204 resultados para 99mtc-tetrofosmin
Resumo:
Objectiu: Descripció de la metodologia del renograma isotòpic basal/postcaptopril (RIB/P) en pacients portadors de empelt renal amb sospita de malaltia vasculo-renal (MVR). Material i mètodes: Es va realitzar en 44 pacients trasplantats renals un renograma basal i 48 hores després un renograma postcaptopril administrant 25 mg de captopril v.o i realitzant una adquisició 30 minuts després. Resultats: Dels 44 estudis 6 van ser positius, constatant-se MVR per angio-TC i 38 van ser negatius tractats posteriorment amb IECAs o ARAII i no van mostrar alteracions significatives del funcionalisme renal. Conclusions: El RIB/P es una eina útil para determinar MVR en pacients amb empelt renal i hipertensió arterial.
Resumo:
A rejeição aguda do enxerto renal deve ser diagnosticada precocemente, uma vez que a reversibilidade da rejeição está relacionada com a rapidez na qual o tratamento é iniciado. Os objetivos deste estudo foram: 1) estabelecer um método quantitativo para avaliação da rejeição e necrose tubular aguda (NTA) do rim transplantado; 2) determinar o papel em potencial da cintilografia com leucócitos mononucleares marcados com tecnécio-99m no diagnóstico precoce da rejeição do rim transplantado e no diagnóstico diferencial da NTA. Cento e sessenta estudos cintilográficos foram realizados no primeiro e no quinto dia pós-operatório em 80 pacientes transplantados. Células autólogas foram utilizadas para marcação. Imagens foram obtidas 30 minutos, 3 horas e 24 horas após injeção de 444 MBq (12 mCi) das células marcadas. Houve captação anormal das células marcadas em 27 de 31 casos de rejeição e em seis de oito casos de NTA. Os resultados foram comparados com a clínica de cada paciente. Ultra-sonografias com Doppler detectaram 18 de 31 casos de rejeição. A sensibilidade e a especificidade para rejeição foram, respectivamente, de 87,1% e 100% para a cintilografia e 58,1% e 100% para a ultra-sonografia. Foram realizadas biópsias em oito pacientes, que mostraram sete rejeições e uma NTA. Os resultados sugerem que a cintilografia com leucócitos mononucleares marcados com tecnécio-99m pode ser útil no diagnóstico de rejeição e diagnóstico diferencial de NTA.
Resumo:
We present the case of a 45-year-old woman with a history of multiple back surgeries to illustrate the feasibility of combining CT myelography (myeloCT) and Tc-HDP SPECT/CT bone scan in a 1-step procedure to realize a combined SPECT-myeloCT. Myelography CT and SPECT/CT were required to assess nerve root compression and pseudarthrosis, respectively. The proposed combined acquisition protocol provides information about nervous compression as well as pseudarthrosis in a 1 examination, optimizing radiation dose and patient comfort.
Resumo:
OBJETIVO: Determinar, experimentalmente, os coeficientes de recuperação do 111In e do 99mTc usando imagens SPECT. MATERIAIS E MÉTODOS: Quatro diferentes concentrações de 111In e de 99mTc foram usadas para quantificar a atividade em esferas de diferentes tamanhos. As imagens foram obtidas com um equipamento híbrido SPECT/CT, com dois detectores. A reconstrução das imagens foi realizada usando o método iterativo ordered subset expectation maximization (OSEM). A correção de atenuação foi realizada com o uso de um mapa de atenuação e a correção de espalhamento foi realizada usando a técnica das janelas de energia. RESULTADOS: Os resultados mostraram que o efeito do volume parcial foi observado de forma mais significativa para as esferas com volume < 6 ml. Para o 111In, os resultados mostram uma dependência com relação às concentrações usadas nas esferas e ao nível de background usado. Para o 99mTc, pôde-se observar uma tendência à subestimação dos resultados quando os níveis mais altos de background foram utilizados. CONCLUSÃO: É necessário usar os fatores de correção para compensar o efeito do volume parcial em objetos com volume < 6 ml para ambos os radionuclídeos. A subtração das contagens espúrias presentes nas imagens SPECT foi o fator que mais influenciou na quantificação da atividade nessas esferas.
