994 resultados para Menéndez Pelayo, Marcelino
Resumo:
El següent document presenta la memòria del desenvolupament d'una aplicació web per treball col·laboratiu sobre un portal de motos amb una plataforma d'anuncis de compra-venda de motos, una secció de rutes i un blog de notícies del sector.
Resumo:
Intrinsic resistance to the epidermal growth factor receptor (EGFR; HER1) tyrosine kinase inhibitor (TKI) gefitinib, and more generally to EGFR TKIs, is a common phenomenon in breast cancer. The availability of molecular criteria for predicting sensitivity to EGFR-TKIs is, therefore, the most relevant issue for their correct use and for planning future research. Though it appears that in non-small-cell lung cancer (NSCLC) response to gefitinib is directly related to the occurrence of specific mutations in the EGFR TK domain, breast cancer patients cannot be selected for treatment with gefitinib on the same basis as such EGFR mutations have beenreported neither in primary breast carcinomas nor in several breast cancer cell lines. Alternatively, there is a generalagreement on the hypothesis that the occurrence of molecular alterations that activate transduction pathways downstreamof EGFR (i.e., MEK1/MEK2 - ERK1/2 MAPK and PI-3'K - AKT growth/survival signaling cascades) significantly affect the response to EGFR TKIs in breast carcinomas. However,there are no studies so far addressing a role of EGF-related ligands as intrinsic breast cancer cell modulators of EGFR TKIefficacy. We recently monitored gene expression profiles andsub-cellular localization of HER-1/-2/-3/-4 related ligands (i.e., EGF, amphiregulin, transforming growth factor-α, ß-cellulin,epiregulin and neuregulins) prior to and after gefitinib treatment in a panel of human breast cancer cell lines. First, gefitinibinduced changes in the endogenous levels of EGF-related ligands correlated with the natural degree of breast cancer cellsensitivity to gefitinib. While breast cancer cells intrinsically resistant to gefitinib (IC50 ≥15 μM) markedly up-regulated(up to 600 times) the expression of genes codifying for HERspecific ligands, a significant down-regulation (up to 106 times)of HER ligand gene transcription was found in breast cancer cells intrinsically sensitive to gefitinib (IC50 ≤1 μM). Second,loss of HER1 function differentially regulated the nuclear trafficking of HER-related ligands. While gefitinib treatment induced an active import and nuclear accumulation of the HER ligand NRG in intrinsically gefitinib-resistant breastcancer cells, an active export and nuclear loss of NRG was observed in intrinsically gefitinib-sensitive breast cancer cells.In summary, through in vitro and pharmacodynamic studies we have learned that, besides mutations in the HER1 gene,oncogenic changes downstream of HER1 are the key players regulating gefitinib efficacy in breast cancer cells. It now appears that pharmacological inhibition of HER1 functionalso leads to striking changes in both the gene expression and the nucleo-cytoplasmic trafficking of HER-specific ligands,and that this response correlates with the intrinsic degree of breast cancer sensitivity to the EGFR TKI gefitinib. Therelevance of this previously unrecognized intracrine feedback to gefitinib warrants further studies as cancer cells could bypassthe antiproliferative effects of HER1-targeted therapeutics without a need for the overexpression and/or activation of other HER family members and/or the activation of HER-driven downstream signaling cascades
Resumo:
Mitotic chromosome segregation requires the removal of physical connections between sister chromatids. In addition to cohesin and topological entrapments, sister chromatid separation can be prevented by the presence of chromosome junctions or ongoing DNA replication. We will collectively refer to them as DNA-mediated linkages. Although this type of structures has been documented in different DNA replication and repair mutants, there is no known essential mechanism ensuring their timely removal before mitosis. Here, we show that the dissolution of these connections is an active process that requires the Smc5/6 complex, together with Mms21, its associated SUMO-ligase. Failure to remove DNA-mediated linkages causes gross chromosome missegregation in anaphase. Moreover, we show that Smc5/6 is capable to dissolve them in metaphase-arrested cells, thus restoring chromosome resolution and segregation. We propose that Smc5/6 has an essential role in the removal of DNA-mediated linkages to prevent chromosome missegregation and aneuploidy.
Resumo:
En unes campanyes limnológiques realitzades durant el mes de Setembre de 1986 al Delta de l'Ebre, observárem la presencia de Bulbochaete denticulata Wittrock, que creixia entre el plócon de la llacuna de la Tancäda (31TBF097023).
