975 resultados para HG-ICP OES


Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

Iron(III) complexes FeL(B)] (1-5) of a tetradentate trianionic phenolate-based ligand (L) and modified dipyridophenazine bases (B), namely, dipyrido-6,7,8,9-tetrahydrophenazine (dpqC in 1), dipyrido3,2-a:2',3'-c]phenazine-2-carboxylic acid (dppzc in 2), dipyrido3,2-a:2',3'-c]phenazine-11-sulfonic acid (dppzs in 3), 7-aminodipyrido3,2-a:2',3'-c]phenazine (dppza in 4) and benzoi]dipyridro3,2-a:2',3'-c]phenazine (dppn in 5), have been synthesized, and their photocytotoxic properties studied along with their dipyridophenazine analogue (6). The complexes have a five. electron paramagnetic iron(III) center, and the Fe(III)/Fe(II) redox couple appears at about 0.69 V versus SCE in DMF-0.1 M TBAP. The physicochemical data also suggest that the complexes possess similar structural features as that of its parent complex FeL(dppz)] with FeO3N3 coordination in a distorted octahedral geometry. The DNA-complex and protein-complex interaction studies have revealed that the complexes interact favorably with the biomolecules, the degree of which depends on the nature of the substituents present on the dipyridophenazine ring. Photocleavage Of pUC19 DNA by the complexes has been studied using visible light of 476, 530, and 647 nm wavelengths. Mechanistic investigations with inhibitors show formation of HO center dot radicals via a photoredox pathway. Photocytotoxicity study of the complexes in HeLa cells has shown that the dppn complex (5) is highly active in causing cell death in visible light with sub micromolar IC50 value. The effect of substitutions and the planarity of the phenazine moiety on the cellular uptake are quantified by determining the total Cellular iron content using the inductively coupled plasma-optical emission spectrometry (ICP-OES) technique. The cellular uptake increases marginally with an increase in the hydrophobicity of the dipyridophenazine ligands whereas complex 3 with dppzs shows very high uptake. Insights into the cell death mechanism by the dppn complex 5, obtained through DAFT nuclear staining in HeLa cells, reveal a rapid programmed cell death mechanism following photoactivation of complex 5 with visible light. The effect of substituent on the DNA photocleavage activity of the complexes has been rationalized from the theoretical studies.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

Silver nanoparticles are being extensively studied due to their widespread applications and unique properties. In the present study, the growth kinetics of silver nanoparticles as synthesized on reduction of silver nitrate solution by aqueous extract of Azadirachta indica leaves was investigated. The formation of silver nanoparticles was preliminarily monitored by measuring the absorption maxima at different time intervals after adding the reducing agent to the silver salt solution (0.5, 1, 1.5, 2, 2.5, 3, 3.5 and 4 h). At different time points characterization studies were conducted using X-ray diffraction studies, FT-IR techniques, zeta potential studies and transmission electron microscopy. The total available silver in the reaction medium was determined at different durations using ICP-OES. The changes in reduction potential in the medium were also monitored using potentiometric analysis. The results confirm a definite change in the medium pertaining to formation of the stable nanoparticles after 2 h, and a significant increase in the agglomeration tendency after 4 h of interaction. The growth kinetic data of the nanoparticles till 3.5 h was found to fit the LSW model confirming diffusion limited growth. (C) 2011 Elsevier B.V. All rights reserved.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

