929 resultados para Erectile dysfunction


Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Pacientes com diabetes mellitus (DM) têm elevadas taxas de disfunção erétil (ED). Diversos estudos examinaram esta associação. A associação entre o processo de hipertrofia vascular diabética e o grau de comprometimento dos seios cavernosos é pouco estudada. A proposta do presente estudo foi avaliar a estrutura vascular do tecido erétil de coelhos diabéticos e coelhos normais, através de histomorfometria computadorizada da artéria dorsal do pênis e dos seios vasculares cavernosos em ambos os grupos. Foram utilizados 20 coelhos adultos machos da raça Nova Zelândia, divididos em dois grupos com 10 animais cada, o grupo diabético (GD) e o grupo controle (GC). Os animais foram previamente anestesiados e os coelhos do grupo GD receberam aloxano na dose de 100mg/kg, via endovenosa para indução da diabetes. Após 10 semanas, os animais foram mortos e os pênis retirados. Fragmentos do pênis foram fixados em formalina tamponada durante 24-48 horas e processados para parafina. Para análise imunohistoquímica e identificação das fibras musculares lisas, foi utilizado o anticorpo anti alfa-actina. Foram feitas análises da espessura média das túnicas íntima e média da parede da artéria dorsal do pênis (ADP), densidade nuclear na túnica média e avaliação por microscopia de polarização do conteúdo colágeno na túnica adventícia. Na túnica íntima foram observadas vacuolizações no endotélio. Os valores encontrados para espessura de GC e GD foram respectivamente (em m): 35,0123,177 e 44,3308,434 (P=0,0350). Foi encontrada diferença na área média da parede da ADP (P=0,0179). Para densidade nuclear GC 0,0071540,001954 núcleos/μm e GD 0,0048080,002069 núcleos/μm (P=0,0855). Foram observadas mudanças na birrefringência das fibras colágenas na túnica adventícia, passando de alaranjado no grupo GC para esverdeado no grupo GD, indicando a mudança em sua espessura. A área ocupada pelos seios cavernosos apresentou diminuição significativa de 37 % no grupo diabético (P=0,0013). Este conjunto de alterações sugere que a hiperglicemia crônica provocada pelo diabetes levou a um processo de hipertrofia da musculatura lisa na parede vascular e nas trabéculas do corpo cavernoso, com diminuição da área dos seios, o que possivelmente altera as propriedades hemodinâmicas do órgão

