999 resultados para TOMAS DE AQUINO
Resumo:
Fundamento: Procedimentos cardiovasculares minimamente invasivos têm sido progressivamente empregados no tratamento das cardiopatias. Objetivo: Descrever as técnicas e os resultados imediatos dos procedimentos minimamente invasivos ao longo de uma experiência de 5 anos. Métodos: Estudo unicêntrico, descritivo e prospectivo, com abordagem quantitativa, no qual 102 pacientes foram submetidos a procedimentos minimamente invasivos de forma direta e de forma videoassistida. Foram avaliadas variáveis clínicas, operatórias e evolução imediata dos pacientes operados. Resultados: Quatorze pacientes foram submetidos a procedimentos minimamente invasivos diretos e 88 a videoassistidos. Entre os submetidos a procedimentos minimamente invasivos diretos, 13 tinham cardiopatia valvar aórtica. Entre os submetidos a procedimentos minimamente invasivos videoassistidos, 43 tinham cardiopatia valvar mitral, 41 defeito do septo interatrial e quatro tumores. Entre os portadores de cardiopatia valvar mitral, foram realizadas 26 trocas e 17 reconstruções valvares. As médias de tempo de clampeamento aórtico, de extracorpórea e do procedimento foram, respectivamente, 91,6 ± 21,8, 112,7 ± 27,9 e 247,1 ± 20,3 minutos entre os submetidos a procedimentos minimamente invasivos diretos. Já entre os submetidos a procedimentos minimamente invasivos videoassistidos, foram 71,6 ± 29, 99,7 ± 32,6 e 226,1 ± 42,7 minutos, respectivamente. Considerando os tempos de terapia intensiva e de internamento, foram 41,1 ± 14,7 horas e 4,6 ± 2 dias entre os submetidos a procedimentos minimamente invasivos diretos e 36,8 ± 16,3 horas e 4,3 ± 1,9 dias entre os videoassistidos. Conclusão: Procedimentos minimamente invasivos foram empregados de duas formas - direta e videoassistida - com segurança no tratamento das cardiopatias valvares, do defeito do septo interatrial e das neoplasias do coração. Constatamos tempos maiores das variáveis operatórias nesses procedimentos. Contudo, a recuperação na fase hospitalar foi rápida, independentemente do acesso e da doença tratada.
Resumo:
Background:Heart failure and atrial fibrillation (AF) often coexist in a deleterious cycle.Objective:To evaluate the clinical and echocardiographic outcomes of patients with ventricular systolic dysfunction and AF treated with radiofrequency (RF) ablation.Methods:Patients with ventricular systolic dysfunction [ejection fraction (EF) <50%] and AF refractory to drug therapy underwent stepwise RF ablation in the same session with pulmonary vein isolation, ablation of AF nests and of residual atrial tachycardia, named "background tachycardia". Clinical (NYHA functional class) and echocardiographic (EF, left atrial diameter) data were compared (McNemar test and t test) before and after ablation.Results:31 patients (6 women, 25 men), aged 37 to 77 years (mean, 59.8±10.6), underwent RF ablation. The etiology was mainly idiopathic (19 p, 61%). During a mean follow-up of 20.3±17 months, 24 patients (77%) were in sinus rhythm, 11 (35%) being on amiodarone. Eight patients (26%) underwent more than one procedure (6 underwent 2 procedures, and 2 underwent 3 procedures). Significant NYHA functional class improvement was observed (pre-ablation: 2.23±0.56; postablation: 1.13±0.35; p<0.0001). The echocardiographic outcome also showed significant ventricular function improvement (EF pre: 44.68%±6.02%, post: 59%±13.2%, p=0.0005) and a significant left atrial diameter reduction (pre: 46.61±7.3 mm; post: 43.59±6.6 mm; p=0.026). No major complications occurred.Conclusion:Our findings suggest that AF ablation in patients with ventricular systolic dysfunction is a safe and highly effective procedure. Arrhythmia control has a great impact on ventricular function recovery and functional class improvement.
