1000 resultados para Aurélia de Souza


Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

The sporogony of Hepatozoon caimani has been studied, by light microscopy, in the mosquito Culex fatigans fed on specimens of the caiman Caiman c. crocodilus showing gametocytes in their peripheral blood. Sporonts iniciate development in the space between the epithelium of the insect gut and the elastic membrane covering the haemocoele surface of the stomach. Sporulating oocysts are clustered on the gut, still invested by the gut surface membrane. Fully mature oocysts were first seen 21 days after the blood-meal. No sporogonic stages were found in some unidentified leeches fed on an infected caiman, up to 30 days following the blood-meal. When mosquitoes containing mature oocysts were fed to frogs (Leptodactylus fuscus and Rana catesbeiana), cysts containing cystozoites developed in the internal organs, principally the liver. Feeding these frogs to farm-bred caimans resulted in the appearance of gametocytes in their peripheral blood at some time between 59 and 79 days later, and the development of tissue cysts in the liver, spleen, lungs and kidneys. Transmission of the parasite was also obtained by feeding young caimans with infected mosquitoes and it is suggested that both methods occur in nature. The finding of similar cysts containing cystozoites in the semi-aquatic lizard Neusticurus bicarinatus, experimentally fed with infected C. fatigans, suggests that other secondary hosts may be involved.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Eggs and all nymphs of these species were studied employing light microscopy (LM) and scanning electron microscopy (SEM). The major differences observed by LM in the eggs were related to the presence and the distribution of pores on the surface of their chorion. Morphological differences among three nymphal stages (1st, 3rd, and 5th) development of each species were observed. The differential characteristics are chromatic and in the shape of connexival spots. The ultrastructure of the ventral region of the head and the IX, X, and XI abdominal segments (anal tube) of the both species were described demonstrating morphological differences that can be used for diagnosis of the species.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

During investigation on the helminth parasites from Brycon hilarii Valenciennes, 1850 (Characiformes, Characidae), from River Juba, Tangará da Serra, state of Mato Grosso, Brazil, several specimens of the nematode Neocucullanus Travassos, Artigas et Pereira, 1928 were detected. A detailed study of this material, including scanning electron microscopy, allowed to identify these nematodes as N. neocucullanus Travassos, Artigas et Pereira, 1928 and to confirm N. multipapillatus Petter, 1989 as a junior synonym of N. neocucullanus.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Here, we present the description of male of the sand fly species Evandromyia gaucha. Six male specimens of E. gaucha, together with conspecific females, were collected in native forest areas of the municipalities of Porto Alegre, Caçapava do Sul (type locality of E. gaucha) and Santa Cruz do Sul, in Rio Grande do Sul state, Brazil. The specimens are distinguished from other species of the rupicola series of the genus Evandromyia by the presence of dilatation in the apical quarter of the genital filaments followed by tapering of the final portion.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Novel·lista, assagista, política, activista cultural, dona de teatre i traductora de més de trenta obres, Maria Aurèlia Capmany és autora d’una obra extensa i clarament ideològica, en què les reivindicacions feministes ocupen una gran part. Virginia Woolf i Simone de Beauvoir són les seves principals fonts teòriques i vitals. Encara que, per diverses circumstàncies, no les tradueix mai, es converteix en la seva mitjancera cultural i ideològica a casa nostra: proposant-ne traduccions a algunes editorials, escrivint-ne pròlegs, imitant-les, adaptant-ne conceptes o imatges, etc. Marguerite Duras, de qui traslladà Un dic contra el Pacífic (1965), és també una de les seves mares literàries. Aquest treball intenta ser una aproximació al feminisme de Capmany i a la seva repercussió en el camp de la traductologia.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

Aquest treball presenta una anàlisi textual de l'obra de Maria Aurèlia Capmany 'Feliçment, jo sóc una dona'. D'una banda, a través d'una breu presentació de l'autora fins al moment de la publicació de l'obra i, d'una altra, d'una síntesi del feminisme a Catalunya, l'autora del treball ens apropa a les teories feministes que Capmany aboca en la seva novel·la, fet que representa un punt d'inflació en la seva trajectòria novel·lística. L'anàlisi textual ens permet apropar-nos al concepte d'identitat femenina i a la seva construcció, així com relacionar-lo amb les teories feministes més recents.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

