1000 resultados para Sediments (Geologia) -- Catalunya -- Costa Brava
Resumo:
Enguany fa cent anys que va nèixer a Bucarest Mircea Eliade (1907-1986), un pensador fonamental de segle XX. Ha estat considerat el més gran dels historiadors de les religions del segle passat (Historia de las creencias y las ideas religiosas, 3 vols. en traducció castellana) i un novel·lista fonamental per comprendre Europa
Resumo:
Two contrasting case studies of sediment and detrital mineral composition are investigated in order to outline interactions between chemical composition and grain size. Modern glacial sediments exhibit a strong dependence of the two parameters due to the preferential enrichment of mafic minerals, especially biotite, in the fine-grained fractions. On the other hand, the composition of detrital heavy minerals (here: rutile) appears to be not systematically related to grain-size, but is strongly controlled by location, i.e. the petrology of the source rocks of detrital grains. This supports the use of rutile as a well-suited tracer mineral for provenance studies. The results further suggest that (i) interpretations derived from whole-rock sediment geochemistry should be flanked by grain-size observations, and (ii) a more sound statistical evaluation of these interactions require the development of new tailor-made statistical tools to deal with such so-called two-way compositions
Resumo:
In an earlier investigation (Burger et al., 2000) five sediment cores near the Rodrigues Triple Junction in the Indian Ocean were studied applying classical statistical methods (fuzzy c-means clustering, linear mixing model, principal component analysis) for the extraction of endmembers and evaluating the spatial and temporal variation of geochemical signals. Three main factors of sedimentation were expected by the marine geologists: a volcano-genetic, a hydro-hydrothermal and an ultra-basic factor. The display of fuzzy membership values and/or factor scores versus depth provided consistent results for two factors only; the ultra-basic component could not be identified. The reason for this may be that only traditional statistical methods were applied, i.e. the untransformed components were used and the cosine-theta coefficient as similarity measure. During the last decade considerable progress in compositional data analysis was made and many case studies were published using new tools for exploratory analysis of these data. Therefore it makes sense to check if the application of suitable data transformations, reduction of the D-part simplex to two or three factors and visual interpretation of the factor scores would lead to a revision of earlier results and to answers to open questions . In this paper we follow the lines of a paper of R. Tolosana- Delgado et al. (2005) starting with a problem-oriented interpretation of the biplot scattergram, extracting compositional factors, ilr-transformation of the components and visualization of the factor scores in a spatial context: The compositional factors will be plotted versus depth (time) of the core samples in order to facilitate the identification of the expected sources of the sedimentary process. Kew words: compositional data analysis, biplot, deep sea sediments
Resumo:
Ejemplo de segundo nivel de concreción en Geología para Bachillerato y dos ejemplos de créditos variables. El documento empieza por enmarcar la materia y los objetivos a asumir, sigue organizando los contenidos y orientaciones didácticas en enseñanza y evaluación; pasa después a desarrollar la programación incorporando los siguientes créditos: elementos del registro geológico y evolución geológica y aplicaciones.
Resumo:
Se recorren las tres ciudades más importantes de Australia: Sydney, Adelaide y Perth, y pueblos y campamentos aborígenes del país, siguiendo la trayectoria del tren indian-pacific, que atraviesa el país de costa a costa.
