986 resultados para Fase delta
Resumo:
OBJECTIVE: Peroxisome proliferator-activated receptor beta/delta (PPARbeta/delta) is the predominant PPAR subtype in cardiac cells and plays a prominent role in the regulation of cardiac lipid metabolism. However, the role of PPARbeta/delta activators in cardiac hypertrophy is not yet known. METHODS AND RESULTS: In cultured neonatal rat cardiomyocytes, the selective PPARbeta/delta activator L-165041 (10 micromol/L) inhibited phenylephrine (PE)-induced protein synthesis ([(3)H]leucine uptake), induction of the fetal-type gene atrial natriuretic factor (ANF) and cardiac myocyte size. Induction of cardiac hypertrophy by PE stimulation also led to a reduction in the transcript levels of both muscle-type carnitine palmitoyltransferase (50%, P<0.05) and pyruvatedehydrogenase kinase 4 (30%, P<0.05), and these changes were reversed in the presence of the PPARbeta/delta agonist L-165041. Stimulation of neonatal rat cardiomyocytes with PE and embryonic rat heart-derived H9c2 cells with lipopolysaccharide (LPS) enhanced the expression of the nuclear factor (NF)-kappaB-target gene monocyte chemoattractant protein 1 (MCP-1). The induction of MCP-1 was reduced in the presence of L-165041, suggesting that this compound prevented NF-kappaB activation. Electrophoretic mobility shift assay (EMSA) revealed that L-165041 significantly decreased LPS-stimulated NF-kappaB binding activity in H9c2 myotubes. Finally, coimmunoprecipitation studies showed that L-165041 strongly enhanced the physical interaction between PPARbeta/delta and the p65 subunit of NF-kappaB, suggesting that increased association between these two proteins is the mechanism responsible for antagonizing NF-kappaB activation by PPARbeta/delta activators. CONCLUSION: These results suggest that PPARbeta/delta activation inhibits PE-induced cardiac hypertrophy and LPS-induced NF-kappaB activation.
Resumo:
Delta 9-tetrahydrocannabinol (THC) has been proposed as therapeutic agent in the treatment of multiple sclerosis. In the present study, we examined whether a modulation of brain inflammatory by THC may protect against demyelination. Myelinating aggregating brain cell cultures were subjected to demyelination by a repeated treatment (3x) with the two inflammatory agents interferon-y (IFN-y) and lipopolysaccharide (LPS). The effects of THC on an acute inflammatory reponse were also examined by treating the aggregates with a single application of the two inflammatory agents. THC effects on the demyelinating process and on several mediators of the inflammatory reponse were analyzed. THC treatment partially prevented the decreased immunoreactivity for MBP, and the decrease in MBP content measured by immunoblotting. It prevented IFN-y + LPS -induced microglial reactivity; and decreased the IFN-y + LPS-induced i8ncreased phosphorylation of p44/42 MAP kinase. The other inflammatory markers, I-NOS and TNF-a mRNA expression, and p38 MAP kinase phosphorylation of p44/42 MAP kinase. The other inflammatory markers, I-NOS and TNF-a mRNA expression, and p38 MAP kinase phosphorylation were downregulated by THC treatment following a single application of the inflammatory agents, but not after repeated applications. THC protected partially against the IFN-y + LPS-induced demyelination. The protective effect of THC on IFN-y + LPS-induced demyelination may be due to a decrease of the inflammatory reponse. However, the anti-inflammatory effect of THC on some inflammatory markers is lost when the inflammatory response is more proeminent and of longer duration, suggesting either that the anti-inflammatory effect of a molecule may depend on the properties of the inflammatory response, or that the anti-inflammatory potential of THC decreases in case of repeated exposure.
Resumo:
T cells belong to either the alpha beta+ or gamma delta+ lineage as defined by their antigen receptor. Although both T-cell subsets have been shown to be involved in the immune response to the parasite Leishmania major, very little is known about possible interactions between these two populations. In this study, using a mouse model of infection with L. major, we showed that expansion of a subset of gamma delta+ T cells in vivo is dependent upon the presence of alpha beta+ CD4+ T cells. Moreover, this effect appears to be mediated via the secretion of lymphokines by CD4+ cells with a T-helper 2 (Th2) functional phenotype. Results showing that activation of Th2-type cells in mice treated with anti-immunoglobulin D antibodies or infected with Nippostrongylus brasiliensis also results in gamma delta+ T-cell expansion suggest that this effect of the Th2-type CD4+ cells is a general phenomenon not restricted to infection with L. major.