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

A hipertensão arterial sistêmica (HAS) é um problema de saúde pública, geralmente associada a outras doenças, como obesidade, diabetes, doença renal, aterosclerose, acidente vascular cerebral (AVC) e identificado como um dos fatores de risco mais prevalentes para o desenvolvimento de doenças cardiovasculares. Orgãos-alvo, como coração, rins, cérebro e olhos, são comumente afetados em pacientes hipertensos. No entanto, o dano testicular causado pela hipertensão não foi claramente definido. A hipertensão é um fator de risco bem estabelecido para a disfunção erétil, mas sua relação com o dano testicular e a fertilidade masculina não é claramente compreendida. Este estudo avalia a morfologia testicular e alguns parâmetros espermáticos de ratos espontaneamente hipertensos (SHR), virgem de tratamento e tratados com enalapril. Ratos SHR foram distribuídos em dois grupos, um grupo hipertenso (H), e um grupo tratado com enalapril (HE). Ratos Wistar-Kyoto (WKY) foram utilizados como controles. A pressão arterial sistólica foi medida semanalmente, até o final do experimento. A concentração de espermatozóides, motilidade e viabilidade foram determinadas em amostras coletadas da cauda do epidídimo. Métodos estereológicos foram usados para analisar objetivamente a morfologia testicular macroscopicamente e microscopicamente. Todos os dados foram analisados por ANOVA com pós-teste de Tukey, considerando p <0,05. Ao final do experimento a pressão arterial sistólica no grupo HE (153,9 mmHg 21,03 ) foi semelhante a dos animais pertencentes ao grupo WKY (153,4 24,41) e menor que a dos animais H (205,1 24,9). A concentração espermática do grupo H (1,31 x 107 sptz/ml 0,27) foi inferior à do grupo WKY (2,11 x 107 sptz/ml 0,34), entretanto o controle da pressão arterial com o enalapril melhorou este parâmetro e a concentração espermática do grupo HE (2,46 x 107 sptz/ml 0,54) foi semelhante a do WKY. A densidade volumétrica vascular também foi alterada no grupo de hipertensos, enquanto que os animais do grupo HE foram semelhantes aos controles. O epitélio seminífero dos animais HE apresentou a maior densidade volumétrica, indicando um possível efeito protetor indireto do enalapril na espermatogênese. Neste modelo animal, a HAS promoveu alterações morfológicas no testículo, com conseqüências sobre a produção de espermatozóides. O controle da pressão arterial com o enalapril protegeu o testículo destas alterações, restabelecendo a produção normal dos espermatozóides.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Esteróides Anabolizantes Androgênicos (EAA) têm sido usados por atletas com o objetivo de melhorar a massa muscular. O abuso de EAA está associado com distúrbios urogenitais, inclusive com disfunção erétil. Contudo as alterações morfológicas penianas decorrentes do uso de EAA não foram descritas. O objetivo é avaliar as alterações morfológicas do pênis de ratos púberes e adultos tratados cronicamente com doses supra-fisiológicas de EAA. No trabalho foram usados quarenta e oito ratos machos Wistar, divididos em quatro grupos: ratos controle, com 105 dias (C105) e com 65 dias de idade (C65) submetidos a injeção de veículo e ratos tratados, com 105 dias (T105) e com 65 dias de idade (T65), submetidos à injeção de decanoato de nandrolona na dose de 10 mg/Kg, uma vez por semana, durante oito semanas. Os ratos foram mortos, seus pênis foram coletados, fixados e processados de maneira rotineira para histologia. Cortes de 5m de espessura foram corados com Tricrômico de Masson, Vermelho de Picrosirius e analisados em microscopia de luz. As densidades de superfície do espaço sinusoidal, músculo liso e tecido conjuntivo do corpo cavernoso foram calculadas pelo método de contagem de pontos. A área do pênis, do corpo cavernoso (com e sem túnica albugínea) e da túnica albugínea foram medidos em cortes transversais. As médias dos grupos foram comparadas pelo teste t de Student. Em todos os casos, a significância foi fixada em um valor de probabilidade de 0,05. Nos resultados entre outras diferenças, destaca-se uma diminuição do corpo cavernoso sem túnica albugínea de 12,5% no grupo T105 e de 10,9% no grupo T65, em comparação com os seus controles. A densidade de superfície de músculo liso cavernoso apresentou uma diminuição de 5,6% e 12,9% nos grupos T65 e T105, comparando-se com os seus controles. O espaço sinusoidal aumentou em 17% no grupo T105 e diminuiu em 9,6% no grupo T65. Concluimos que o uso de altas doses de EAA promoveu mudanças estruturais no pênis dos ratos adultos, e estas podem estar envolvidas na disfunção erétil.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