Resumo:
Resumen basado en el de la publicaci??n
Resumo:
Aquest article presenta un estudi detallat de peces ceràmiques que pertanyen al tipus ceràmic conegut com derivada de la sigil·lata paleocristiana (D.S.P.), obrada al migdia de la Gàl·lia des de molt a final del segle IV fins ben entrat el VI i exportada per tota la costa de la Mediterrània occidental
Resumo:
El Volcán Arenal es un joven estratovolcán (7ka) localizado en el noroeste de Costa Rica. Inicio su presente ciclo eruptivo el 29 de Julio de 1968 con una gran explosión lateral que mató alrededor de 90 personas. En el momento inicial de la erupción los alrededores del volcán estaban ocupados principalmente por fincas ganaderas. Hoy día, 40 años después de constante actividad volcánica las tierras dedicadas a la ganadería en los alrededores del volcán han retrocedido como principal actividad económica para dar paso a la creciente infraestructura turística. La población de La Fortuna, la ciudad más cercana al volcán (5 km) ha crecido aceleradamente como producto del desarrollo del turismo y la cercanía al volcán. Considerando los peligros volcánicos presentes, las tendencias de crecimiento de la población, y la extensión de la actividad turística, se propone una zonificación de los usos del suelo en La Fortuna de San Carlos y alrededores del Volcán Arenal. El estudio de percepción del riesgo en la población fue implementado en La Fortuna y alrededores con posee una población de aproximadamente 12000 personas. La población fue dividida en dos segmentos para el análisis. Lo primero fue una muestra (N=32) de la población directamente involucrada en la actividad turística (dueños de hotel, empleados, dueños de restaurante, operadora de tour, etc). La segunda (N=40) fue una muestra de la población residente en la ciudad de La Fortuna y alrededores, relacionados o no con las actividades turísticas. Se diseño una entrevista para cada segmento investigado. Así se investigó la percepción del riesgo de la población directamente beneficiada por el turismo atreves de la actividad volcánica y la población residente. El Volcán Arenal es visto de dos formas diferentes por la población que vive en la zona de La Fortuna. Por un lado, la población que vive directamente de la actividad turística, mencionan que el volcán es la razón del acelerado crecimiento económico en el lugar durante la última década. Además, para este grupo el Arenal es la fuente de cientos de empleos y la fuerza que ha transformado a La Fortuna de un poblado rural a una prospera ciudad con una inusual oferta de servicios para los turistas y residentes. Por otra parte, los residentes que no dependen directamente de la actividad turística creen que el volcán es el más importante peligro natural en la zona, sin embargo han aprendido a convivir con él.
Resumo:
A região costeira do Brasil Meridional, definida como Provincia Costeira do Rio Grande do Sul é constituida por dois elementos geológicos maiores, o Embasamento e a Bacia de Pelotas. O primeiro, composto pelo complexo cristalino pré-cambriano e pelas sequências sedimentares e vulcânicas, paleozóicas e, mesozoicas, da Bacia do Paraná, comportando-se como uma plataforma instável durante os tempos cretácicos, deu origem ao segundo, através de movimentações tectônicas. Desde então a Bacia de Pelotas, uma bacia marginal subsidente, passou a receber a carga clástica derivada da dissecação das terras altas adjacentes as quais constituíam parte do seu embasamento que na parte ocidental atuou no inicio como uma área levemente positiva, estabilizando-se após. A sequência sedimentar ali acumulada, cerca de I 500 metros de espessura, é fruto de sucessivas transgressões e regressões. Controladas no princípio pelo balanço entre as taxas de subsidência e de sedimentação, a partir do Pleistoceno estas transgressões e regressões passaram a ser governadas pelas variações glacio-eustáticas ocorridas no decorrer da Era Cenozóica A cobertura holocênica deste conjunto é considerada como outro elemento geológico importante da provincia costeira pelo fato de compor a maioria das grandes feiçoes morfograficas responsáveis pela configuraçao superficial da região. Ela é constituida por um pacote trans-regressivo cuja porção superior expõe-se na planície litorânea, encerrando uma série de unidades lito-estratigraficas descontinuas e de idade variável resultantes do deslocamento de vários ambientes de sedimentação por sobre a mesma região. O estabelecimento de sua história geológica somente tornou-se possivel após detida análise geomorfológica. A planicie arenosa litorânea que separa a Lagoa dos Patos do Oceano Atlântico, revelou-se composta pela sucessão de quatro sistemas de barreiras, constituindo a denominada Barreira Múltipla da Lagoa dos Patos, cuja origem está diretamente relacionada às oscilações eustáticas que se sucederam na região,durante os últimos 6 000 anos, após o final da Transgressão Flandriana. A primeira barreira formou-se durante o nivel máximo atingido pelo mar no final da grande transgressão holocênica, construida a partir de longos esporões arenosos ancorados aos promontórios existentes na entrada das várias baias que ornamentavam