Resumo:
RATIONALE: Although dietary fatty acids are a major fuel for the heart, little is known about the direct effects of dietary fatty acids on gene regulation in the intact heart. OBJECTIVE: To study the effect of dietary fatty acids on cardiac gene expression and explore the functional consequences. METHODS AND RESULTS: Oral administration of synthetic triglycerides composed of one single fatty acid altered cardiac expression of numerous genes, many of which are involved in the oxidative stress response. The gene most significantly and consistently upregulated by dietary fatty acids encoded Angiopoietin-like protein (Angptl)4, a circulating inhibitor of lipoprotein lipase expressed by cardiomyocytes. Induction of Angptl4 by the fatty acid linolenic acid was specifically abolished in peroxisome proliferator-activated receptor (PPAR)beta/delta(-/-) and not PPARalpha(-/-) mice and was blunted on siRNA-mediated PPARbeta/delta knockdown in cultured cardiomyocytes. Consistent with these data, linolenic acid stimulated binding of PPARbeta/delta but not PPARalpha to the Angptl4 gene. Upregulation of Angptl4 resulted in decreased cardiac uptake of plasma triglyceride-derived fatty acids and decreased fatty acid-induced oxidative stress and lipid peroxidation. In contrast, Angptl4 deletion led to enhanced oxidative stress in the heart, both after an acute oral fat load and after prolonged high fat feeding. CONCLUSIONS: Stimulation of cardiac Angptl4 gene expression by dietary fatty acids and via PPARbeta/delta is part of a feedback mechanism aimed at protecting the heart against lipid overload and consequently fatty acid-induced oxidative stress.
Resumo:
En este trabajo se presenta una herramienta para el diagnóstico del sistema productivo de unaempresa, a partir de un cuestionario cualitativo, como punto de partida para el establecimiento deun proceso de mejora continua. El objetivo es facilitar a la empresa manufacturera unaspreguntas estructuradas para que pueda iniciar un proceso de mejora, a partir de la situación enla que se encuentra, en busca de la excelencia en su función de producción.
Resumo:
Homozygous (delta ccr5/delta ccr5) and heterozygous (CCR5/delta ccr5) deletions in the beta-chemokine receptor 5 (CCR5) gene, which encodes for the major co-receptor for macrophage-tropic HIV-1 entry, have been implicated in resistance to HIV infection and in protection against disease progression, respectively. The CCR5/delta ccr5 genotype was found more frequently in long-term nonprogressors (LTNP) (31.0%) than in progressors (10.6%, p < 0.0001), in agreement with previous studies. Kaplan-Meier survival analyses showed that a slower progression of disease, i.e. higher proportion of subjects with CD4+ T cell counts > 500/microl (p = 0.0006) and a trend toward a slower progression to AIDS (p = 0.077), was associated with the CCR5/delta ccr5 genotype. However, when LTNP were analyzed separately, no significant differences in CD4+ T cell counts (p = 0.12) and viremia levels (p = 0.65) were observed between the wild-type (69% of LTNP) and the heterozygous (31.0%) genotypes. Therefore, there are other factors which play a major role in determining the status of nonprogression in the majority of LTNP. Furthermore, there was no evidence that the CCR5/delta ccr5 genotype was associated with different rates of disease progression in the group of progressors. Taken together, these results indicate that the CCR5/delta ccr5 genotype is neither essential nor sufficient for protection against the progression of HIV disease.
Resumo:
La técnica de rejilla es un instrumento de evaluación de las dimensiones y estructura del significado personal que se deriva de la teoría de los constructos personales. Tanto en la versión original de G. A. Kelly (1955) como en sus continuas actualizaciones, esta técnica pretende captar la forma en que una persona da sentido a su experiencia en sus propios términos. No se trata, por tanto, de un test convencional, sino de una forma de entrevista estructurada orientada a explicitar y analizar los constructos con los que la persona organiza su mundo. De la entrevista se genera una matriz de datos que se somete a varios análisis para revelar su estructura implícita. El programa RECORD ofrece los resultados de una forma clara y proporciona además una serie de gráficos de fácil interpretación. Todo ello permite dibujar la estructura del mapa cognitivo del sujeto desde su propia semántica, culminando así, con rigor metodológico, una vieja aspiración fenomenológica. Se trata de un instrumento muy 'flexible que puede adaptarse a diversas áreas de aplicación: evaluación individual, grupal, familiar y de pareja, intervención psicoeducativa, asesoramiento vocacional, investigación de mercados, asesoramiento empresarial, investigación terapéutica, estudio de la estructura cognitiva de la personalidad, etc.
