989 resultados para B ... n C ... f.


Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

The main object of the present paper consists in giving formulas and methods which enable us to determine the minimum number of repetitions or of individuals necessary to garantee some extent the success of an experiment. The theoretical basis of all processes consists essentially in the following. Knowing the frequency of the desired p and of the non desired ovents q we may calculate the frequency of all possi- ble combinations, to be expected in n repetitions, by expanding the binomium (p-+q)n. Determining which of these combinations we want to avoid we calculate their total frequency, selecting the value of the exponent n of the binomium in such a way that this total frequency is equal or smaller than the accepted limit of precision n/pª{ 1/n1 (q/p)n + 1/(n-1)| (q/p)n-1 + 1/ 2!(n-2)| (q/p)n-2 + 1/3(n-3) (q/p)n-3... < Plim - -(1b) There does not exist an absolute limit of precision since its value depends not only upon psychological factors in our judgement, but is at the same sime a function of the number of repetitions For this reasen y have proposed (1,56) two relative values, one equal to 1-5n as the lowest value of probability and the other equal to 1-10n as the highest value of improbability, leaving between them what may be called the "region of doubt However these formulas cannot be applied in our case since this number n is just the unknown quantity. Thus we have to use, instead of the more exact values of these two formulas, the conventional limits of P.lim equal to 0,05 (Precision 5%), equal to 0,01 (Precision 1%, and to 0,001 (Precision P, 1%). The binominal formula as explained above (cf. formula 1, pg. 85), however is of rather limited applicability owing to the excessive calculus necessary, and we have thus to procure approximations as substitutes. We may use, without loss of precision, the following approximations: a) The normal or Gaussean distribution when the expected frequency p has any value between 0,1 and 0,9, and when n is at least superior to ten. b) The Poisson distribution when the expected frequecy p is smaller than 0,1. Tables V to VII show for some special cases that these approximations are very satisfactory. The praticai solution of the following problems, stated in the introduction can now be given: A) What is the minimum number of repititions necessary in order to avoid that any one of a treatments, varieties etc. may be accidentally always the best, on the best and second best, or the first, second, and third best or finally one of the n beat treatments, varieties etc. Using the first term of the binomium, we have the following equation for n: n = log Riim / log (m:) = log Riim / log.m - log a --------------(5) B) What is the minimun number of individuals necessary in 01der that a ceratin type, expected with the frequency p, may appaer at least in one, two, three or a=m+1 individuals. 1) For p between 0,1 and 0,9 and using the Gaussean approximation we have: on - ó. p (1-p) n - a -1.m b= &#948;. 1-p /p e c = m/p } -------------------(7) n = b + b² + 4 c/ 2 = 1/p n cor = n + n' ---------- (8) We have to use the correction n' when p has a value between 0,25 and 0,75. The greek letters delta represents in the present esse the unilateral limits of the Gaussean distribution for the three conventional limits of precision : 1,64; 2,33; and 3,09 respectively. h we are only interested in having at least one individual, and m becomes equal to zero, the formula reduces to : c= m/p o para a = 1 a = { b + b²}² = b² = &#948;2 1- p /p }-----------------(9) n = 1/p n (cor) = n + n´ 2) If p is smaller than 0,1 we may use table 1 in order to find the mean m of a Poisson distribution and determine. n = m: p C) Which is the minimun number of individuals necessary for distinguishing two frequencies p1 and p2? 1) When pl and p2 are values between 0,1 and 0,9 we have: n = { 48; p1 ( 1-pi) + p2) / p2 (1 - p2) n= 1/p1-p2 }------------ (13) n (cor) We have again to use the unilateral limits of the Gaussean distribution. The correction n' should be used if at least one of the valors pl or p2 has a value between 0,25 and 0,75. A more complicated formula may be used in cases where whe want to increase the precision : n (p1 - p2) &#948; { p1 (1- p2 ) / n= m &#948; = &#948; p1 ( 1 - p1) + p2 ( 1 - p2) c= m / p1 - p2 n = { b2 + 4 4 c }2 }--------- (14) n = 1/ p1 - p2 2) When both pl and p2 are smaller than 0,1 we determine the quocient (pl-r-p2) and procure the corresponding number m2 of a Poisson distribution in table 2. The value n is found by the equation : n = mg /p2 ------------- (15) D) What is the minimun number necessary for distinguishing three or more frequencies, p2 p1 p3. If the frequecies pl p2 p3 are values between 0,1 e 0,9 we have to solve the individual equations and sue the higest value of n thus determined : n 1.2 = {&#948; p1 (1 - p1) / p1 - p2 = Fiim n 1.2 = { 48; p1 ( 1 - p1) + p1 ( 1 - p1) }² } -- (16) Delta represents now the bilateral limits of the : Gaussean distrioution : 1,96-2,58-3,29. 2) No table was prepared for the relatively rare cases of a comparison of threes or more frequencies below 0,1 and in such cases extremely high numbers would be required. E) A process is given which serves to solve two problemr of informatory nature : a) if a special type appears in n individuals with a frequency p(obs), what may be the corresponding ideal value of p(esp), or; b) if we study samples of n in diviuals and expect a certain type with a frequency p(esp) what may be the extreme limits of p(obs) in individual farmlies ? I.) If we are dealing with values between 0,1 and 0,9 we may use table 3. To solve the first question we select the respective horizontal line for p(obs) and determine which column corresponds to our value of n and find the respective value of p(esp) by interpolating between columns. In order to solve the second problem we start with the respective column for p(esp) and find the horizontal line for the given value of n either diretly or by approximation and by interpolation. 2) For frequencies smaller than 0,1 we have to use table 4 and transform the fractions p(esp) and p(obs) in numbers of Poisson series by multiplication with n. Tn order to solve the first broblem, we verify in which line the lower Poisson limit is equal to m(obs) and transform the corresponding value of m into frequecy p(esp) by dividing through n. The observed frequency may thus be a chance deviate of any value between 0,0... and the values given by dividing the value of m in the table by n. In the second case we transform first the expectation p(esp) into a value of m and procure in the horizontal line, corresponding to m(esp) the extreme values om m which than must be transformed, by dividing through n into values of p(obs). F) Partial and progressive tests may be recomended in all cases where there is lack of material or where the loss of time is less importent than the cost of large scale experiments since in many cases the minimun number necessary to garantee the results within the limits of precision is rather large. One should not forget that the minimun number really represents at the same time a maximun number, necessary only if one takes into consideration essentially the disfavorable variations, but smaller numbers may frequently already satisfactory results. For instance, by definition, we know that a frequecy of p means that we expect one individual in every total o(f1-p). If there were no chance variations, this number (1- p) will be suficient. and if there were favorable variations a smaller number still may yield one individual of the desired type. r.nus trusting to luck, one may start the experiment with numbers, smaller than the minimun calculated according to the formulas given above, and increase the total untill the desired result is obtained and this may well b ebefore the "minimum number" is reached. Some concrete examples of this partial or progressive procedure are given from our genetical experiments with maize.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Em 5 meses e 20 dias, obtivemos 4 geraões de Metagonis lylum minense Towns, correspondentes a um total de 662 adultos. O ciclo evolutivo completo, varia de 31 a 51 dias com evolão mdia de 38 dias a 18,C. As porcentagens de parasitismo natural em culturas de cana e de milho foram respectivamente de 23,1 e 37,3%. Libertaram-se 526 moscas, obtendo-se um parasitismo de 48,3% para cana de aúcar e 61,1% no milho. Em 12 meses foram criados em laborario 10 geraões de Lixophaga diatraeae Towns, num total de 915 adultos. O ciclo evolutivo completo, de emergncia a emerncia do adulto, varia de 30 a 39 dias nos meses de Setembro a Abril, sendo a evoluço dia de 32,5 dias a 21,4C e de 33 a 43 dias nos meses de Maio a Agosto com evoluço dia de 36 dias a 16.9°C. No campo foram libertados 262 adultos de Lixophaga. Do total, 139 distribdos