953 resultados para Santa Clara del Atuel (Complejo turístico)


Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

L’organització educativa en una escola de música és un aspecte de l’àmbit de coneixement pedagògic que té el seu propi engranatge i un funcionament particular. Mitjançant l’estudi comparatiu entre les escoles municipals de música de Mataró, Olesa de Montserrat i “El Faristol” de Roda de Ter i Santa Maria del Corcó-L’Esquirol, aquest projecte vol donar una visió general de l’organització dels centres de règim especial d’àmbit musical, tot establint les bases teòriques per poder comprendre l’organització educativa de les escoles de música i analitzant tres grans àrees de gestió: el model educatiu, els recursos i el sistema relacional.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

The association of marfanoid habitus (MH) and intellectual disability (ID) has been reported in the literature, with overlapping presentations and genetic heterogeneity. A hundred patients (71 males and 29 females) with a MH and ID were recruited. Custom-designed 244K array-CGH (Agilent®; Agilent Technologies Inc., Santa Clara, CA) and MED12, ZDHHC9, UPF3B, FBN1, TGFBR1 and TGFBR2 sequencing analyses were performed. Eighty patients could be classified as isolated MH and ID: 12 chromosomal imbalances, 1 FBN1 mutation and 1 possibly pathogenic MED12 mutation were found (17%). Twenty patients could be classified as ID with other extra-skeletal features of the Marfan syndrome (MFS) spectrum: 4 pathogenic FBN1 mutations and 4 chromosomal imbalances were found (2 patients with both FBN1 mutation and chromosomal rearrangement) (29%). These results suggest either that there are more loci with genes yet to be discovered or that MH can also be a relatively non-specific feature of patients with ID. The search for aortic complications is mandatory even if MH is associated with ID since FBN1 mutations or rearrangements were found in some patients. The excess of males is in favour of the involvement of other X-linked genes. Although it was impossible to make a diagnosis in 80% of patients, these results will improve genetic counselling in families.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

OBJECTIVE:: Report of a 16q24.1 deletion in a premature newborn, demonstrating the usefulness of array-based comparative genomic hybridization in persistent pulmonary hypertension of the newborn and multiple congenital malformations. DESIGN:: Descriptive case report. SETTING:: Genetic department and neonatal intensive care unit of a tertiary care children's hospital. INTERVENTIONS:: None. PATIENT:: We report the case of a preterm male infant, born at 26 wks of gestation. A cardiac malformation and bilateral hydronephrosis were diagnosed at 19 wks of gestation. Karyotype analysis was normal, and a 22q11.2 microdeletion was excluded by fluorescence in situ hybridization analysis. A cesarean section was performed due to fetal distress. The patient developed persistent pulmonary hypertension unresponsive to mechanical ventilation and nitric oxide treatment and expired at 16 hrs of life. MEASUREMENTS AND MAIN RESULTS:: An autopsy revealed partial atrioventricular canal malformation and showed bilateral dilation of the renal pelvocaliceal system with bilateral ureteral stenosis and annular pancreas. Array-based comparative genomic hybridization analysis (Agilent oligoNT 44K, Agilent Technologies, Santa Clara, CA) showed an interstitial microdeletion encompassing the forkhead box gene cluster in 16q24.1. Review of the pulmonary microscopic examination showed the characteristic features of alveolar capillary dysplasia with misalignment of pulmonary veins. Some features were less prominent due to the gestational age. CONCLUSIONS:: Our review of the literature shows that alveolar capillary dysplasia with misalignment of pulmonary veins is rare but probably underreported. Prematurity is not a usual presentation, and histologic features are difficult to interpret. In our case, array-based comparative genomic hybridization revealed a 16q24.1 deletion, leading to the final diagnosis of alveolar capillary dysplasia with misalignment of pulmonary veins. It emphasizes the usefulness of array-based comparative genomic hybridization analysis as a diagnostic tool with implications for both prognosis and management decisions in newborns with refractory persistent pulmonary hypertension and multiple congenital malformations.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

The goal of this paper is to estimate time-varying covariance matrices.Since the covariance matrix of financial returns is known to changethrough time and is an essential ingredient in risk measurement, portfolioselection, and tests of asset pricing models, this is a very importantproblem in practice. Our model of choice is the Diagonal-Vech version ofthe Multivariate GARCH(1,1) model. The problem is that the estimation ofthe general Diagonal-Vech model model is numerically infeasible indimensions higher than 5. The common approach is to estimate more restrictive models which are tractable but may not conform to the data. Our contributionis to propose an alternative estimation method that is numerically feasible,produces positive semi-definite conditional covariance matrices, and doesnot impose unrealistic a priori restrictions. We provide an empiricalapplication in the context of international stock markets, comparing thenew estimator to a number of existing ones.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