Resumo:
La técnica de rejilla es un instrumento de evaluación de las dimensiones y estructura del significado personal que se deriva de la teoría de los constructos personales. Tanto en la versión original de G. A. Kelly (1955) como en sus continuas actualizaciones, esta técnica pretende captar la forma en que una persona da sentido a su experiencia en sus propios términos. No se trata, por tanto, de un test convencional, sino de una forma de entrevista estructurada orientada a explicitar y analizar los constructos con los que la persona organiza su mundo. De la entrevista se genera una matriz de datos que se somete a varios análisis para revelar su estructura implícita. El programa RECORD ofrece los resultados de una forma clara y proporciona además una serie de gráficos de fácil interpretación. Todo ello permite dibujar la estructura del mapa cognitivo del sujeto desde su propia semántica, culminando así, con rigor metodológico, una vieja aspiración fenomenológica. Se trata de un instrumento muy 'flexible que puede adaptarse a diversas áreas de aplicación: evaluación individual, grupal, familiar y de pareja, intervención psicoeducativa, asesoramiento vocacional, investigación de mercados, asesoramiento empresarial, investigación terapéutica, estudio de la estructura cognitiva de la personalidad, etc.
Resumo:
Com o objetivo de avaliar o comportamento de cinco genótipos de anões e híbridos de coqueiro: anão-verde de Jiqui (AVeJ), anão-vermelho de Gramame (AVG), anão-amarelo da Malásia (AAM), híbrido de anão-vermelho de Gramame x gigante-Brasil-da-praia-do-Forte (AVG x GBrPF) e o híbrido de anão-amarelo de Gramame x gigante do oeste Africano (AAG x GOA), na fase de germinação de sementes e de crescimento de mudas, em diferentes sistemas de produção, foi instalado um experimento em 1º-08-1998, na Fazenda Experimental da Faculdade de Agronomia e Medicina Veterinária da Universidade Federal de Mato Grosso, localizada no município de Santo Antônio do Leverger. Avaliou-se o comportamento dos cinco genótipos quanto à germinação de sementes e ao crescimento das mudas provindas de sementes colocadas nas posições horizontal e vertical, e mantidas a 50% de sombra ou a pleno sol. A combinação fatorial desses fatores resultou em 20 tratamentos, que foram dispostos no delineamento inteiramente casualizado, com três repetições. As características avaliadas foram as seguintes: germinação acumulada, percentagem de germinação, percentagem de mudas aptas a serem transplantadas para o campo, altura das mudas, número de folhas, circunferência do coleto, peso da muda e peso da parte aérea. O híbrido (AAG x GOA) e o AVG apresentaram, respectivamente, maiores e menores valores para as características: percentagem de germinação, percentagem de mudas aptas a irem para o viveiro, número de folhas, circunferência do coleto e de altura aos 30; 60 e 90 dias após o plantio no viveiro. As mudas de maiores pesos corresponderam ao híbrido (AVG x GBrPF) e as de menores pesos, ao AAM. O híbrido AVG x GBrPF produziu mudas com parte aérea mais pesada e o AVG, as mais leves. As mudas obtidas a partir de sementes sob sombra de 50 % apresentaram maiores alturas e pesos. As sementes colocadas na posição horizontal produziram mudas mais altas aos 30 e 60 dias de viveiro, e maior número de folhas.
Resumo:
Visando a avaliar diferentes substratos na formação de mudas de bananeira e seu efeito na resposta da planta à inoculação do fungo micorrízico Gigaspora margarita, foi conduzido um experimento em estufa de aclimatação da Biofábrica CAMPO - CPA/Embrapa Mandioca e Fruticultura, Cruz das Almas, Bahia. Foram testados 13 substratos, com e sem inoculação do fungo, em plântulas na fase de aclimatação. A inoculação foi realizada no momento do transplante e, após 55 dias de cultivo, obtiveram-se dados de crescimento, nutrição mineral e colonização micorrízica. O fungo micorrízico arbuscular (FMA) Gigaspora margarita colonizou intensamente e mostrou-se benéfico para o desenvolvimento das mudas de bananeira, sendo o seu efeito modulado pelo substrato de crescimento; o substrato turfa + vermiculita + 5% de esterco destacou-se entre os melhores para a formação de mudas normais e sadias, mas só quando associado à inoculação do FMA; o uso de substrato comercial Rendmax Citrus promoveu o melhor desenvolvimento das mudas, mas inibiu a colonização e o efeito da micorriza; a complementação mineral do Rendmax Citrus não se mostrou necessária para o cultivo de mudas de bananeira; o uso de vermicomposto mostrou-se promissor para a produção de mudas de bananeira, permitindo o efeito da inoculação com FMA.
