, e a três tipos de armadilhas, ABT®, armadilha do tipo funil e garrafa mosqueira da CeraTrap®. As armadilhas foram instaladas em quatro localidades de Santiago, na cultura de mangueira ou de bananeira. O ‘Creolax’ foi significativamente superior à proteína hidrolisada e a armadilha ABT apresentou elevada eficiência na captura de adultos da mosca. Num ensaio em 2009, na Cidade Velha, foram capturados 195, 59 e 30 adultos/armadilha para as combinações, respectivamente, de ABT x ‘Creolax’, armadilha do tipo funil x ‘Creolax’ e garrafa mosqueira x proteína hidrolisada. Em 2011, na bananeira, em Monte Negro, foram capturados 8500 adultos/armadilha ABT x ‘Creolax’ em cinco meses, tendo o máximo da população sido encontrado em Junho.
Resumo:
A bananeira tem um elevado valor social e económico para Cabo Verde, desempenhando um papel fundamental na dieta alimentar das populações. Nos últimos anos a produtividade da cultura tem vindo a decair e de entre as causas responsáveis pelo declínio dos bananais incluem-se micoses. Com a finalidade de determinar o possível envolvimento de fungos nas doenças foliares fez-se o levantamento da micobiota associada a necroses foliares. Material foliar com lesões de diversos tipos foi recolhido em bananais de 10 localidades da Ilha de Santiago e observado ou colocado em câmara húmida sobre meio gelosado. As estruturas de fungos detectadas sobre as folhas foram montadas em lactofenol e utilizadas para identificação até ao nível da espécie, dos fungos registados, utilizando para o efeito critérios clássicos em sistemática micológica. Foram identificados 48 táxones, sendo 44 fungos mitospóricos e 4 fungos ascomicetas. Muitos dos fungos identificados não são considerados fitopatogénicos na bananeira, estando referidos como endófitos ou saprófitas na cultura. Os principais fungos patogénicos identificados foram Cladosporium musae, Colletotrichum gloeosporiodes, C. musae, Cordana musae, Deightoniella torulosa, Lasiodiplodia theobromae e Ramichloridium musae. A maioria das espécies apresentou larga distribuição nas zonas de produção amostradas.
Resumo:
Este estudo foi realizado no período de agosto de 1999 a julho de 2000 com o objetivo de conhecer os parasitóides de Chrysomya megacephala (Fabricius, 1794) (Diptera, Calliphoridae) e avaliar sua dinâmica populacional no Instituto Oswaldo Cruz (IOC/ FIOCRUZ) e Jardim Zoológico, na cidade do Rio de Janeiro, RJ. As coletas foram realizadas semanalmente através da exposição de larvas de terceiro instar da mosca e seu substrato de criação, carne bovina moída em putrefação. Foram identificadas três espécies de himenópteros parasitóides: Tachinaephagus zealandicus Ashmead, 1904 (Encyrtidae), Pachycrepoideus vindemiae (Rondani, 1875) (Pteromalidae) and Nasonia vitripennis (Walker, 1836) (Pteromalidae). Nos dois locais, T. zealandicus foi a espécie com maior taxa de parasitismo de C. megacephala, seguida por P. vindemiae e N. vitripennis. A população de parasitóides diminuiu drasticamente no verão (temperatura média = 28°C; precipitação = 6,5 mm).O pico populacional desses insetos foi verificado no final do outono e durante todo o inverno. No Jardim Zoológico, o lixo acumulado no local de coleta exerceu forte influência na dinâmica populacional dos himenópteros parasitóides identificados nesse estudo e o pico populacional de parasitismo foi verificado em junho e julho de 2000.
Resumo:
No Brasil as moscas frugívoras são pragas importantes de frutas e hortaliças. O conhecimento da flutuação populacional dessas espécies em cada bioma é um importante requisito para a adoção de estratégia de controle de pragas nos agroecossistemas. O objetivo desse trabalho foi avaliar a diversidade de espécies de moscas-das-frutas infestantes de frutas silvestres e cultivadas em Aquidauana, MS. Vinte e uma espécies de frutas foram amostradas de fevereiro de 2003 a janeiro de 2004. As espécies de Tephritidae encontradas foram: Anastrepha striata Schiner, 1868, Anastrepha obliqua (Macquart, 1835) e Ceratitis capitata (Wiedemann, 1824). Os frugívoros Lonchaeidae e Muscidae encontrados foram: Neosilba sp. e Atherigona orientalis (Schiner, 1868), respectivamente. Um total de 2.568 moscas foram coletadas, das quais 2.394 representadas pela mosca-do-Mediterrâneo C. capitata. A associação entre moscas frugívoras e espécies de frutas é discutida.
