1000 resultados para Variantes Genéticas
Resumo:
Rrésumé: La première description dans une publication médicale des douleurs neuropathiques remonte à 1872, le Dr S.W. Mitchell les résumant ainsi [...]" la causalgie est la plus terrible des tortures qu'une lésion nerveuse puisse entraîner "[...]. Par définition, la douleur neuropathique est une douleur chronique faisant suite à une lésion ou dysfonction du système nerveux. Malgré les progrès faits dans la compréhension de ce syndrome, le détail des mécanismes impliqués nous échappe encore et son traitement reste insuffisant car moins de 50% des patients sont soulagés par les thérapies actuelles. Différents modèles expérimentaux ont été élaborés chez l'animal de laboratoire, en particulier des modèles de lésion de nerfs périphériques chez le rat, permettant des investigations tant moléculaires que fonctionnelles des mécanismes impliqués dans le développement de ces douleurs. En revanche, peu de modèles existent chez la souris, alors que cet animal, grâce à la transgénèse, est très fréquemment utilisé pour l'approche fonctionnelle ciblée sur un gène. Dans l'étude présentée ici, nous avons évalué chez la souris C57BL/6 l'adaptation d'un modèle neuropathique, proposé une nouvelle modalité de mesure de la sensibilité douloureuse adaptée à la souris et défini une méthode d'analyse performante des résultats. Ce modèle, dit de lésion avec épargne nerveuse (spared Werve injury, SNI), consiste en la lésion de deux des trois branches du nerf sciatique, soit les nerfs peronier commun et tibial. La troisième branche, le nerf sural est laissé intact et c'est dans le territoire cutané de ce dernier que la sensibilité douloureuse à des stimulations mécaniques est enregistrée. Des filaments calibrés de force croissante sont appliqués sur la surface de la patte impliquée et la fréquence relative de retrait de la patte a été modélisée mathématiquement et analysée par un modèle statistique intégrant tous les paramètres de l'expérience (mixed-effects model). Des variantes chirurgicales lésant séquentiellement les trois branches du nerf sciatique ainsi que la réponse en fonction du sexe de l'animal ont également été évaluées. La lésion SNI entraîne une hypersensibilité mécanique marquée comparativement aux souris avec chirurgie contrôle; cet effet est constant entre les animaux et persiste durant les quatre semaines de l'étude. De subtiles différences entre les variables, y compris une divergence de sensibilité mécanique entre les sexes, ont été démontrées. La nécessité de léser le nerf tibial pour le développement des symptômes a également été documentée par notre méthode d'évaluation et d'analyse. En conclusion, nous avons validé le modèle SNI chez la souris par l'apparition d'un symptôme reproductible et apparenté à l'allodynie mécanique décrite par les patients souffrant de douleurs neuropathiques. Nous avons développé des méthodes d'enregistrement et d'analyse de la sensibilité douloureuse sensibles qui permettent la mise en évidence de facteurs intrinsèques et extrinsèques de variation de la réponse. Le modèle SNI utilisé chez des souris génétiquement modifiées, de par sa précision et reproductibilité, pourra permettre la discrimination de facteurs génétiques et épigénétiques contribuant au développement et à la persistance de douleurs neuropathiques.