Resumo:
En unes campanyes limnológiques realitzades durant el mes de Setembre de 1986 al Delta de l'Ebre, observárem la presencia de Bulbochaete denticulata Wittrock, que creixia entre el plócon de la llacuna de la Tancäda (31TBF097023).
Resumo:
[cat] La carpeta d'aprenentatge representa un punt de trobada dels grans temes que han ocupat la Didàctica d'ençà dels anys 90 del segle passat: el caràcter formatiu de l'avaluació, l'assumpte de les competències, la metacognició i el pensament crític de l'estudiant, el paper desenvolupat per les TIC, i la concepció d'un aprenentatge col·laboratiu i plantejat a llarg termini. En aquest article de revisió, hom estudia com aquests temes s'han concretat en la carpeta d'aprenentatge i n'han determinat la seva evolució. [eng] The learning portofolio represents a meeting point for the big questions than have concernend teaching since the 1990s: the formative character of the assessment, the issue of competencies, metacognition and the students's critical thinking, the role played by ICTs, and the idea of collaborative learning considered in the long term. The article looks at how these subjects have taken shape in the learning portofolio and how they have determinded its evolutin.
Resumo:
Oxidative stress is implicated in the pathogenesis of neurodegenerative disorders and hydrogen peroxide (H2O2) plays a central role in the stress. Huprines, a group of potent acetylcholinesterase inhibitors (AChEIs), have shown a broad cholinergic pharmacological profile. Recently, it has been observed that huprine X (HX) improves cognition in non transgenic middle aged mice and shows a neuroprotective activity (increased synaptophysin expression) in 3xTg-AD mice. Consequently, in the present experiments the potential neuroprotective effect of huprines (HX, HY, HZ) has been analyzed in two different in vitro conditions: undifferentiated and NGF-differentiated PC12 cells. Cells were subjected to oxidative insult (H2O2, 200 µM) and the protective effects of HX, HY and HZ (0.01 µM- 1 µM) were analyzed after a pre-incubation period of 24 and 48 hours. All huprines showed protective effects in both undifferentiated and NGF-differentiated cells, however only in differentiated cells the effect was dependent on cholinergic receptors as atropine (muscarinic antagonist, 0.1 µM) and mecamylamine (nicotinic antagonist, 100 µM) reverted the neuroprotection action of huprines. The decrease in SOD activity observed after oxidative insult was overcome in the presence of huprines and this effect was not mediated by muscarinic or nicotinic receptors. In conclusion, huprines displayed neuroprotective properties as previously observed in in vivo studies. In addition, these effects were mediated by cholinergic receptors only in differentiated cells. However, a non-cholinergic mechanism, probably through an increase in SOD activity, seems to be also involved in the neuroprotective effects of huprines.
Resumo:
[spa]En este artículo, se presenta el programa de tutoría entre iguales implantado por el Observatorio sobre la Didáctica de las Artes (ODAS, Universidad de Barcelona) en la Facultad de Bellas Artes durante el curso académico 2010-2011. Sin embargo, en la exposición de su finalidad, objetivos y proceso de implantación, se ha buscado que la descripción y comentario de las particularidades de esta experiencia incorporara también una reflexión más general sobre algunos de los puntos clave de la tutoría entre iguales. En el plano teórico, y a partir de las ideas de Lave y Wenger, el artículo defiende la importancia de la teoría entre iguales en la construcción de la identidad del estudiante como uno de los ejes de la mejora de sus aprendizajes y de su participación en la institución educativa. En este artículo, se presenta el programa de tutoría entre iguales implantado por el Observatorio sobre la Didáctica de las Artes (ODAS, Universidad de Barcelona) en la Facultad de Bellas Artes durante el curso académico 2010-2011. Sin embargo, en la exposición de su finalidad, objetivos y proceso de implantación, se ha buscado que la descripción y comentario de las particularidades de esta experiencia incorporara también una reflexión más general sobre algunos de los puntos clave de la tutoría entre iguales. En el plano teórico, y a partir de las ideas de Lave y Wenger, el artículo defiende la importancia de la teoría entre iguales en la construcción de la identidad del estudiante como uno de los ejes de la mejora de sus aprendizajes y de su participación en la institución educativa.