a costa de então. Sobre tais esporões acumularam-se, durante pequenas oscilações do nivel do mar, extensos depósitos arenosos de natureza eólica Outra barreira foi desenvolvida a partir da emersão de barras marinhas durante a fase regressiva que se sucedeu, aprisionando um corpo lagunar sobre um terraço marinho recém exposto. Ainda no decorrer desta transgressão, grandes quantidades de areia trazidas da antepraia foram mobilizadas pelo vento construindo grandes campos de dunas sobre a barreira emersa.Na área lagunar, igualmente afetada pela regressão, depósitos lagunares e paludais foram acumulados sobre o terraço marinho. Assim estruturada, a barreira resistiu a fase transgressiva subsequente quando o aumento do nivel do mar foi insuficiente para encobri-Ia. Na margem oceânica a ação das ondas promoveu a formação de falésias, retrabalhando o material arenoso e redistribuindo-o pela antepraia. Na margem da Lagoa dos Patos de então, o avanço das aguas causou a abrasão do terraço marinho parcialmente recoberto por depósitos paludais e lagunares. Nova fase regressiva ocasionou o desenvolvimento de outra barreira no lado oceânico isolando uma nova laguna enquanto que na margem da Lagoa dos Patos emergia um terraço lagunar. Obedecendo a este mesmo mecanismo a quarta barreira foi acrescentada a costa oceânica e um segundo terraço lagunar construido na borda da Lagoa dos Patos. O constante acúmulo de sedimentos arenosos que se processou na área após a transgressão holocênica, através de processos praiais e eólicos desenvolvidos num ambiente de completa estabilidade tectônica, aumentou consideravelmente a área emersa da província costeira A parte superior da cobertura holocênica constitui assim uma grande sequência regressiva deposicional, que teve como principal fonte os extensos depósitos que recobriam a plataforma continental adjacente. De posse de tais elementos, a costa atual do Rio Grande do Sul é uma costa secundária, de barreiras, modelada por agentes marinhos, conforme a classificação de Shepard. A tentativa de correlaçao entre as várias oscilaçoes eustáticas deduzidas a partir da análise geomorfológica da região ( com aquelas que constam na curva de variaçao do nlvel do mar o corrida nos últimos 6 000 anos, apresentada por Fairbridge, revela coincidências encorajadoras no sentido de estender o esquema evolutivo aqui proposto, como uma hipótese de trabalho no estudo dos terrenos holocênicos restantes da Província Costeira do Rio Grande do Sul. A sua utilização tornará muito mais fácil a organização crono-estratigráfica das diversas unidades que nela se encontram.
Resumo:
O comportamento antagônico dos deslocamentos anuais da linha de costa coincide com os eventos de ENSO. Foi observado também que a linha de costa tende a retornar a sua forma e posição anteriores, sazonalmente no litoral sul, anualmente no litoral médio e a cada 19 meses no litoral norte. A variabilidade espacial na resposta da linha de costa às mudanças sazonais e interanuais deve-se a uma combinação de fatores, incluindo granulometria, orientação da linha de costa e transporte sedimentar ao longo da costa. A análise regional da costa do RS permitiu classificá-la em quatro classes de manejo: (1) áreas de manejo crítico, ocorrem em 177 km ou 29% da costa do RS e consistem basicamente nas áreas urbanizadas, concentradas principalmente no litoral norte, (2) áreas prioritárias, ocorrem em 198 km ao longo do litoral médio, ocupando 32% da costa do RS, (3) áreas latentes ocorrem em 65 km ou 10% da costa, localizados no litoral sul entre o Hermenegildo e o Albardão e (4) áreas naturais, ao longo de 178 km ou 29% da costa gaúcha, encontradas no litoral central e sul.
Resumo:
Mapeamentos geológicos feitos pelo autor na região do Arroio Cambaizinho - são Gabriel/RS, resultaram na definição do Complexo Cambaizinho, representado pelas seqüências meta-sedimentar e máfica-ultramáfica, intimamente associadas ao longo de toda a extensão da associação supracrustal. A seqüência meta-se dimentar é constitu1da por gnaisses quartzo-feldspáticos dominan tes, anfibolitos bandados e quartzitos subordinados, derivados de sedimentos areno-pelítico-carbonatados estruturados, de forma ritmica em ambiente subaquoso. Niveis composicionais de ocorrência restrita contendo estaurolita, definem o grau metamórfico (médio) para esta região. Intercalações de serpentinitos, xistos magnesianos variados e anfibolitos a granulação fina, na forma de camadas e/ou lentes interestratificadas nos meta-sedimentos indicam suas derivações a partir de derrames e/ou intrusões , ígneas de pequena profundidade de composição básica-ultrabásica. Este juntamente com níveis de sedimentos qu1micos intercalados e corpos de gabros, constituem a seqüência máfica-ultramáfica. O complexo, representa o segmento norte de um cintu rão supracrustal polideformado de forma geométrica aproximadamente linear, com orientação NNE, que se extende desde a localidade de Passo do Ivo, situado mais a sul, até a região objeto deste trabalho. Quatro fases de deformação dúcteis foram das para a área, estando as duas primeiras (Dl e D2) identifica associadas xx aos eventos metamórficos