BACKGROUND: Little is known about the constraints of optimizing health care for prostate cancer survivors in Alaska primary care. OBJECTIVE: To describe the experiences and attitudes of primary care providers within the Alaska Tribal Health System (ATHS) regarding the care of prostate cancer survivors. DESIGN: In late October 2011, we emailed a 22-item electronic survey to 268 ATHS primary care providers regarding the frequency of Prostate Specific Antigen (PSA) monitoring for a hypothetical prostate cancer survivor; who should be responsible for the patient's life-long prostate cancer surveillance; who should support the patient's emotional and medical needs as a survivor; and providers' level of comfort addressing recurrence monitoring, erectile dysfunction, urinary incontinence, androgen deprivation therapy, and emotional needs. We used simple logistic regression to examine the association between provider characteristics and their responses to the survivorship survey items. RESULTS: Of 221 individuals who were successfully contacted, a total of 114 responded (52% response rate). Most ATHS providers indicated they would order a PSA test every 12 months (69%) and believed that, ideally, the hypothetical patient's primary care provider should be responsible for his life-long prostate cancer surveillance (60%). Most providers reported feeling either "moderately" or "very" comfortable addressing topics such as prostate cancer recurrence (59%), erectile dysfunction (64%), urinary incontinence (63%), and emotional needs (61%) with prostate cancer survivors. These results varied somewhat by provider characteristics including female sex, years in practice, and the number of prostate cancer survivors seen in their practice. CONCLUSIONS: These data suggest that most primary care providers in Alaska are poised to assume the care of prostate cancer survivors locally. However, we also found that large minorities of providers do not feel confident in their ability to manage common issues in prostate cancer survivorship, implying that continued access to specialists with more expert knowledge would be beneficial.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

The formation of advanced glycation end products (AGEs) is a key pathophysiological event with links to a range of important human diseases. It is now clear that AGEs may act as mediators, not only of diabetic complications(1 2) but also of widespread age related pathology such as Alzheimer's disease,(3) decreased skin elasticity,(4) (5) male erectile dysfunction,(6) (7) pulmonary fibrosis,(8) and atherosclerosis.(9 10) Since many cells and tissues of the eye are profoundly influenced by both diabetes and ageing, it is fitting that advanced glycation is now receiving considerable attention as a possible modulator in important visual disorders. An increasing number of reports confirm widespread AGE accumulation at sites of known ocular pathology and demonstrate how these products mediate crosslinking of long lived molecules in the eye. Such studies also underscore the putative pathophysiological role of advanced glycation in ocular cell dysfunction in vitro and in vivo.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

The medicalisation of life problems has been occurring for well over a century and has increased over the past 30 years, with the engines of medicalisation shifting to biotechnology, managed care, and consumers. This paper examines one strand of medicalisation during the last century: direct-to-consumer advertising (DTCA) of pharmaceuticals. In particular, it examines the roles that physicians and the Food and Drug Administration (FDA) have played in regulating DTCA in the US. Two advertising exemplars, the late 19 century Lydia E. Pinkham's Vegetable Compound (for 'women's complaints') and contemporary Levitra (for erectile dysfunction) are used to examine the parallels between the patent medicine era and the DTCA era. DTCA re-establishes the direct and independent relationship between drug companies and consumers that existed in the late 19 century, encouraging self-diagnosis and requests for specific drugs. The extravagant claims of Lydia Pinkham's day are constrained by laws, but modern-day advertising is more subtle and sophisticated. DTCA has facilitated the impact of the pharmaceutical industry and consumers in becoming more important forces in medicalisation. © 2008 The Authors.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