Resumo:
Aquest estudi s’ha realitzat amb l’objectiu d’aprofundir en el coneixement dels arbres i conjunts remarcables del municipi de Sitges, a la comarca del Garraf. S’ha fet un inventari dels arbres i conjunts estudiats, tot diferenciant els situats en la zona urbana (urbans) i els que es troben fora d’aquest àmbit (no urbans), i s’ha analitzat el seu estat de conservació i importància socioambiental. També se n’ha elaborat una base cartogràfica amb la seva localització. S’ha donat continuïtat a la metodologia aplicada en treballs anteriors sobre arbres monumentals, notables i singulars, amb algunes variants. S’han inventariat trenta-nou arbres i conjunts remarcables (pertanyents a vint-i-cinc espècies), dels quals trenta són urbans i nou són no urbans. Tots ells, excepte un exemplar considerat notable, s’han qualificat com a singulars. A banda, s’han inventariat tres conjunts remarcables sense contenir cap exemplar remarcable, els quals s’han treballat a part. Durant el treball de camp, realitzat a la tardor i al hivern de 2011 a Sitges, s’han pres dades de trenta-cinc variables sobre els arbres inventariats, les quals s’han sintetitzat en sis paràmetres qualitatius indicatius de l’estat de conservació i importància socioambiental dels arbres i conjunts inventariats. Aquesta simplificació ha permès fer un estudi comparatiu dels arbres, extreure conclusions i elaborar propostes de millora per a vetllar per a la seva conservació. El present estudi posa de manifest la necessitat de declarar els arbres inventariats d’interès local o comarcal d’acord amb les figures legislatives de protecció de l’administració competent, posant èmfasi en la incorporació a l’existent Catàleg d’Arbres Singulars de Sitges dels arbres no urbans inventariats i d’altres urbans que no hi són presents.
Resumo:
Desde el inicio del proyecto del genoma humano y su éxito en el año 2001 se han secuenciado genomas de multitud de especies. La mejora en las tecnologías de secuenciación ha generado volúmenes de datos con un crecimiento exponencial. El proyecto Análisis bioinformáticos sobre la tecnología Hadoop abarca la computación paralela de datos biológicos como son las secuencias de ADN. El estudio ha sido encauzado por la naturaleza del problema a resolver. El alineamiento de secuencias genéticas con el paradigma MapReduce.
Resumo:
Estudi retrospectiu de recollida de dades clíniques i de neuroimatge de pacients diagnosticats, em La clínica diària, de Degeneració Lobular Fronto-Temporal (DLFT) entre gener de 1996 i Marc de 2008. Es descriuen dades demogràfiques i clíniques i es classifiquen en fenotips al diagnòstic inicial segons variants de: DFT-vc (Demència fronto-temporal variant de conducta), APNF (Afàsia Progressiva no fluent) DS (Demència Semàntica) SCB (Síndrome Còrtico-Basal) y PSP (Paràlisis Supranuclear Progressiva). Es descriuen els canvis clínics durant el seguiment i s’analitzen els patrons radiològics en les neuroimatges disponibles. S’inclouen també dades d’ApoE i l’estudi anatomopatològic realitzat a 17 d’ells.
Resumo:
Introducció. La metilació de l’enzim MGMT és un factor predictiu de resposta en pacients amb glioblastoma tractats amb alquilants, però el seu valor pronòstic s’està estudiant . Tanmateix, en el cas de l’amplificació de l ‘EGFR i la mutació EGFRvIII no se s’ha demostrat cap mena de valor pronòstic ni predictiu. Objetius. Determinar la distribució de la metilació de l’enzim MGMT , amplificació de l’ EGFR i mutació EGFR vIII , l’asociació entre ells i avaluar la supervivència global i supervivència lliure de progresió en relació amb l’estat de metilació del MGMT , amplificació de l ‘EGFR mutació EGFR vIII . Material i mètodes. S’hi han determinat les variacions genètiques en una població de 70 pacients amb glioblastoma i s’han relacionat, a més, amb la supervivènciia global i temps a la progressió. Resultats. La metilació del MGMT , amplificació de l’ EGFR i detecció de ’l EGFR vIII foren detectats en un 38,6 % , 50% y 25,7% DELS pacients , respectivament. No es va demostrar pas cap relació entre l’estat de metilació del MGMT i l’estat de l’ EGFR , a diferència de la relació entre l’amplificació de l’ EGFR i la mutació EGFRvIII. En l’anàlisi multivariant de supervivència global i temps a la progressió, els factors edat , radioteràpia i metilació del MGMT foren significatius. . Conclusions. L’estat de metilació del MGMT és, doncs, un factor pronòstic de supervivència en pacients diagnosticats de glioblastoma tractats amb radioteràpia i quimioteràpia basada en alquilants , a diferencia de l’amplificació de l’ EGFR i mutació EGFRvIII.
