Crisis of work as a social integration factor

This article analyzes the process of deterioration of the work as a source of social rights and as a social integration element. The context of this process is the passage of a wage-labour society with stable employment to other where the labour relations are deregulated. This aim was tackled by means of quantitative and qualitative techniques. Secondary sources of statistical information were used together with interviews to experts of the institutional sphere. The results of this research show the emergence of a new exclusive model of social cohesion based on intensification and generalization of social inequalities and job insecurity. In this new model of social cohesion, it is noted that the integration strategies of people have less and less support from Government and people are neglected. This process appears in the four spheres that classify the social exclusion risks factors: the structural, the institutional, the relational and the individual.

Democratic Citizenship - A Conditioned Apprenticeship : A Call for Destabilisation of Democracy in Education

We live in times when the search for a citizenship education that can transcend national, ethnical and cultural borders is an important part of educational policy. In times of increased pressure by the European Union on its nation states to provide for nation-transcending democracy, this question becomes crucial for national policymaking in Europe. In this text, Swedish education policy will be taken as a case in point in order to shed light on how this question is being handled in this particular national policy setting. It is argued that the policy’s citizen fostering agenda tends to be counterproductive in the sense that it is still situated in national notions of the relationship between democracy and education, which tend to exclude certain individuals and groups of people on an age-related and (ethno) cultural basis. It is further argued that these excluding features can be related to educational ideas about socialisation. The aim of this text is underlined by suggesting a different way of framing democracy and democratic citizenship education: to increase the potential of education as regards the renewal of democracy and democratic citizenship.

Sensory work of diagnosis : a crisis of legitimacy

Eurocentrism and the history of democracy

Building atop these earlier works, this article offers a fresh critique of the work of Dunn and other political scientists and historians who have propagated the Eurocentric history of democracy. The papers argues that such work can be dissected and critiqued along several key lines: their reliance on a distinctly patriarchal discourse riddled with prejudices; the assertion that one can understand the history of democracy via the etymology of the word itself; and the deeply Eurocentric roots of the study of democracy’s past embedded in the canon of Western political thought. The paper concludes by calling on contemporary political scientists and political historians concerned with the history of democracy to be careful in re-iterating this deeply flawed history of democracy and to instead work towards a history of democracy that retrieves the silenced histories and the forgotten democratic moments that lay behind the roar of Western power.

Alexander Scriabin: the definition of a new sound space in the crisis of tonality

This dissertation describes the new compositional system introduced by Scriabin in 1909– 1910, focusing on Feuillet d’Album op. 58, Poème op. 59, nº1, Prélude op. 59, nº2 and Promethée op. 60. Based upon exhaustive pitch and formal analysis the present study (a) claims the inexistence of non-functional pitches in all analysed works, (b) shows that transpositional procedures have structural consequences on the “basic chord”, and (c) for the first time advances an explanation on the intrinsic relation between the sonata form and the slow Luce line in Promethée op. 60; RESUMO: Sob o título de “Alexander Scriabin: a definição dum novo espaço sonoro na crise da Tonalidade”, a presente tese descreve o novo sistema compositivo introduzido por Scriabin em 1909– 1910, tomando como ponto de partida o estudo de Feuillet d’Album op. 58, Poème op. 59, nº1, Prélude op. 59, nº2 e Promethée op. 60. Baseando-se numa análise exaustiva das alturas e da forma, este estudo (a) conclui pela inexistência de alturas não funcionais em qualquer das obras analisadas, (b) mostra que os procedimentos transpositivos têm consequências estruturais no “acorde básico”, e (c) pela primeira vez explica a estrutura formal de Promethée op. 60 a partir da relação intrínseca entre a sua forma sonata e a linha lenta de Luce.

Client-ship and Citizenship in Latin America

Taylor, L. (2004). Client-ship and Citizenship in Latin America. Bulletin of Latin American Research. 23(2), pp.213-227. RAE2008

Gobernanza Democrática Territorial - Una aproximación analítica y cuantitativa

La Gobernanza Democrática Territorial (GDT) constituye un enfoque conceptual en torno a las formas de “organización” de los agentes locales y regionales, que se expresa en un modelo o modo de gobierno. Este enfoque emerge desde la década de los años noventa como una opción ó una alternativa frente a otros modelos de gobierno (el modelo burocrático y el modelo gerencial). La diferencia entre este concepto y otros afines – como la gobernabilidad, la gobernabilidad democrática y el buen gobierno – no es de grado sino de naturaleza. Así se deriva del análisis comparado entre estos conceptos.

