694 resultados para Anorexia nerviosa restrictiva
Resumo:
The purpose of the present study was to assess body dissatisfaction and eating symptoms in mothers of eating disorder (ED) female patients and to compare results with those of a control group. The case group consisted of 35 mothers of female adolescents (aged between 10 and 17 yrs) diagnosed with ED who attended the Interdisciplinary Project for Care, Teaching and Research on Eating Disorders in Childhood and Adolescence (PROTAD) at Clinicas Hospital Institute of Psychiatry of the Universidade de Sao Paulo Medical School. Demographic and socioeconomic data were collected. Eating symptoms were assessed using the Eating Attitudes Test (EAT-26) and body image was assessed by the Body Image Questionnaire (BSQ) and Stunkard Figure Rating Scale (FRS). The case group was compared to a control group consisting of 35 mothers of female adolescents (between 10 and 17 years) who attended a private school in the city of Sao Paulo, southeastern Brazil. With regard to EAT, BSQ and FRS scores, we found no statistically significant differences between the two groups. However, we found a positive correlation between BMI and BSQ scores in the control group (but not in the case group) and a positive correlation between EAT and FRS scores in the case group (but not in the control group). It appears to be advantageous to assess body image by combining more than one scale to evaluate additional components of the construct. (Eating Weight Disord. 15: e219-e225, 2010). (C)2010, Editrice Kurtis
Resumo:
TNF alpha is an important mediator of catabolism in cachexia. Most of its effects have been characterized in peripheral tissues, such as skeletal muscle and fat. However, by acting directly in the hypothalamus, TNF alpha can activate thermogenesis and modulate food intake. Here we show that high concentration TNF alpha in the hypothalamus leads to increased O(2) consumption/CO(2) production, increased body temperature, and reduced caloric intake, resulting in loss of body mass. Most of the thermogenic response is produced by beta 3-adrenergic signaling to the brown adipose tissue (BAT), leading to increased BAT relative mass, reduction in BAT lipid quantity, and increased BAT mitochondria density. The expression of proteins involved in BAT thermogenesis, such as beta 3-adrenergic receptor, peroxisomal proliferator-activated receptor-gamma coactivator-1 alpha, and uncoupling protein-1, are increased. In the hypothalamus, TNF alpha produces reductions in neuropeptide Y, agouti gene-related peptide, proopiomelanocortin, and melanin-concentrating hormone, and increases CRH and TRH. The activity of the AMP-activated protein kinase signaling pathway is also decreased in the hypothalamus of TNF alpha-treated rats. Upon intracerebroventricular infliximab treatment, tumor-bearing and septic rats present a significantly increased survival. In addition, the systemic inhibition of beta 3-adrenergic signaling results in a reduced body mass loss and increased survival in septic rats. These data suggest hypothalamic TNF alpha action to be important mediator of the wastage syndrome in cachexia. (Endocrinology 151: 683-694, 2010)
Resumo:
Aims: The objective of this study was to analyze the influence of obesity and insulin resistance on tumor development and, in turn, the effect of insulin sensitizing agents. Main methods: Male offspring of Wistar rats received monosodium glutamate (400 mg/kg) (obese) or saline (control) from the second to sixth day after birth. Sixteen-week-old control and obese rats received 5 x 10(5) Walker-256 tumor cells, subcutaneously injected into the right flank. Some of the obese and control rats received concomitant treatment with metformin (300 mg/kg) by gavage. At the 18th week, obesity was characterized. The percentage of rats that developed tumors, the tumor relative weight and the percentage of cachexia incidence were analyzed. The tumor tissue was evaluated histologically by means of hematoxylin and eosin staining. Key findings: Metformin did not correct the insulin resistance in obese rats. The tumor development was significantly higher in the obese group, whereas metformin treatment reduced it. After pathological analysis, we observed that the tumor tissues were similar in all groups except for adipocytes, which were found in greater quantity in the obese and metformin-treated obese groups. The area of tumor necrosis was higher in the group treated with metformin when compared with the untreated one. Significance: Metformin reduced Walker-256 tumor development but not cachexia in obese rats. The reduction occurred independently of the correction of insulin resistance. Metformin increased the area of necrosis in tumor tissues, which may have contributed to the reduced tumor development. (C) 2011 Elsevier Inc. All rights reserved.