A região de Itutinga foi alvo de estudos prospectivos por parte da empresa BP mineração na década de 80, onde foram encontradas mineralizações em lentes de sulfetos metálicos (Zn-Cu-Ag-Fe) associados a rochas komatiíticas peridotíticas e basaltos toleíticos (anfibolitos) do greenstone belts, nas proximidades da fazenda São Jerônimo, enquadrando-se em um depósito do tipo VMS. A partir destas informações encontradas na literatura propôs-se estudar a estaurolita, a magnetita e a ilmenita para, a partir da determinação do seu conteúdo em zinco, indicar a aplicabilidade destes três minerais como traçadores desses tipos de depósitos. Para isso foram coletadas amostras de sedimentos de corrente e concentrados de batéia na região próxima à ocorrência, no entorno da cidade de Itutinga, e também em uma região próxima a cidade de Itumirim, já que existem semelhanças litológicas entre as duas áreas. Os sedimentos de corrente, as frações magnéticas e as frações de 0,3A (separador eletromagnético Frantz) foram enviados para análises químicas por absorção atômica e ICP-OES. Os concentrados de batéia foram descritos, separando-se cristais de estaurolita de cada amostra coletada, e analisando-os em MEV-EDS para determinação da química mineral. Os resultados dos sedimentos de corrente apontaram que os pontos da fazenda São Jerônimo (ME-03, Itutinga 51,7 ppm de Zn) e o ponto do Ribeirão Santa Cruz, (ME-06, Itumirim 36,1 ppm de Zn) foram os que apresentaram melhores resultados, indicando anomalias em zinco nas duas áreas estudadas . As estaurolitas, retiradas dos concentrados de batéia de cada ponto estudado, foram divididas em três conjuntos, de acordo com os teores de ZnO encontrados: 1 - entre 2,96% e 3,25% de ZnO em peso; 2 - entre 2,03% e 2,76% de ZnO em peso; 3 - < 1,67% de ZnO em peso, sendo comparável com outras estaurolitas encontradas em diversos depósitos de Zn do mundo, como Dry River, Austrália e Palmeirópolis Goiás. Assim, as estaurolitas apresentam bons resultados como minerais indicadores na área estudada. Em relação as magnetitas e ilmenitas estudadas, o número de amostras coletadas no presente estudo foram muito pequenas para se ter informações conclusivas sobre o papel destes minerais como traçadores. Por outro lado, os resultados das análises químicas nos concentrados de ilmenita (até 856 ppm de Zn) e nos concentrados de magnetita (até 216 ppm de Zn), indicam a disponibilidade deste metal nas áreas estudadas. Assim, é possível se detectar a presença do zinco por dois meios: através de sedimentos de corrente, através de halos de dispersão química do elemento zinco, e através dos minerais resistatos (estaurolita zincífera, magnetita e ilmenita), a partir de uma dispersão clástica do grão.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

O vapor dágua está presente na exaustão veicular em quantidades significativas e, nas condições de operação do catalisador automotivo, essa espécie pode promover uma série de fenômenos térmicos que podem reduzir a vida útil do sistema. Dentro desse contexto, essa dissertação tem como objetivo estudar os efeitos da desativação hidrotérmica nas propriedades físico-químicas e estruturais, e no desempenho de três catalisadores automotivos comerciais à base de Pd/Rh, designados A, C e E. Esses sistemas foram submetidos a tratamento térmico a 1000C por 12 horas, sob três tipos de correntes gasosas, com a seguinte composição: N2, 14% H2O/N2 e 18% H2O/N2. A caracterização dos catalisadores consistiu das seguintes técnicas: FRX, ICP-OES, ATG-ATD, fisissorção de N2, TPD-H2 e TPR. A partir dos resultados obtidos para as amostras envelhecidas, foram constatados vários fenômenos característicos da degradação térmica, como sinterização da alumina e do óxido misto CeO2-ZrO2, transições de fases cristalina na alumina e segregação de fases no óxido misto. A avaliação da atividade catalítica foi realizada com base na reação de redução do NO pelo CO, e nas reações de oxidação do CO e do C3H8. Para os catalisadores C e E, os envelhecimentos acarretaram em perda de atividade, e os resultados da avaliação catalítica apresentaram uma boa correlação com as propriedades texturais e a redutibilidade desses catalisadores. Em contrapartida, para o catalisador A, os tratamentos térmicos o ativaram para todas as reações. Apesar de os três sistemas terem apresentado boa atividade frente à redução do NO pelo CO, foi observada, para todas as amostras, a formação indesejável de N2O em quantidades significativas, indicando que eles foram pouco seletivos na faixa de temperatura analisada