A disfunção eréctil é actualmente considerada um problema de saúde pública que afecta muitos milhares de homens em todo o mundo. Para além dos factores de natureza médica, reconhecidamente implicados neste tipo de problemática sexual, a literatura empírica tem destacado um conjunto de variáveis de cariz psicológico envolvidas nas dificuldades. Não obstante, o estudo acerca da influência de variáveis disposicionais no funcionamento eréctil não tem merecido muita atenção da literatura científica nos últimos anos. Neste sentido, o conjunto de estudos apresentados no âmbito da presente dissertação procurou investigar de que forma variáveis disposicionais como as dimensões da personalidade, afecto-traço, auto-consciência sexual e mecanismos de excitação e inibição sexual, intervêm na resposta de excitação sexual masculina e são susceptíveis de se constituírem como factores de risco psicológico para o desenvolvimento e/ou manutenção da disfunção eréctil. Este trabalho envolveu a participação de um total de 1,274 indivíduos da população Portuguesa e os resultados obtidos indicaram a relevância das referidas variáveis no funcionamento eréctil de homens sexualmente funcionais da comunidade e também em homens diagnosticados com disfunção eréctil. Adicionalmente, os dados mostraram que as dimensões disposicionais avaliadas se encontram envolvidas na disfunção eréctil associada a diferentes factores etiológicos (factores psicológicos e/ou médicos), sublinhando a sua relevância para a generalidade das situações clínicas relacionadas com a perda da função eréctil e de forma independente dos factores precipitantes envolvidos. Ao demonstrar empiricamente que aspectos individuais de natureza psicológica são susceptíveis de interagir com factores de ordem médica no desenvolvimento e na manutenção da disfunção eréctil, o conjunto dos dados apresentados oferece uma perspectiva integrada para a conceptualização deste quadro clínico e encoraja a utilização de uma abordagem terapêutica multidisciplinar no tratamento das dificuldades erécteis.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

As sequelas fisiopatológicas do stress oxidativo são difíceis de quantificar. Apesar dos obstáculos, a relevância médica do stress oxidativo tem vindo a ser cada vez mais reconhecida, sendo hoje em dia encarado como um componente chave de virtualmente todas as doenças. A disfunção erétil (DE) surge neste contexto como uma espécie de barómetro da função endotelial e do dano oxidativo. A quantificação de biomarcadores de stress oxidativo poderá apresentar um enorme impacto na avaliação de pacientes com DE. O rácio glutationa reduzida/oxidada (GSH/GSSG) e a nitrotirosina (3-NT) têm vindo a demonstrar relevância clínica. A consideração de polimorfismos genéticos constitui ainda uma abordagem promissora na avaliação destas relações no futuro. Um método altamente sensível de cromatografia líquida de alta performance (HPLC) foi desenvolvido para a determinação de 3-NT em plasma humano. As concentrações de 3-NT medidos em indivíduos com DE foram 6,6±2,1μM (média±S.D., n = 46). A medição da concentração plasmática de 3-NT poderá revelar-se útil como marcador de dano oxidativo dependente do óxido nítrico (NO). O nível de stress oxidativo pode também ser quantificado através da medição do decréscimo do rácio GSH/GSSG, que tem mostrado alterações numa miríade de patologias, como a DE e a diabetes mellitus. O método proposto para a quantificação do rácio GSH/GSSG em HPLC apresenta a vantagem de avaliação concomitante dos dois parâmetros em apenas uma corrida. O valor do rácio GSH/GSSG obtido a partir de sangue de indivíduos com DE foi 11,9±9,8 (média±S.D., n = 49). Os resultados estatísticos revelaram diferenças significativas (p<0,001) entre ambos a concentração plasmática de 3-NT e o rácio GSH/GSSG de sangue de indivíduos com DE e as respetivas medições em indivíduos saudáveis. Observaram-se ainda diferenças estatisticamente significativas (p≈0,027) entre o rácio GSH/GSSG do sangue de pacientes apenas com diagnóstico de DE e a medição respetiva em indivíduos com DE e comorbilidades cardiovasculares. Estes resultados enfatizam o papel do dano oxidativo na biopatologia da DE, elucidado com o auxílio destas duas metodologias, que poderão ter um amplo campo de aplicação no futuro, dado que se mostraram simples, não dispendiosas e rápidas, podendo eventualmente adequar-se a estudos de rastreio em larga escala.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