Resumo:
Las herramientas de análisis de secuencias genómicas permiten a los biólogos identificar y entender regiones fundamentales que tienen implicación en enfermedades genéticas. Actualmente existe una necesidad de dotar al ámbito científico de herramientas de análisis eficientes. Este proyecto lleva a cabo una caracterización y análisis del rendimiento de algoritmos utilizados en la comparación de secuencias genómicas completas, y ejecutadas en arquitecturas MultiCore y ManyCore. A partir del análisis se evalúa la idoneidad de este tipo de arquitecturas para resolver el problema de comparar secuencias genómicas. Finalmente se propone una serie de modificaciones en las implementaciones de estos algoritmos con el objetivo de mejorar el rendimiento.
Resumo:
RESUME Une gastrostomie est un montage chirurgical d'ouverture d'un orifice cutané donnant un accès direct à l'estomac pour permettre l'alimentation et la décompression gastrique. La gastrostomie est indiquée au cours de certaines maladies chroniques de patients ayant un tube digestif fonctionnel. La gastrostomie percutanée par endoscopie (Percutaneous Endoscopie Gastrostomy PEG) a été décrite en 1977 par Michael W. Gauderer. La méthode est sûre et rapide. Peuvent en bénéficier les patients très affaiblis par leur maladie, pour lesquels une longue anesthésie est à éviter. La réalisation d'une PEG nécessite la collaboration d'un chirurgien, d'un gastro- entérologue et d'un anesthésiste, tous trois spécialisés en pédiatrie. La partie théorique de cette thèse est consacrée à l'historique des gastrostomies et aux diverses techniques de nutrition entérale. La partie pratique de la PEG est étudiée avec ses variantes, ses indications, contre-indications et complications. Cette partie pratique est basée sur 12 ans d'expérience du Service de Chirurgie Pédiatrique du CHUV. Il s'agit d'une étude rétrospective de dossiers, associée à un questionnaire adressé aux patients en mars 2000. 55 PEG ont été posées selon la technique de Gauderer entre 1989 et 2000. Les indications sont les maladies oncologiques (13), neurologiques (13), la mucoviscidose (12), les maladies métaboliques (6) et d'autres indications variées (11). Le bénéfice nutritionnel est étudié pour chaque type d'indications par l'évolution du gain pondéral après la PEG. Les problèmes rencontrés sont principalement des complications mineures de type inflammation de l'orifice. Nous avons observé 2 complications majeures, en ce que leurs conséquences auraient pu être graves. Le respect strict des contre-indications est nécessaire : 3 cas ont été récusés pour raison de sécurité. Le reflux gastro-oesophagien reste une affection concomitante, principalement chez les patients dont la maladie de base est d'origine neurologique. La qualité de vie de l'enfant et de sa famille est investiguée par des questions précises combinées à des plages de commentaires. Nous avons ainsi évalué le degré de satisfaction des enfants et de leur entourage. En conclusion la gastrostomie endoscopique percutanée est une opération simple, rapide et sûre, susceptible d'apporter un gain pondéral. Son utilisation pourrait être plus répandue. Elle apporte aussi une meilleure qualité de vie aux enfants qui en bénéficient, avec une amélioration de leurs performances et une diminution des conflits associés à des repas laborieux.
Resumo:
Hearing loss in Meniere's disease (MD) is associated with loss of spiral ganglion neurons and hair cells. In a guinea pig model of endolymphatic hydrops, nitric oxide synthases (NOS) and oxidative stress mediate loss of spiral ganglion neurons. To test the hypothesis that functional variants of NOS1 and NOS2A are associated with MD, wed genotyped three functional variants of NOS1 (rs41279104,rs2682826, and a cytosine-adenosine microsatellite repeat in exon 1f) and the CCTTT repeat in the promoter of NOS2A gene (rs3833912) in two independent MD sets(273 patients in total) and 550 controls. A third cohort of American patients was genotyped as replication cohort for the CCTTT repeat. Neither allele nor genotype frequencies of rs41279104 and rs2682826 were associated with MD, although longer alleles of the cytosine-adenosine microsatellite repeat were marginally significant (corrected p = 0.05) in the Mediterranean cohort but not in a second Galicia cohort. Shorter numbers of the CCTTT repeat in NOS2A were significantly more frequent in Galicia controls (OR = 0.37 [CI, 0.18-0.76], corrected p =0.04), but this finding could not be replicated in Mediterranean or American case-control populations. Meta-analysis did not support an association between CCTTT repeats and risk for MD. Severe hearing loss (>75 dB) was also not associated with any functional variants studied. Functional variants of NOS1 and and NOS2A do not confer susceptibility for MD.