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

A contaminação do solo no município de Santo Amaro (BA) por metais tóxicos provocada pelas atividades da empresa Plumbum Mineração tem gerado impactos sobre a saúde ambiental e humana. O objetivo da presente pesquisa foi avaliar a viabilidade da remediação deste solo contaminado por chumbo e cádmio, utilizando diferentes fontes de fosfatos e fitorremediação com o capim vetiver [Vetiveria zizanioides (L.)]. O estudo foi realizado em colunas de PVC onde amostras de solo foram colocadas com a aplicação de fosfato dihidrogênio de potássio (KH2PO4) (T1); fertilizante fosfato natural reativo (FNR) (T2) e; uma mistura do KH2PO4 e de fertilizante FNR (T3). Amostras de solo contaminado sem tratamento (T0) foram utilizadas como controle. Após 60, 120 e 180 dias, alíquotas do solo foram retiradas das colunas para análises. Ao final de cada período, mudas de capim vetiver [(Vetiveria zizanioides (L.)] foram plantadas em vasos com as amostras de solo: T0, T1, T2 e T3 em triplicata. Para a determinação das concentrações de chumbo e cádmio no solo e tecidos vegetais foi utilizado o ICP-OES. A partir das análises física e química constatou-se que o solo possui textura argilosa e capacidade de troca catiônica (CTC) elevadas. As extrações com solução de ácido dietilenotriaminopentaacético (DTPA) e Toxicity Characteristic Leaching Procedure (TCLP) mostraram que o tratamento T1 seguido do T3 foram os mais eficientes na imobilização de Pb e Cd. Entretanto, todos os tratamentos resultaram em concentrações de metais ainda disponíveis no solo que excediam os limites estabelecidos pela USEPA, sendo o solo, portanto, considerado tóxico mesmo após o tratamento. Com base nas concentrações de metais extraídos através da extração sequencial pelo método BCR após a remediação e a fitorremediação do solo, foi verificado que todos os três tratamentos com fosfatos foram eficientes em imobilizar o Pb e Cd nas formas menos solúveis, porém, o Cd permaneceu mais solúvel e com maior mobilidade do que o Pb. Os ensaios de letalidade utilizando minhoca Eisenia andrei mostraram que a mortalidade observada no solo após 60 dias de tratamento foi significativamente reduzida após 120 e 180 dias de tratamento. A perda de biomassa pelas minhocas também foi reduzida de acordo com o tempo de tratamento. O teste de germinação com alfaces (Lactuca sativa L.) indicou que as amostras de solo tratadas continuam bastante tóxicas, apesar da disponibilidade reduzida do Pb e do Cd como visto nos resultados da extração por TCLP e por BCR. A avaliação de risco ecológico potencial indicou que os tratamentos do solo com fosfatos associado à fitorremediação reduziram a mobilidade do Pb, principalmente nos tratamentos T1 e T3. Para o Cd o risco ecológico potencial aumenta consideravelmente quando comparado com o Pb demonstrando que esse elemento, apesar dos tratamentos com fosfatos mais a fitorremediação continua móvel. O tratamento com KH2PO4 (T1) foi o mais eficiente na redução da mobilidade, disponibilidade e da toxicidade dos metais, seguido pelo T3 e T2 para o Pb e o T3 seguido pelo T1 e T2 para o Cd.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

The determination of Nb and Ta in Nb-Ta minerals was accomplished by slurry nebulization inductively coupled plasma optical emission spectrometry (ICP-OES), using a clog-free V-groove ceramic nebulizer. Samples were first wet-ground to appropriate particle sizes with narrow size distribution and 90% of the particles in the slurry were smaller than 2.32 mu m in diameter. Subsamples were then dispersed in pH 9 aqueous solutions, and agitated in an ultrasonic bath for 15 min prior to analysis. Due to the lack of slurry standards matching well with the samples, calibration was simply carried out using aqueous solution standards. Results were compared with those obtained from a conventional fusion decomposition procedure and acid digestion procedures and a good agreement between the measured and referred values was obtained. The technique provided a good alternative for the rapid determination of Nb and/or Ta in their corresponding minerals.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