OBJECTIVES: This study sought to investigate whether self-expanding stents are more effective than balloon-expandable stents for reducing stent malapposition at 3 days after implantation in patients with ST-segment elevation myocardial infarction undergoing primary percutaneous coronary intervention. BACKGROUND: Acute myocardial infarction is associated with vasoconstriction and large thrombus burden. Resolution of vasoconstriction and thrombus load during the first hours to days after primary percutaneous coronary intervention may lead to stent undersizing and malapposition, which may subsequently lead to stent thrombosis or restenosis. In addition, aggressive stent deployment may cause distal embolization. METHODS: Eighty patients with ST-segment elevation myocardial infarction undergoing primary percutaneous coronary intervention were randomized to receive a self-expanding stent (STENTYS, STENTYS SA, Paris, France) (n = 43) or a balloon-expandable stent (VISION, Abbott Vascular, Santa Clara, California; or Driver, Medtronic, Minneapolis, Minnesota) (n = 37) at 9 European centers. The primary endpoint was the proportion of stent strut malapposition at 3 days after implantation measured by optical coherence tomography. Secondary endpoints included major adverse cardiac events (cardiac death, recurrent myocardial infarction, emergent bypass surgery, or clinically driven target lesion revascularization). RESULTS: At 3 days after implantation, on a per-strut basis, a lower rate of malapposed stent struts was observed by optical coherence tomography in the self-expanding stent group than in the balloon-expandable group (0.58% vs. 5.46%, p < 0.001). On a per-patient basis, none of the patients in the self-expanding stent group versus 28% in the balloon-expandable group presented ≥5% malapposed struts (p < 0.001). At 6 months, major adverse cardiac events were 2.3% versus 0% in the self-expanding and balloon-expandable groups, respectively (p = NS). CONCLUSIONS: Strut malapposition at 3 days is significantly lower in ST-segment elevation myocardial infarction patients allocated to self-expanding stents when than in those allocated to balloon-expandable stents. The impact of this difference on clinical outcome and the risk of late stent thrombosis need to be evaluated further. (Randomized Comparison Between the STENTYS Self-expanding Coronary Stent and a Balloon-expandable Stent in Acute Myocardial Infarction [APPOSITION II]; NCT01008085).

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

Bactérias endofíticas promotoras de crescimento podem aumentar a eficiência nutricional das plantas, favorecendo sua produção. O objetivo deste trabalho foi avaliar a influência de 10 isolados de bactérias endofíticas, previamente selecionados como agentes promotores do crescimento de plantas, sobre a eficiência de absorção, utilização e translocação de nutrientes em plantas de tomateiros em casa de vegetação. Para a introdução das bactérias endofíticas em plântulas de tomateiro cv. Santa Clara, utilizou-se o corte do hipocótilo. Cinqüenta e cinco dias após o transplantio das seções de parte área, as plantas foram coletadas para a determinação da matéria seca da parte aérea e dos teores de macro e micronutrientes. Os teores de N, P, K, Ca, Mg, Cu e Zn na parte aérea e os de N, P, Mg e Mn nas raízes das plantas inoculadas diferiram da testemunha sem inoculação. As bactérias endofíticas Micrococcus sp. (UFLA 11-LS) e Brevundimonas sp. (UFV-E49), identificadas por meio do seqüenciamento do gene 16S do DNA ribossômico, propiciaram a maior eficiência de absorção de P em relação à testemunha. A bactéria endofítica Micrococcus sp. apresentou maior eficiência na utilização de N, P, K, Ca, Mg, S, Cu, Fe e Zn. Os maiores teores de N, P, K, Mg e Zn foram encontrados na parte aérea das plantas inoculadas com Brevundimonas sp. Os resultados deste trabalho indicam que estes isolados de bactérias endofíticas podem aumentar a eficiência nutricional de plantas de tomate.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

Inferências genéticas sobre o desempenho de cinco cultivares de tomateiro (Ângela I.5100, Floradade, IPA-05, Jumbo AG-592 e Santa Clara) e seus p(p -1)/2 híbridos dialélicos foram obtidas com base em três características de produção e quatro características relacionadas à qualidade dos frutos, empregando-se a metodologia de Hayman (1954). Os resultados evidenciaram a possibilidade de ganhos genéticos relativos às características de produção. O mesmo não ocorreu com os teores de sólidos solúveis, carotenóides totais e betacaroteno. Isto denota a reduzida variabilidade nas características da qualidade dos frutos avaliados.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