regionais Ml e M2. O metamorfismo mais antigo (Ml), assinalado por paragêneses diagnósticas em metapelitos alcançou o fácies anfibolito (zona da estaurolita), estando representado em outras litologias pela ocorrência de olivina metamórfica em paragênese com tremolita e/ou talco (meta-serpentinitos) e hornblenda mais oligoclásio/andesina em meta-básicas. O M2, mais jovem, atingiu o fácies xistos verdes, cujas assembléias mineralógicas se associam à foliação S2, de distribuição ir regular ao longo do cinturão. As condições fisicas de Ml foram de média P/T, similares às do metamorfismo Dalradiano. Intrusões graniticas na forma de lâminas (corpos ta bulares) durante a segunda fase de deformação D2, datados pelo mé todo Rb/Sr em 661 :: 29 Ma e agrupados sob a denominação de Granatóides Sanga do Jobim, fornecem idades mínimas para o complexo. Os vários grupos composiciconais da seqüência máfic~ -ultramáfica, individualizados com base em critérios petrográf~ cos e conteúdo de elementos maiores correspondem a: serpentinitos e olivina-talco ultramafitos (cumulados komatilticos); xis tos magnesianos à talco e clorita e anfibólio xistos (komatiitos); clorita-hornblenda xistos (basaltos komatiiticos), litos e metagabros (basaltos e gabros tolelticos). anfibo Estes vários tipos litológicos foram originados através de diferentes graus de fusão parcial do manto como indicado pelo hiato composicional de MgO (11 à 17%) e os diferentes padrões de ETR existentes entre os anfibolitos/metagabros (toleitos) e os serpentinitos/xistos magnesianos (komatiltos).As variações composicionais no interior de cada grupo, foram controladas pelo fracionamento (acumulação ou extração) de olivina e pouco ortopiroxênio (serpentinitos e olivina-talco ultramafitos)clinopiroxênios (clorita e anfibólios xistos, clorita hornblenda xistos), clinopiroxênio e plagioclásio (anfibolitos e metagabros). As abundâncias e os padrões de ERTL (elementos terras raras leves) enriquecidos, juntamente com os baixos valores das razões A1203/Ti02 e CaO/Ti02 das amostras de xistos magnesiinos das camadas A e B sugerem derivações deste material a partir de baixas percentagens de fusão de um manto enriquecido em mentos incompatíveis. As anomalias negativas de Ce e Eu na ele maio ria das rochas da seqüência máfica-ultramáfica indicam que protólitos ígneossofreram alterações em ambiente submarino.
Resumo:
O objeto deste trabalho é fornecer dados hidrológicos com fins de caracterização e monitoramento da região da Cadeia Norte do Brasil e da Cadeia de Fernando de Noronha, assim como levantar e sistematizar informações sobre a geoquímica dos diversos tipos de sedimentos encontrados na plataforma continental externa adjacente ao banco Aracati, contribuindo para o levantamento dos potenciais sustentáveis de exploração dos recursos vivos da Zona Econômica Exclusiva. A área em estudo compreende a sub-área II, setor 1 e parte do setor 2, e está localizada entre 1oN e 5oS de latitude e entre 30o e 40oW de longitude, abrangendo uma área de aproximadamente 400.000 km2. Foram analisadas amostras coletadas em 8 estações resultando em 20 amostras de sedimentos nos anos de 1997 (verão), 1998 (outono) e 2000 (primavera) e 34 estações que originaram 272 amostras de água na primavera de 2000. As concentrações máximas dos parâmetros analisados, com exceção do fosfato, nas amostras de água se localizam na região próxima à costa. Detectou-se na área uma termoclina bem marcada, sendo mais profunda na primavera. A camada de mistura é bastante homogênea, sendo porém, mais espessa na primavera. O pH detectado encontra-se na faixa alcalina sendo os maiores valores de pH detectados na primavera. Verifica-se, um máximo de salinidade na camada de inicio da termoclina sazonal. Não verificou-se na área condição anaeróbica na coluna d’água. A distribuição de fosfato, nitrato e silicato, apresenta-se de forma muito semelhante, sendo que na primavera essas concentrações são maiores, nas camadas superficiais. Na cobertura sedimentar da plataforma continental adjacente aos bancos da cadeia norte do Brasil, encontro-se areia quartzosa, areia carbonática, fragmentos de concha, Lithothanmium e Halimedas. Os fragmentos de concha apresentaram as maiores concentrações totais de metais, enquanto Lithothanmium apresentou o maior teor de carbonato. Há uma forte correlação entre ferro e manganês na amostras de água e em todas as frações de sedimentos analisadas, sendo que nestas a relação média entre estes elementos é da ordem de 1:25. Existe forte correlação entre cromo e carbonato nas amostras que apresentam teor de carbonato maior que 20%. As amostras de areia quartzosa, fragmentos de concha e Halimedas, apresentam-se muito semelhantes quanto à distribuição de ferro, manganês, zinco e cromo. Existe forte correlação nas amostras de sedimento, assim como nas amostras de água, entre ferro, manganês, zinco, correlacionando-se também nas amostras de sedimento com o chumbo. As 8 concentrações de metais nas amostras de água apresentaram-se relativamente baixas em se comparando com as amostras de sedimento. Nas amostras de água as concentrações de cromo e chumbo estão abaixo do limite de detecção.