微生物与矿物间的相互作用是自然界中广泛发生的一种地质作用,微生物直接参与了自然界的物质循环,微生物对矿物风化作用的过程和机理与矿物种类、菌种及环境条件密切相关。目前还缺乏对矿物风化微观过程及风化过程中微生物生理生化特征的研究资料,随着分子生物学理论与技术的快速发展,用地球化学结合微生物学与分子生物学的理论和方法来综合研究微生物的矿物风化过程已成为可能。从分子水平和微观作用过程研究其风化过程与机理,理解微生物与矿物界面之间的相互作用及其反馈机制,是表生作用过程中生物地球化学的重要研究内容。 选用胶质芽孢杆菌(Bacillus mucilaginosus)、黑曲霉(Aspergillus niger)和青霉(Penicillium sp.),以磷矿石和方解石为例,探讨实验条件下微生物对矿物的风化作用过程与机理。微生物对矿物风化作用具有能耗低、污染小和流程短等特点,充分利用这些特点是解决土壤中无效磷的有效利用、磷矿资源的开发以及减少环境污染等问题的有效途径,对矿产资源的可持续利用和建立健康的生态环境具有十分重要的意义。采用离子色谱、ICP-OES、XRD、TEM、EDS、2-DE、电子探针和MC-ICP-MS等分析测试手段,研究微生物对矿物的风化过程与机理,得到如下结果: (1) 在黑曲霉对磷矿石风化过程中,由黑曲霉生长引发的生物机械破坏作用和生物化学降解作用是对磷矿石风化的主要趋动力,包括菌丝生长对矿物的穿插作用以及机械剥蚀作用;此外,菌体及生物大分子形成生物膜覆盖在矿物表面形成易于发生生化降解的微环境,有机酸络合Ca生成次生矿物草酸钙促进了磷矿石的风化。磷矿石直接与菌体接触所发生的风化作用强于磷矿石装入透析袋中的间接风化作用。 (2) 在胶质芽孢杆菌对磷矿石的风化过程中,菌体及其胞外多糖类物质在矿粉表面形成生物膜、菌体生长、代谢产物及有机物的机械剥蚀破碎作用等是造成矿物风化的重要原因;磷矿石直接与菌体接触进行的风化作用强于磷矿石装入透析袋中的间接风化作用。 (3) 黑曲霉对磷矿石的风化作用强于胶质芽孢杆菌,两者对磷矿石进行风化时,生物物理风化作用是导致矿物风化的主要因素;胶质芽孢杆菌风化磷矿石的过程中没有草酸钙的产生。 (4) 胶质芽孢杆菌对磷矿石的风化过程中,菌体蛋白质的表达发生变化,蛋白质的量与质的变化与磷矿石的风化密切有关。磷矿石的加入导致菌体生理代谢途径改变以适应环境的变化,并分泌相关的蛋白质导致矿物的风化。 (5) 采用Sr同位素示踪研究黑曲霉与青霉对磷灰石和方解石混合物的风化差异。黑曲霉作用混合矿物的初期,培养液pH值相对较低,对其中方解石有风化作用;中后期由于pH值升高,对磷灰石有较强的风化作用,对磷灰石的风化是由黑曲霉产生的大分子有机物对磷灰石中Ca络合的结果。青霉与混合矿物发生相互作用时,在最初的很短时间内青霉对磷灰石有风化作用,但对方解石的风化作用却表现在整个风化作用时间段,相比而言,青霉对磷灰石的风化作用不明显。这种风化差异与真菌的生物学特性有关,并表现为微生物对矿物风化的选择性。 本项研究对进一步认识土壤植被生态系统中的磷循环规律和循环过程中微生物所起的作用,以及用微生物风化作用的方式促进磷矿资源开发利用具有重要理论和实际意义。

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

Comparação de métodos titulométrico e espectrofotométrico de emissão ótica por plasma indutivamente acoplado (ICP-OES) para a determinação de Ca, Mg e Al trocáveis em amostras de solos de referência, oriundas do Programa de Análise de Qualidade de Laboratórios de Fertilidade (PAQLF) que utilizam o método Embrapa. Comparação de métodos titulométrico e espectrofotométrico de emissão ótica por plasma indutivamente acoplado (ICP-OES) para a determinação de Ca, Mg e Al trocáveis em amostras de solos de referência, oriundas do Programa de Análise de Qualidade de Laboratórios de Fertilidade (PAQLF) que utilizam o método Embrapa.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

OBJECTIVE: The aim of this study was to investigate how the release of fluoride from two compomers and a fluoridated composite resin was affected by exposure to KF solution. MATERIAL AND METHODS: Two compomers (Dyract AP and Compoglass F) and one fluoridated composite (Wave) were prepared as discs (6 mm diameter and 2 mm thick), curing with a standard dental lamp. They were then stored in either water or 0.5% KF for 1 week, followed by placement in water for periods of 1 week up to 5 weeks total. Fluoride was determined with and without TISAB (to allow complexed and decomplexed fluoride to be determined), and other ion release (Na, Ca, Al, Si, P) was determined by ICP-OES. RESULTS: Specimens were found not to take up fluoride from 100 ppm KF solution in 24 h, but to release additional fluoride when stored for up to five weeks. Compomers released more fluoride cumulatively following exposure to KF solution (p<0.001), all of which was decomplexed, though initial (1 week) values were not statistically significant for Dyract AP. Other ions showed no variations in release over 1 week, regardless of whether the specimens were exposed to KF. Unlike the compomers, Wave showed no change in fluoride release as a result of exposure to KF. CONCLUSIONS: Compomers are affected by KF solution, and release more fluoride (but not other ions) after exposure than if stored in water.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