Tomato (Lycopersicon esculentum Mill.) cv. Santa Clara was grown on a silt clay soil with 46 mg dm-3 Mehlich 1 extractable K, to evaluate the effects of trickle-applied K rates on fruit yield and to establish K critical concentrations in soil and in plant petioles. Six potassium rates (0, 48, 119, 189, 259 and 400 kg ha-1 K) were applied in a randomized complete block design with four replications. Soil and plant K critical levels were determined at two plant growth stages (at the beginning of the second and fourth cluster flowering). Total, marketable and weighted yields increased with K rates, reaching their maximum of 86.4, 73.4, and 54.9 ton ha-1 at 198, 194, and 125 kg ha-1 K , respectively. At the first soil sampling date K critical concentrations in the soil associated with K rates for maximum marketable and weighted yields were 92 and 68 mg dm-3, respectively. Potassium critical concentrations in the dry matter of the petioles sampled by the beginning of the second and fourth cluster flowering time, associated with maximum weighted yield, were 10.30 and 7.30 dag kg-1, respectively.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

Este artículo sugiere una manera de reflexionar basada en la escuela y su función que abre un camino para replantear el saber escolar y el sentido social de la propia escuela. Está basado en una nueva concepción de racionalidad, cuyo núcleo es la construcción de nuevas formas de relación entre los conocimientos y los individuos. Propone el proyecto de trabajo como nueva estrategia de acercamiento a una nueva concepción del currículum transdisciplinar y a una construcción del pensamiento complejo, frente al reduccionismo de la educación actual. Esta nueva propuesta educativa se fundamenta en el análisis e interpretación de la información, y en promover una perspectiva basada en la comprensión y en la construcción de significados.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

OBJECTIVE: Standard cardiopulmonary bypass (CPB) circuits with their large surface area and volume contribute to postoperative systemic inflammatory reaction and hemodilution. In order to minimize these problems a new approach has been developed resulting in a single disposable, compact arterio-venous loop, which has integral kinetic-assist pumping, oxygenating, air removal, and gross filtration capabilities (CardioVention Inc., Santa Clara, CA, USA). The impact of this system on gas exchange capacity, blood elements and hemolysis is compared to that of a conventional circuit in a model of prolonged perfusion. METHODS: Twelve calves (mean body weight: 72.2+/-3.7 kg) were placed on cardiopulmonary bypass for 6 h with a flow of 5 l/min, and randomly assigned to the CardioVention system (n=6) or a standard CPB circuit (n=6). A standard battery of blood samples was taken before bypass and throughout bypass. Analysis of variance was used for comparison. RESULTS: The hematocrit remained stable throughout the experiment in the CardioVention group, whereas it dropped in the standard group in the early phase of perfusion. When normalized for prebypass values, both profiles differed significantly (P<0.01). Both O2 and CO2 transfers were significantly improved in the CardioVention group (P=0.04 and P<0.001, respectively). There was a slightly higher pressure drop in the CardioVention group but no single value exceeded 112 mmHg. No hemolysis could be detected in either group with all free plasma Hb values below 15 mg/l. Thrombocyte count, when corrected by hematocrit and normalized by prebypass values, exhibited an increased drop in the standard group (P=0.03). CONCLUSION: The CardioVention system with its concept of limited priming volume and exposed foreign surface area, improves gas exchange probably because of the absence of detectable hemodilution, and appears to limit the decrease in the thrombocyte count which may be ascribed to the reduced surface. Despite the volume and surface constraints, no hemolysis could be detected throughout the 6 h full-flow perfusion period.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

O objetivo deste trabalho foi estudar a divergência genética e propor uma subcoleção representativa da traça-do-tomateiro, Tuta absoluta (TDT). O experimento foi conduzido com quatro populações do inseto procedentes de Uberlândia, MG, Viçosa, MG, Camocim de São Félix, PE, e Santa Teresa, ES, e cinco acessos de tomateiro, 'Santa Clara', 'Moneymaker', TOM-601, PI 126445 (Lycopersicon hirsutum f. typicum) e PI 134417 (L. hirsutum f. glabratum). Foi realizada análise de agrupamento (método de Tocher, usando a distância de Mahalanobis como medida de dissimilaridade) e verificada a importância relativa dos caracteres da TDT para a divergência genética entre populações por meio do método de Singh. As populações de cada grupo obtido pela análise de agrupamento foram combinadas e, para cada caráter, foi realizado o teste t de Student para uma média. Existe variabilidade genética entre populações da TDT provenientes de diferentes localidades do Brasil, quando estão infestando Lycopersicon spp. A mortalidade larval teve maior contribuição para a divergência genética entre as populações, com exceção de PI 134417, cujo caráter de maior contribuição foi o número de pupas fêmeas. Propõe-se uma subcoleção da TDT tomando-se por base a combinação das populações de Santa Teresa e Uberlândia.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