Resumo:
Background: Numerous hypermethylated genes have been reported in breast cancer, and the silencing of these genes plays an important role in carcinogenesis, tumor progression and diagnosis. These hypermethylated promoters are very rarely found in normal breast. It has been suggested that aberrant hypermethylation may be useful as a biomarker, with implications for breast cancer etiology, diagnosis, and management. The relationship between primary neoplasm and metastasis remains largely unknown. There has been no comprehensive comparative study on the clinical usefulness of tumor-associated methylated DNA biomarkers in primary breast carcinoma and metastatic breast carcinoma. The objective of the present study was to investigate the association between clinical extension of breast cancer and methylation status of Estrogen Receptor1 (ESR1) and Stratifin (14-3-3-σ) gene promoters in disease-free and metastatic breast cancer patients. Methods: We studied two cohorts of patients: 77 patients treated for breast cancer with no signs of disease, and 34 patients with metastatic breast cancer. DNA was obtained from serum samples, and promoter methylation status was determined by using DNA bisulfite modification and quantitative methylation-specific PCR. Results: Serum levels of methylated gene promoter 14-3-3-σ significantly differed between Control and Metastatic Breast Cancer groups (P < 0.001), and between Disease-Free and Metastatic Breast Cancer groups (P < 0.001). The ratio of the 14-3-3-σ level before the first chemotherapy cycle to the level just before administration of the second chemotherapy cycle was defined as the Biomarker Response Ratio [BRR]. We calculated BRR values for the "continuous decline" and "rise-and-fall" groups. Subsequent ROC analysis showed a sensitivity of 75% (95% CI: 47.6 - 86.7) and a specificity of 66.7% (95% CI: 41.0 - 86.7) to discriminate between the groups for a cut-off level of BRR = 2.39. The area under the ROC curve (Z = 0.804 ± 0.074) indicates that this test is a good approach to post-treatment prognosis. Conclusions: The relationship of 14-3-3-σ with breast cancer metastasis and progression found in this study suggests a possible application of 14-3-3-σ as a biomarker to screen for metastasis and to follow up patients treated for metastatic breast cancer, monitoring their disease status and treatment response.
Resumo:
BACKGROUND Inflammation has been implicated as an etiological factor in several human cancers, including prostate cancer. Allelic variants of the genes involved in inflammatory pathways are logical candidates as genetic determinants of prostate cancer risk. The purpose of this study was to investigate whether single nucleotide polymorphisms of genes that lead to increased levels of pro-inflammatory cytokines and chemokines are associated with an increased prostate cancer risk. METHODS A case-control study design was used to test the association between prostate cancer risk and the polymorphisms TNF-A-308 A/G (rs 1800629), RANTES-403 G/A (rs 2107538), IL1-A-889 C/T (rs 1800587) and MCP-1 2518 G/A (rs 1024611) in 296 patients diagnosed with prostate cancer and in 311 healthy controls from the same area. RESULTS Diagnosis of prostate cancer was significantly associated with TNF-A GA + AA genotype (OR, 1.61; 95% CI, 1.09-2.64) and RANTES GA + AA genotype (OR, 1.44; 95% CI, 1.09-2.38). A alleles in TNF-A and RANTES influenced prostate cancer susceptibility and acted independently of each other in these subjects. No epistatic effect was found for the combination of different polymorphisms studied. Finally, no overall association was found between prostate cancer risk and IL1-A or MCP-1 polymorphisms. CONCLUSION Our results and previously published findings on genes associated with innate immunity support the hypothesis that polymorphisms in proinflammatory genes may be important in prostate cancer development.