Buenas intenciones y efectos perversos. Los límites del reformismo institucional en Colombia y Venezuela (Otros Temas)

Este artículo analiza las reformas institucionales emprendidas por Colombia y Venezuela para enfrentar las crisis de la democracia durante los noventa. Si bien los intentos de reforma han comprendido desde la descentralización y la transformación de los sistemas electorales hasta las reformas constitucionales, las reformas parecerían no haber generado los resultados adecuados dado que, en algunos casos, parecen haber profundizado las crisis. Al respecto se argumenta que toda reforma puede producir efectos imprevistos, no siempre benéficos. Dado que toda reforma implica costos, se torna necesario desprenderse de aquellos diagnósticos que perciben la realidad como verdad incuestionable.

Kryzys demokracji liberalnej - wybrane problemy rządzenia, legitymizacji i reprezentacji

Główna problematyka zawarta w tekście dotyczy: (1) znaczenia i zakresu kryzysu w gospodarce i polityce, (2) przyjęcia przez państwo i społeczeństwo logiki racjonalności ekonomicznej jako paradygmatu postępowania, (3) przewartościowania pojęcia polityki, co wiąże się m.in. z przyjęciem przez rządzących roli zarządców wybranych sfer państwa oraz z posługiwaniem się przez nich logiką „mieszanej racjonalności” („logiką władzy” i „logiką racjonalności ekonomicznej”), (4) wyzwań związanych z dystrybucją dóbr, (5) reprezentacji i legitymizacji w demokracji liberalnej. Gospodarka kapitalistyczna wpływa na wszystkie sfery życia społecznego, co zmusza do przedstawienia jej „modus operandi”. Charakterystyczne cechy oddziaływania to: (1) racjonalność formalna, (2) dogmat efektywności i ilościowej mierzalności, (3) reprodukcja ideologii mówiącej o wolnej woli jednostki, niezależnie od kontekstu społecznego, (4) wymuszanie odpowiedniej dla siebie reprodukcji siły roboczej, (5) kolonizacja kolejnych sfer aktywności społecznej (np. edukacji i szkolnictwa wyższego), (6) wpływ na wykluczenie grup społecznych ze względu na poziom zabezpieczenia materialnego. Wszystko to sprowadzić można do pojęcia logiki racjonalności ekonomicznej. Rządzący posługują się „mieszaną strategią”, która oparta jest na dwóch logikach postępowania – (1) logice władzy, (2) logice racjonalności ekonomicznej. Logika władzy to nic innego jak dążenie do zdobycia i utrzymania władzy, gdzie władza sama w sobie staje się celem, natomiast struktury państwa stanowią przestrzeń, którą należy przejąć lub opanować. Rządzący aby ukryć swoją bezideowość i konflikty w walce o przejęcie struktur państwa uprawiają politykę „na zewnątrz”, która przyjmuje formę „festiwalu” agonicznego dyskursu. Taka polityka możliwa jest dzięki rozdawnictwu podczas redystrybucji dóbr (niezgodnie z racjonalnością ekonomiczną) lub/i dzięki instrumentalnemu traktowaniu dystrybucji uznania. W związku z niemożnością utrzymania wysokiego poziomu rozdawnictwa, szczególnie w sytuacji kryzysu gospodarczego, rządzący chętnie posługują się logiką racjonalności ekonomicznej. Rozwiązania oparte na racjonalności ekonomicznej, mimo ich negatywnego odbioru przez społeczeństwo, wprowadzane są przy zastosowaniu argumentacji zagrożenia bezpieczeństwa (gospodarczego, socjalnego, narodowego itd.). Tym samym państwo wycofuje się z rządzenia na rzecz zarządzania niektórymi sferami państwa. Nie można tego nazwać inaczej jak „ucieczką” od odpowiedzialności, co jest szczególnie zauważalne w sytuacjach destabilizacji gospodarczej. W takich sytuacjach mamy do czynienia z „outsourcingiem zadań” państwa, co przyjmować może różne formy – (1) przenoszenie funkcji na inne instytucje przy zachowaniu kompetencji kontrolnych lub (2) przenoszenie obowiązków na inne własne instytucje, które wcześniej pełniły inną rolę. Wszystko to można nazwać rekonfiguracją funkcji państwa w związku z dominacją gospodarki kapitalistycznej i oddziaływaniem logiki racjonalności ekonomicznej. W tekście podjęto również problem dystrybucji dóbr i uznania, jednakże jedynie w aspekcie jej instrumentalizacji przez rządzących. Można wysunąć tezę, że liberalne koncepcje wolności jednostki oraz priorytet dla własności prowadzą do łatwiejszego ideologicznego uzasadnienia stosowania mieszanych strategii i racjonalności. W tekście przedstawiono też tezę o instrumentalizacji dystrybucji dóbr, tzn. instrumentalnego wykorzystywania dowartościowania różnych mniejszości w ramach systemu politycznego. Należy też stwierdzić, że dominacja logiki wolnego rynku prowadzi do deprecjacji redystrybucji dóbr w stosunku do gloryfikacji problematyki uznania. Tekst jest jedynie zarysowaniem problematyki wyczerpywania się formuły demokracji liberalnej, co przedstawiono na wybranych zagadnieniach. Podjęty problem demokracji liberalnej nie skupia się na próbie odtworzenia modelu tego rodzaju demokracji, raczej ważniejsze było stwierdzenie przejmowania w działaniu czegoś, co można określić mianem logiki racjonalności ekonomicznej. Wartą dalszego analizowania jest sama logika „mieszanej racjonalności”, którą sprowadzono do przenikania się „logiki władzy” i „logiki racjonalności ekonomicznej”.