A adenosina é um nucleósido ubíquo envolvido na regulação de controlo do tónus vascular do tecido cavernoso, desempenhando um papel importante na fisiopatologia da Disfunção Erétil (DE) resistente aos fármacos relaxantes musculares clássicos. Apesar da importância comprovada dos recetores da adenosina na fisiopatologia da DE no homem, pouca informação é conhecida no que diz respeito à expressão e localização dos recetores purinérgicos no Tecido Cavernoso de Ratazana (TCR). Neste trabalho avaliou-se o fenótipo dos recetores purinérgicos responsáveis pela regulação do tónus do tecido erétil de ratazana por imunofluorescência indireta aplicada à microscopia confocal em co-culturas de células endoteliais e musculares lisas do TCR. Para além da caracterização imunofenotípica, desenvolveu-se uma técnica que permite diferenciar funcionalmente em tempo real (por microscopia confocal funcional) células musculares lisas e células endoteliais isoladas de TCR em co-cultura marcadas com a sonda fluorescente Fluo-4NW. Esta técnica permite distinguir cada um dos subtipos celulares mediante o padrão e a magnitude das oscilações dos níveis intracelulares de Ca2+ ([Ca2+]i) em resposta ao ATP (agonista P2) e à fenilefrina (PE, agonista α-adrenérgico). Nas células musculares lisas, observou-se uma resposta mais acentuada ao agonista α-adrenérgico, PE, e uma resposta menos significativa ao ATP. O contrário foi observado relativamente às células endoteliais. A incubação das células musculares lisas e endoteliais com ATP (300 μM) causou um aumento dos níveis de [Ca2+]i. O efeito do ATP (300 μM) parece envolver a ativação de recetores dos subtipos P2X1 e P2X3 sensíveis ao bloqueio com NF023 (3μM) e A317491 (100 nM), respetivamente. Já o aumento dos níveis [Ca2+]i produzido pelo ADP (300 μM) parece envolver a ativação de recetores P2Y1, P2Y12 e P2Y13 mediante o antagonismo produzido pelos antagonistas MRS 2179 (0,3μM), AR-C66096 (0,1 μM) e MRS 2211 (10μM), respetivamente. Os dois tipos celulares expressam imunorreatividade contra recetores A2A, A2B, P2X1, P2X3, P2Y1, P2Y12 e P2Y13.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Des modèles de dysfonction érectile (DE) ont été développés et étudiés chez le rat. Cependant, peu de choses sont connues dans certains modèles présentant des facteurs de risque de la DE, en l’occurrence le rat soumis à une diète riche en glucose, le rat avec une restriction de croissance intra-utérine (RCIU) et le rat avec l’infusion continue de l’angiotensine (Ang) II en ce qui concerne l’évaluation de la fonction érectile in vivo. C’est ainsi que nous nous sommes proposés cette étude. La fonction érectile a été mesurée par la stimulation électrique du nerf caverneux à des cohortes de rats mâles Sprague-Dawley de différents âges comme suit: 1) des rats jeunes de 12 semaines d’âge, adultes reproducteurs à la retraite d’environ 30 semaines d’âge et des rats de 27 et 29 semaines soumis à une diète riche en glucose par l’eau de breuvage (10%) à court (1 semaine), moyen (6 semaines) et long (12 ou 13 semaines) termes; 2) des rats jeunes âgés de 12 semaines recevant une infusion soit de l’Ang II (200ng/kg/min) soit de la saline par mini-pompes osmotiques sous-cutanées pendant 1 et 2 semaines; et 3) des rats adultes âgés de 36 semaines avec une RCIU. La fonction érectile a été représentée par des courbes de variations de pression intracaverneuse (PIC) et d’aire sous la courbe (ASC) normalisées avec la pression artérielle moyenne (PAM) en réponse à la stimulation nerveuse à différents volts. À la fin des expériences, les animaux ont été sacrifiés, le sang recueilli pour le dosage de la glycémie et de l’insulinémie; le pénis, l’aorte thoracique et le cœur prélevés à des fins d’analyses protéique et histologique. La diète riche en glucose à court terme a eu un effet néfaste sur la fonction érectile chez le jeune rat mais bénéfique chez le rat adulte reproducteur; de même que pour les études à long terme, la diète riche en glucose a amélioré ou renversé la DE associée au vieillissement. Les rats avec RCIU ont exhibé une baisse très significative de la fonction érectile. Ces détériorations ou améliorations de la fonction érectile avec le glucose ou dans la RCIU ont été principalement associées à des modifications de l’expression de l’Akt, en plus d’une augmentation de l’insuline sérique dans les groupes avec le glucose. L’Ang II a entraîné une baisse de la fonction érectile, statistiquement très significative après 1 semaine et maintenue après 2 semaines de traitement, sans causer des changements morphologiques au cœur et à l’aorte thoracique. En conclusion : l’atteinte du système érectile se fait précocement dans les complications cardiovasculaires liées à l’activation du SRA, l’implication de l’Akt dans la modulation de la fonction érectile dépend de type de vieillissement et de la diète, le RCIU est un facteur de risque pour la DE.