Resumo:
Leptin, the 16,000 molecular weight protein product of the obese gene, was originally considered as an adipocyte-derived signaling molecule for the central control of metabolism. However, leptin has been suggested to be involved in other functions during pregnancy, particularly in placenta, in which it was found to be expressed. In the present work, we have found that recombinant human chorionic gonadotropin (hCG) added to BeWo choriocarcinoma cell line showed a stimulatory effect on endogenous leptin expression, when analyzed by Western blot. This effect was time and dose dependent. Maximal effect was achieved at hCG 100 IU/ml. Moreover, hCG treatment enhanced leptin promoter activity up to 12.9 times, evaluated by transient transfection with a plasmid construction containing different promoter regions and the reporter gene luciferase. This effect was dose dependent and evidenced with all the promoter regions analyzed, regardless of length. Similar results were obtained with placental explants, thus indicating physiological relevance. Because hCG signal transduction usually involves cAMP signaling, this pathway was analyzed. Contrarily, we found that dibutyryl cAMP counteracted hCG effect on leptin expression. Furthermore, cotransfection with the catalytic subunit of PKA and/or the transcription factor cAMP response element binding protein repressed leptin expression. Thereafter we determined that hCG effect could be partially blocked by pharmacologic inhibition of MAPK pathway with 50 microM PD98059 but not by the inhibition of the phosphatidylinositol 3-kinase pathway with 0.1 microm wortmannin. Moreover, hCG treatment promoted MAPK kinase and ERK1/ERK2 phosphorylation in placental cells. Finally, cotransfection with a dominant-negative mutant of MAPK blocked the hCG-mediated activation of leptin expression. In conclusion, we provide some evidence suggesting that hCG induces leptin expression in trophoblastic cells probably involving the MAPK signal transduction pathway.
Resumo:
« Sermo adaptabillis b. Laurentio... Dispersit, dedit pauperibus... Quia secundum b. Dionixium in De ecclesiastica Yerarchia... » (1-2) ; — « Sermo de assumptione b. Marie... Quid hoc audio de te... Quid nos tantilly... » (2v-3), suivi d'une note à l'usage des prédicateurs : « Nota quod ne sermo sit deffectuosus... » (3) ; — « Sermo de conceptione b. Marie. Que est ista que progreditur... Karissimi, predicator evangelicus, beatitudinis eterne preco... » (3v-4v) ; — « Sermo de quatuor festis principalibus b. Marie... Que est ista que progreditur... Verba ista sunt tocius curie celestis... » (4v-5v) ; — « Sermo de Purificatione. In mansuetudine suscipite... Secundum b. Gregorium, Mor. 23... » (6-7) ; — « Sermo de b. Francischo... Cujus est ymago hec et superscriptio... Secundum b. Gregorium, omelia 30... » (7v-8v) ; — « Sermo in dominica [in Quinquagesima]. Ecce ascendimus Jerosolimam... Karissimi, sicut scitis, finis est... » (9-10) ; — [Sermo in dominica IIa post Epiphaniam] « Tu servasti vinum bonum usque adhuc... In verbis istis spiritualiter intellectus... » (10-10v) ; — « Sermo de b. Francischo. Ad ymaginem similitudinis sue... Verba ista ad litteram scripta... » (11-12) ; — « Sermo de b. Johane Baptista. Magnus es tu et faciens mirabilia... Secundum Gregorium quia tute... » (12v-13) ; — « Sermo de angelis. Inmittit angelus Domini... Sanctus ille David, acceptus de ovibus... » (13v-14) ; — « In ascensione Domini. Exultavit ut gigas... Duo sunt inter cetera Christi