Resumo:
A absorção do cálcio e do fósforo por raízes destacadas da soja var. IAC-2 foi estudada com ajuda de traçadores. Foram verificados os efeitos da concentração iônica externa do tempo, do pH, da temperatura, da aeração e de venenos respiratórios. Os dados sugerem que a absorção do cálcio tenha se dado passivamente, sendo ativa a do fósforo. A absorção cresceu com o pH e a temperatura. Os valores das constantes de Michaelis encontrados concordam com os da literatura.
Resumo:
Em um experimento feito em vasos, utilizando uma Terra Roxa Estruturada procurou-se verificar a influência dos adubos nitrogenados Uréia, Nitrato de sódio' Sulfato de amônio e Fosfato diamônio (DAP) sobre o pH do solo, dentro de um período de 60 dias de incubação. Foram efetuadas medidas de pH aos 15, 30, 45 e 60 dias após o início da incubação. A dose de N empregada foi de 100 kg/ha. Os principais resultados obtidos foram: 1 - O Nitrato de sódio não alterou o pH do solo. 2 - O DAP e o Sulfato de amônio baixaram o pH do solo. 3 - A Uréia não apresentou resultado concludente.
Resumo:
Trata-se de um trabalho de incubação, em vasos, feito com a finalidade de verificar a influência da adição de sulfato de amônio sobre a evolução de carbono, nitrogênio e relação C/N em três solos argilosos do município de Piracicaba. Várias conclusões foram tiradas, sen do a principal a seguinte: A evolução do teor de carbono e da relação C/N podem ser tomadas como parâmetros na avaliação das fases de decomposição da matéria orgânica.
Resumo:
Nós conduzimos um levantamento populacional aéreo do cervo-do-pantanal, Blastocerus dichotomus (Illiger, 1815), no Parque Nacional de Ilha Grande e seu entorno, entre os estados do Paraná e Mato Grosso do Sul, Brasil, na estação seca. Utilizamos a técnica da contagem dupla, e a população foi estimada em 1.079 ± 207 cervos em uma área amostral de 1.081 km², corresponde a uma densidade de 0,998 ± 0,192 ind/km². A população mostrou-se mais concentrada no interior do parque, ocupando também várzeas alteradas fora dos limites do parque. Estes resultados devem subsidiar medidas de manejo e conservação da população no parque nacional e seu entorno, devido à enorme pressão antrópica sobre a população de cervos na região.
Resumo:
São estudados 666 pares de indivíduos, sendo 344 masculinos e 322 femininos, com sorologia positiva/negativa para doença de Chagas, obtidos em inquérito sorológico-eletrocardiográfico entre populações rurais não selecionadas de 17 municípios do sul Rio Grande do Sul, Brasil. Na análise dos eletrocardiogramas foram consideradas só as alterações sugestivas de cardiopatia chagásica: bloqueio átrio-ventricular de 1º, e 2º e 3º, BCRD isolado ou associado ao HBAE, HBAE isolado, extrasístoles ventriculares freqüentes e/ou polifocais e/ou bigeminadas e trigeminadas; alterações de ST e T; zonas eletricamente inativas. Com este critério apresentaram eletrocardiogramas alterados 201 pessoas soropositivas (30,2%) e 66 soronegativas (9,9%). O gradiente de 20,3%, sendo 21,5% nos homens e 18,9% nas mulheres, mostrou-se significativo ao nível de p < 0,001.
Resumo:
O trabalho analisa o comportamento das alterações eletrocardiográficas em 150 indivíduos de cor preta, naturais da área rural do sul do Rio Grande do Sul, pareados com outros tantos brancos do mesmo sexo, idade e procedência. O grupo tinha idade entre 9 e 78 anos, com média de 39,2 e era composto de 57 homens e 93 mulheres. Com referência à sorologia, 84 eram positivos e 66 negativos para a infecção pelo Trypanosoma cruzi. A prevalência de alterações eletrocardiográficas foi significativamente maior entre os pretos, tanto soropositivos quanto soronegativos. As alterações eletrocardiográficas consideradas sugestivas de miocardiopatia chagásica, predominaram significativamente entre os positivos pretos. E mesmo entre os pretos negativos as alterações foram mais numerosas e de maior gravidade com respeito aos negativos brancos. Na opinião dos autores a maior prevalência e severidade das alterações eletrocardiográficas entre os pretos, podem ser atribuídos a vários fatores entre os quais se destacariam: a pobreza e marginalidade das pessoas de cor que implicam trabalhos mais pesados e desgastantes; habitações triatomínica; alimentação mais pobre quantitativa e qualitativamente. Outro fator negativo seriam os valores mais elevados de pressão arterial encontrados entre os pretos que, associados a possíveis influências de ordem racial, podem contribuir e/ou criar condições de patologia miocárdica.