OBJETIVO: traduzir e validar o Female Sexual Function Index (FSFI) para grávidas brasileiras. MÉTODOS: participaram da pesquisa 92 gestantes assistidas em ambulatório de pré-natal de baixo risco, com diagnóstico da gravidez confirmado por ultra-sonografia precoce. Inicialmente, traduzimos o questionário FSFI para a língua portuguesa (do Brasil), de acordo com os critérios internacionais. Foram realizadas adaptações culturais, conceituais e semânticas do FSFI, em função das diferenças da língua, para que as gestantes compreendessem as questões. Todas as pacientes responderam duas vezes ao FSFI, no mesmo dia, com dois entrevistadores diferentes, com intervalo de uma hora de uma entrevista para a outra. Em seguida, 7 a 14 dias depois, o questionário foi novamente aplicado numa segunda entrevista. Foram avaliadas a confiabilidade (consistência interna intra e interobservador) e a validade do construto (para demonstrar que o questionário avalia a função sexual). RESULTADOS: adaptações culturais foram necessárias para obtermos a versão final. A consistência interna intra-observador (alfa de Chronbach) dos diversos domínios oscilou de moderada a forte (0,791 a 0,911) e a consistência interobservador variou de 0,791 a 0,914. Na validação do construto, foram obtidas correlações de moderada a forte entre os escores finais (gerais) do FSFI e do Quociente Sexual Feminino (QS-F), que tem a capacidade de avaliar a função sexual feminina. CONCLUSÕES: o FSFI foi adaptado à língua portuguesa e à cultura brasileira, apresentando significante confiabilidade e validade, podendo ser incluído e utilizado em futuros estudos da função sexual de grávidas brasileiras.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

OBJETIVO: Aquilatar a prevalência da vaginose bacteriana e comparar a acurácia dos testes do pH e do KOH com o gradiente de Nugent, método padrão-ouro, no diagnóstico da vaginose bacteriana (VB) em gestantes assintomáticas e sintomáticas de baixo risco. MÉTODOS: Foi realizado um estudo de corte transversal em 321 grávidas, com idade gestacional entre 14ª e 26ª semanas, 218 assintomáticas e 103 com queixa de secreção vaginal sugestiva de vaginose bacteriana. Todas as gestantes foram avaliadas pelos critérios de Nugent e submetidas à pHmetria vaginal e ao teste do KOH a 10%. O coeficiente de Kappa foi utilizado para avaliar os métodos quanto à concordância diagnóstica. RESULTADO: A maioria das gestantes era adolescente (média etária 21,0±5,6 anos), nulípara e parda. A prevalência da vaginose bacteriana foi de 33,3% pelo método de pH e KOH e de 35,5% pelo Nugent. Entre as grávidas assintomáticas, foi observada ótima concordância dos métodos, com 72,5% delas apresentando resultados negativos para ambos os métodos, o que resultou em um elevado coeficiente de Kappa (k=0,82). No grupo de gestantes sintomáticas, houve 49,5% de positividade para ambos os métodos diagnósticos, demonstrando ótima concordância (k=0,74). CONCLUSÃO: A prevalência da vaginose bacteriana foi elevada tanto pelo método de pH e KOH quanto pelo Nugent. O método do pH e KOH é tão capaz em diagnosticar a vaginose bacteriana quanto os critérios de Nugent.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