misteria... » (14v-16) ; — « De asumpcione Domine nostre. Ad preceptum tuum elevabitur aquila... Quia, karissimi, Mater Domini... » [FRANCISCUS DE MAYRONIS] ; cf. éd. Bâle, 1498, f. CIV-CIIIV, avec variantes (16v-18) ; — « De Maria Magdalena. Permittuntur [sic pro : Remittuntur] tibi peccata tua... Sicut solent maximi principes... » [Idem], sermon abrégé ; cf. éd. cit., f. LXXXVIIIV-XCI (18-19v) ; — « De s. Johane Evangelista. Dillectus meus michi... Ostenditur b. Johannes prout inflamatus... » [Idem], résumé ; cf. éd. cit., f. XXIX-XXIXV (20) ; — « In festo apostolorum Petri et Pauli. Accepimus gratiam et apostolatum... Gloriosissimi christiane fidei religionis... » (20v-23v) ; — « Sermo de gratia divina acquirenda. Accepimus gratiam etc. Vivat, obsecro, anima mea ... quoniam... » (24) ; — « Accepimus gratiam etc. Restat ostendere via physionomica... » (24v-26) ; — « Sermo de beatitudine, sive gloria celesti, sive in festo Omnium sanctorum. Fons sapientie verbum Dei... Ecce ego sto prope fontem... In hoc festo precipue et anno... » (26-29) ; — « De nativitate Domine nostre. Egredietur virga de radice Jesse... Percutiet terram virga... Clementissimus pastor ovium... » (29v-32) ; — « Sermo de uno confessore pontifice. Rector fratrum et stabilimentum populi... Inter viros eximie sanctitatis... » (32v) ; — « De nativitate Domini. Transeamus usque Bethelem... Innocencius in quodam sermone de predicatione... » (34v-36) ; — « In die nativitatis Domini. Sol ortus est et humiles exaltati sunt... Beatus Augustinus, De Civitate Dei : Anima participacione... » (36-37v) ; — « Dominica infra octavas Nativitatis. Ecce positus est hic in ruinam... Secundum doctrinam Philosophi in diversis locis... » (38-38v) ; — « Dominica quarta in quadragesima. Sequebatur eum multitudo magna... Secundum Damascenum libro primo, capitulo XV°, diversitas actionum... » (39-40v) ; — « De Canane[a], dominica secunda [sic] in quadragesima [Feria 5a post dom. Ia in XLa]. Dimitte illam quia clamat... Si attendamus ordinem generacionis... » (41-42v) ; — « Dominica de Passione. Si veritatem dico vobis... Secundum sententiam Phylosophi primo Metaphysice... » (43-43v) ; — « In cena Domini. Hodie est rex et cras morietur... Omne agens ordinate prius inquirit... » (44-45) ; — « De resurectione. Hec dies quam fecit Dominus... Scilicet est ex dictis Philosophi in diversis locis... » (45v-47) ; — « Dominica in Quadragesima. Ecce nunc tempus acceptabile... Ut dicit Philosophus, secundo de Celo et mundo... » (47-48v) ; — « De b. Clara. Sicut lux meridiana clara est... Secundum Philosophum tertio Methaphysice, si res creatas... » (48v-49v) ; — « Sermo de Cruce. Vidit mulier quod bonum esset lignum... Sicut ex doctrina Philosophi primo Ethicorum... » (50-51) ; — « De s. Anthonio. Misit servum suum hora cene... Sicut in rebus naturalibus docet experiencia... » (51v-52v) ; — « De b. Johane Batista. Tu puer propheta Altissimi... Secundum doctrinam Hugonis in commento de angelica Jerarchia... » (53-54) ; — « De b. Bertholameo [sic]. Dedit illi contra inimicos potenciam... Racio docet et experiencia manifestat... » (54v-55) ; — « De b. Francischo. Amice, ascende superius... Dicit Philosophus quinto Physicorum quod motus... » (55v-56) ; — [De b. Bernardo] « Omnia parata sunt, venite ad nupcias... Sicut videmus in motu naturali... » (56v-57) ; — « De sacerdote novo. Vos elegit Dominus... Ut potest haberi ex dictis Dyonisii... » (57v-58v) ; — « De assumpcione Virginis gloriose. Elevetur tronus David super