O objetivo deste trabalho foi avaliar a base genética da resistência de Lycopersicon hirsutum ao potyvírus Pepper yellow mosaic virus (PepYMV). Foram avaliadas 540 plantas, inclusive os parentais 'Santa Clara' (suscetível) e 'BGH 6902' (resistente), e as gerações F1, F2, RC1:1 e RC1:2, derivadas do cruzamento desses parentais. As plantas receberam inoculações mecanicamente, e a concentração viral de PepYMV em cada planta foi determinada por ELISA indireto. Foram realizadas as análises quantitativa e qualitativa. A primeira, baseada na concentração viral de cada planta, indicou herança oligogênica com herdabilidade de 99%. Os mesmos dados, quando analisados de forma qualitativa, indicaram herança governada por dois genes, com interação epistática dominante e recessiva. Entretanto, quando foi analisada a geração F2:3, oriunda da autofecundação de plantas F2 resistentes, a hipótese de dois genes foi descartada e a de um gene, com dominância completa entre os alelos, foi a que melhor se ajustou aos dados. A análise qualitativa, pela sintomatologia observada, demonstrou que a herança da resistência ao PepYMV é determinada por um gene recessivo, com ausência de dominância entre os seus alelos.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

O objetivo deste trabalho foi avaliar procariotas quanto ao potencial de antagonismo direto para o biocontrole da podridão-mole-do-tomateiro (Pectobacterium carotovorum subsp. carotovorum). Avaliaram-se 45 isolados bacterianos pelo teste de antibiose contra o patógeno. Foram feitos dois ensaios em que sementes de tomate (Lycopersicon esculentum Mill.) cv. Santa Clara foram infectadas com isolados antagônicos. As mudas foram transplantadas para solos infestados com suspensões de propágulos P. carotovorum com OD540 de 0,45 e 0,65. Os antagonistas UFV-0005, UFV-043, UFV-BF112 e UFV-0006 foram eficientes em proteger plantas de tomateiro contra a podridão-mole.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

O objetivo deste trabalho foi caracterizar a diversidade genética de acessos de tomateiro do Banco de Germoplasma de Hortaliças da Universidade Federal de Viçosa (BGH-UFV) e avaliar a importância relativa de caracteres na determinação dessa diversidade. Setenta acessos de tomateiro foram avaliados em três experimentos em blocos ao acaso, com três repetições, com as cultivares Santa Clara e Débora Plus como testemunhas. No primeiro experimento, de janeiro a julho de 2002, foram avaliados 30 acessos; no segundo, de agosto a dezembro de 2002, e no terceiro, de janeiro a julho de 2003, 20 acessos. No estudo de diversidade genética, foram realizadas análises de variância agrupada, agrupamento das médias pelo teste de Scott-Knott e agrupamento dos acessos pelo método de Tocher. Foi realizado, também, o estudo da importância relativa de caracteres pelo método de Singh e por variáveis canônicas. A variabilidade para 16 características foi verificada pelo teste de Scott-Knott, e os acessos foram separados em dez grupos pelo agrupamento de Tocher. Existe grande diversidade genética entre acessos de tomateiro do BGH-UFV, com ampla variação tanto para características morfológicas quanto para características agronômicas e de qualidade.

Relevância:

100.00% 100.00%

Publicador:

Resumo:

O objetivo deste trabalho foi selecionar clones de batata-doce (Ipomoea batatas) resistentes à raça 1 de Meloidogyne incognita e avaliar a eficiência do método de seleção empregado, pela estimação dos coeficientes de variação genética e ambiental e das herdabilidades no sentido amplo. Foram utilizados 123 genótipos de batata-doce, entre os quais quatro cultivares comerciais - Brazlândia Rosada, Brazlândia Roxa, Brazlândia Branca e Palmas -, e 119 acessos previamente selecionados no programa de melhoramento vegetal da Universidade Federal de Lavras. O delineamento experimental utilizado foi o de blocos aumentados, com três tratamentos comuns: as cultivares de batata-doce Brazlândia Branca e Palmas, e a cultivar de tomate Santa Clara, suscetível ao nematoide. A classificação dos níveis de resistência foi realizada de acordo com o fator de reprodução do nematoide e o índice de reprodução relativo à cultivar Santa Clara, de tomateiro. A relação entre os coeficientes de variação genética e ambiental e as herdabilidades no sentido amplo foram altas, tanto para o fator de reprodução quanto para o índice de reprodução dos nematoides, o que demonstra a eficiência do método empregado para a seleção de genótipos resistentes. Foram identificados 57 genótipos promissores de batata-doce, resistentes à raça 1 de M. incognita, e selecionados para continuar no programa de melhoramento.