Resumo:
OBJETIVO: Estabelecer os custos dos controles de qualidade para os radiofármacos marcados com [99mTc]tecnécio nos serviços de medicina nuclear do Brasil, em atenção às resoluções RDC nº 38/2008 e RDC nº 63/2009 editadas pela Agência Nacional de Vigilância Sanitária. MATERIAIS E MÉTODOS: Foram apurados preços de materiais de consumo, equipamentos e de mão-de-obra para a realização dos controles de qualidade. Os valores foram convertidos para unidades de volume, tempo e outras unidades cabíveis para a determinação do preço unitário. RESULTADOS: O investimento para aquisição de materiais de consumo e equipamentos foi estimado ser de R$ 35.500,00. O custo final para o controle de cada kit variou entre R$ 6,44 e R$ 7,80, dependendo do produto a ser analisado e do profissional selecionado para execução do procedimento. Esses valores podem representar de 0,5% a 10% do valor recebido pelas instituições pela realização dos exames. Na prática, o custo efetivo pode ser menor, uma vez que o produto de um kit pode ser utilizado em diversos pacientes. CONCLUSÃO: Em face do ganho de qualidade e segurança dos pacientes, concluímos que os custos da implantação do programa de controle de qualidade podem ser absorvidos no planejamento financeiro dos serviços de medicina nuclear.
Resumo:
OBJETIVO: Determinar os fatores de correção para a variação volumétrica dos radiofármacos contidos em recipientes de diferentes geometrias. Comparar a influência desses fatores na determinação da atividade de 99mTc e 123I utilizando dois tipos de calibradores: um com câmara de ionização e outro com detector Geiger-Müller (G-M). Avaliar o desempenho de calibradores de alguns serviços de medicina nuclear em medição de atividade de 99mTc e 123I. MATERIAIS E MÉTODOS: Foram utilizados oito calibradores, frascos de vidro 10R, seringas de plástico de 3 e 5 mL e soluções de 99mTc e 123I. Os fatores de correção foram determinados a partir das medições práticas da variação da leitura do calibrador com a variação do volume da solução no recipiente. O desempenho foi avaliado em relação ao critério de aceitação de ±10% de exatidão exigida pela norma brasileira. RESULTADOS: A variação da resposta do calibrador com a variação do volume do frasco foi bem maior no calibrador que utiliza G-M. Ela também foi maior para 123I do que para 99mTc. CONCLUSÃO: Os resultados confirmam que a resposta dos calibradores depende do volume contido nos recipientes. Essa dependência é mais crítica para os calibradores equipados com detector G-M e para 123I quando comparado com 99mTc.
Resumo:
OBJETIVO: Calcular as frequências de pielonefrite aguda e cicatriz renal em pacientes menores de dois anos com cintilografia renal com 99mTc-DMSA com primeiro quadro de infecção do trato urinário em hospital universitário brasileiro, comparando com dados da literatura internacional. MATERIAIS E MÉTODOS: Foram revisados laudos cintilográficos de crianças menores de dois anos de idade que realizaram cintilografia renal com 99mTc-DMSA em um hospital universitário no Rio Grande do Sul, entre 2006 e 2009, para pesquisa de pielonefrite aguda/cicatriz renal. Revisaram-se a presença de refluxo vesicoureteral, o uso precoce de antibiótico, e a presença de comorbidades que constassem nos prontuários eletrônicos. Calculou-se a amostra com base num estudo de revisão sistemática e obteve-se um mínimo de 147 pacientes. Excluíram-se pacientes sem registro eletrônico. RESULTADOS: Cento e cinquenta e sete crianças preencheram critérios de inclusão do estudo, 48 tiveram pielonefrite aguda e 8 destas apresentaram cicatriz renal. Nem a idade nem o gênero dos pacientes apresentaram associação significativa com pielonefrite aguda (p = 0,405 e p = 0,124, respectivamente). Não houve diferença estatística nas associações de refluxo vesicoureteral e pielonefrite aguda (p = 1,0) e outras comorbidades (p = 0,470) e em relação ao uso precoce de antibiótico com pielonefrite aguda (p = 0,130) e cicatriz renal (p = 0,720). CONCLUSÃO: As frequências de pielonefrite aguda e cicatriz renal obtidas concordam com os resultados da maioria dos estudos publicados.
Resumo:
Objective: The present study was aimed at evaluating the viability of replacing 18F with 99mTc in dose calibrator linearity testing. Materials and Methods: The test was performed with sources of 99mTc (62 GBq) and 18F (12 GBq) whose activities were measured up to values lower than 1 MBq. Ratios and deviations between experimental and theoretical 99mTc and 18F sources activities were calculated and subsequently compared. Results: Mean deviations between experimental and theoretical 99mTc and 18F sources activities were 0.56 (± 1.79)% and 0.92 (± 1.19)%, respectively. The mean ratio between activities indicated by the device for the 99mTc source as measured with the equipment pre-calibrated to measure 99mTc and 18F was 3.42 (± 0.06), and for the 18F source this ratio was 3.39 (± 0.05), values considered constant over the measurement time. Conclusion: The results of the linearity test using 99mTc were compatible with those obtained with the 18F source, indicating the viability of utilizing both radioisotopes in dose calibrator linearity testing. Such information in association with the high potential of radiation exposure and costs involved in 18F acquisition suggest 99mTc as the element of choice to perform dose calibrator linearity tests in centers that use 18F, without any detriment to the procedure as well as to the quality of the nuclear medicine service.
Resumo:
Abstract Objective: To perform a comparative dosimetric analysis, based on computer simulations, of temporary balloon implants with 99mTc and balloon brachytherapy with high-dose-rate (HDR) 192Ir, as boosts to radiotherapy. We hypothesized that the two techniques would produce equivalent doses under pre-established conditions of activity and exposure time. Materials and Methods: Simulations of implants with 99mTc-filled and HDR 192Ir-filled balloons were performed with the Siscodes/MCNP5, modeling in voxels a magnetic resonance imaging set related to a young female. Spatial dose rate distributions were determined. In the dosimetric analysis of the protocols, the exposure time and the level of activity required were specified. Results: The 99mTc balloon presented a weighted dose rate in the tumor bed of 0.428 cGy.h-1.mCi-1 and 0.190 cGyh-1.mCi-1 at the balloon surface and at 8-10 mm from the surface, respectively, compared with 0.499 and 0.150 cGyh-1.mCi-1, respectively, for the HDR 192Ir balloon. An exposure time of 24 hours was required for the 99mTc balloon to produce a boost of 10.14 Gy with 1.0 Ci, whereas only 24 minutes with 10.0 Ci segments were required for the HDR 192Ir balloon to produce a boost of 5.14 Gy at the same reference point, or 10.28 Gy in two 24-minutes fractions. Conclusion: Temporary 99mTc balloon implantation is an attractive option for adjuvant radiotherapy in breast cancer, because of its availability, economic viability, and similar dosimetry in comparison with the use of HDR 192Ir balloon implantation, which is the current standard in clinical practice.
Resumo:
O tumor venéreo transmissível canino (TVTC) é descrito na literatura como raramente metastático. Entretanto, métodos acurados para verificação dessa afirmativa não estão disponíveis na rotina veterinária. Neste trabalho utilizou-se a cintilografia com 99mTc-Timina para avaliar a disseminação do TVTC com apresentação cutânea. Houve captação da 99mTc-Timina nos três casos de TVTC estudados. A cintilografia com 99mTc-Timina é uma técnica não-invasiva e promissora para a avaliação do grau de disseminação tumoral em casos de TVTC. Sugerimos o seu uso na Oncologia Veterinária para localização de TVTC.