Israel... Videmus quod triplici racione aliqua corpora... » (58v-59v) ; — « De assumpcione Virginis. Veni de Libano sponsa mea... Secundum testimonium Scripturarum et humane consuetudinis... » (59v-61) ; — « De Trinitate. Tripliciter sol exurens montes... Secundum quod dicit Philosophus, tota nostra noticia... » (61-61v) ; — « De b. Francischo. Hic beatus in facto suo erit... Post doctrinam philosophorum et experienciam... » (62-62v) ; — [De b. Eligio] « Provideat rex virum sapientem... Secundum sententiam (secundum) sapientis primo Metaphysice . » (63-64) ; — « De resurrectione Domini. Tercia dies est hodie... Tripliciter alicujus rei non vise accipimus fidem certam... » (64-65) ; — «Stetit in medio discipulorum et dixit : Pax vobis... Ut dicit b. Augustinus undevicesimo de Civitate Dei... » (65v-67) ; — « De Omnibus sanctis... Gloriosa dicta sunt de te... Aperta est civitas... Doctore egregio Bernardo scilicet attestante... » (67-69) ; — « De b. Johane Batista. Hic venit in testimonium... Sicut potest probari ex dictis Philosophi et exemplis... » (69v-70) ; — « De b. Petro apostolo. Tu pasce populum meum Israel... Secundum sententiam Philosophi tertio Politicorum... » (70v-71) ; — « De assumpcione Virginis gloriose. Transibo in locum tabernaculi... Triplici ratione secundum philosophorum doctrinam aliqua moventur... » (71v-72v) ; — [De b. Francisco] « Adolescens, tibi dico surge... Consideranti sciderum revolucionem... » (73-74v) ; — [De s. Michaele] « Michael et angeli preliabantur... Sicut ex doctrina Phylosophi in pluribus locis patet... » (74v-76) ; — « De b. Nicholao. Petra fundebat michi rivos olei... Secundum philosophicam doctrinam, diversitas effectuum... » (76-77) ; — « In festo apostolorum Petri et Pauli. Fecit Deus duo luminaria magna... Secundum sententiam Philosophi secundo Methaphysice... » (77v-78) ; — « De b. Bertholameo. Vidi angelum fortem... Secundum dictum Philosophi, omnes transferentes... » (78v-79) ; — « Dominica in Quadragesima. Ductus est Jhesus in desertum... Sicut naturalium operationum multiplex experiencia... » (79v-80v) ; — « De s. Thoma apostolo. Ecce cognovi quoniam Deus meus es... Bernardus in sermone : Deus noverim me... » (81-81v) ; — « De sacerdote novo. Misit Dominus servum suum... Secundum quod dicit Philosophus primo Ethicorum, diversarum operationum... » (82-82bis) ; — « In purificatione Virginis. Parasti ante faciem omnium populorum... Si attendamus formationem rerum temporalium... » (82bisv-83v) ; — « De uno martire. Esto vir fortis, et prelia bella Domini... Secundum consuetudinem hominum... » (84-85) ; — « De festo Purificacionis. Lucerna splendens super candelabrum... Doctrina philosophorum et tradit... » (85v-86v) ; — « Feria quarta Cinerum. Cum jejunas unge caput tuum... Morum Philosophi doctrinam perlegens et attendens... » (87-88v) ; — « In quarta feria Cinerum. Cum jejunatis, nolite fieri sicut ypocrite... Sicut ex doctrina Philosophi primo Ethicorum potest colligi... » (88v-89v) ; — « In festo b. Lodovici [episcopi]. Surrexit rex de solio suo... Ut dicit Philosophus quarto Methaphysicorum... » (90-91v) ; — « De b. Jacobo. Vox tonitrui tui in rota... Secundum doctrinam philosophicam formarum naturalium... » (91v-92v) ; — [In festo Annunciationis] « Ecce concipies in utero... Secundum doctrinam Philosophi septimo de Animalibus, ad generationem... » (93-94) ; — « De s. Ludovico [episcopo]. Reposita est michi corona justitie... Secundum sententiam Philosophi secundo Phisicorum, omne agens... » (94-96).