em cultura de milho (Lote A) e os restantes, em cultura de cana (Lotes B e C). Recuperamos 76 purios vivos e 38 vazios. A porcentagem total de parasitismo verificado foi de 28,7%. Temos recuperado diversos puprios aps um ano das primeiras libertões (1951), o que vem demonstrar que a Lixophaga já se estabeleceu nesta rego. Nos meses de Maio a Agosto, a capacidade larval torna-se mais reduzida devido a baixa temperatura. Nesse período, deve- se conservar os adultos em ambiente cuja temperatura seja de 22 a 25C, a fim de que os mesmos o paralisem sua reproduão.No perodo da gestão, a Lixophaga demonstrou ser mais resistente do que as outras duas escies nativas. O potencial de reproduço da Metagonistylum e da Parathersia maior do que a da Lixophaga. Na tcnica de criaão e conservaço da broca parasitada, utilizamos pontas de cana introduzidas em recipientes contendgua, uma vez que os roletes so de efmera durão e precisam ser substitudos constantemente O ciclo mdio de Metagonistylum sendo de 38 dias, conforme determinamos e o de Paratheresia de 47 dias de acordo com o trabalho de SOUZA (7), conclmos que o ciclo mdio de Lixophaga é menor comparando quelas espcies. Embora, os parasitos da broca, sejam na natureza, hiper parasitados, em nada vem alterar esse todo, um vez que quando o parasito destruir completamente a broca e passar ao estado de pr-pupa, observamos pelas experimentaões, que somente nessa fase poder vir a ser hiperparasitado e assim mesmo em porcentagem insignificante, no indo am de 5%. Pela criaço sistemática desses parasitos em larga escala e sua distribuão peridica na cultura de cana, não dependendo, portanto, de sua multiplicão total na natureza, anula-se o efeito do hiperparasitismo e consegue-se reduzir grandemente a infestaão ocasionada pela broca.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Baseando-se nas caractersticas morfolgicas dos frutos e sementes das cultivares pertencentes a ts espcies de Cucurbita, elaborou-se uma chave anatica para determiná-las. Foram utilizadas sementes de polinizaço controlada. De cada cultivar estudada foram coletados 30 frutos e 5 sementes por fruto. Dos frutos e das sementes foram estudadas as seguintes caractesticas morfogicas: Presea ou ausncia do pescoo e do bojo do fruto. Consistência e dilataço do pedúnculo do fruto. Coloraço do epicarpo. Forma do fruto. Presena ou ausência de costela ou relevo linear. Hilo basal da semente. O resumo deste trabalho foi enviado a XXVII Reunião Anual da S.B.P.C., realizada em Belo Horizonte (MG), em julho de 1975.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Sabe-se que é comum usar-se a regresso quadrtica (Y = a.r + bX -f- c) para determinar a dose econmica de adubão. O ponto de mximo ou de nimo ser X = - - b/2c , onde b e c possuem distribuião normal. X Teste trabalho cogita-se de estudar a distribuão gerada pelo quociente de duas variveis pertencentes a uma distribuão normal. Calcularam-se as estasticas &#947;1 e &#947;2 de Fisher, e a elas se aplicou a prova de t. Tambm se obtiveram os momentos 3.° e 4. Os resultados obtidos mostram que na maioria dos casos a distribuião de X se afasta muito da normal.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

O método da cristalizaão sensitiva é utilizado na distião de tipos de leite. Foram estudadas trs concentraçes de cloreto de cobre (0,1; 0,25 e 0,5 g/placa) combinadas a trs de leite (0,01, 0,025 e 0,05 g/placa) de ts tipos (cru, B e C), com ts repetiões. Para as 27 combinaçes possveis, observou-se ntida influncia do leite como modificador do modelo de cristalizão do cloreto de cobre. O todo mostrou sensibilidade suficiente para distinço de tipos de leite, principalmente nas concentraões 0,05 : 0,5e 0,025 : 0,5.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

O presente trabalho foi realizado com o objetivo de continuar os experimentos que visam o combate ao "caro branco" Polyphagotarsonemus latus (Banks, 1904) em algodoeiro. Quatro tratamentos foram aplicados em pulverizão convencional e 2 outros produtos com "Electrodyn", num total de 7 tratamentos (com a testemunha). Vejamos quais são estes: A) testemunha; B) dicofol; C) bromopropilato; D) abamectina + alquenol multimetílico, sendo o último um feromnio; E) dicofol; F). profenofós e G) abamectina (Quadro 1). Os tratamentos C e E foram feitos com soluões especiais para "Electrodyn". A análise dos resultados demonstrou que os tratamentos E e D foram os melhores. Palavras-chave: Polyphagotarsonemus latus, defensivos qmicos, ácaro branco, algodoeiro.