The bioavailability of soil arsenic (As) is determined by its speciation in soil solution, i.e., arsenite [As(III)] or arsenate [As(V)]. Soil bioavailability studies require suitable methods to cope with small volumes of soil solution that can be speciated directly after sampling, and thereby minimise any As speciation change during sample collection. In this study, we tested a self-made microcartridge to separate both As species and compared it to a commercially available cartridge. In addition, the diffusive gradient in thin films technique (DGT), in combination with the microcartridges, was applied to synthetic solutions and to a soil spiked with As. This combination was used to improve the assessment of available inorganic As species with ferrihydrite(FH)-DGT, in order to validate the technique for environmental analysis, mainly in soils. The self-made microcartridge was effective in separating As(III) from As(V) in solution with detection by inductively coupled plasma optical emission spectrometry (ICP-OES) in volumes of only 3 ml. The DGT study also showed that the FH-based binding gels are effective for As(III) and As(V) assessment, in solutions with As and P concentrations and ionic strength commonly found in soils. The FH-DGT was tested on flooded and unflooded As spiked soils and recoveries of As(III) and As(V) were 85–104% of the total dissolved As. This study shows that the DGT with FH-based binding gel is robust for assessing inorganic species of As in soils.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

Spillover processes (i.e. the migration of ionic species from the support to the catalyst and vice versa) are known to play a very important role in catalysis and electrocatalysis. These spillover processes can be influenced by impurities (pre-existing on the catalyst surface) and by the catalyst morphology that may differ as a result of the differences in catalyst manufacturing processes. This work investigates the influence of impurities present in three commercial platinum (Pt) precursors. The resulting platinum films studied here were supported on yttria-stabilised-zirconia (YSZ). It was found that the three different catalyst films contained a range of impurities (determined by ICP-OES) that appear to affect the oxygen charge transfer reaction as studied by cyclic voltammetry (CV). © 2012 Elsevier B.V.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

Part I: Ultra-trace determination of vanadium in lake sediments: a performance comparison using O2, N20, and NH3 as reaction gases in ICP-DRC-MS Thermal ion-molecule reactions, targeting removal of specific spectroscopic interference problems, have become a powerful tool for method development in quadrupole based inductively coupled plasma mass spectrometry (ICP-MS) applications. A study was conducted to develop an accurate method for the determination of vanadium in lake sediment samples by ICP-MS, coupled with a dynamic reaction cell (DRC), using two differenvchemical resolution strategies: a) direct removal of interfering C10+ and b) vanadium oxidation to VO+. The performance of three reaction gases that are suitable for handling vanadium interference in the dynamic reaction cell was systematically studied and evaluated: ammonia for C10+ removal and oxygen and nitrous oxide for oxidation. Although it was able to produce comparable results for vanadium to those using oxygen and nitrous oxide, NH3 did not completely eliminate a matrix effect, caused by the presence of chloride, and required large scale dilutions (and a concomitant increase in variance) when the sample and/or the digestion medium contained large amounts of chloride. Among the three candidate reaction gases at their optimized Eonditions, creation of VO+ with oxygen gas delivered the best analyte sensitivity and the lowest detection limit (2.7 ng L-1). Vanadium results obtained from fourteen lake sediment samples and a certified reference material (CRM031-040-1), using two different analytelinterference separation strategies, suggested that the vanadium mono-oxidation offers advantageous performance over the conventional method using NH3 for ultra-trace vanadium determination by ICP-DRC-MS and can be readily employed in relevant environmental chemistry applications that deal with ultra-trace contaminants.Part II: Validation of a modified oxidation approach for the quantification of total arsenic and selenium in complex environmental matrices Spectroscopic interference problems of arsenic and selenium in ICP-MS practices were investigated in detail. Preliminary literature review suggested that oxygen could serve as an effective candidate reaction gas for analysis of the two elements in dynamic reaction cell coupled ICP-MS. An accurate method was developed for the determination of As and Se in complex environmental samples, based on a series of modifications on an oxidation approach for As and Se previously reported. Rhodium was used as internal standard in this study to help minimize non-spectral interferences such as instrumental drift. Using an oxygen gas flow slightly higher than 0.5 mL min-I, arsenic is converted to 75 AS160+ ion in an efficient manner whereas a potentially interfering ion, 91Zr+, is completely removed. Instead of using the most abundant Se isotope, 80Se, selenium was determined by a second most abundant isotope, 78Se, in the form of 78Se160. Upon careful selection of oxygen gas flow rate and optimization ofRPq value, previous isobaric threats caused by Zr and Mo were reduced to background levels whereas another potential atomic isobar, 96Ru+, became completely harmless to the new selenium analyte. The new method underwent a strict validation procedure where the recovery of a suitable certified reference material was examined and the obtained sample data were compared with those produced by a credible external laboratory who analyzed the same set of samples using a standardized HG-ICP-AES method. The validation results were satisfactory. The resultant limits of detection for arsenic and selenium were 5 ng L-1 and 60 ng L-1, respectively.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

