999 resultados para Becker, Waldemar


Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Soitinnus: cembalo.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Soitinnus: huilu, cembalo.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Soitinnus: huilu, vibrafoni.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Soitinnus: vibrafoni.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Soitinnus: huilu, piano/sähköurut.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

BCM (business continuity Management) is a holistic management process aiming at ensuring business continuity and building organizational resilience. Maturity models offer organizations a tool for evaluating their current maturity in a certain process. In the recent years BCM has been subject to international ISO standardization, while the interest of organizations to bechmark their state of BCM agains standards and the use of maturity models for these asessments has increased. However, although new standards have been introduced, very little attention has been paid to reviewing the existing BCM maturity models in research - especially in the light of the new ISO 22301 standard for BCM. In this thesis the existing BCM maturily models are carefully evaluated to determine whetherthey could be improved. In order to accomplish this, the compliance of the existing models to the ISO 22301 standard is measured and a framework for assessing a maturitymodel´s quality is defined. After carefully evaluating the existing frameworks for maturity model development and evaluation, an approach suggested by Becker et al. (2009) was chosen as the basis for the research. An additionto the procedural model a set of seven research guidelines proposed by the same authors was applied, drawing on the design-science research guidelines as suggested by Hevner et al. (2004). Furthermore, the existing models´ form and function was evaluated to address their usability. Based on the evaluation of the existing BCM maturity models, the existing models were found to have shortcomings in each dimension of the evaluation. Utilizing the best of the existing models, a draft version for an enhanced model was developed. This draft model was then iteratively developed by conducting six semi-structured interviews with BCM professionals in finland with the aim of validating and improving it. As a Result, a final version of the enhanced BCM maturity model was developed, conforming to the seven key clauses in the ISO 22301 standard and the maturity model development guidelines suggested by Becker et al. (2009).

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Tekijä lopusta: A. W. J. = Adolf Waldemar Jahnsson.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Pilocarpine is a cholinergic agonist that increases salivary flow and has been used to treat xerostomia. Oral intake is the most frequent route of administration. Adverse effects are dose-dependent and include sudoresis, facial blushing and increased urinary frequency. The objective of the present study was to evaluate the effects of topical pilocarpine solutions as mouthwashes on salivary flow and their adverse effects on healthy subjects. Forty volunteers received 10 ml 0.5, 1 and 2% pilocarpine solutions or 0.9% saline in a randomized, double-blind, placebo-controlled manner. Salivation was measured before and 45, 60 and 75 min after mouth rinsing for 1 min with 10 ml of saline or pilocarpine solutions. Vital signs were measured and ocular, gastrointestinal and cardiovascular symptoms, anxiety and flushing were estimated using visual analog scales. There was a dose-dependent increase in salivation. Salivation measured after 1 and 2% pilocarpine (1.4 ± 0.36 and 2.22 ± 0.42 g, respectively) was significantly (P<0.001) higher than before (0.70 ± 0.15 and 0.64 ± 0.1 g), with a plateau between 45 and 75 min. Cardiovascular, visual, gastrointestinal and behavioral symptoms and signs were not changed by topical pilocarpine. Mouth rinsing with pilocarpine solutions at concentrations of 1 to 2% induced a significant objective and subjective dose-dependent increase in salivary flow, similar to the results reported by others studying the effect of oral 5 mg pilocarpine. The present study revealed the efficacy of pilocarpine mouthwash solutions in increasing salivary flow in healthy volunteers, with no adverse effects. Additional studies on patients with xerostomia are needed.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Variantti A.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Variantti B.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Em virtude da progressiva substituição dos adjuntos amiláceos pelos xaropes com alta concentração de maltose nas cervejarias brasileiras, o presente trabalho teve por objetivo comparar hidrolisados de milho e de mandioca, como adjunto de malte, na fabricação de cerveja tipo Pilsen, em escala de laboratório. Os hidrolisados foram produzidos a partir de amido de milho e fécula de mandioca, sendo que na liqüefação e sacarificação da fração amilácea destes produtos foram utilizadas, respectivamente, as enzimas comerciais Termamil (alfa amilase bacteriana) e Fungamil (alfa amilase fúngica). Na fabricação das cervejas, a proporção de malte e hidrolisado foi de 2 para 1, na base do extrato. O mosto foi produzido pelo processo de infusão e após resfriamento e clarificação foi inoculado com levedura cervejeira de baixa fermentação. A fermentação transcorreu a 10 °C até 90% de atenuação do extrato aparente fermentável. As cervejas foram engarrafadas e, em seguida, maturadas a 0 °C, por 14 dias. Terminado o processo de fabricação, as cervejas foram analisadas química e sensorialmente. A semelhança na composição química dos hidrolisados de milho e de mandioca refletiu na composição química dos mostos e das cervejas. Não houve diferença estatística entre os mostos e entre as cervejas testadas para todos os parâmetros químicos analisados. Também, não existiu diferença sensorial entre as cervejas produzidas com hidrolisado de milho e hidrolisado de mandioca. Concluiu-se que a fécula de mandioca apresenta potencial de uso como matéria prima para a fabricação de xarope de maltose de uso cervejeiro e que há elevada probabilidade de sucesso no uso desse xarope para a fabricação de cervejas.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