Resumo:
Sediment contamination by metals poses risks to coastal ecosystems and is considered to be problematic to dredging operations. In Brazil, there are differences in sedimentology along the Large Marine Ecosystems in relation to the metal distributions. We aimed to assess the extent of Al, Fe, Hg, Cd, Cr, Cu, Ni, Pb and Zn contamination in sediments from port zones in northeast (Mucuripe and Pecem) and southeast (Santos) Brazil through geochemical analyses and sediment quality ratings. The metal concentrations found in these port zones were higher than those observed in the continental shelf or the background values in both regions. In the northeast, metals were associated with carbonate, while in Santos, they were associated with mud. Geochemical analyses showed enrichments in Hg, Cd, Cu, Ni and Zn, and a simple application of international sediment quality guidelines failed to predict their impacts, whereas the use of site-specific values that were derived by geochemical and ecotoxicological approaches seemed to be more appropriate in the management of the dredged sediments. (C) 2012 Elsevier Ltd. All rights reserved.
Resumo:
The production of oil and gas is usually accompanied by the production of water, also known as produced water. Studies were conducted in platforms that discharge produced water in the Atlantic Ocean due to oil and gas production by Petrobras from 1996 to 2006 in the following basins: Santos (Brazilian south region), Campos (Brazilian southeast region) and Ceara (Brazilian northeast region). This study encompasses chemical composition, toxicological effects, discharge volumes, and produced water behavior after releasing in the ocean, including dispersion plumes modeling and monitoring data of the marine environment. The concentration medians for a sampling of 50 samples were: ammonia (70 mg L-1), boron (1.3 mg L1), iron (7.4 mg L-1), BTEX (4.6 mg L-1), PAH (0.53 mg L-1), TPH (28 mg L-1); phenols (1.3 mg L-1) and radioisotopes (0.15 Bq L-1 for 226Ra and 0.09 Bq L-1 for 228Ra). The concentrations of the organic and inorganic parameters observed for the Brazilian platforms were similar to the international reference data for the produced water in the North Sea and in other regions of the world. It was found significant differences in concentrations of the following parameters: BTEX (p<0.0001), phenols (p=0.0212), boron (p<0.0001), iron (p<0.0001) and toxicological response in sea urchin Lytechinus variegatus (p<0.0001) when considering two distinguished groups, platforms from southeast and northeast Region (PCR-1). Significant differences were not observed among the other parameters. In platforms with large gas production, the monoaromatic concentrations (BTEX from 15.8 to 21.6 mg L-1) and phenols (from 2 to 83 mg L-1) were higher than in oil plataforms (median concentrations of BTEX were 4.6 mg L-1 for n=53, and of phenols were 1.3 mg L-1 for n=46). It was also conducted a study about the influence of dispersion plumes of produced water in the vicinity of six platforms of oil and gas production (P-26, PPG-1, PCR-1, P-32, SS-06), and in a hypothetical critical scenario using the chemical characteristics of each effluent. Through this study, using CORMIX and CHEMMAP models for dispersion plumes simulation of the produced water discharges, it was possible to obtain the dilution dimension in the ocean after those discharges. The dispersion plumes of the produced water modelling in field vicinity showed dilutions of 700 to 900 times for the first 30-40 meters from the platform PCR-1 discharge point; 100 times for the platform P-32, with 30 meters of distance; 150 times for the platform P-26, with 40 meters of distance; 100 times for the platform PPG-1, with 130 meters of distance; 280 to 350 times for the platform SS-06, with 130 meters of distance, 100 times for the hypothetical critical scenario, with the 130 meters of distance. The dilutions continue in the far field, and with the results of the simulations, it was possible to verify that all the parameters presented concentrations bellow the maximum values established by Brazilian legislation for seawater (CONAMA 357/05 - Class 1), before the 500 meters distance of the discharge point. These results were in agreement with the field measurements. Although, in general results for the Brazilian produced water presented toxicological effects for marine organisms, it was verified that dilutions of 100 times were sufficient for not causing toxicological responses. Field monitoring data of the seawater around the Pargo, Pampo and PCR-1 platforms did not demonstrate toxicity in the seawater close to these platforms. The results of environmental monitoring in seawater and sediments proved that alterations were not detected for environmental quality in areas under direct influence of the oil production activities in the Campos and Ceara Basin, as according to results obtained in the dispersion plume modelling for the produced water discharge