Resumo:
Anastrepha sororcula Zucchi, 1979, é uma das espécies de mosca-das-frutas mais disseminadas no País, sendo considerada a praga-chave que causa os maiores danos à produção de goiaba (Psidium guajava L., 1758) no Brasil. Em vista da importância desta espécie no complexo de pragas naturais da fruticultura brasileira e, em face à escassez de dados sobre sua biologia e comportamento, este trabalho teve por objetivo obter informações sobre a idade de maturação sexual de A. sororcula em laboratório e descrever seu comportamento reprodutivo. Os machos atingiram a maturidade sexual entre 7 e 18 dias após a emergência, com a maioria dos indivíduos tornando-se sexualmente maduros entre 10 e 13 dias de idade. Exibiram comportamento de sinalização às fêmeas, caracterizado pela distensão da região pleural do abdome, formando uma pequena bolsa de cada lado e, eversão de uma diminuta bolsa membranosa de cutícula retal que circunda a área anal. Durante este processo, os machos realizaram rápidos movimentos de vibração das asas, produzindo sinais audíveis. Uma gotícula foi liberada da região anal durante os movimentos de vibração alar. Após a atração das fêmeas, os machos realizaram uma série de movimentos elaborados de cortejo. As fêmeas alcançaram a maturação sexual entre 14 e 24 dias da emergência, com a maioria tornando-se sexualmente madura aos 19 dias de idade. A exibição diária das atividades sexuais foi confinada quase que exclusivamente ao período das 16:00-17:30h. A. sororcula apresentou um acentuado padrão de protandria.
Resumo:
Os fungos são um grupo de microrganismos diversificado com uma grande ubiquidade na natureza, podendo ser encontrados no solo, no ar e na água. Alguns destes microrganismos são considerados como verdadeiros agentes patogénicos para humanos e, embora na grande maioria sejam inofensivos para indivíduos saudáveis, tornam-se patogénicos para indivíduos com fragilidade imunológica. A infeção por estes agentes em ambiente hospitalar tem sido relatada neste últimos anos como a principal causa de morte nos pacientes internados com debilidade imunológica. Neste estudo foi feita a avaliação da presença de fungos no ambiente de algumas unidades mais críticas do Hospital Agostinho Neto na cidade da Praia em Cabo Verde durante o mês de Janeiro de 2012, nomeadamente no Bloco Operatório do hospital e nos serviços de internamento Cirúrgico e Queimadura, Neonatologia, Infeciologia, Oncologia e de Hemodiálise. No total foram recolhidas 34 amostras de diferentes locais, detectadas 393ufc/m3 no ar, 685ufc/m3 na água e 2696ufc/m2 nas superfícies e isolados 104 fungos morfologicamente diferentes, sendo sido obtidos 29 a partir do ar, 21 de amostras da água e 54 de superfícies. A maior diversidade fúngica foi encontrada nos serviços de internamento Cirúrgico e Queimadura e de Neonatologia onde, em cada um, foram detectados nove géneros diferentes de fungos no ambiente hospitalar. Observou-se ainda uma forte presença dos géneros Aspergillus, Penicillium e Cladosporium em todos os locais estudados. Sabendo que a contaminação por estes agentes pode ser um fator de risco para infeção nosocomial em pacientes com sistema imunitário muito debilitado, sugerimos no final do trabalho algumas linhas orientadoras para minimizar os fatores de risco e propor trabalhos futuros para correlacionar esses fatores com casos de ocorrência de infeções fúngicas no Hospital Agostinho Neto na cidade da Praia, Cabo Verde.
Resumo:
Avaliou-se a patogenicidade de isolados dos fungos Metarhizium anisopliae (Metsch.) Sorokin e Beauveria bassiana (Bals.) Vuillemin a Scaptocoris carvalhoi Becker, 1967 sob condições de laboratório e em casa de vegetação. Os experimentos foram conduzidos na Embrapa Agropecuária Oeste de Dourados, MS, durante o ano de 2003. Foram avaliados dez isolados de M. anisopliae e onze de B. bassiana, em laboratório, utilizando-se o delineamento inteiramente casualizado, com cinco repetições (10 adultos e 5 ninfas/parcela). A patogenicidade de M. anisopliae (Ma69) também foi testada em ninfas e adultos, separadamente, em laboratório e casa de vegetação. Os níveis de mortalidade do percevejo foram maiores com os isolados de M. anisopliae que variaram de 73,3% a 94,7% contra 10,7% a 78,7% para os de B. bassiana. Em casa de vegetação, a porcentagem de mortalidade do percevejo causada pelo fungo Ma69 foi de 57,3% e não foi constatada diferença por este isolado quanto à mortalidade de ninfas e adultos, em laboratório. Todavia, em casa de vegetação, os níveis de mortalidade foram significativamente maiores (p<0,05) para ninfas (38,4%) do que para os adultos (16,2%). Com base nos resultados obtidos, concluiu-se que o isolado Ma69 de M. anisopliae foi mais eficiente para S. carvalhoi tanto em laboratório quanto em casa de vegetação, constituindo em uma alternativa promissora para ser utilizado como inseticida microbiano em condições de campo.