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Ce projet de maitrise implique le développement et l’optimisation de deux méthodes utilisant la chromatographie liquide à haute performance couplée à la spectrométrie de masse en tandem (HPLC-MS/MS). L'objectif du premier projet était de séparer le plus rapidement possible, simultanément, 71 médicaments traitant la dysfonction érectile (ED) et 11 ingrédients naturels parfois retrouvés avec ces médicaments dans les échantillons suspectés d’être adultérés ou contrefaits. L'objectif du deuxième projet était de développer une méthode de dépistage permettant l'analyse rapide simultanée de 24 cannabinoïdes synthétiques et naturels pour une grande variété d'échantillons tels que les mélanges à base de plantes, des bâtons d'encens, de sérums et de cannabis. Dans les deux projets, la séparation a été réalisée en moins de 10 min et cela en utilisant une colonne C18 à noyau solide 100 x 2,1 mm avec des particules de 2,6 µm de diamètre couplée à un système MS avec trappe ionique orbitale fonctionnant en électronébulisation positive. En raison du nombre élevé de composés dans les deux méthodes et de l’émergence de nouveaux analogues sur le marché qui pourraient être présents dans les échantillons futurs, une méthode de dépistage LC-MS/MS ciblée/non-ciblée a été développée. Pour les deux projets, les limites de détection étaient sous les ng/mL et la variation de la précision et de l’exactitude étaient inférieures de 10,5%. Le taux de recouvrement à partir des échantillons réels variait entre 92 à 111%. L’innovation des méthodes LC-MS/MS développées au cours des projets est que le spectre de masse obtenu en mode balayage lors de l'acquisition, fournit une masse exacte pour tous les composés détectés et permet l'identification des composés initialement non-ciblés, comme des nouveaux analogues. Cette innovation amène une dimension supplémentaire aux méthodes traditionnellement utilisées, en permettant une analyse à haute résolution sur la masse de composés non-ciblés.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Introducción: La dismenorrea se presenta como una patología cada vez más frecuente en mujeres de 16-30 años. Dentro de los factores asociados a su presentación, el consumo de tabaco ha revelado resultados contradictorios. El objetivo del presente estudio es explorar la asociación entre el consumo de cigarrillo y la presentación de dismenorrea, y determinar si los trastornos del ánimo y la depresión, alteran dicha asociación. Materiales y métodos: Se realizó un estudio de prevalencia analítica en mujeres de la Universidad del Rosario matriculadas en pregrado durante el primer semestre de 2013, para determinar la asociación entre el consumo de tabaco y la presentación de dismenorrea. En el estudio se tuvieron en cuenta variables tradicionalmente relacionadas con dismenorrea, incluyendo las variables ansiedad y depresión como potenciales variables de confusión. Los registros fueron analizados en el programa Estadístico IBM SPSS Statistics Versión 20.0. Resultados: Se realizaron 538 cuestionarios en total. La edad promedio fue 19.92±2.0 años. La prevalencia de dismenorrea se estimó en 89.3%, la prevalencia de tabaquismo 11.7%. No se encontró una asociación entre dismenorrea y tabaquismo (OR 3.197; IC95% 0.694-14.724). Dentro de las variables analizadas, la depresión y la ansiedad constituyen factores de riesgo independientes para la presentación de dismenorrea con una asociación estadísticamente significativa p=0.026 y p=0.024 respectivamente. El análisis multivariado encuentra como factor determinante en la presentación de dismenorrea, la interacción de depresión y ansiedad controlando por las variables tradicionales p<0.0001. Sin embargo, esta asociación se pierde cuando se analiza en la categoría de dismenorrea severa y gana relevancia el uso de métodos de anticoncepción diferentes a los hormonales, mientras que el hecho de haber iniciado la vida sexual presenta una tendencia limítrofe de riesgo. Conclusiones: No se puede demostrar que el tabaco es un factor asociado a la presentación de dismenorrea. Los trastornos del ánimo y la ansiedad constituyen factores determinantes a la presentación de dismenorrea independientemente de la presencia de otros concomitantes. Las variables de asociación se modifican cuando la variable dependiente se categoriza en su estado más severo. Se necesitan estudios más amplios y detallados para establecer dicha asociación.