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Tendo em vista a utilizaço do aguap como adubo verde foram feitas determinaões de macronutrientes (N, P, K, Ca, Mg, S) e de micronutrientes (B, Cl, Co, Cu, Fe, Mn, Mo, Ni, Zn) nas rzes, caules e folhas de amostras colhidas na zona rural de Ourofino, MG. Verificou-se que 1kg da planta inteira possui as seguintes quantidades de nutrientes: N-10,3g, P-1,6, K-49,0, Ca-25,8, Mg-10,5 e S-3,3; B-25mg, C@-10436mg, Co-l,9mg, Cu-10,2mg, Fe-8969mg, Mn-1415mg, Mo-2,3mg, Ni-4,0mg e Zn-41,6mg. Fez-se uma comparão entre os nutrientes contidos no aguap e no esterco de curral e discute-se o seu possível uso como adubo verde, fonte de matéria orgânica e de minerais.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Estudou-se o valor nutritivo do farelo de coco de prensagem atravs da anlise qumica bromatogica convencional e da digestibilidade dos nutrientes. 0 teste de digestibilidade foi conduzido com ts pares de carneiros, machos, castrados, adultos, com peso vivo mdio de 37,97kg, sob delineamento em quadrado latino equilibrado, rotacionado. 0 farelo foi testado em associaão com feno de capim de Rhodes, constituindo ts rões testes: 1-) com 100 porcento do feno; 2) com 85 porcento do feno e 15 porcento do farelo e 3ª) com 70 porcento do feno e 30 porcento do farelo, ou seja, respectivamente tratamento A, B e C. Expresso em Nutrientes Digestveis Totais (NDT), o valor nutritivo do farelo foi de 70,48%. Destacou-se o teor relativamente elevado de extrato-etéreo (EE), igual a 11%, e sua digestibilidade, de 83,5%, enquanto que o teor de protena foi de apenas 23,9%, com digestibilidade de 73,4%. Como suplemento proteico, o produto foi considerado de valor mdio quanto à protena, de valor alto quanto energia, e sem restriões de uso até ao vel de 30 porcento da raço total, conforme os resultados obtidos pelo experimento com carneiros.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Neste estudo foram determinados os efeitos de reguladores vegetais na altura, na formaão foliar, nos teores de nutrientes acumulados (N total, protéico e anico; P, K e Ca, na anatomia e na produtividade do feijoeiro 'Carioca', sob condiçes de casa de vegetaço. A semeadura foi realizada em 22/07/88, sendo que em 22/08/88 foi efetuada a pulverizaão das plantas com giberelina 50ppm, ácido naftalenactico 50ppm, chlormequat 1000ppm, daminozide 3000ppm, chlorflurenol 100ppm e Figaron 50ppm, tendo-se mantido um controle. Foram portanto realizados 7 tratamentos, tendo-se estabelecido 7 repetões, num delineamento inteiramente casualizado. A altura das plantas e a formão foliar foram determinadas 7, 14, e 21 dias as a aplicão, sendo que na colheita procedeu-se à coleta de amostras para a alise das diferentes formas de N, do P, K e Ca nas plantas, anatomia foliar, além do estabelecimento da produtividade do feijoeiro 'Carioca'. Os resultados obtidos, revelaram que as plantas tratadas com giberelina, mostraram maior crescimento e aumento no nmero de folhas desenvolvidas, sendo que chlorflurenol causou a maior reduão nesses parâmetros. Daminozide e chlormequat tenderam a apresentar maiores teores de N total, sendo que daminozide atravs de aumento em N protico e chlormequat incrementando N anico. Chlorflurenol aumentou os níveis de K e Ca, reduzindo o teor de P, Figaron aumentou o contedo de Ca, sendo que daminozide aumentou o nvel de K. Alises histológicas das alteraçes, induzidas por chlorflurenol, revelaram um amulo apico de gos de amido, nas células do parnquima medular dos pecolos dos feijoeiros tratados. Ácido naftalenacético, chlormequat e daminozide reduziram o peso das vagens e das sementes, sendo que chlorflurenol inibiu a prodão.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

o relatados os resultados de um inquérito sbre doença de Chagas realizado na Santa Casa de Misericórdia de Belo Horizonte (Minas Gerais, Brasil), com a finalidade de verificar a incidncia desta moléstia e especialmente de sua forma caraca crônica entre os doentes ali internados. Foram examinados 181 pacientes adultos no selecionados, adotando-se os seguintes todos: a) exame clínico geral e exame minucioso do aparelho circulatório; b) eletrocardiograma; c) reaão de fixaço do complemento para a doena de Chagas (antgeno de cultura do Schizotrypanum cruzi); d) reão de Wassermann; e) xenodiagstico e radiografia dos pacientes com reaão de fixaço do complemento (Guerreiro &amp; Machado) positiva e de portadores de outras cardiopatias. Dos 181 pacientes examinados, 37 (20,44%) tinham provas de laborario positivas para foena de Chagas. 