Resumo:
"El Circo Máximo es su templo, su hogar, su asamblea y la esperanza de todos sus deseos" (AmmiAnvs mArc., Res gest., XXVIII, 4, 29: eisque templum et habitaculum et contio et cupitorum spes omnis Circus est maximus). De este modo describió el historiador Amiano Marcelino, hacia el 382/397, la pasión que la plebe de Roma sentía hacia los espectáculos, especialmente hacia los ludi circenses. Se trata de una afición que se fue incrementando a lo largo de toda la historia del Imperio Romano, hasta el extremo que a mediados del siglo iv, según el calendario de Filócalo (CIL, I2, 1, p. 256-278), se alcanzaron los 177 días de juegos anuales. Y evidentemente tal apasionamiento no fue exclusivo de la ciudad de Roma, sino que se vivió de un modo común en todo el Imperio, sobre todo en las ciudades más grandes, entre las que destacó de una manera especial la capital de Oriente, Constantinopla, la nueva Roma fundada por Constantino I.
Resumo:
El artículo aborda la relación de Salvador Espriu con la obra de algunos de los principales autores de la literatura española del fin de siglo ("Azorín", Pío Baroja, Antonio Machado, Miguel de Unamuno, Ramón del Valle-Inclán y Juan Ramón Jiménez). En la primera parte se precisa qué se entiende por fin de siglo, la nómina de autores a la que se circunscribe y porqué. La parte central de la exposición se subdivide a su vez en dos bloques: en el primero se expone el estado de la cuestión bibliográfica sobre el tema que nos ocupa y la relación de Espriu con la literatura española finisecular desde dos perspectivas: la del propio Espriu y sus contemporáneos y la de la crítica literaria. En el segundo bloque se analiza la relación de la obra de Espriu con cada uno de los autores seleccionados.
Resumo:
Background Maternal mortality is a major public-health problem in developing countries. Extreme differences in maternal mortality rates between developed and developing countries indicate that most of these deaths are preventable. Most information on the causes of maternal death in these areas is based on clinical records and verbal autopsies. Clinical diagnostic errors may play a significant role in this problem and might also have major implications for the evaluation of current estimations of causes of maternal death. Methods and Findings A retrospective analysis of clinico-pathologic correlation was carried out, using necropsy as the gold standard for diagnosis. All maternal autopsies (n ¼ 139) during the period from October 2002 to December 2004 at the Maputo Central Hospital, Mozambique were included and major diagnostic discrepancies were analyzed (i.e., those involving the cause of death). Major diagnostic errors were detected in 56 (40.3%) maternal deaths. A high rate of false negative diagnoses was observed for infectious diseases, which showed sensitivities under 50%: HIV/AIDS-related conditions (33.3%), pyogenic bronchopneumonia (35.3%), pyogenic meningitis (40.0%), and puerperal septicemia (50.0%). Eclampsia, was the main source of false positive diagnoses, showing a low predictive positive value (42.9%). Conclusions Clinico-pathological discrepancies may have a significant impact on maternal mortality in sub-Saharan Africa and question the validity of reports based on clinical data or verbal autopsies. Increasing clinical awareness of the impact of obstetric and nonobstetric infections with their inclusion in the differential diagnosis, together with a thorough evaluation of cases clinically thought to be eclampsia, could have a significant impact on the reduction of maternal mortality.
Resumo:
Background Maternal mortality is a major public-health problem in developing countries. Extreme differences in maternal mortality rates between developed and developing countries indicate that most of these deaths are preventable. Most information on the causes of maternal death in these areas is based on clinical records and verbal autopsies. Clinical diagnostic errors may play a significant role in this problem and might also have major implications for the evaluation of current estimations of causes of maternal death. Methods and Findings A retrospective analysis of clinico-pathologic correlation was carried out, using necropsy as the gold standard for diagnosis. All maternal autopsies (n ¼ 139) during the period from October 2002 to December 2004 at the Maputo Central Hospital, Mozambique were included and major diagnostic discrepancies were analyzed (i.e., those involving the cause of death). Major diagnostic errors were detected in 56 (40.3%) maternal deaths. A high rate of false negative diagnoses was observed for infectious diseases, which showed sensitivities under 50%: HIV/AIDS-related conditions (33.3%), pyogenic bronchopneumonia (35.3%), pyogenic meningitis (40.0%), and puerperal septicemia (50.0%). Eclampsia, was the main source of false positive diagnoses, showing a low predictive positive value (42.9%). Conclusions Clinico-pathological discrepancies may have a significant impact on maternal mortality in sub-Saharan Africa and question the validity of reports based on clinical data or verbal autopsies. Increasing clinical awareness of the impact of obstetric and nonobstetric infections with their inclusion in the differential diagnosis, together with a thorough evaluation of cases clinically thought to be eclampsia, could have a significant impact on the reduction of maternal mortality.