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

O-GlcNAcylation augments vascular contractile responses, and O-GlcNAc-proteins are increased in the vasculature of deoxycorticosterone-acetate salt rats. Because endothelin 1 (ET-1) plays a major role in vascular dysfunction associated with salt-sensitive forms of hypertension, we hypothesized that ET-1-induced changes in vascular contractile responses are mediated by O-GlcNAc modification of proteins. Incubation of rat aortas with ET-1 (0.1 mu mol/L) produced a time-dependent increase in O-GlcNAc levels and decreased expression of O-GlcNAc transferase and beta-N-acetylglucosaminidase, key enzymes in the O-GlcNAcylation process. Overnight treatment of aortas with ET-1 increased phenylephrine vasoconstriction (maximal effect [in moles]: 19 +/- 5 versus 11 +/- 2 vehicle). ET-1 effects were not observed when vessels were previously instilled with anti-O-GlcNAc transferase antibody or after incubation with an O-GlcNAc transferase inhibitor (3-[2-adamantanylethyl]-2-[{4-chlorophenyl}azamethylene]-4-oxo-1,3-thiazaperhyd roine-6-carboxylic acid; 100 mu mol/L). Aortas from deoxycorticosterone-acetate salt rats, which exhibit increased prepro-ET-1, displayed increased contractions to phenylephrine and augmented levels of O-GlcNAc proteins. Treatment of deoxycorticosterone-acetate salt rats with an endothelin A antagonist abrogated augmented vascular levels of O-GlcNAc and prevented increased phenylephrine vasoconstriction. Aortas from rats chronically infused with low doses of ET-1 (2 pmol/kg per minute) exhibited increased O-GlcNAc proteins and enhanced phenylephrine responses (maximal effect [in moles]: 18 +/- 2 versus 10 +/- 3 control). These changes are similar to those induced by O-(2-acetamido-2-deoxy-D-glucopyranosylidene) amino-N-phenylcarbamate, an inhibitor of beta-N-acetylglucosaminidase. Systolic blood pressure (in millimeters of mercury) was similar between control and ET-1-infused rats (117 +/- 3 versus 123 +/- 4 mm Hg; respectively). We conclude that ET-1 indeed augments O-GlcNAc levels and that this modification contributes to the vascular changes induced by this peptide. Increased vascular O-GlcNAcylation by ET-1 may represent a mechanism for hypertension-associated vascular dysfunction or other pathological conditions associated with increased levels of ET-1. (Hypertension. 2010; 55: 180-188.)