49 (27,07%) eram portadores de cardiopatias, com as seguintes etiologias: doena de Chagas (18 casos); arteriosclerose (13 casos); hipertenso arterial (12 casos); filis (casos); febre reutica (3 casos); cardiopatia congnita (1 caso); cor pulmonale crnico (1 caso). De 34 pacientes com doea de Chagas, 18 (52,95%) apresentavam evidências eletrocardiogficas de comportamento miocárdico. As alteraçes eletrocardiográficas mais freqentes foram: bloqueio do ramo direito, extra-sstoles ventriculares, alteraões de QRS (isoladas ou associadas a alteraçes de T), bloqueios auriculo-ventriculares. Estes achados são semelhantes aos já descritos na cardiopatia chagsica crnica por Laranja e cols. (13,26). As alteraões eletrocardiogrficas mais frequentes no grupo de pacientes com provas de laboratório negativas para doea de Chagas foram: curvas de hipertrofia ventricular esquerda (strain) alteralçoes pririas de T e extra-stoles vemtriculares. A idade de 50,0% dos pacientes com miocardite chagásica crônica no ultrapassou os 30 enquanto que 83,33% dos pacientes portafores de outras cardiopatias eram maiores de 30 anos. A reaão de fixaço do complemento (angeno de cultura do Schizotrypanum cruzi), devido à sua especificidade e sensibilidade, mostrou ser muito util para o diagnstico de laborario da doena de Chagas em sua fase crônica. O xenodiagstico foi positivo em 8 casos (25,8%) de 31 pacientes com reão de Guerreiro &amp; Machado positiva. Foi discutidoo problema da etiologia do megaesôfago e do megacolon, admitindo os Autores que adoena de Chagas possivelmente desempenhe, em determinadas zonas, papel significativo no desenvolvimento destas afeões. Foi brevemente relatada a distribuião geogfica dos triatodeos no Estado de Minas Gerais. Os principais vetores o Panstrongylus megistus, Triatoma infestans e Triatoma sordida, se bem que outras 12 espcies ocorrem neste Estado. Estes triatomdeos existem em 204 (64,55%) dos 316 munipios do Estado de Minas. Vetores infetados foram encontrados em 143 munipios (70,09%). Foram assinaladas as áreas infetadas mais importantes. Os Autores salientaram a importância mdica da doea de Chagas, acreditando ser esta infecço um dos mais importantes fatores de cardiopatia em amplas zonas rurais do Estado de Minas Gerais.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Neste trabalho, faz-se o estudo das estruturas anatmica e histolgica do tesculo de Triatoma infestans. Da espermionese, descrevem-se apenas as fases que medeiam entre a formaço dos espermionios e a dos esperdeos (espermiocitonese). A espermiohistognese bem como as anatomias do vas deferens e das glândulas anexas seo tratados na segunda parte dste trabalho, em preparo. O tesculo de Triatoma infestans possui 7 folículos dos quais cada um se abre num vas efferens pprio, curto, desembocando êstes num único vas deferens geral. Na zona de transião entre vas efferens e vas deferens, encontra-se sempre um conjunto de massas tissulares que se estão necrosando em virtude da decomposião das paredes dos cistos. Em conseqência, os feixes de esrmios o libertados e passam através do vas efferens para o vas deferens. As subsncias quidas que ento se formam, resultado da necrose, o reabsorvidas pelo epitélio do vas efferens, entrando novamente em circulão na hemolinfa; o epitélio possui um rabrio muito longo. A parte superior do conteúdo de cada foculo dispõe-se ao redor de grande célula apical cuja fuão principal deve ser a de uma atividade reguladora que está relacionada com a diferencião das células do conjunto germinativo em espermiognios pririos e em ncleos das paredes dos cistos. Nos espermiognios, seo verificadas 8 divisões de multiplicaço, o que vai dar a formão de 256 espermiócitos, mero sse que depois das duas divisões de maturaão, que se seguem, originar 1 024 espermdeos. Em seguida, so descritos os femenos que ocorrem durante a prófase e as duas divies de maturaço. Temos que admitir a existncia de uma parasíndese. Pela formão das tétrades, pode-se concluir que a primeira diviso é reducional e a segunda equacional, existindo, pois, uma p-reduão. Triatoma infestans possui 22 cromosomas no espermionio, dos quais 2 são heterocromosomas, sendo X, o maior e Y, o menor, pois, por observões comparadas de oonios, verificou-se que o grande est ausente, enquanto o pequeno existe em nmero