O objetivo deste estudo foi desenvolver um método para determinação de pontos de reprodução e de suas respectivas importâncias na disseminação das espécies E. densa, E. najas e C. demersum no reservatório de Jupiá. Foram monitorados dez locais nos quais se encontrou registro de altas infestações dessas espécies. Dois desses locais situam-se no rio Paraná, nas lagoas denominadas de "Ferradura" e "Pernilongo"; os outros oito sítios estão localizados no rio Tietê, nas lagoas marginais "Testemunha", "Barrenta", "Vírgula" e "Flórida", e no leito do rio nos pontos "Acima da Ponte dos Barrageiros", "Abaixo da Ponte", "Baía ao Lado da Ponte" e em frente da "Praia de Itapura". Em cada um desses sítios de reprodução foram liberados e monitorados dez blocos de plantas aquáticas imersas por mês. Os blocos possuíam volume de 0,14 cm³ e receberam uma etiqueta plástica de identificação externa e uma bóia de cor laranja, com o objetivo de serem facilmente localizadas ou visualizadas à distância. Após a soltura, cada bloco foi georreferenciado por meio de um aparelho GPS, sendo o seu deslocamento avaliado a cada 15 dias. Os sítios "Lagoa Vírgula", "Lagoa Testemunha" e "Lagoa Barrenta" destacaram-se quanto ao número de blocos (30, 20 e 19 blocos, respectivamente), que percorreram distâncias superiores a 500 m e, conseqüentemente, saíram de seus respectivos locais de reprodução. A grande maioria dos blocos permaneceu dentro da "Lagoa Flórida"; somente 12 blocos saíram e alcançaram o leito do rio Tietê. O sítio denominado "Leito Acima da Ponte" foi o que mais se destacou dentre os três localizados no leito do rio Tietê, pois forneceu 18 blocos de plantas, enquanto os sítios "Abaixo da Ponte" e "Baía ao Lado da Ponte" forneceram 15 e 14 blocos, respectivamente. O sítio "Praia de Itapura" foi o que apresentou menor importância em relação ao fornecimento de plantas imersas no rio Tietê, sendo localizadas apenas 11 bóias com deslocamento superior a 500 m. Os sítios de reprodução localizados no rio Paraná também contribuíram para o fornecimento de plantas imersas ao reservatório de Jupiá; nove blocos saíram da "Lagoa Pernilongo" e apresentaram deslocamentos superiores a 500 m. Entretanto, os sítios "Lagoa Barrenta" e "Lagoa Ferradura" foram aqueles que mais contribuíram com a chegada de plantas na tomada de água da UHE Eng. Souza Dias, uma vez que foram recolhidos, respectivamente, seis e quatro blocos de plantas provenientes desses locais de dispersão. A metodologia utilizada mostrou-se eficaz quanto à avaliação da movimentação de plantas aquáticas imersas dentro do reservatório de Jupiá.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

É descrita uma nova espécie de Leandra para a flora do estado de São Paulo - L. lapae D'El Rei Souza & Baumgratz. São apresentados descrição, ilustração e comentários acerca de diferenças morfológicas com espécies afins.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador:

Resumo:

O estudo da biologia reprodutiva de Mitracarpus longicalyx E.B. Souza & M.F. Sales foi realizado durante os meses de setembro a dezembro de 2004, em Feira de Santana, BA, Brasil. Esta espécie é uma erva anual ocorrente em áreas de caatinga, florescendo de junho a dezembro. As inflorescências são glomérulos com 90 flores em média, que apresentam corola hipocrateriforme, medindo 4-5 mm de comprimento e coloração branca, sendo visitadas e polinizadas por borboletas da espécie Hemiargus hanno hanno (Stoll, 1790) (Lycaenidae). As flores são protândricas, com duração da fase estaminada de três dias e da fase pistilada de cinco dias. Não ocorre sobreposição das duas fases na mesma flor, mas podem ocorrer flores em diferentes fases na mesma inflorescência. Polinizações experimentais indicaram que M. longicalyx é uma espécie auto-incompatível não agamospérmica, com produção natural de frutos elevada (97,8%) na população estudada. A frutificação também foi elevada nas polinizações cruzadas manuais (82,3%), não ocorrendo frutificação nas polinizações manuais geitonogâmicas. Tubos polínicos provenientes de polinizações cruzadas alcançaram o ovário dentro de 24 horas, enquanto que grãos de pólen provenientes de autopolinização não germinaram ou, quando germinaram, não penetraram as papilas estigmáticas. Os resultados indicam que M. longicalyx possui auto-incompatibilidade homomórfica, possivelmente do tipo esporofítica, atuando em adição à protandria no impedimento da autofertilização. Auto-incompatibilidade homomórfica é muito rara nas Rubiaceae, uma família com abundante ocorrência de auto-incompatibilidade heteromórfica.

Relevância:

20.00% 20.00%

Publicador: