980 resultados para Nehemiah 8:8-10


Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Resumo:

The disintegration of recovered paper is the first operation in the preparation of recycled pulp. It is known that the defibering process follows a first order kinetics from which it is possible to obtain the disintegration kinetic constant (KD) by means of different ways. The disintegration constant can be obtained from the Somerville index results (%lsv and from the dissipated energy per volume unit (Ss). The %slv is related to the quantity of non-defibrated paper, as a measure of the non-disintegrated fiber residual (percentage of flakes), which is expressed in disintegration time units. In this work, disintegration kinetics from recycled coated paper has been evaluated, working at 20 revise rotor speed and for different fiber consistency (6, 8, 10, 12 and 14%). The results showed that the values of experimental disintegration kinetic constant, Ko, through the analysis of Somerville index, as function of time. Increased, the disintegration time was drastically reduced. The calculation of the disintegration kinetic constant (modelled Ko), extracted from the Rayleigh’s dissipation function, showed a good correlation with the experimental values using the evolution of the Somerville index or with the dissipated energy

Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Resumo:

INTRODUCTION: Self-report of diabetes care has moderate validity and is prone to under- and over-reporting. We assessed reproducibility of a range of processes and outcomes of diabetes care as reported by patients and physicians. METHODS: In a Swiss community-based survey, patients with diabetes and physicians independently reported past 12 months processes of care (HbA1c, lipids, microalbuminuria, blood pressure, weight, foot and eye examinations) and last measured values of HbA1c, height, weight and blood pressure. For dichotomous variables, we assessed reliability by Cohen's kappa and agreement by uniform kappa. For continuous measures, we used Lin's concordance correlation coefficient and limits of agreement, respectively. RESULTS: Mean age of the 210 patients was 65 years; 40% were women, and 51% had diabetes for >10 years. Agreement was good for recommended processes of care such as blood pressure (uniform kappa = 0.94), HbA1c (0.93), weight (0.88) and lipid (0.78), but lower for microalbuminuria, foot and eye examinations (all <0.50). Cohen's kappa values were all low (<0.25). Comparisons of reported continuous variables showed large limits of agreement for height (±6 cm) and weight (8-10 kg) despite high concordance correlation coefficients (0.93 and 0.97). Concordance correlation coefficients were smaller for HbA1c (0.72) and blood pressure (0.5-0.6), with large limits of agreement (±2% and ±25 mmHg). CONCLUSION: While agreement of routine processes of care was good, agreement was less satisfactory for microalbuminuria, foot and eye examinations. Reports of continuous outcomes yielded good reliability but too wide limits of agreement. Quality of care evaluation relying on self-report only should be made cautiously.

Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Resumo:

Tässä tutkimuksessa esitellään MIG-juoton periaatteet ja tarkastellaan menetelmää siitä näkökulmasta, että menetelmä voisi toimia yhtenä varteenotettavana hitsattujen liitosten väsymiskestävyyden parantamismenetelmänä. Muiden parantamismenetelmien laajaa kirjoa esitellään lyhyesti. MIG-juoton soveltuvuutta parantamismenetelmäksi tutkittiin väsytyskokein. Kokeiden avulla määritettiin pelkästään MIG-juotetun liitoksen väsymiskestävyys erilaisissa tapauksissa. Lisäksi määritettiin väsymiskestävyys tapauksessa, jossa perinteisen MAG-pienahitsin rajaviivalle MIG-juotetiin ylimääräinen palko. Jälkimmäisessä tapauksessa menetelmä toimii väsymiskestävyyden parantamismenetelmänä. Väsytyskokeita tehtiin kaikkiaan 63 kpl.Kaikkiaan erilaisia väsytyskoesarjoja oli kymmenen, joista kuusi oli 8-10 koekappaletta käsittäviä varsinaisia tutkittavia tapauksia ja neljä pieniä, vain kaksi tai kolme koesauvaa käsittäviä pilottikoesarjoja. Koetuloksia verrattiin IIW:n(International Institute of Welding) suunnitteluohjeisiin ja suosituksiin. MIG-juotettujen liitosten väsymiskestävyys oli yleisesti ottaen hyvä. Päittäisliitosoli vähintään yhtä hyvä kuin tavanomaisesti hitsattu. Voimaa kantavassa taivutustapauksessa saatiin 110 % parempi väsymislujuus verrattuna IIW:n suunnitteluohjeeseen. Voimaa kantamattomissa poikittaisissa kiinnitysliitoksissa puolestaan saavutettiin paikallisia nimellisiä jännityksiä käyttäen 70-80 %:n parannus suunnitteluohjeeseen nähden. Pelkästään MIG-juotetun liitoksen ja 'parannetun' liitoksen väsymislujuudet olivat tässä tapauksessa likimain yhtä suuret. MIG-juottoa käytetään vaihtoehtoisena liittämismenetelmänä jo joissakin teollisissa sovelluksissa. Tämän tutkimuksen koetulokset antavat selviä viitteitä siitä, että menetelmä voisi toimia yhtenä varteenotettavana väsymiskestävyyden parantamiskeinona uusille tai korjatuille rakenteille. Vaaditaan kuitenkin vielä lisätutkimuksia, jotta menetelmää voisi soveltaa luottavaisin mielin tuotantokäytössä väsymiskestävyyden parantamismenetelmänä.

Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Resumo:

O objetivo deste trabalho foi avaliar a reação de dez cultivares de morangueiro ao oídio (Sphaerotheca macularis f.sp. fragariae). Plantas-matrizes foram transplantadas em bandejas de 72 células, contendo substrato autoclavado. Em seguida, bandejas com plantas de morangueiro severamente infestadas com oídio foram colocadas na casa de vegetação. Utilizou-se do delineamento experimental de blocos casualizados, com parcelas subdivididas e quatro repetições, contendo dez plantas. As parcelas foram constituídas de dez cultivares de morangueiro (Aromas, Bürkley, Camarosa, Campinas, Dover, Milsei-Tudla, Oso Grande, Santa Clara, Sweet Charlie e Vila Nova) e as subparcelas de três épocas de avaliação da severidade da doença nas três folhas mais novas totalmente expandidas (8ª, 10ª e 12ª semana após o transplantio das plantas-matrizes). Utilizou-se de uma escala de notas, onde 0; 1; 2 e 3 representaram, respectivamente, 0%, 1-25%, 26-50% e > 51% de área foliar coberta com estruturas do fungo. A severidade da doença diminuiu com a proximidade do verão, devido às maiores temperaturas médias diárias. Verificou-se alta variabilidade das cultivares quanto à reação ao oídio, sendo: 'Milsei-Tudla' altamente resistente; 'Camarosa', 'Aromas', 'Oso Grande', 'Sweet Charlie' e 'Campinas' medianamente resistentes; 'Dover' pouco resistente; e 'Bürkley', 'Vila Nova' e 'Santa Clara' altamente suscetíveis.

Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Resumo:

O objetivo deste trabalho foi avaliar a qualidade e vida útil pós-colheita do mamão Formosa 'Tainung 01' armazenado sob temperaturas refrigeradas. Os frutos foram provenientes de um plantio comercial no município de Baraúna-RN. O armazenamento ocorreu em câmaras a 8; 10 e 12ºC ± 1 ºC, mantidas a 90 ± 5% UR durante os períodos de 7; 14; 21 e 28 dias. Após cada período, os mesmos foram transferidos para a condição ambiente (20 ± 1ºC 60 ± 5% UR) onde se simulou um período de prateleira de sete dias. Em seguida, os mamões foram avaliados quanto à aparência externa e interna, coloração da casca, perda de massa e firmeza de polpa. A melhor estimativa para a manutenção da qualidade e aumento da vida útil pós-colheita do mamão Formasa 'Tainung 01' foi observada nos frutos submetidos a 10°C, 90 ± 5% UR até 20 dias, com boa aparência externa e interna (notas acima de 3,0), desenvolvimento da coloração amarela na casca, firmeza de polpa superior a 20 N e perda de massa de 7%. Os frutos submetidos a 8°C e a 10°C, 90 ± 5% UR desenvolveram sintomas de danos pelo frio após 21 dias de armazenamento, agravando-se com a extensão do armazenamento. No armazenamento a 12°C, 90 ± 5% UR, observou-se um amadurecimento acelerado com amolecimento aquoso da polpa a partir de 28 dias. Aos 35 dias, os frutos estavam inaptos para o consumo, havendo grande incidência de Colletotrichum gloeosporioides.

Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Resumo:

PURPOSE: The natural history of prostate cancer might be driven by the index lesion. We determined the percent of men in whom the index lesion could be defined using transperineal template prostate mapping biopsies. MATERIALS AND METHODS: Included in study were consecutive men undergoing transperineal template prostate mapping biopsies with biopsies grouped into 20 zones. Men with clinically significant disease in only 1 prostate area were considered to have an identifiable index lesion. We evaluated the impact of using 2 definitions of clinically significant disease (Gleason grade pattern 4 and/or lesion volume 0.5 cc or greater) and 2 clustering rules (stringent and tolerant) to define the index lesion. RESULTS: Included in study were 391 men with a median age of 62 years (IQR 58-67) and a median prostate specific antigen of 6.9 ng/ml (IQR 4.8-10.0). Of the men 269 (69%) were previously diagnosed with prostate cancer. By deploying a median of 1.2 cores per ml (IQR 0.9-1.7) cancer was diagnosed in 82.9% of the men (324 of 391) with a median of 6 positive cores (IQR 2-9), a median maximum cancer core length of 5 mm (IQR 3-8) and a total cancer core length per zone of 7 mm (IQR 3-13). Insignificant disease was found in 26.3% to 42.9% of cases. When a stringent spatial relationship was used to define individual lesions, 44.4% to 54.6% of patients had 1 index lesion and 12.7% to 19.1% had more than 1 area with clinically significant disease. These proportions changed to 46.6% to 59.2% and 10.5% to 14.5%, respectively, when less stringent spatial clustering was applied. CONCLUSIONS: Transperineal template prostate mapping biopsies enable the index lesion to be localized in most men with clinically significant disease. This information may be important to select appropriate candidates for targeted therapy and to plan a tailored treatment strategy in men undergoing radical therapy.

Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Resumo:

BACKGROUND: Normobaric oxygen therapy is frequently applied in neurocritical care, however, whether supplemental FiO2 has beneficial cerebral effects is still controversial. We examined in patients with severe traumatic brain injury (TBI) the effect of incremental FiO2 on cerebral excitotoxicity, quantified by cerebral microdialysis (CMD) glutamate. METHODS: This was a retrospective analysis of a database of severe TBI patients monitored with CMD and brain tissue oxygen (PbtO2). The relationship of FiO2-categorized into four separate ranges (<40, 41-60, 61-80, and >80 %)-with CMD glutamate was examined using ANOVA with Tukey's post hoc test. RESULTS: A total of 1,130 CMD samples from 36 patients-monitored for a median of 4 days-were examined. After adjusting for brain (PbtO2, intracranial pressure, cerebral perfusion pressure, lactate/pyruvate ratio, Marshall CT score) and systemic (PaCO2, PaO2, hemoglobin, APACHE score) covariates, high FiO2 was associated with a progressive increase in CMD glutamate [8.8 (95 % confidence interval 7.4-10.2) µmol/L at FiO2 < 40 % vs. 12.8 (10.9-14.7) µmol/L at 41-60 % FiO2, 19.3 (15.6-23) µmol/L at 61-80 % FiO2, and 22.6 (16.7-28.5) µmol/L at FiO2 > 80 %; multivariate-adjusted p < 0.05]. The threshold of FiO2-related increase in CMD glutamate was lower for samples with normal versus low PbtO2 < 20 mmHg (FiO2 > 40 % vs. FiO2 > 60 %). Hyperoxia (PaO2 > 150 mmHg) was also associated with increased CMD glutamate (adjusted p < 0.001). CONCLUSIONS: Incremental normobaric FiO2 levels were associated with increased cerebral excitotoxicity in patients with severe TBI, independent from PbtO2 and other important cerebral and systemic determinants. These data suggest that supra-normal oxygen may aggravate secondary brain damage after severe TBI.

Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Resumo:

Avaliou-se a propagação ex-vitro do abacaxizeiro, 'Smooth Cayenne', utilizando-se de secções de caule tratadas com Ácido Giberélico (GA3) e 6-benzilaminopurina (BAP). O delineamento utilizado foi o fatorial fracionado do tipo (1/5)5³, com tamanho de secções, GA3 e BAP, e cinco níveis, num total de 25 tratamentos, que consistiram em combinações de secções de diferentes comprimentos (6; 8; 10; 12 e 14 cm) e concentrações (0; 100; 200; 300 e 400 mg L-1) de GA3 e BAP. Cada parcela constituiu-se de 50 secções. O BAP apresentou efeito positivo, e o GA3, efeito negativo sobre a percentagem de secções brotadas em avaliação realizada aos 28 dias após o plantio. O tamanho da secção, o GA3 e o BAP influenciaram no número de gemas brotadas por secção. Verificou-se efeito para as características: altura, massa fresca e massa seca da parte aérea, e massa seca das raízes das mudas avaliadas aos 123 dias após o plantio, em resposta ao tamanho das secções, GA3 e BAP, sendo o efeito positivo apenas para o tamanho das secções. Os maiores valores de massas fresca e seca de mudas são obtidos sem a aplicação de BAP e GA3 em secções de caule com 14 cm de comprimento.

Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Resumo:

A desfolha da bananeira, de forma técnica, é uma prática agrícola que deve ser realizada periodicamente, objetivando eliminar aquelas cuja atividade fotossintética não atenda às exigências fisiológicas da planta, trazendo, entre outras vantagens, facilitar o controle de doenças. No caso das manchas das sigatokas, a eliminação de folhas atacadas é uma importante ferramenta auxiliar de seu controle, por reduzir a fonte de inóculo secundário, contudo deve ser feita com critério para não provocar danos mais graves que os causados pela própria doença. Sabe-se que as bananeiras do subgrupo Cavendish necessitam de, no mínimo, 11 e 8 folhas inteiras no momento da floração e da colheita, respectivamente, para produzir os fotoassimilados necessários para o adequado desenvolvimento do cacho, porém para bananeiras 'Prata-Anã' desconhece-se esse valor. Para evitar equívocos no manejo da 'Prata-Anã', avaliou-se por cinco ciclos produtivos consecutivos, o efeito de diferentes níveis de desfolha sobre a produção, definindo melhor relação nível de desfolha/ produção. Os tratamentos consistiram na manutenção de 4; 6; 8; 10; 12 e 14 folhas por planta, além da testemunha (onde se retiraram apenas as folhas secas e quebradas). A massa dos cachos foi maior nas plantas mantidas com um mínimo de 12 folhas, assim como a maioria das características relacionadas à produção. Um adequado número de pencas e de frutos, assim como a maioria das características das pencas, ocorreu quando pelo menos 10 folhas permaneceram por planta. As desfolhas mais acentuadas, deixando-se apenas 4; 6; 8 ou 10 folhas por planta, ao diminuir folhas velhas infestadas com doenças, principalmente sigatoka, permitiram maior preservação das folhas remanescentes nas plantas. Quando não se fez desfolha ou se deixou 12 ou 14 folhas por planta, verificou-se maior desfolha natural (redução no número de folhas sem que essas tenham sido retiradas), principalmente no quarto e quinto ciclos. Concluiu-se que desfolha mais acentuada reduziu o potencial produtivo de cachos pela perda de área fotossintética. Assim, a melhor alternativa testada foi a manutenção de 10 a 12 folhas por planta, para se obterem adequado número de frutos e desenvolvimento dos mesmos, a fim de conciliar produção e fitossanidade do bananal.

Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Resumo:

Este trabalho teve por objetivo avaliar o desenvolvimento vegetativo de abacaxizeiros 'Pérola' e 'Smooth Cayenne' nas condições edafoclimáticas de Santa Rita, Estado da Paraíba. Foram realizados dois experimentos, um para cada cultivar, em Espodossolo Ferrocárbico de textura arenosa, entre junho de 2003 e setembro de 2004. O delineamento experimental foi o de blocos casualizados, com cinco tratamentos (avaliações aos 4; 6; 8; 10 e 12 meses após o plantio) e cinco repetições. Foram avaliadas as variáveis de altura da planta, produção de matéria fresca e seca de raízes, caule e folhas e de matéria fresca da folha 'D' na época de indução floral. Os resultados mostraram que as plantas da cv. Pérola apresentaram maiores valores de altura (133 e 100 cm), matéria fresca (263 e 255 g) e seca de raiz (80 e 60 g), matéria fresca (310 e 200 g) e seca de caule (86 e 20 g) em relação à cv. Smooth Cayenne. O acúmulo de matéria fresca e seca das folhas intensificou-se a partir dos oito meses após o plantio, sendo maior para a cv. Pérola, e obedeceu à seguinte sequência: D>C>B>A. As plantas das duas cultivares apresentaram valores de matéria fresca da folha 'D' na época de indução floral superiores a 80 g (118 g para a 'Pérola' e 81 g para a 'Smooth Cayenne'), demonstrando a possibilidade de antecipação desta prática.

Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Resumo:

En 1817, James Parkinson describió por primera vez la enfermedad de Parkinson, quien la denominó"parálisis agitante" en alusión a los síntomas que provoca. Esta afección tiene una incidencia anual de 8-18 casos por cada 100.000 habitantes y afecta a personas mayores de 60 años, sin distinción sexual. Actualmente, no se dispone de ningún tratamiento médico ni quirúrgico que retrase su progresión. Por ello, el principal objetivo es intentar disminuir los síntomas y conseguir la independencia funcional del paciente. Los pacientes con Parkinson suelen recibir tratamiento a través de atención primaria y sólo recurren al hospital cuando presentan complicaciones de la enfermedad o para iniciar nuevas opciones de tratamiento. Uno de los tratamientos que se está utilizando actualmente es la administración de L-dopa intraduodenal a través de gastrostomía endoscópica percutánea. Esta opción de tratamiento se utiliza como alternativa al tratamiento con L-dopa en comprimidos cuando el paciente, tras una buena respuesta al tratamiento por vía oral (8-10 años), presenta un empeoramiento de la sintomatología que cursa con fluctuaciones motoras, en las que se alternan episodios de buena situación motora con incapacidad grave. En este artículo desarrollamos un plan de cuidados de un paciente con Parkinson en el que se ha decidido iniciar tratamiento con L-dopa intraduodenal. Entendemos que es importante conocer desde una óptica enfermera cuáles son los cuidados especiales que precisan este tipo de pacientes.

Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Resumo:

As videiras americanas constituem a base varietal do suco de uva brasileiro, com destaque para a cultivar Isabel (Vitis labrusca). O objetivo do presente trabalho foi avaliar a aceitação de consumidores por meio de avaliação sensorial de sucos de uva de 'Isabel' combinados em cortes com sucos de outras cultivares. Foram preparadas em panela extratora seis amostras de suco de uva integral: Isabel (100%); Isabel (80%) + Concord (20%); Isabel (80%) + BRS Rúbea (20%); Isabel (80%) + BRS Cora (20%); Isabel (80%) + BRS Violeta (20%) e Isabel (80%) + BRS Carmem (20%). Foram avaliados o teor de sólidos solúveis totais, acidez total e pH das amostras. Para a avaliação sensorial, contou-se com cinquenta julgadores que avaliaram os atributos Cor, Aroma, Sabor, Corpo e Aceitação Global, usando uma escala hedônica de nove pontos. Tanto o suco puro de 'Isabel' como os cortes tiveram aceitação sensorial satisfatória. Com relação à cor, os cortes contendo 'BRS Rúbea', 'BRS Cora', 'BRS Violeta' e 'BRS Carmem' apresentaram as maiores médias, 7,98; 8,10; 7,96 e 8,22, respectivamente. Para os demais atributos, como aroma, sabor, corpo e aceitação global, os cortes de suco de 'Isabel' com outras cultivares não diferiram do suco puro dessa cultivar, 6,84; 6,56; 6,80 e 6,74, respectivamente. Na avaliação do consumidor, todas as cultivares avaliadas, com exceção da 'Concord', podem ser usadas em cortes com a 'Isabel', na proporção de 4:1, para melhorar a coloração do suco de uva, sem alterar as demais características.

Relevância:

90.00% 90.00%

Publicador:

Resumo:

Paineilmaa käytetään teollisuudessa hyvin yleisesti. Teollistuneissa maissa teollisuuden käyttämästä energiasta 8-10 % kuluu paineilman tuottamiseen. Paineilmakompressoreiden nykyaikaisen ohjausjärjestelmän avulla voidaan säästää paineilmajärjestelmän energiakustannuksia jopa 30 %. Ohjauksen optimoinnin yhteydessä on havaittu epäkohtia joiden poistaminen on parantanut tuotantolaitosten toimintaan niin, että saadut säästöt ovat olleet jopa energiasäästöjä suuremmat. Näitä optimoinnin välillisiä hyötyjä haluttiin selvittää tarkemmin. Tutkimuksessa perehdyttiin paineilman käytön ongelmiin eri tuotantolaitoksissa ja arvioitiin paineilmajärjestelmän optimoinnin vaikutuksia tehtaiden tuotantoon. Koska paineilmaa käytetään monissa tehtaiden kriittisissä kohteissa, on tutkimuskohteiden paineilmajärjestelmän ongelmista aiheutunut merkittäviä tuotannonmenetyksiä ja lisäkustannuksia. Merkittävimmät paperitehtaiden tuotantoa vaikeuttavat paineilmajärjestelmän tekniset ongelmat liittyvät paineilman puhtausvaatimuksiin ja riittävän verkkopaineen ylläpidon vaikeuteen. Organisatorisia ongelmia ovat paineilmajärjestelmän käyttöhenkilöstön asiantuntemuksen puutteellisuudet. Näistä aiheutuvaa tuotannon epäluotettavuutta voidaan merkittävästi pienentää kehittämällä paineilmakompressoreita, jälkikäsittelyä, ohjausta ja valvontaa alan asiantuntijoiden avustuksella.