duplo. Os autosomas da guarnião equatorial, reduzidos pela primeira e segunda divises de maturão, podem ser distribdos, quanto ao seu tamanho, em três grupos: 3 grandes (A,B e C), 2 médios (D e E e 5 pequenos (F, G, H, I e K). A, B e C, bem como os heterocromosomas, são heteropicnticos, formando, tanto nos espermionios como nos espermiócitos, depois da sinapsis, um corpo de 8 valores, respectivamente de 5 valores, corpos sses que permanecem fortemente condensados, mesmo quando os outros cromosomas se individualizam ou quando formam os cromosomas difusos. O esdio dos cromosomas é analisado e considerado como uma fase ativa durante o tempo do crescimento intensivo dos espermcitos.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

És un text epistemològic sobre les qestions cognitives circulars que apareixen: a) Quan el subjecte forma part de lobjecte estudiat; b) En la recerca de les bases del coneixement; c) Al voler justificar la inducció; d) En algunes interpretacions filosòfiques i cienfiques. Shi explica lestat del punt a) el ms problemàtic, i saclareixen els altres tres punts: els b) i c) pel fet cientfic que levoluci cognitiva humana ha anat acoblada a levolució biològica, la qual ha generat els a priori kantians i altres innatismes. El d) perquè la formac del coneixement i de la ciència es progressiva, passant una i altra vegada sobre el que ja shavia tractat però ascendint alhora i ampliant el panorama, tal com fa una escala de cargol.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Aps trabalhos semelhantes, realizados em 1955 e correspondente ao peodo de 1944 a 1955, foram analisadas as variaçes mensais da incidncia das formas evolutivas do T. infestans e do P. megistus em Bambuí, M.G. o analisados 22.581 exemplares de T. infestans e 2.694 de P. megistus, capturados pelo sto do I.O.C na natureza. De modo geral as variaçes mensais das diferentes formas evolutivas, para ambas as espécies, são as mesmas encontradas por Dias, na publicão anterior. A pequena percentagem de associão das duas escies, nos habitadouros naturais, faz pensar na hitese de um antagonismo biológico entre elas. As observaões sugerem que o P. megistus apresenta uma geraão anual em Bamb e que o T. infestans o faz, talvez, duas zes. Analisando os gráficos de evolão antes e depois dos trabalhos profiláticos em Bamb, nos anos de 1956-57, verifica-se que o parece ter havido modificões significativas nos comportamentos das referidas espcies, o que se deve provelmente, a novos contigentes de insetos, de evoluão semelhante, vindos de municpios vizinhos, ou a "focos residuais" em Bamb, em que as aspersões com B.H.C não influenciaram diretamente na evoluão. Em relão aos ndices de infeão pelo S. cruzi, êstes são semelhantes para as duas espcies (3,21% para o T. infestans e 3,25% para o P. megistus). As formas adultas apresentam-se mais infectadas e, durante o ano, não h grandes variaçes de positividade nos diferentes meses. Houve redão significativa dos índices de infecço de T. infestans após os trabalhos profilticos, com pequena elevão dos de P. megistus, talvez motivada pela invaso domiciliar ocorrida para esta espécies de 1958 a 1964.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

A series of studies have been undertaken to find cases in which heterokaryons show adaptative response to environmental change. Comparisons have also been made between the phenotypes of heterokaryons and corresponding heterozygotes. Unsuccessful attempts were made to produce heterokaryons, on complete medium, balanced by one previously-existing mutant and one newly-obtained slow-growing mutant. Adaptation was achieved in heterokaryons carrying different mutant alleles conferring resistance to: (a) acriflavine, (b) actidione and (c) p-fluorophenylalanine. Comparison with the heterozygote in case (a) suggested a highly localised action of the allele determining resistance. A similar comparison for (b) suggested a non-localised action. In cases (b) and (c) dosage effects were observed in the degree of resistance that the heterokaryons, compared with the corresponding heterozygotes, could achieve. In case (c) interaction of the resistance marker with a nutritional marker (nic8) has been investigated further and a new unteraction between nic8 and Act1 detected. During this work a new conidial colour mutant, fawn, was isolated and characterised. It is likely to be a valuable visual marker, especially in view of its interaction with other colour mutants.