Resumo:
El concepte d’economia subjacent en el desenvolupament de la generalitat de les transaccions mercantils de la nostra era ha fet cas omís als seus orígens aristotèlics en un nombre de casos excessivament significatius, i ha prescindit d’unes arrels ordenades al servei recte de la vida bona de l’home. Per això, la Doctrina Social de l’Església ha manifestat la seva preocupació envers el desordre moral que regeix la conducta dels individus de la comunitat política quant a l’adquisició i administració dels béns materials que Déu els confià, i així mateix ha marcat una clara distinció entre les ciències econòmiques modernes, que ignoren tot component ètic, i la seva accepció ontològica, d’acord amb la qual l’economia es troba íntimament vinculada a la moralitat. Així, les ensenyances del Magisteri de l’Església Catòlica fan una crida al sentit d’“economia” derivat dels mots oikonomike i chrematistike limitada –l’art adquisitiu necessari i natural- que Aristòtil abordà en l’Antiguitat i que Sant Tomàs d’Aquino posteriorment rebé durant l’Edat Mitjana valent-se de diversos matisos; és a saber, invoquen el substrat moral que el Filòsof i el Doctor Angèlic compartiren des de la respectiva perspectiva pagana i catòlica: la dinàmica de l’economia contemporània s’allunya de l’“administració domèstica” de l’Estagirita per esdevenir una realitat desnaturalitzada, atesa la seva identificació amb aquella vessant de la crematística contranatural que exalça les passions mundanes. Sens perjudici de les especificitats històriques que inevitablement condicionaren el tractament de la dita qüestió a mans dels al•ludits autors, cal subratllar que la contribució més rellevant en aquest àmbit es veu reflectida en la presentació d’un art crematístic econòmic, necessari i natural, en contraposició a l’antieconòmic, que obviava el fi últim de la comunitat en tant que s’incorria en una alteració entre els mitjans posats a disposició de l’acompliment de la vida bona i tal finalitat. L’Aquinate reprengué el plantejament aristotèlic fent especial insistència en el paper de l’home amb relació a Déu, mentre que la Doctrina Social de l’Església –emprant dades de raó i fe- l’introduí en les seves pautes orientadores de la faceta econòmica de la vida social per, lluny d’aportar un model descoratjador del progrés humà, ordenar aquells aspectes de la comunitat que, sota els efectes de l’economia moderna o la crematística innatural, deixen en un segon pla l’amor al Pare. Si bé és ben cert que alguns dels passatges aristotèlics i tomistes contenen una oposició expressa a determinats gèneres adquisitius pel fet d’enquadrar-se en la crematística innecessària i innatural, el clímax dels seus raonaments no se centra tant en l’anàlisi de la coherència d’unes classificacions taxonòmiques com a resposta de les particularitats del moment, sinó en uns principis l’aplicació dels quals ha perdurat fins als nostres dies. En definitiva, l’herència d’aquells autors s’expressa en les premisses morals de les quals el Magisteri s’ha servit per establir la “definició universal” de les bases econòmiques, d’on se segueix la desaparició de tota nota dissonant entre l’economia desvirtuada de la modernitat i la seva essència assentada en l’oikonomike.
Resumo:
The parotid lymph nodes of naive and previously infected Balb/c mice were studied after, respectively, infection and re-infection with cercariae of Schistosoma mansoni via the ears. Schistosomula were able to pass through the lymph node by following the lymph flow or by penetrating the veins of the medullary cords. The number of nodal mast cells was higher from day 2 to 6 of primary infection; and from day 5 to 11 of re-infection. The amount of degranulating mast cells was significantly higher at day 4 of infection and at day 1 of re-infection. Eosinophils characterized the nodal inflammatory processes observed after day 5 in both primarily-infected and re-infected mice. However, only in the latter the eosinophils were able to adhere to the larval surface. In primarily-infected mice, no intranodal larva presented signs of degeneration. In contrast, in re-infected animals, some degenerating larvae were found inside eosinophilic infiltrates. The eosinophils reached the nodal tissue by migrating through the high endothelial venules and their collecting veins.