Resumo:
Mitt syfte med denna undersökning är att i ett djupare perspektiv redogöra för orsaksgrunder till att någon börjar svälta sig själv och utvecklar ett anorektiskt beteende. Ambitionen har varit att använda mig av en metod som går ut på att jämföra min egen förståelse, som kopplas till en sociologisk teoretisk utgångspunkt, med verkligheten genom att göra observationer och djupintervjuer på ett begränsat antal personer. Ingen avsikt har funnits att generera någon fullständig vetenskaplig sanning, utan endast se på fenomenet i ett djupare perspektiv som kan användas till underlag för ytterliggare forskning vid ett senare tillfälle.Enligt min förförståelse är grunden till att någon ska utveckla anorexi en process som startar redan då individen föds. De människor och den miljö som människan först av allt kommer i kontakt med är hennes totala verklighet och det enda som hon är medveten om. Vad som händer under denna episod i livet i kombination med senare sociala möten i olika situationer är de faktorer som möjliggör ett utlösande eller inte om en person börjar svälta sig själv och utveckla ett anorektiskt beteende. Denna förförståelse har kopplats till socialpsykologiska teoretiska utgångspunkter, i första hand G H Meads teorier i den symboliska interaktionismen om ”jagmedvetandets” ursprung, och därefter jämförts med studier av verkligheten.De resultat som jag har kommit fram till stödjer uppfattning om att de sociala interaktioner som människan gör tidigt i livet påverkar möjligheterna till ett senare utvecklande av anorexi eller inte. Jag har sett under detta arbetes gång att den faktor som är utlösande beror till största del av vilka sociala möten som människan gör senare i livet. Även om individen har förutsättningar till anorexi, så kan den utlösande faktorn utebli och konsekvensen blir att ett anorektiskt utvecklande uteblir. Min undersökning visar att om den utlösande faktorn infinner sig så sker detta oftast vid en tidpunkt i livet då människan är i en känsligare period, till exempel i tonåren då steget mot självständighet och frigörelse från föräldrarna ska tas. Jag har utifrån detta perspektiv dragit slutsatsen att anorexi kan ses som en utvecklingskris.
Resumo:
Para verificar a toxidez e o quadro clínico e patológico da intoxicação por Dodonea viscosa em bovinos, a planta foi administrada para cinco bovinos onde quatro receberam folhas verdes e um recebeu folhas secas. Quatro dos bovinos que receberam as folhas verdes e seca apresentaram sinais clínicos e morreram. Um bovino não adoeceu e nem morreu. A planta mostrou-se tóxica a partir de 25g/kg de peso vivo. As folhas secas fornecidas na dose de 30g/kg mantiveram a toxidez. O menor período de evolução clínica nos que morreram foi de 3 horas e o maior foi de 19 horas.A evolução clínica foi cerca de 8,5h até a morte. O início dos sinais clínicos variou de 13 horas e 30 minutos a 45 horas. Os animais manifestaram apatia, anorexia, leve tenesmo, dificuldade para se manter em estação apoiando-se contra obstáculos, tremores musculares, decúbito esternal, movimentos de pedalagem, coma e morte. A alteração macroscópica mais significativa foi observada no fígado, que apresentava padrão lobular acentuado caracterizada por alternação de áreas vermelho-escuras,com o centro mais deprimido, intercaladas com áreas amarelo-claras conferindo ao órgão o aspecto de noz–moscada. Hemorragias petequiais foram encontradas em serosas de órgãos da cavidade abdominal e torácica e no intestino. A principal alteração microscópica foi observada no fígado que apresentou necrose coagulativa centrolobular ou massiva, associada à congestão e hemorragia.