Resumo:
A análise dos linfonodos cervicais é um assunto complexo, na medida em que obtemos, por vezes, padrões de imagens superponíveis para os processos benignos - reacionais (infecciosos específicos e inespecíficos) - e para os malignos - doenças neoplásicas (linfoproliferativas e metastáticas). O seguimento adequado das linfadenopatias também requer do examinador detalhamento topográfico e descrição dos aspectos ecográficos relevantes. Realizamos revisão literária com os objetivos de ressaltar os critérios ultra-sonográficos mais significantes (modo-B e dúplex-Doppler colorido) e fazer analogia aos reparos anatômicos utilizados na tomografia computadorizada, para uniformizar a descrição topográfica dos níveis linfonodais por meio da ultra-sonografia. Os aspectos avaliados ao modo-B foram: número (se agrupados ou isolado), forma, hilo ecogênico central, ecotextura/ecogenicidade, presença de calcificações, necrose e/ou hemorragia interna, dimensões, contornos (disseminação extracapsular). Ao dúplex-Doppler colorido os aspectos avaliados foram: padrão de vascularização e análise espectral - índice de resistividade e índice de pulsatilidade. Existem padrões ultra-sonográficos freqüentemente descritos nos linfonodos malignos como morfologia globosa, hipoecogenicidade marcada, vascularização predominantemente periférica e índice de resistividade elevado, porém a análise deve ser multifatorial, levando-se em conta os parâmetros ao modo-B e ao dúplex-Doppler colorido.
Resumo:
OBJETIVO: Estudar as alterações hemodinâmicas consideradas normais após a realização da anastomose portossistêmica intra-hepática transjugular (TIPS) e a eficácia dos parâmetros sugestivos de estenose do TIPS com o ultra-som Doppler. MATERIAIS E MÉTODOS: Dezesseis pacientes foram avaliados de maneira prospectiva, no período de dezembro de 2001 a março de 2003. As avaliações foram realizadas 24-48 horas após o TIPS e a seguir em intervalos regulares de 30 dias, três meses, seis meses e um ano, com ultra-som modo B, Doppler pulsado, Doppler colorido e de amplitude em diferentes pontos da prótese relacionados ao TIPS. A angiografia foi realizada apenas para a confirmação dos resultados e terapêutica pertinente. RESULTADOS: Até o momento apenas os achados de fluxo contínuo no terço proximal da prótese e o gradiente de velocidade entre dois pontos da prótese apresentaram significância estatística para o diagnóstico de estenose do TIPS (p < 0,001), mas outros diferentes critérios também estiveram presentes, porém sem significância estatística. CONCLUSÃO: O ultra-som Doppler é uma ferramenta eficaz no diagnóstico da perviedade e das complicações secundárias à realização do TIPS, sobretudo da estenose. No entanto, é necessária casuística maior, a fim de determinar um conjunto de parâmetros que facilite o seguimento destes pacientes, reservando a angiografia apenas para o tratamento pertinente.
Resumo:
A anastomose portossistêmica intra-hepática transjugular (TIPS) é um procedimento intervencionista minimamente invasivo realizado pela introdução de prótese metálica auto-expansível no parênquima hepático, via transjugular. Tem por objetivo tratar as complicações da hipertensão portal, principalmente a hemorragia digestiva alta e a ascite refratária. A estenose é complicação freqüente, embora o procedimento seja eficaz e com baixo índice de insucesso. O diagnóstico precoce da estenose é de fundamental importância, pois interfere no tipo de tratamento a ser realizado e o reaparecimento dos sintomas pode ser grave. O ultra-som Doppler é então utilizado para o seguimento dos pacientes portadores do TIPS, e vários parâmetros são descritos na literatura para o diagnóstico de estenose, como: as velocidades mínima e máxima no interior da prótese, a velocidade na veia porta, o gradiente de velocidade entre dois pontos da prótese, e outros. Infelizmente não há consenso sobre qual parâmetro ou conjunto de parâmetros é mais eficaz no diagnóstico, porque os protocolos de avaliação variam de instituição para instituição. Os autores realizaram uma revisão dos parâmetros de estenose descritos na literatura e de outros aspectos de fundamental importância na compreensão do procedimento, como as indicações, as contra-indicações e a fisiopatologia da estenose.