Financial crisis, Social pathologies and 'generalised perversion' : questioning Zizek's diagnosis of the times

Slavoj Zizek's work has been highly influential in the formulation of an emerging consensus among Lacanian social researchers, that we live in a society of generalised perversion whose initial fruits are the corrosion of democracy and the recent financial crisis. This position rests upon a notion of modern subjectivity that connects ‘commodity fetishism’ with clinical perversion in a pathological configuration, so that social theoretical identification of crisis tendencies, evaluative language about moral problems and diagnostic categories from the Lacanian clinic can be combined in a single figure. In this article, we question the series of conceptual links that constitute this position, tracing them from Zizek’s critique in his short work on the global financial crisis and his broader restatement of this analysis in the recent Living in the End Times, through the moment of his announcement of the notion of ‘generalised perversion’ in The Ticklish Subject, all the way back to fundamental propositions outlined in his earliest work. Our argument progresses through three claims. First, we show in the evolution of this position that it leads Zizek to equivocate in his diagnosis of contemporary society between two mutually exclusive categories (‘psychosis’ and ‘perversion’), indicating an antinomy in his work that is resolved in favour of ‘generalised perversion’ on empirical, not logical, grounds. Secondly, we offer a critical resolution of the antinomy through a critique of what we argue is Zizek’s mistaken over-extension of psychoanalytic reason beyond its legitimate scope of application. Finally, we point to some of the political implications of the way that Zizek speculatively resolves his logical difficulties, by analysing the consequences of his claim that generalised social perversion - the problem to be solved - involves a dethroning of the communal ego ideal. A communitarian streak, implicit in the potential conflation of moral denunciation with psychoanalytic diagnosis that the rhetoric of ‘perversion’ invokes, runs through Zizek’s work on capitalism, we propose in conclusion.

The Eurozone crisis and the erosion of democratic legitimacy: Lessons from the gold standard. ACES Cases No. 2013.3

This paper makes four propositions. First, it argues that the euro’s institutional design makes it function like the interwar gold exchange standard during periods of stress. Just like the gold exchange standard during the 1930s, the euro created a ‘core’ of surplus countries and a ‘periphery’ of deficit countries. The latter have to sacrifice their internal domestic economic equilibrium in order to restore their external equilibrium, and therefore have no choice but to respond to balance of payments crises by a series of deflationary spending, price and wage cuts. The paper’s second claim is that the euro’s institutional design and the EU’s response to its ‘sovereign debt crisis’ during 2010-13 deepened the recession in the Eurozone periphery, as EMU leaders focused almost exclusively on austerity measures and structural reforms and paid only lip service to the need to rebalance growth between North and South. As Barry Eichengreen argued in Golden Fetters, the rigidity of the gold standard contributed to the length and depth of the Great Depression during the 1930s, but also underscored the incompatibility of the system with legitimate national democratic government in places like Italy, Germany, and Spain, which is the basis for the paper’s third proposition: the euro crisis instigated a crisis of democratic government in Southern Europe underlining that democratic legitimacy still mainly resides within the borders of nation states. By adopting the euro, EMU member states gave up their ability to control major economic policy decisions, thereby damaging their domestic political legitimacy, which in turn dogged attempts to enact structural reforms. Evidence of the erosion of national democracy in the Eurozone periphery can be seen in the rise of anti-establishment parties, and the inability of traditional center-left and center-right parties to form stable governments and implement reforms. The paper’s fourth proposition is that the euro’s original design and the Eurozone sovereign debt crisis further widened the existing democratic deficit in the European Union, as manifested in rising anti-EU and anti-euro sentiment, as well as openly Eurosceptic political movements, not just in the euro periphery, but also increasingly in the euro core.

The impact of political and economic crisis on the polarization of the Spanish media

In this paper the characteristics of the cyclical political polarization of the Spanish media system are defined. From this study, a prospective analysis raises doubts about this scenario remains unchanged because of the political and economic crisis. It seeks to define the role played by political and media actors in polarization focusing on the two legislatures where the tension reached higher levels (1993-1996 and 2004-2008) and compares it with the developments faced by them in the current economical and political context of crisis. To achieve these aims, it has been performed an analysis of media content (since 1993) and looked through primary sociological sources and the scientific literature about polarization. This is an exploratory, critical and descriptive case analysis.