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Hyperglycemia, which increases O-linked beta-N-acetylglucosamine (O-GlcNAc) proteins, leads to changes in vascular reactivity. Because vascular dysfunction is a key feature of arterial hypertension, we hypothesized that vessels from deoxycorticosterone acetate and salt (DOCA-salt) rats exhibit increased O-GlcNAc proteins, which is associated with increased reactivity to constrictor stimuli. Aortas from DOCA rats exhibited increased contraction to phenylephrine (E(max) [mN] = 17.6 +/- 4 versus 10.7 +/- 2 control; n = 6) and decreased relaxation to acetylcholine (47.6 +/- 6% versus 73.2 +/- 10% control; n = 8) versus arteries from uninephrectomized rats. O- GlcNAc protein content was increased in aortas from DOCA rats (arbitrary units = 3.8 +/- 0.3 versus 2.3 +/- 0.3 control; n = 5). PugNAc (O- GlcNAcase inhibitor; 100 mu mol/L; 24 hours) increased vascular O- GlcNAc proteins, augmented phenylephrine vascular reactivity (18.2 +/- 2 versus 10.7 +/- 3 vehicle; n = 6), and decreased acetylcholine dilation in uninephrectomized (41.4 +/- 6 versus 73.2 +/- 3 vehicle; n = 6) but not in DOCA rats (phenylephrine, 16.5 +/- 3 versus 18.6 +/- 3 vehicle, n = 6; acetylcholine, 44.7 +/- 8 versus 47.6 +/- 7 vehicle, n = 6). PugNAc did not change total vascular endothelial nitric oxide synthase levels, but reduced endothelial nitric oxide synthase(Ser-1177) and Akt(Ser-473) phosphorylation (P < 0.05). Aortas from DOCA rats also exhibited decreased levels of endothelial nitric oxide synthase(Ser-1177) and Akt(Ser-473) (P < 0.05) but no changes in total endothelial nitric oxide synthase or Akt. Vascular O-GlcNAc-modified endothelial nitric oxide synthase was increased in DOCA rats. Blood glucose was similar in DOCA and uninephrectomized rats. Expression of O- GlcNAc transferase, glutamine: fructose-6-phosphate amidotransferase, and O- GlcNAcase, enzymes that directly modulate O-GlcNAcylation, was decreased in arteries from DOCA rats (P < 0.05). This is the first study showing that O-GlcNAcylation modulates vascular reactivity in normoglycemic conditions and that vascular O- GlcNAc proteins are increased in DOCA-salt hypertension. Modulation of increased vascular O-GlcNAcylation may represent a novel therapeutic approach in mineralocorticoid hypertension. (Hypertension. 2009; 53: 166-174.)

Relevância:

60.00% 60.00%

Publicador:

Resumo:

Syfte: Syftet var att beskriva hur män upplever att de påverkats av miktionsproblem och erektil dysfunktion efter radikal prostatektomi. Metod: Examensarbetet utfördes som en litteraturöversikt med tio vetenskapliga studier. Resultat: Upplevelsen av förlorad kontroll vid miktionsproblem var det som främst påverkade männen samt medförde att det sociala livet blev lidande. Männen beskrev hur de var tvungna att planera inför olika sociala tillställningar, vilket upplevdes som stressande och ångestfyllt. Det framkom också att männen oroade sig för urinläckage, stark odör och upplevde möten med oförstående människor som frustrerande. Erektil dysfunktion var den vanligaste komplikationen efter behandling, men miktionsproblem var det som orsakade mest besvär. Det upplevdes som att männen förlorat sin självständighet. Det framkom även att erektil dysfunktion upplevdes av vissa män som den komplikation som gav störst besvär. Erektil dysfunktion påverkade männen och var mycket svårt att hantera. Det var svårt att finna en acceptans för att den erektila dysfunktion kunde vara bestående. Många av männen beskrev att en viktig del i deras liv förlorats, en del av deras maskulinitet. De kände sig ofullständiga och det fanns en rädsla för att förlora sin partner. Slutsats: Studier visar att erektil dysfunktion och miktionsproblem i samband med radikal prostatektomi ger upphov till stress, oro, ångest samt en känsla av ofullständighet.