En aquest treball es caracteriza per primera vegada la capacitat de coordinació metàl·lica d'una metal·lotineïna (MT) de planta i es proposa un model de plegament per a les MTs de planta en general. Els resultat mostren que aquestes proteïnes poden tenir un paper molt important en la regulació de l'estat redox de les cèl·lules, probablement a través de la coordinació a Cu. Les MTs de planta són proteïnes molt desconegudes. Es postula que participen en l'homeòstasi del Cu i en la protecció contra l'estrès oxidatiu, però es desconeix la capacitat de coordinació metàl·lica i el plegament. En aquest treball s'han estudiat una metal·lotioneïna d'alzina surera, QsMT, aïllada d'una llibreria de cDNA de fel·lema. Els objectius concrets han estat: (1) estudiar l'expressió de QsMT i la resposta a l'estrès oxidatiu; (2) determinar la capacitat de coordinació metàl·lica i la funcionalitat in vivo; (3) fer una aproximació al plegament de les MTs de planta. L'expressió del gen s'ha estudiat mitjançant hibridació in situ en plàntules i en embrions d'alzina surera. QsMT s'expressa majoritàriament en cèl·lules amb fort estrès oxidatiu, associat a la síntesi de polifenols (suberització i lignificació) i a la senescència. També s'expressa en cèl·lules meristemàtiques, cèl·lules en divisió molt activa on la funció de les MTs podria estar relacionada amb el manteniment de l'estat redox. L'aplicació d'estrès oxidatiu exogen (H2O2 i paraquat) incrementa fortament l'expressió de QsMT en teixits amb expressió constitutiva, confirmant la regulació de l'expressió del gen per estrès oxidatiu. Per l'estudi de les propietats de coordinació metàl·lica es va expressar QsMT en cèl·lules d'E. coli en medi de cultiu suplementat amb Cu, Zn o Cd. Es van aïllar els agregats metàl·lics corresponents i es van analitzar mitjançant tècniques espectroscòpiques i espectromètriques (ICP-OES, ESI-MS i CD). Els resultats mostren que QsMT coordina de forma estable Cu (8 ions metàl·lics/molècula), Zn (4 ions de Zn/molècula) i Cd (6 ions de Cd/molècula), i adopta una estructura especialment quiral en coordinació a Cu. L'elevada capacitat quelant de la proteïna i la quiralitat de l'estructura indiquen que QsMT possiblement té preferència metàl·lica pel Cu i per tant una funció relacionada amb aquest metall in vivo. Estudis de complementació en llevat demostren que QsMT coordina Cu de forma funcional in vivo. En coordinació a Cd QsMT presenta una peculiaritat no observada fins ara en altres MTs: la participació d'ions sulfur en la formació de l'agregat metàl·lic incrementant la capacitat de coordinació metàl·lica (6 ions metàl·lics divalents de Cd enlloc de 4 ions de Zn). A més QsMT coordina Cd de forma funcional en llevat, i per tant la seva funció també podria estar relacionada amb la destoxicació de Cd en la planta. QsMT s'ha utilitzat com a model per fer una aproximació al plegament de les MTs de planta. Amb aquest objectiu vam dissenyar tres pèptids mutants derivats de QsMT: N25 corresponent a la zona rica en cisteïna en posició amino-terminal, C18 corresponent a la zona rica en cisteïna en posició carboxil-terminal, i N25-C18 corresponent a les dues zones riques en cisteïna enllaçades per 4 glicines substituint la zona central de 39 aminoàcids. Es van expressar i estudiar aquests pèptids per les mateixes tècniques utilitzades en l'estudi de QsMT. Els resultats indiquen que QsMT es plega formant un sol agregat metàl·lic per la interacció de les dues zones riques en cisteïna. En aquest model la zona central d'enllaç, típica de les MTs de planta, no participa en la coordinació metàl·lica però és imprescindible per a la funció de la proteïna. El paper de la zona central podria variar en funció del metall que coordina, participant en el plegament i estructura de la proteïna quan coordina Zn i Cd i en la seva regulació i estabilització quan coordina Cu.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