Resumo:
The biodistribution and removal from plasma (measured as fractional clearance rate, FCR, per hour) of native and oxidatively modified 99mtechnetium-labeled ß-very low density lipoprotein (99mTc-ß-VLDL) were investigated in hypercholesterolemic (HC) and control (C) three-month old New Zealand rabbits. The intracellular accumulation of ß-VLDL labeled with 99mTc was studied in vitro in THP-1 cells and monocyte-derived macrophages isolated from rabbits. After intravenous injection into C rabbits, copper-oxidized ß-VLDL (99mTc-ox-ß-VLDL) was cleared from the circulation faster (0.362 ± 0.070/h) than native ß-VLDL (99mTc-nat-ß-VLDL, 0.241 ± 0.070/h). In contrast, the FCR of 99mTc-ox-ß-VLDL in HC rabbits was lower (0.100 ± 0.048/h) than that of 99mTc-nat-ß-VLDL (0.163 ± 0.043/h). The hepatic uptake of radiolabeled lipoproteins was lower in HC rabbits (0.114 ± 0.071% injected dose/g tissue for 99mTc-nat-ß-VLDL and 0.116 ± 0.057% injected dose/g tissue for 99mTc-ox-ß-VLDL) than in C rabbits (0.301 ± 0.113% injected dose/g tissue for 99mTc-nat-ß-VLDL and 0.305 ± 0.149% injected dose/g tissue for 99mTc-ox-ß-VLDL). The uptake of 99mTc-nat-ß-VLDL and 99mTc-ox-ß-VLDL by atherosclerotic aorta lesions isolated from HC rabbits (99mTc-nat-ß-VLDL: 0.033 ± 0.012% injected dose/g tissue and 99mTc-ox-ß-VLDL: 0.039 ± 0.017% injected dose/g tissue) was higher in comparison to that of non-atherosclerotic aortas from C rabbits (99mTc-nat-ß-VLDL: 0.023 ± 0.010% injected dose/g tissue and 99mTc-ox-ß-VLDL: 0.019 ± 0.010% injected dose/g tissue). However, 99mTc-nat-ß-VLDL and 99mTc-ox-ß-VLDL were taken up by atherosclerotic lesions at similar rates. In vitro studies showed that both monocyte-derived macrophages isolated from rabbits and THP-1 macrophages significantly internalized more 99mTc-ox-ß-VLDL than 99mTc-nat-ß-VLDL. These results indicate that in cholesterol-fed rabbits 99mTc-ox-ß-VLDL is slowly cleared from plasma and accumulates in atherosclerotic lesions. However, although the extent of in vitro uptake of 99mTc-ox-ß-VLDL by macrophages was high, the in vivo accumulation of this radiolabeled lipoprotein by atherosclerotic lesions did not differ from that of 99mTc-nat-ß-VLDL.
Resumo:
The early demonstration of lung involvement in systemic lupus erythematosus (SLE) patients is a difficult but important task. In the present study we attempted to identify abnormalities in pulmonary clearance of 99mTc-DTPA in SLE, correlating their clearance data with clinical findings and disease activity. Forty-six consecutive SLE patients with and without active disease (LACC score) and 30 normal volunteers were studied. All subjects were submitted to pulmonary scintigraphy with 99mTc-DTPA to evaluate the pulmonary clearance, and to a chest X-ray, and SLE patients were submitted to tests of disease activity, spirometry, arterial blood gases and tests to assess acute-phase proteins. Pulmonary clearance was faster in SLE patients with active disease when compared to normal controls [half-life of 67.04 min (51.52-82.55 min) in active SLE versus 85.87 min (78.85-92.87 min) in controls, P<0.05] and there was a higher frequency of abnormal clearance rates in patients with active disease (11 of 26 patients, 42.3%) when compared with SLE patients without disease activity (2 of 20 patients, 10%) (P = 0.04). A significant correlation was observed between the clearance rates and cough (P<0.05), but not between the clearance rates and dyspnea symptoms or radiological findings, duration of SLE disease, antinuclear antibody titers and patterns, C-reactive protein or anti-double stranded DNA antibodies. We conclude that the pulmonary clearance of 99mTc-DTPA is increased in SLE patients with active disease.