Resumo:
This research investigated the pattern of antibody response by means of enzyme linked immunosorbent assay (Elisa) and indirect fluorescent antibody test (IFAT) through the course of experimental Trypanosoma evansi infection in dogs. Clinical and parasitological features were also studied. The average prepatent period was 11.2 days and parasitaemia showed an undulating course. Biometrical study of parasites revealed a mean total length of 21.68mm. The disease was characterized by intermittent fever closely related to the degree of parasitaemia and main clinical signs consisted of pallor of mucous membrane, edema, progressive emaciation and enlargement of palpable lymph nodes. Diagnostic antibody was detected within 12 to 15 days and 15 to 19 days of infection by IFAT and Elisa, respectively. High and persistent antibody levels were detected by both tests and appeared not to correlate with control of parasitaemia
Resumo:
En aquest treball tractarem la virtut de la fortalesa o la Força com a recurs de personalitat per la formació de personalitats equilibrades. Per l’estudi d’aquesta virtut ens basarem funamentalment en l’ensenyament Sant Tomàs d´Aquino i comprendrem cóm amb una ànim fort i capaç de suportar les adversitats d’acord al be difícil presentat per la recta raó, es pot arribar a superar els obstacles capaços de trencar l’estabilitat emocional i afectiva de la persona.
Resumo:
Anàlisi, disseny, implementació i documentació d'una aplicació per a dispositius mòbils utilitzant la plataforma WAC.
Resumo:
Cryptococcal infection had an increased incidence in last years due to the explosion of acquired immune deficiency syndrome epidemic and by using new and effective immunosuppressive agents. The currently antifungal therapies used such as amphotericin B, fluconazole, and itraconazole have certain limitations due to side effects and emergence of resistant strains. So, a permanent search to find new drugs for cryptococcosis treatment is essential. Ocimum gratissimum, plant known as alfavaca (Labiatae family), has been reported earlier with in vitro activity against some bacteria and dermatophytes. In our work, we study the in vitro activity of the ethanolic crude extract, ethyl acetate, hexane, and chloroformic fractions, essential oil, and eugenol of O. gratissimum using an agar dilution susceptibility method towards 25 isolates of Cryptococcus neoformans. All the extracts of O. gratissimum studied showed activity in vitro towards C. neoformans. Based on the minimal inhibitory concentration values the most significant results were obtained with chloroformic fraction and eugenol. It was observed that chloroformic fraction inhibited 23 isolates (92%) of C. neoformans at a concentration of 62.5 µg/ml and eugenol inhibited 4 isolates (16%) at a concentration of 0.9 µg/ml. This screening may be the basis for the study of O. gratissimum as a possible antifungal agent.
Resumo:
The objective of this study was to identify possible predisposing factors for candiduria in intensive care unit (ICU) patients from Hospital das Clínicas, Universidade Federal de Goiás, Goiânia, Brazil, during one year. Urine samples from 153 ICU patients were obtained by catheterization on admission day and every seven days. Data such as sex, age, antifungal therapy, and variables as antibiotics, underlying diseases or comorbid conditions and stay in the hospital, were collected from patients who had at least one urine culture that yielded > 10³ yeast colonies/ml. Candiduria was recovered in 68 patients and the commonest predisposing factors were antibiotic therapy (100%) and indwelling urinary catheter (92.6%). The percentage of Candida spp. isolation increased during the extended periods in which patients remained in the ICU. C. albicans was isolated in 69.1%, and the other species non-albicans as C. glabrata, C. kefyr, C. parapsilosis, C. famata, C. guilliermondii, C. krusei, and C. tropicalis were isolated in lower percentage. The high frequency of candiduria and the possible predisposing factors found in ICU patients show that candiduria surveillance should be performed to help reducing nosocomial infections.