Resumo:
The production of oil and gas is usually accompanied by the production of water, also known as produced water. Studies were conducted in platforms that discharge produced water in the Atlantic Ocean due to oil and gas production by Petrobras from 1996 to 2006 in the following basins: Santos (Brazilian south region), Campos (Brazilian southeast region) and Ceara (Brazilian northeast region). This study encompasses chemical composition, toxicological effects, discharge volumes, and produced water behavior after releasing in the ocean, including dispersion plumes modeling and monitoring data of the marine environment. The concentration medians for a sampling of 50 samples were: ammonia (70 mg L-1), boron (1.3 mg L1), iron (7.4 mg L-1), BTEX (4.6 mg L-1), PAH (0.53 mg L-1), TPH (28 mg L-1); phenols (1.3 mg L-1) and radioisotopes (0.15 Bq L-1 for 226Ra and 0.09 Bq L-1 for 228Ra). The concentrations of the organic and inorganic parameters observed for the Brazilian platforms were similar to the international reference data for the produced water in the North Sea and in other regions of the world. It was found significant differences in concentrations of the following parameters: BTEX (p<0.0001), phenols (p=0.0212), boron (p<0.0001), iron (p<0.0001) and toxicological response in sea urchin Lytechinus variegatus (p<0.0001) when considering two distinguished groups, platforms from southeast and northeast Region (PCR-1). Significant differences were not observed among the other parameters. In platforms with large gas production, the monoaromatic concentrations (BTEX from 15.8 to 21.6 mg L-1) and phenols (from 2 to 83 mg L-1) were higher than in oil plataforms (median concentrations of BTEX were 4.6 mg L-1 for n=53, and of phenols were 1.3 mg L-1 for n=46). It was also conducted a study about the influence of dispersion plumes of produced water in the vicinity of six platforms of oil and gas production (P-26, PPG-1, PCR-1, P-32, SS-06), and in a hypothetical critical scenario using the chemical characteristics of each effluent. Through this study, using CORMIX and CHEMMAP models for dispersion plumes simulation of the produced water discharges, it was possible to obtain the dilution dimension in the ocean after those discharges. The dispersion plumes of the produced water modelling in field vicinity showed dilutions of 700 to 900 times for the first 30-40 meters from the platform PCR-1 discharge point; 100 times for the platform P-32, with 30 meters of distance; 150 times for the platform P-26, with 40 meters of distance; 100 times for the platform PPG-1, with 130 meters of distance; 280 to 350 times for the platform SS-06, with 130 meters of distance, 100 times for the hypothetical critical scenario, with the 130 meters of distance. The dilutions continue in the far field, and with the results of the simulations, it was possible to verify that all the parameters presented concentrations bellow the maximum values established by Brazilian legislation for seawater (CONAMA 357/05 - Class 1), before the 500 meters distance of the discharge point. These results were in agreement with the field measurements. Although, in general results for the Brazilian produced water presented toxicological effects for marine organisms, it was verified that dilutions of 100 times were sufficient for not causing toxicological responses. Field monitoring data of the seawater around the Pargo, Pampo and PCR-1 platforms did not demonstrate toxicity in the seawater close to these platforms. The results of environmental monitoring in seawater and sediments proved that alterations were not detected for environmental quality in areas under direct influence of the oil production activities in the Campos and Ceara Basin, as according to results obtained in the dispersion plume modelling for the produced water discharge