Resumo:
Durant la migració, els ocells normalment necessiten realitzar diverses parades per reomplir les reserves energètiques. La durada d’aquestes parades, és el factor més important alhora de determinar l’èxit o el fracàs de la migració, especialment en els migrants transsaharians, els quals prioritzen el temps respecte altres factors. En aquest estudi s’estima la durada d’aquestes parades mitjançant tècniques de captura-marcatge-recaptura (CMR), analitzant si existeixen diferències entre els períodes migratoris pre-nupcial i post-nupcial, i comparant els resultats amb els obtinguts emprant altres metodologies utilitzades fins a finals dels anys 90.
Resumo:
Este trabalho objetivou estabelecer e propagar in vitro o porta-enxerto de pereira Pyrus calleryana D-6. Os explantes foram retirados de plantas-matrizes e submetidos à desinfestação com imersão em álcool a 70% por dois minutos, seguido de solução de hipoclorito de sódio a 1,5% + Tween 20 por 20 minutos, e após inoculados em meio MS com BAP (4,4 µM), AG3 (0,3 µM) e ANA (0,05 µM). Na fase de multiplicação, as microestacas caulinares, contendo 2-3 gemas, foram transferidas para frascos com 50 mL de meios MS e MS1 modificado com (NH4NO3)/2 e (CaCl2.2H2O)*2, suplementados com sacarose (30 gL-1), ágar (7 gL-1) e diferentes concentrações de BAP (0 e 6,7 µM), AIB (0 e 0,5 µM), AG3 (0 e 0,3µM). Para o sistema 'dupla-fase' (líquido-geleificado), os tratamentos receberam, aos 30 dias de cultura in vitro, 10 mL de meio MS líquido, sem fitorreguladores, e foram avaliados após 60 dias de cultura. Os resultados mostraram que 23,5% das gemas introduzidas obtiveram proliferação, sendo que o maior problema no estabelecimento in vitro foi a oxidação que afetou 44,8% das gemas introduzidas. O sistema 'dupla-fase' demonstrou ser muito efetivo para multiplicação in vitro do porta-enxerto de pereira Pyrus calleryana D-6. A maior taxa de multiplicação (16,8 brotos/explante) e o maior comprimento dos brotos (33 mm) foram obtidos no meio MS contendo BAP (6,7µM) e AIB (0,5 µM).
Resumo:
En el presente artículo hemos tratado de analizar las características de las almazaras cooperativas catalanas con la finalidad de destacar no solamente sus elementos más importantes de gestión sino también sus principales debilidades.Las cooperativas se consideran instrumentos útiles para acometer políticas de desarrollo económico y bienestar social. A pesar de ello hay un gran debate abierto acerca de la eficiencia de estas organizaciones, que plantean el interrogante de si están en condiciones de competir con éxito en una economía cada vez más abierta, liberalizada y global. A través de las encuestas que hemos realizado al conjunto de las cooperativas oleícolas de Catalunya, hemos podido averiguar sus características distintivas, así como las principales desventajas y problemas a los que se enfrentan. Creemos puede ser de interés analizar las características de estas organizaciones, que tanto desde el punto de vista organizativo como de recursos humanos, como financiero, las hace diferentes de otro tipo de organizaciones pero que sin embargo, han de hacer frente a un mercado cada día más exigente y competitivo.
Resumo:
The structural organization of microbial mats from the Ebro Delta (Spain) and their accretion and partial lithification processes were explored using scanning electron microscopy in back-scattered electron mode and low-temperature scanning electron microscopy. Two differentiated zones were distinguished in a transverse section of a fragment taken from the mat at a depth of 2.5 mm. The first consisted of an upper layer in which the dominant microorganisms, Microcoleus spp., actively grew in an embedded slack matrix of exopolysaccharides. Microcoleus filaments were oriented parallel to the surface and to each other, with filaments below arranged perpendicularly to one another but without crossing. Most of the minerals present were allochthonous grains of calcium phosphate biocorroded by cyanobacteria. The second zone was below a depth of 1 mm and made up of accretion layers with large deposits of calcium carbonate and smaller amounts of calcium phosphate of biological origin. The predominance of a particular type of mineral precipitation with a characteristic external shape and/or texture within a zone, e.g., sponge-like deposits of calcium phosphate, appears to depend on the taxa of the prevailing microorganisms