Slavic and German colonization of the southern Baltic between the 8th and 15th centuries A.D. is well-documented archaeologically and historically. Despite the large number of pollen profiles from Poland, few palaeoecological studies have examined the ecological impact of a process that was central to the expansion of European, Christian, societies. This study aims to redress this balance through multiproxy analysis of lake sediments from Radzyń Chełminski, Northern Poland, using pollen, element geochemistry (Inductively Coupled-Optical Emission Spectroscopy [ICP-OES]), organic content, and magnetic susceptibility. The close association between lake and medieval settlements presents the ideal opportunity to reconstruct past vegetation and land-use dynamics within a well-documented archaeological, historical, and cultural context. Three broad phases of increasing landscape impact are visible in the pollen and geochemical data dating from the 8th/9th, 10th/11th, and 13th centuries, reflecting successive phases of Slavic and German colonization. This involved the progressive clearance of oak-hornbeam dominated woodland and the development of an increasingly open agricultural landscape. Although the castles and towns of the Teutonic Order remain the most visible signs of medieval colonization, the palynological and geochemical data demonstrate that the major phase of woodland impact occurred during the preceding phase of Slavic expansion; Germans colonists were entering a landscape already significantly altered.

Relevância:

80.00% 80.00%

Publicador:

Resumo:

Background Many biominerals form from amorphous calcium carbonate (ACC), but this phase is highly unstable when synthesised in its pure form inorganically. Several species of earthworm secrete calcium carbonate granules which contain highly stable ACC. We analysed the milky fluid from which granules form and solid granules for amino acid (by liquid chromatography) and functional group (by Fourier transform infrared (FTIR) spectroscopy) compositions. Granule elemental composition was determined using inductively coupled plasma-optical emission spectroscopy (ICP-OES) and electron microprobe analysis (EMPA). Mass of ACC present in solid granules was quantified using FTIR and compared to granule elemental and amino acid compositions. Bulk analysis of granules was of powdered bulk material. Spatially resolved analysis was of thin sections of granules using synchrotron-based μ-FTIR and EMPA electron microprobe analysis. Results The milky fluid from which granules form is amino acid-rich (≤ 136 ± 3 nmol mg−1 (n = 3; ± std dev) per individual amino acid); the CaCO3 phase present is ACC. Even four years after production, granules contain ACC. No correlation exists between mass of ACC present and granule elemental composition. Granule amino acid concentrations correlate well with ACC content (r ≥ 0.7, p ≤ 0.05) consistent with a role for amino acids (or the proteins they make up) in ACC stabilisation. Intra-granule variation in ACC (RSD = 16%) and amino acid concentration (RSD = 22–35%) was high for granules produced by the same earthworm. Maps of ACC distribution produced using synchrotron-based μ-FTIR mapping of granule thin sections and the relative intensity of the ν2: ν4 peak ratio, cluster analysis and component regression using ACC and calcite standards showed similar spatial distributions of likely ACC-rich and calcite-rich areas. We could not identify organic peaks in the μ-FTIR spectra and thus could not determine whether ACC-rich domains also had relatively high amino acid concentrations. No correlation exists between ACC distribution and elemental concentrations determined by EMPA. Conclusions ACC present in earthworm CaCO3 granules is highly stable. Our results suggest a role for amino acids (or proteins) in this stability. We see no evidence for stabilisation of ACC by incorporation of inorganic components.