Resumo:
Background: Gynaecomastia in male goats is characterized by abnormal development of the mammary gland. Enlarged udder may be observed cranially to the scrotum, which can occasionally reach the size of the testicles. The udder may carry functional glands and impair the animal's reproductive performance and welfare. The case of a successful surgical treatment of gynaecomastia in a high reproductive performance Saanen buck-goat is reported in the present study.Material, Methods & Results: The animal was admitted presenting significant augmentation of the mammary glands, which was clinically diagnosed as gynaecomastia. The male goat owned optimal phenotypic characteristics for the Saanen breed, which had been producing high performance descendents. The mammary glands had been impairing the goat's locomotion and sexual performance. Manual milking resulted in great amount of milk secretion. The animal presented anorexia and impaired sexual performance. After clinical and laboratorial evaluation, the animal was submitted to radical mastectomy. An elliptic skin incision was performed around each mammary gland. Subcuticular blunt dissection was accomplished to isolate the mammarian tissue from the abdominal muscular layer and the spermatic chord. The excised mass was sampled for histological assessment. Subcuticular layer and skin closure was carried in a routine fashion. Hygienization of the surgical wound was performed with 2,5% PVP-I solution for ten days. Additionally, an association of penicillin G benzathine and streptomycin, and fluxinin meglumine were also given. The surgical procedure was successfully accomplished without any peroperative complication. The excised mass was sampled for anatomic/histological assessment. Macroscopically, the left mammary gland presented 22 cm in length, 12 cm wide and 26 cm in diameter. The right gland presented 16 cm in length, 7 cm wide and 13,5 cm in diameter. The microscopic assessment revealed hyperplasia of the glandular ducts. No abnormalities resembling malignant mammary neoplasms or degeneration were observed. At the end of the treatment, the animal was completely recovered. The animal convalesced satisfactorily and surgical wound healed completely within the first 10 days post-op. The goat was not culled and returned to normal reproductive activity. Within 12 months of follow-up, the animal was able to produce high milk yield performance progenies.Discussion: This case report presented relevant aspects of the surgical management of gynaecomastia, especially to veterinary practitioners dealing with milk goats. Gynaecomastia is not as common as other reproductive disorders in domestic animals. In opposition to the findings of the present study, other trials revealed that gynaecomastia usually does not affect fertility, libido, ejaculate parameters and sexual performance of goats. However, it is important to consider that neoplasic disorders such as mammary adenocarcinoma may be present, even though these are rare complications. Last but not least, the decision making on mastectomy in the present study was crucial in order to reestablish the animal's welfare and its functionality in the farms reproduction program.
Resumo:
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
Resumo:
No presente estudo, sinais clínicos e alterações patológicas foram avaliados por 30 dias em frangos de corte, linhagem Cobb, machos, com dez dias de idade, infectados com Eimeria acervulina. Foram utilizados 192 animais distribuídos em 3 grupos: grupo A inoculado com 1x10(6) oocistos esporulados; grupo B inoculado com 1x10(5) oocistos esporulados; grupo C inoculado com água destilada. Os sinais clínicos observados foram anorexia, diarréia e apatia. As alterações patológicas macroscópicas observadas foram: enterite, hiperemia seguido de congestão intestinal, excesso de exsudato mucoso no lúmen do intestino delgado, palidez e desidratação muscular, alto acúmulo de bile na vesícula biliar e deposição de gordura hepática. A atrofia de vilosidades e alta presença de células inflamatórias foram as alterações microscópicas observadas no epitélio intestinal. Na análise histopatológica do fígado observaram-se infiltrados inflamatórios e deposição de gordura. Os resultados demonstraram que frangos de corte infectados experimentalmente com E. acervulina apresentam progressivas lesões intestinais de intensidade variável e que essas anormalidades são as principais causas de redução no desenvolvimento da ave.
Resumo:
JUSTIFICATIVA E OBJETIVOS: As pesquisas recentes têm focalizado a plasticidade bioquímica e estrutural do sistema nervoso decorrente da lesão tissular. Os mecanismos envolvidos na transição da dor aguda para crônica são complexos e envolvem a interação de sistemas receptores e o fluxo de íons intracelulares, sistemas de segundo mensageiro e novas conexões sinápticas. O objetivo deste artigo foi discutir os novos mecanismos que envolvem a sensibilização periférica e central. CONTEÚDO: A lesão tissular provoca aumento na resposta dos nociceptores, chamada de sensibilização ou facilitação. Esses fenômenos iniciam-se após a liberação local de mediadores inflamatórios e a ativação de células do sistema imune ou de receptores específicos no sistema nervoso periférico e central. CONCLUSÕES: As lesões do tecido e dos neurônios resultam em sensibilização de nociceptores e facilitação da condução nervosa central e periférica.
Resumo:
A deficiência de tiamina pode apresentar quatro formas clássicas de apresentação clínica: polineuropatia periférica, anorexia e fraqueza muscular (beribéri seco); insuficiência cardíaca de alto débito com sinais congestivos (beribéri úmido); beribéri associado ao choque (Shoshin beribéri) e encefalopatia de Wernicke. Neste relato, descrevemos quadro sugestivo de hipertensão pulmonar grave e cor pulmonale, com estase jugular, hepatite congestiva e edema generalizado, que apresentou reversão completa após administração de tiamina.