A água de umidificação de malte, resultante da moagem úmida, pode ser usada como matéria prima na fabricação de cerveja. Há, entretanto, cervejarias que descartam esse subproduto, e conseqüentemente, o extrato nele contido. Em função disso, o presente trabalho teve por objetivo avaliar a possibilidade de ganho de rendimento na mosturação e alterações nas características químicas e sensoriais da bebida, em virtude do uso dessa água. Cervejas do tipo Pilsen foram produzidas de duas formas: com e sem água de umidificação de malte. Utilizou-se como matéria prima malte, lúpulo, xarope de maltose, água destilada e água de umidificação de malte. O mosto foi produzido pelo processo de infusão, separado do bagaço de malte por filtração convencional e fervido durante 60 minutos. Após seu resfriamento e clarificação o mosto foi inoculado com levedura de baixa fermentação (1,3g/l, ps) e colocado para fermentar a 10°C. A fermentação foi encerrada com 90% da atenuação limite. Em seguida, a cerveja foi engarrafada e maturada a 0°C por 14 dias. Os resultados mostraram que o aumento do rendimento de mosturação, em função do uso da água de umidificação de malte, foi estatisticamente não significativo. A utilização dessa água praticamente não alterou as características químicas e sensoriais da cerveja, havendo apenas um leve aumento na intensidade de cor da bebida (7,1 x 8,0 EBC). Considerando, no entanto, que a água de umidificação de malte obtida em nível industrial apresenta maior concentração de extrato em relação àquela produzida em laboratório, espera-se que o uso da primeira traga ganho de rendimento industrial sem alterações significativas nas características da cerveja.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

A cultura do milho é de grande importância na agricultura brasileira, com ampla distribuição do norte ao sul do país. O milho pode ser uma fonte significativa de fibra, dependendo da forma como é utilizado na alimentação. O objetivo deste trabalho foi avaliar os teores de fibra alimentar insolúvel (FAI), solúvel (FAS) e total (FAT) de produtos derivados do milho. Determinou-se também os teores de umidade, resíduo mineral fixo, extrato etéreo e proteína bruta das amostras analisadas. Trabalhou-se com amostras de canjica, pipoca, farinha fina, farinha média e farinha pré-cozida. O método utilizado na determinação de fibra foi o de Prosky et al. Entre os produtos analisados observou-se que a pipoca apresentou o maior teor de FAT (média de 12,15% ) e a canjica o menor (média de 2,39 %). Em relação às farinhas, a fina e a média apresentaram teores de fibra semelhantes, enquanto as amostras de farinha pré-cozida apresentaram um teor um pouco mais baixo. Em todos os produtos analisados, a FAI correspondeu a mais de 90% da fibra total. Quanto aos demais constituintes avaliados, encontrou-se, neste trabalho, valores de acordo com os já disponíveis na literatura.

Relevância:

10.00% 10.00%

Publicador:

Resumo:

Kustavilainen talonpoikaislaivuri Simon Jansson ja hänen vaimonsa Wilhelmina o.s. Widbom kävivät kolmenkymmenen vuoden ajan kirjeenvaihtoa kouluun ja yliopistoon lähetettyjen poikiensa Waldemar, Evald ja Emil Jahnssonin kanssa. Lähes 150 suomen- ja ruotsinkielistä kirjettä on säilynyt Suomalaisen Kirjallisuuden Seuran kirjallisuusarkistossa ja Turun maakunta-arkistossa. Lähiluvun kautta kirjeistä muodostuu yksityiskohtainen lähde saaristolaisperheen elämäntapaan, arkeen ja työhön sekä saaristoyhteisön sosiaalisen kanssakäymisen muotoihin. Ne kertovat myös ensimmäisen polven oppisivistyneistön synnystä ja niistä resursseista, joita hyödyntäen koulua käymättömät vanhemmat saattoivat kouluttaa lapsensa. Tutkimus liittyy suomalaisten 1800-luvun itseoppineiden kirjoittajien tekstien ja maaseudun kirjallistumisen tutkimukseen. Keskeinen käsite on egodokumentti, jolla tarkoitetaan kirjeitä ja muita tekstejä, joissa kirjoittaja kertoo itse omasta elämästään. Hollantilainen ja ranskalainen egodokumenttien tutkimus on pyrkinyt haastamaan uudenlaisten lähdeaineistojen kautta käsityksiä menneisyydestä sekä nostamaan esiin muun muassa yksilöllisen kokemuksen, kirjoittamisen kulttuurin ja dokumenttien materiaalisuuden. Janssonin perheen kirjeet poikkeavat monin tavoin 1800-luvun säätyläisten kirjeistä. Niiden funktio oli hyvin käytännöllinen ja arkinen, mutta ne olivat myös vanhempien keino tukea perheen yhteistä sosiaalisen nousun projektia. Kustavia koskevan tiheän uutisoinnin kautta ne pyrkivät pitämään kaupunkilaistuvat pojat osana vanhaa yhteisöään. Perheen isä vastasi suurelta osin kirjeenvaihdosta ja siihen liittyvästä huolenpidosta, mikä kertoo sukupuolittuneen työnjaon joustavuudesta saaristossa. Tutkimus osoittaa, ettei isän ammattiin perustuva yliopisto-opiskelijoiden tutkimus ole tavoittanut sitä naisten kautta välittyvää sosiaalista ja kulttuurista pääomaa, joka saattoi olla ratkaiseva perheiden kouluttaessa lapsiaan. Kirjeiden analyysi tarkentaa kuvaa perinteisen talonpoikaispurjehduksen sopeutumisesta vuosisadan loppupuolen uudistuksiin.