Resumo:
BACKGROUND AND OBJECTIVES Cancer testis antigens (CTA) provide attractive targets for cancer-specific immunotherapy. Although CTA genes are expressed in some normal tissues, such as the testis, this immunologically protected site lacks MHC I expression and as such, does not present self antigens to T cells. To date, CTA genes have been shown to be expressed in a range of solid tumors via demethylation of their promoter CpG islands, but rarely in chronic myeloid leukemia (CML) or other hematologic malignancies. DESIGN AND METHODS In this study, the methylation status of the HAGE CTA gene promoter was analyzed by quantitative methylation-specific polymerase chain reaction (MSP) and sequencing in four Philadelphia-positive cell lines (TCC-S, K562, KU812 and KYO-1) and in CML samples taken from patients in chronic phase (CP n=215) or blast crisis (BC n=47). HAGE expression was assessed by quantitative reverse transcriptase-polymerase chain reaction. RESULTS The TCC-S cell line showed demethylation of HAGE that was associated with over-expression of this gene. HAGE hypomethylation was significantly more frequent in BC (46%) than in CP (22%) (p=0.01) and was correlated with high expression levels of HAGE transcripts (p<0.0001). Of note, in CP-CML, extensive HAGE hypomethylation was associated with poorer prognosis in terms of cytogenetic response to interferon (p=0.01) or imatinib (p=0.01), molecular response to imatinib (p=0.003) and progression-free survival (p=0.05). INTERPRETATIONS AND CONCLUSION: The methylation status of the HAGE promoter directly correlates with its expression in both CML cell lines and patients and is associated with advanced disease and poor outcome.
Resumo:
Globularia alypum és un arbust termòfil típic de la regió oest del Mediterrani. Aquest nanofaneròfit té un patró de floració molt ampli. Les poblacions primerenques floreixen des del Juliol fins al Desembre i les poblacions tardanes des del Gener fins a l’Abril. L’objectiu del projecte és esbrinar quins factors climàtics determinen la fenologia de la floració de l’espècie a partir de mostres d’herbari i conèixer l’abast geogràfic d’ambdós patrons de floració a la península Ibèrica i França. També l’estudi d’altres característiques fenològiques en relació amb el clima: els braquiblasts i les espigues de capítols. Els plecs d’herbari han estat georeferenciats per ser utilitzats en un entorn SIG junt amb les dades del clima i s’ha realitzat una anàlisi estadística. El resultats mostren que les poblacions primerenques creixen majoritàriament en zones costaneres mentre que les tardanes ho fan en zones continentals. Les poblacions primerenques creixen en àrees on les temperatures (mitjana, mínima, màxima i mínima del mes més fred) són més altes que les tardanes per l’efecte temperador del mar. Al analitzar totes les poblacions, el nombre de mesos des de la transició floral es correlaciona negativament amb la temperatura mínima mensual i la temperatura mitjana mensual en tots els mesos, mentre que amb la temperatura màxima mensual entre Octubre i Abril. Al estudiar sols les poblacions tardanes les correlacions són similars, però no en les primerenques on no se’n troba cap. Les correlacions entre el nombre de mesos des de la transició floral i les variables climàtiques anuals són iguals, a més de trobar-se una correlació negativa amb la temperatura mínima del mes més fred i l’índex tèrmic, i positiva amb l’índex de continentalitat. No s’ha trobat cap diferència en presència de braquiblasts segons la població, però sí en les espigues de capítols, essent més freqüents en les poblacions primerenques. Es suggereix que la temperatura és un factor més determinant per a les poblacions tardanes, mentre que es desconeix si és la precipitació en les primerenques. Tampoc es té coneixement sobre si les diferències entre els dos patrons són genètiques o fenotípiques i quin mecanisme possibilita el desenvolupament de braquiblasts i espigues de capítols.
Resumo:
En aquest treball es descriuen les diferents tipologies i variants rituals de les cerimònies que es realitzen amb ayahuasca (beuratge psicoactiu usat tradicionalment per molts pobles de la conca amazònica) a Catalunya, tot establint una classificació. Es comparen les cerimònies amb la seqüència dels rituals de pas de Van Gennep, tenint present també el concepte de 'communitas' de V. Turner, per acabar establint que es tracta de rituals de pas contemporanis. Alhora es fa una anàlisi de com son les persones que dirigeixen aquestes cerimònies (formació, experiència, motivacions) i els participants en aquestes (edat, sexe, motivacions que porten a provar-ho, per què repeteixen, etc.).