Resumo:
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
Resumo:
O presente trabalho estudou a intoxicação acidental por arsênico em um lote de 24 vacas Girolando, as quais tiveram acesso a pasto pulverizado com herbicida à base de metano arsonato ácido monossódico (MSMA). Os bovinos apresentaram apatia, anorexia e diarreia profusa. Foram necropsiados na fazenda dois animais de 14 que morreram. Os principais achados macroscópicos foram úlceras abomasais e congestão renal. No exame microscópico, as principais lesões observadas foram abomasite e omasite necro-hemorrágica multifocal acentuada e, nos rins, necrose tubular difusa. As concentrações médias de arsênico em vacas com sinais clínicos foram 1,19±0,40, 10,52±2,16 e 76,06±48,37ppm no sangue, leite e fezes, respectivamente. Os níveis de arsênico encontrados em dois animais necropsiados foram 25,58 e 23,85ppm em fígado, e 28,71 e 35,94ppm em rins, respectivamente. No feto de uma vaca necropsiada, os níveis de arsênico mensurados no fígado e rim foram 9,0 e 8,92ppm, respectivamente. A concentração de arsênico no capim do piquete pulverizado foi 111,58ppm. No Brasil, o uso MSMA na composição de pesticidas e herbicidas é permitido somente para uso agrícola, mas não pecuário. A utilização desse ou de outros produtos à base de arsênico na pecuária pode causar altos índices de mortalidade no rebanho, além de diminuição da produção e contaminação de produtos de origem animal.
Resumo:
Uma cadela, Dachshund, quatro anos, foi encaminhada ao H.V. da FMVZ-UNESP-Botucatu-SP com histórico de prostração, emagrecimento progressivo, anorexia, cansaço e tosse seca. Ao exame clínico observou-se apatia, secreção nasal serosa bilateral e dispnéia intensa. Radiografia torácica demonstrou efusão pleural, edema pulmonar acentuado, desvio dorsal da traquéia e possível massa mediastinal. A ultra-sonografia, após drenagem torácica, confirmou a presença de massa mediastinal, sendo classificada como neoplasia maligna de origem epitelial pela citologia aspirativa por agulha fina. O animal veio a óbito logo após o diagnóstico de neoplasia. À necropsia constatou-se massa mediastinal encapsulada, consistência macia e superfície de corte com coloração branco-acinzentada e áreas necrótico-hemorrágicas, localizada na região ântero-ventral do tórax. O exame histopatológico demonstrou células epiteliais neoplásicas, células linfóides (timócitos) com morfologia normal, vasos sangüíneos de pequeno e médio calibre, formações císticas com conteúdo eosinofílico e corpúsculos de Hassall. A imunohistoquímica apresentou positividade para citoqueratina AE1/AE3 e UCHL, confirmando o diagnóstico de timoma.
Resumo:
INTRODUÇÃO: A emetofobia ou fobia de vômitos - que inclui o medo excessivo de vomitar ou de ver outras pessoas vomitando e pode ser desencadeado por estímulos internos e externos - é um transtorno mental complexo e pouco conhecido. OBJETIVO: Este estudo teve como objetivo levantar os conhecimentos disponíveis sobre diversos aspectos do quadro. MÉTODO: Revisão convencional da literatura dos últimos 30 anos utilizando como estratégia de busca as seguintes palavras-chave: emetofobia, emetofóbico, medo de vomitar, fobia de vomitar efobia de vômito. Foram incluídos artigos sobre epidemiologia, fenomenologia, diagnóstico diferencial e tratamento da emetofobia, assim como artigos referidos nestes. RESULTADOS: Não há dados de prevalência na população geral e pouco se sabe sobre a etiologia da emetofobia. A maioria dos estudos aponta predominância no sexo feminino, início precoce e curso crônico. Os comportamentos de esquiva podem impactar negativamente a vida ocupacional, social e familiar. Os principais diagnósticos diferenciais são: transtorno de pânico com agorafobia, fobia social, anorexia nervosa e transtorno obsessivo-compulsivo. Estudos de tratamento se resumem a relatos de casos e não há ensaios clínicos controlados, mas intervenções cognitivo-comportamentais parecem ser promissoras. CONCLUSÃO: Mais estudos são necessários para melhor compreensão sobre a epidemiologia, o quadro clínico, a etiologia, a classificação e o tratamento da emetofobia.
Resumo:
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)